Podstawa rozważania

Ale ty, Betlejem Efrata, choć jesteś najmniejsze wśród tysięcy w Judzie, z ciebie jednak wyjdzie mi ten, który będzie władcą w Izraelu, a jego wyjścia są od dawna, od dni wiecznych. Mich. 5:2

Fragment spisany przez proroka Micheasza jest niepodważalnym dowodem na podwójną naturę Mesjasza. Prawdziwie ludzką i prawdziwie Boską. W jednym zdaniu Duch Święty ukazał jedną osobę jako posiadającą naturę ludzką (narodzony w Betlejem) i naturę Boską (istniejący zawsze). Żydzi uważnie studiujący Torę byli w pełni świadomi tego, że ich Mesjasz będzie i człowiekiem i Bogiem. Dlatego też istotnym jest, aby wszyscy judaizujący antytrynitarze dokładnie rozeznali ten fragment.

.

Analiza tekstu

…Ale ty, Betlejem Efrata

Słowo prorockie dotyczące miejsca narodzin Mesjasza. Było nim Betlejem Efrata, zwane tak w celu odróżnienia od innej miejscowości, Betlejem Zebulon. To pierwsze znajdowało się kilkanaście kilometrów na południowy wschód od Jerozolimy.

Mat. 2:6 A ty, Betlejem, ziemio Judy, wcale nie jesteś najmniejsze wśród władców Judei, z ciebie bowiem wyjdzie władca, który będzie rządził moim ludem, Izraelem.

Jan 7:42 Czyż Pismo nie mówi, że Chrystus przyjdzie z potomstwa Dawida i z miasteczka Betlejem, gdzie mieszkał Dawid?

  • Betlejem znaczy “dom chleba”
  • Efrata znaczy “płodny, owocny”
  • Oba zwroty odnoszą się do płodności tego regionu
    .

…wyjdzie ten, który będzie władał w Izraelu…

יֵצֵ֔א jese wyjść, narodzić się – słowo wyjdzie w języku hebrajskim w tym kontekście znaczy  urodzi się.

Pierwsza część tekstu informuje o fizycznym narodzeniu się władcy Izraela, który zostaje zidentyfikowany jako człowiek. Jest to istotna informacja uświadamiająca czytelnikowi o ludzkiej naturze wszechwładcy.

Podobne użycie hebrajskiego יָצָא jatsa widzimy w ilustracji Izajasza gdzie pień i korzeń Jessego odnosi się do plemienia, z którego fizycznie będzie pochodziła gałązka i latorośl (Mesjasz). Nie łamiąc dosłownej zasady interpretacji rozumiemy zatem, że wyjście oznacza narodziny.

Izaj. 11:1 I wyjdzie (וְיָצָ֥א wajasa – inna forma słowa jatsa) gałązka z pnia Jessego, a latorośl z jego korzenia wyrośnie

Podobna metafora, mówiąca o wyrośnięciu również odnosi się do cielesnych narodzin Mesjasza. Widzimy, że narodzony posiada ciało, które nie ma urody ani nie przyciąga oka swoimi kształtami.

Izaj. 53:2 Wyrósł bowiem przed nim jak latorośl i jak korzeń z suchej ziemi. Nie miał kształtu ani urody; i gdy widzieliśmy go, nie było wyglądu, który by się nam podobał.
.

Analogia Scriptura

Nowy Testament potwierdza fizyczne narodziny a zatem wcielenie Mesjasza, który otrzyma ciało za pośrednictwem łona fizycznej matki.

Łuk. 1:35 Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.

Wniosek 1: Nie ma absolutnie żadnej wątpliwości, że Mesjasz czyli Chrystus jest człowiekiem, cielesnym potomkiem króla Dawida.

a jego wyjścia są od dawna, od dni wiecznych…

וּמוֹצָאֹתָ֥יו umowsaotawiść na przód, pochodzenie, metaforycznie urodzić się
עוֹלָֽם׃ owlamwieczność

Druga część tekstu informuje o Boskości Mesjasza, który istnieje wiecznie. Tekst dosłownie naucza, że Chrystus istnieje “od dni wieczności” co oznacza, że nie posiada ani początku ani końca, Jego Boska natura jest wieczna i niezmienna.

