Reformacja przeciw tradycji i pozabiblijnemu objawieniu

utworzone przez | lis 21, 2017 | Charyzmania, Teologia biblijna, Teologia historyczna, Teologia reformowana

Przedmowa

Zapoczątkowana 17 października 1517 roku przez Marcina Lutra reformacja sprzeciwiła się naukom Rzymu tym samym przywracając do kościoła fundament, którym jest Pismo Święte i nauka oparta wyłącznie o Pismo.

Rzym powiedział, że przestrzegamy Pisma, ale jest to Pismo i… Pismo i kościelne tradycje, Pismo i kościelna hierarchia, Pismo i rada kościoła, Pismo i autorytet papieża.

Reformatorzy powracając do Biblii powiedzieli: „Nie, jest tylko Sola Scriptura”. Jest tylko Pismo. A jeśli cokolwiek innego zostanie dodane do fundamentu kościoła, to pojawią się pęknięcia w fundamencie i nie utrzyma on nauczania i głoszenia ewangelii Jezusa Chrystusa.

Anabaptyści i libertyni chcieli do Pisma dodać swoje sny, wizje, nowe objawienia i swoje prorocze objawienia.

Reformatorzy powiedzieli: „Nie, ma być tylko Pismo”.

Aby zrozumieć jak mocno reformatorzy stali przy stanowisku Sola Scriptura, odrzucają wszelkie ludzkie nauki wynikające z tradycji, a także pozabiblijne objawienia, sięgniemy do zbudowanego na fundamencie Sola Scriptura gmachu wiary chrześcijańskiej, monumentalnego dzieła teologicznego jednego z pierwszych reformatorów.

Objawienie dane patriarchom

5. Kościół jest ograniczony do spisanego Słowa Bożego. Chrystus jedyny nauczyciel Kościoła. Z jego ust duchowni muszą czerpać wszystko, czego nauczają dla zbawienia innych. Różne sposoby boskiego nauczania. 1. Osobiste objawienia.

Ale chociaż regułą, która zawsze istniała w Kościele od samego początku i powinna istnieć w dzisiejszych czasach, jest to, że sługi Boże mają nauczać tylko tego, czego nauczyli się od Niego, ale według różnych czasów, mieli różne metody uczenia się. Sposób, który obecnie istnieje, bardzo różni się od tego z dawnych czasów. Po pierwsze, jeśli jest to prawdą, jak mówi Chrystus:
.
Mat. 11:27 i nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić
.
To ci, którzy pragną osiągnąć poznanie Boga zawsze powinni być kierowani przez tę wieczną mądrość. Bo jak mogli zrozumieć tajemnice Boga w ich umyśle, czy też ogłosić je innym, jesli nie przez nauczanie o Nim, któremu jedynie znane są tylko sekrety Ojca? Jedynym sposobem, dzięki któremu w starożytności święci ludzie znali Boga, było ujrzenie go w Synu, jak w zwierciadle. Kiedy to mówię, mam na myśli to, że Bóg nigdy nie objawił się ludziom w żaden inny sposób, aniżeli przez swojego Syna, to jest jego własną jedyną mądrość, światło i prawdę. Z tej fontanny Adam, Noe, Abraham, Izaak, Jakub i inni czerpali całą niebiańską doktrynę, którą posiadali (58). Z tej samej fontanny wszyscy prorocy wyciągnęli wszystkie niebiańskie wyrocznie, które opublikowali. Bo ta mądrość nie zawsze objawiała się w jeden sposób.
.
Patriarchom udzielał tajnych objawień, ale jednocześnie, aby je potwierdzić, odwoływał się do znaków, aby uniemożliwić im zwątpienie, że to Bóg przemawiał do nich. To, co patriarchowie otrzymali, przekazali potomstwu, ponieważ Bóg, udzielając im tych objawień, związał ich w ten sposób, aby je głosić, podczas gdy ich dzieci i potomkowie wiedzieli dzięki duchowemu nauczaniu Boga, że to, co słyszeli, było z Nieba, a nie z Ziemi.
.
58 Ten rozdział w sposób jasny wyraża pogląd Kalwina na centralne miejsce Chrystusa w Boskim objawieniu. Od Stworzenia do Doskonałości, Chrystus jest jedyną mądrością, światłem i prawdą Boga, jedynym lustrem, w którym Bóg Sam  jest Odkupicielem, jedynym źródłem niebiańskiej nauki i jedynym sposobem, dzięki któremu człowiek może poznać Boga. Tutaj nie ma miejsca na koncepcję, że Chrystus był całkowicie ukryty w Starym Testamencie, podczas gdy On jest całkowicie objawiony w Nowym; ani dla idei, że starotestamentowi święci ufali Bogu, podczas gdy nowotestamentowi święci ufają Chrystusowi.

.

Prawo i Prorocy

6 Drugi sposób nauczania-viz. przez Prawo i Proroków. Prorocy byli, w odniesieniu do doktryny, wykładowcami Prawa. Do tego dodano Historyczne Narracje i Psalmy.