Analogia Scriptura

Psalm 102:25-27 25 Ty dawno założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk. 26 One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione. 27 Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

Hebr. 13:8 Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki
.

W odróżnieniu od wyjścia z Betlejem opisującego mający swoje umocowanie w czasoprzestrzeni początek istnienia ludzkiej natury Jezusa Chrystusawyjścia od dni wiecznych odnoszą się nie do początku w czasie i przestrzeni (które zostały przez Boga-Syna stworzone) lecz do wiecznego istnienia boskiej natury Syna

Analogia Scriptura

Jan 1:1-3 1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. 2 Ono było na początku u Boga. 3 Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.

Kol. 1:16-17 16 Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. 17 On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu.

Psalm 90:2 Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty jesteś Bogiem.

Wniosek 2: Bez cienia wąpliwości druga część świętego tekstu naucza, że Mesjasz jest Bożym Synem posiadającym całkowicie Boską i wieczną istotę.

Septuaginta i Vulgata

„A ty, Betlejem, ziemio Judy, wcale nie jesteś najlichsze wśród miasteczek Judy. Z ciebie przecież wyjdzie mój przywódca, a pochodzenie Jego od początku, sprzed dni świata” Mich. 5:1 LXX

καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος
kai ai eksodoi auton ap᾿ arches eks hemeron aionos
a jego wyjścia od początku, (aż) od wieczności

W greckim tłumaczeniu na określenie wieczności użyto sowa αἰών aion, które ma wiele znaczeń:

  • „czas trwania życia”
  • „życie”
  • „pokolenie”
  • „los”
  • „dola”
  • „wieczność”
  • „epoka”
  • „wiek”

„Eon” to zatem imię czegoś, co trwa, co ma jakiś zakres i treść (los, dolę), ale trudno powiedzieć, żeby było jakimś bytem jednostkowym czy osobowym. Wszystkie eony noszą zatem imiona abstrakcyjne odwołujące się do szerokich idei, których precyzyjne przełożenie na język polski jest po prostu niemożliwe, z kolei zachowanie ich brzmień greckich trudno byłoby nazwać tłumaczeniem. Zatem Mesjasz jest przed wszelkim bytem, przed wszystkim co istnieje, ma swój początek poza materią i czasem.

Wyrażenie “którego wyjścia od wieczności” – hebrajskie, מימי עולם מקדם, przetłumaczone w Septuagincie jako, απ αχης, εξ ημεων αιωνος; jest dokładnie tak samo przetłumaczone na język łaciński “ab initio, a diebus æternitatis” –  “od początku, od dni wieczności”.
.

Ostrzeżenie

Współczesny ewangelikalizm w dużej mierze odchodzi od trynitologii. Największy problem mają ludzie niepotrafiący zrozumieć, że Chrystus jest zarówno prawdziwie Bogiem jak i prawdziwie człowiekiem. Odrzucenie tej doktryny skutkuje bałwochwalstwem i wiecznym zatraceniem.

Jan 5:23 Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał.

Izaj. 9:6-7 6 Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany. Na jego ramieniu spocznie władza, a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Wieczności, Książę Pokoju; 7 A rozszerzeniu jego władzy i pokoju nie będzie końca, zasiądzie na tronie Dawida i nad jego królestwem, aż je ustanowi i utwierdzi sądem i sprawiedliwością, odtąd  i na wieki. Dokona tego gorliwość PANA zastępów.

1 Sam. 10:19 Aleście wy dziś odrzucili Boga waszego, który was sam wybawia od wszystkiego złego waszego, i od ucisków waszych.