Lecz gdy Bóg postanowił dać Kościołowi bardziej znamienitą formę, spodobało Mu się powierzyć i przekazać swoje słowo na piśmie, aby kapłani mogli tam szukać tego, czego mieli nauczać lud, a każda przekazana doktryna zostanie przekazana jako test.

Mal. 2:7 Wargi kapłana bowiem mają strzec poznania i jego ustami ludzie mają pytać o prawo, gdyż on jest posłańcem PANA zastępów. 

Izaj. 8:20 Do prawa i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić według tego słowa, to w nim nie ma żadnej światłości.

Psalm 78:5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom

W związku z tym, po ogłoszeniu Prawa, kiedy kapłanom nakazuje się uczyć z ust Pańskich, znaczenie ma to, że nie mają oni uczyć niczego zewnętrznego ani obcego tej doktrynie, którą Bóg zawarł w Prawie, podczas gdy było to niezgodne z prawem, aby jdo niego dodać lub z niego ujmować.

Następnie przyszli prorocy, przez których Bóg opublikował nowe objawienie, które zostało dodane do Prawa, jednakże nie tak nowe, ponieważ wypływało z Prawa i miały do niego szacunek. Bo jeśli chodzi o doktrynę, byli oni tylko interpretatorami Prawa, nie dodając nic do niego oprócz przepowiadania przyszłych wydarzeń. Z tym wyjątkiem wszystko, co dostarczyli, było czystą ekspozycją Prawa.

Ale ponieważ Pan chciał aby że doktryna istniała w jaśniejszej i bardziej obfitej formie, aby lepiej zaspokajać słabe sumienia, nakazał, aby proroctwa również były oddane pismom i były częścią Jego Słowa.

Do nich w tym samym czasie dodano historyczne szczegóły, które są również kompozycją proroków, ale podyktowane przez Ducha Świętego, (59) Ja zaliczam Psalmy do Proroctw, cechy, które przypisujemy Proroctwom, należą także do Psalmów.

Całe ciało, złożone z Prawa, Proroków, Psalmów i Historii, utworzyło Słowo Pańskie dla Jego starożytnego ludu, a przez to jako standard, kapłani i nauczyciele, przed przyjściem Chrystusa, zostali zobowiązani aby testować Słowem swoją doktrynę, ani też nie wolno im było odwracać się od Słowa ani na prawą stronę, ani na lewą stronę, ponieważ cały ich urząd było ograniczony do tego – do udzielania odpowiedzi ludziom z ust Bożych.

Jest to zebrane ze sławnego fragmentu Malachiasza, w którym nakazuje się pamiętać Prawo i być mu posłusznym aż do głoszenia Ewangelii
.

Mal 4:4 Pamiętajcie o prawie Mojżesza, mego sługi, które mu nadałem na Horebie dla całego Izraela, oraz o ustawach i sądach.

.
Ono bowiem powstrzymuje ludzi od wszelkich błędnych doktryn i nie pozwala im odejść w najmniejszym stopniu od ścieżki, którą wiernie wskazał Mojżesz. Powodem, dla którego Dawid tak wspaniale wychwala Prawo i ogłasza tak wiele pochwał na temat Prawa (Psalm 19, Psalm 119), było to, że Żydzi nie mogli spodziewać się jakiejkolwiek zewnętrznej pomocy, włączając w to całą doskonałość.
.
59 Chociaż Kalwin posługuje się terminem “dyktowany” w związku z tym wyjaśnieniem sposobu, w jaki uformowane zostało ciało Pisma Starego Testamentu, nie należy go traktować jako wyrazu Inspiracji, ale raczej zwrócić uwagę na rezultat Inspiracji. Że jego intencją jest widzieć w poprzednim stwierdzeniu, że szczegóły historyczne “są także kompozycją proroków”, które to stwierdzenie bierze pod uwagę czynnik ludzki w procesie zapisywania Objawienia.
. .

Koniec objawienia

7. Ostatni sposób nauczania przez naszego Zbawiciela, który objawił się w ciele. Różne imiona nadane tej dyspensacji, aby pokazać, że nie mamy śnić o niczym bardziej doskonałym niż spisane Słowo.

Lecz gdy w końcu Mądrość Boga objawiła się w ciele, w pełni objawił nam wszystko, co umysł ludzki może zrozumieć, lub powinien myśleć o Ojcu niebieskim. A zatem, odkąd powstał Chrystus Sprawiedliwości, mamy doskonałe odzwierciedlenie Boskiej prawdy, podobne do jasności południa, podczas gdy światło było wcześniej słabe. Nie było to zwykłe błogosławieństwo, które Apostoł zamierzał ogłosić pisząc:

Hebr. 1:1-2 1 Bóg, który w różnych czasach i na różne sposoby, przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna,

Albowiem on oznajmia, a raczej otwarcie oświadcza, że Bóg nie będzie odtąd, jak poprzednio, mówił przez to czy przez tamto, że nie doda proroctwa do proroctwa, ani objawienia do objawienia, ale że wypełnił wszystkie części nauczania w Synu, tak, że należy Go uważać za Jego ostatnie i wieczne świadectwo.

Z tego powodu cały okres nowej dyspensacji, od czasu, kiedy Chrystus ukazał się nam z głoszeniem Jego Ewangelii, aż do dnia sądu, jest wyznaczony przez ostatnią godzinę, ostatnie czasy, dni ostateczne, abyśmy będąc usatysfakcjonowani z doskonałości doktryny Chrystusa, mogli nauczyć się nie tworzyć nowej doktryny dla siebie, ani nie uznawać żadnej wymyślonej przez innych doktryny
.
Dlatego też, z ważnej przyczyny, Ojciec wyznaczył Syna, naszego nauczyciela, ze specjalnym przywilejem, nakazującym, aby tylko Jego się słuchać a nie żadnego obcego człowieka. Kiedy powiedział:
.
Mat. 17:5 To jest mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie, jego słuchajcie.
.
Z
I w rzeczy samej, czy można czegoś się teraz spodziewać lub pragnąć od człowieka, kiedy samo Słowo życia pojawiło się przed nami i objaśniło się samemu sobie?
Nie, każde usta powinny być wstrzymane, gdy Syn raz przemówi, w którym, zgodnie z rozkoszą naszego Ojca Niebieskiego,
.
Kol. 2:3 są ukryte wszystkie skarby mądrości i wiedzy.
.
i wypowiedziane jako niewzruszona Mądrość Boga (która nie jest w żaden sposób wybrakowana) i Mądrość Mesjasza (od którego oczekiwano objawienia wszystkich rzeczy)
.
Jan 4:25 Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przyjdzie, oznajmi nam wszystko.
.
Innymi słowy, Syn przemówił tak, że nie pozostało nic, co inni mogliby po nim dopowiadać .
.

Sola Scriptura – Tylko Pismo

8. Nic nie może być legalnie nauczane w Kościele jako podyktowane przez Ducha Chrystusowego, co nie jest jednocześnie zawarte w Pismach Proroków i Apostołów,

Niech to będzie więc pewien aksjomat – że nie ma Słowa Bożego, które mogłoby być głoszone w Kościele, oprócz tego, co jest zawarte po pierwsze w Prawie i Prorokach; i, po drugie, w pismach Apostołów i że jedyną właściwą metodą nauczania w Kościele jest zgodnie z nakazem i panowaniem Jego Słowa. Dlatego też wnioskujemy, że Apostołom nic innego nie zostało dozwolone niż wcześniej dozwolono prorokom – a mianowicie, aby objaśnić starożytne Pisma, i pokazać, że rzeczy, które tam zostały przekazane, spełniły się w Chrystusie: toego jednak nie mogli zrobić, chyba że od Pana; to znaczy, jeśli Duch Chrystusa nie szedł wcześniej i nie podyktował im słów (60).

W ten sposób Chrystus określił warunki ich ambasadorstwa, kiedy nakazał im pójść i nauczać, nie tego, co sami przypadkowo wymyslili, ale wszystkiego co im nakazał

Mat. 28:20 Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.

I nic nie może być bardziej jasne niż Jego słowa w innym fragmencie:

Mat. 23:8-10 8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi (Mistrz-Nauczyciel). Jeden bowiem jest wasz Mistrz, Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. 9 I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie. 10 Niech też was nie nazywają mistrzami, gdyż jeden jest wasz Mistrz, Chrystus.

Aby jeszcze bardziej to zobrazować w ich umysłach, on w tym samym miejscu powtarza to dwa razy. A ponieważ z powodu ignorancji nie byli w stanie pojąć tego, co usłyszeli i czego nauczyli się z ust swego Mistrza, Duch prawdy obiecał, że poprowadzi ich do wszelkiej prawdy

Jan 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

Jan 16:13 Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy.

Ograniczenia powinny być uważnie monitorowane. Urząd, który wyznacza Duchowi Świętemu, ma przypominać to, czego wcześniej uczyły Jego własne usta.

60 Twierdzenie, że Duch Chrystusa “dyktował słowa” implikuje co najmniej trzy idee: (1) Kierownictwo Ducha w natchnieniu Pisma rozciąga się na same słowa, które stosowali Apostołowie i prorocy; (2) Słowa Pisma wyrażają same myśli, które Bóg wyraził, tak że rezultatem natchnienia Ducha jest, w odniesieniu do prawdy, to samo, jak gdyby słowa zostały podyktowane; (3) Jednak słowa Pisma Świętego były jedynie “pod pewnym względem” podyktowane, ponieważ Duch używał zdolności właściwych dla ludzkich narzędzi, zapewniając w ten sposób Pismo charakteryzujące się różnicami w zakresie słownictwa, składni, gramatyki, stylu literackiego, historycznego i podejście teologiczne.

Jan Kalwin, Instytuty, Księga 4, Rozdział 8, Sekcje 5-8

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email