Prawo a Ewangelia część 2

utworzone przez | paź 19, 2021 | Egzegezy, Sabatarianie i legaliści, Teologia reformowana

Wprowadzenie

Nasz główny werset z Pisma Świętego:

Gal. 3:12 Prawo zaś nie jest z wiary, lecz: Człowiek, który je wypełnia, przez nie będzie żył.

W ostatnim kazaniu mieliśmy wprowadzenie do rozróżnienia między  Prawem a  Ewangelią. Ściśle mówiąc Prawo jest terminem używanym w odniesieniu do Bożych nakazów i zakazów wyrażonych chociażby w 10 przykazaniach, jest to zatem element odnoszący się do uczynków, jakie wymagane są od człowieka.

Natomiast Ewangelia jest terminem używanym w odniesieniu do obiektwynych faktów o Jezusie Chrystusie i Jego dziele zbawienia wybranych grzeszników, jest to zatem termin odnoszący się do skończonego i kompletnego dzieła Mesjasza (a nie człowieka)

1 Kor. 15:1-4 1. A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2. Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem

Zarówno Prawo, jak i Ewangelię można znaleźć w całej Biblii. Dlatego ważne jest, aby umieć właściwie odróżnić i oddzielić Prawo od Ewangelii i jej obietnic.

Konsekwencje Prawa

Kiedy Prawo jest oddzielone od Ewangelii, wtedy wyraźnie widać, że wyłaniają  się złe wieści. Złą wiadomością jest to, że Adam popadł w grzech zgrzeszył przeciwko Bogu,  złamał przykazanie, zjadł z drzewa poznania dobra i zła. W wyniku upadku całe naturalne potomstwo Adama rodzi się grzesznymi, niezdolnymi do czynienia dobra i pod sprawiedliwym potępieniem prawa. Pozostawione samym sobie, całe naturalne potomstwo Adama spędzi wieczność w jeziorze ognia. Prawo uczy nas złych wieści.

Rzym. 5:12 Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech [pierworodny] wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli [w Adamie, który reprezentował ludzkość jako federalna głowa].

Konsekwencje Ewangelii

Kiedy Prawo jest oddzielone od Ewangelii, wtedy wyraźnie pojawia się dobra nowina, Ewangelia naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Dobrą nowiną jest to, że Jezus Chrystus wziął grzechy swego ludu, za które cierpiał w ich miejsce. Wykonał sprawiedliwość którą powinni byli uczynić, zaspokoił za nich Prawo i dał im życie wieczne. Biblia mówi:

1 Kor. 15:3-4 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem

Ci, za których umarł Jezus, są zbawieni jedynie przez przypisaną sprawiedliwość Chrystusa, otrzymaną tylko przez wiarę. Od tych, którzy zostali zbawieni przez Jezusa, nie wymaga się robienia czegokolwiek dla ich zbawienia, Biblia mówi:

Rzym. 3:28 Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.

Ewangelia uczy nas dobrej nowiny, Ewangelia jest dobrą nowiną. W tym kazaniu umiłowani, spróbujemy zobaczyć, co mają wspólnego Prawo i Ewangelia. Wiecie, że mają ze sobą wiele wspólnego i ważne jest, aby wiedzieć, w jaki sposób Prawo i Ewangelia się identyfikują.

Spróbujemy zrozumieć różnice między Prawem a Ewangelią, jak się one sobie przeciwstawiają. Wszystko to pomoże nam rozpoznać Prawo w Ewangelii, a następnie oddzielić je od siebie. I nie można wystarczająco podkreślić, jak jest to ważne, więc proszę o uwagę.
.

Usprawiedliwienie

Gal. 3:12  Prawo zaś nie jest z wiary, lecz: Człowiek, który je wypełnia, przez nie będzie żył.

W tym wersecie słowo wiara odnosi się do Ewangelii. Ponieważ przedmiotem zbawczej wiary jest zawsze Ewangelia i nic co my  robimy, Paweł mówi nam o sprzeczności między Prawem a Ewangelią. Sprzeciwiają się sobie w kwestii sposobu usprawiedliwienia człowieka. Pomimo tego, że ich metody usprawiedliwiania są różne, nie oznacza to, że Prawo i Ewangelia mają różne źródła. Prawda jest taka, że każde z nich ma to samo źródło pochodzenia, którym jest Biblia.
.

Część objawienia

Po pierwsze Prawo i Ewangelia są Bożym objawieniem dla nas, w tym są podobne, są częścią Pisma Świętego, są doskonałe i nieomylne, są częścią natchnionego, skutecznego i Żywego Słowa Bożego. Biblia mówi:

1 Tes. 2:13 Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy przyjęliście słowo Boże, które słyszeliście od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boże, które też w was, którzy wierzycie, skutecznie działa. 

Konieczność współistnienia

Po drugie, Prawo i Ewangelia są absolutnie niezbędne. Bóg przeznaczył oba, aby były konieczne, aby być niezbędną częścią planu zbawienia. Każdy chrześcijanin ucieka przed potępieniem Prawa i trzyma się Ewangelii Jezusa Chrystusa. Ewangelia w Bożych wybranych rodzi wiarę, powodując, że przestrzegają przykazań Bożych z wdzięczności za tak wielkie wyzwolenie.

Ci, którzy nie studiują Prawa, nie mogą poznać swojego grzechu, nie znają swojej nędzy i nie mogą zrozumieć Ewangelii, podczas gdy ci, którzy nie studiują Ewangelii, nie mogą wiedzieć, że Bóg jest zarówno sprawiedliwym, jak i usprawiedliwiającym bezbożnych.

Rzym. 3:25-26 25. Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów 26. Aby okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa.

Nawet po nawróceniu Prawo uczy chrześcijan, jak się zachowywać, jak kochać Boga i człowieka, dlatego Prawo i Ewangelia są niezbędne dla chrześcijaństwa. Musisz mieć jedno i drugie.
/.

Wspólny cel

Po trzecie Prawo i Ewangelia mają ten sam cel. Celem Prawa jest uświadomienie człowiekowi jego bezsilności wobec nieskończenie doskonałego Bożego standardu świętości, której nikt nie może osiągnąć. Prawo rzuca człowieka na kolana. Tylko osoba z doskonałą sprawiedliwością będzie usprawiedliwiona przed Bogiem. Biblia jasno o tym mówi, Jezus powiedział:

Mat. 19:17 Lecz on mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg. A jeśli chcesz wejść do życia, przestrzegaj przykazań. 

Nie ma na świecie takich ludzi. Człowiek rozmawiający z Jezusem zrozumiał to. Choć starał się z całych sił przestrzegać prawa od dziecka widział w sobie braki:

Mat. 19:20 Powiedział mu młodzieniec: Tego wszystkiego przestrzegałem od mojej młodości. Czego mi jeszcze brakuje?

Nawet gdyby ów człowiek doskonale wypałniał Prawo przez całe życie, jedynym tego skutkiem byłoby brak zaciągania nowego długu. Stary dług, tj. grzech pierworodny, nie mógłby być nigdy spłacony. Nawet doskonałe przestrzeganie Prawa nie  kwalifikuje nikogo do życia wiecznego (to właśnie dlatego dzieci i niemowlęta pogan, gdy umrą idą na zatracenie, choć nie popełniły osobiście żadnego grzechu, idą tam ze względu na przypisany im grzech Adama).

Tylko Ewangelia, czyli skończone dzieło Mesjasza usprawiedliwia doskonałą sprawiedliwością, sprawiedliwością samego Jezusa Chrystusa. W rzeczywistości Jezus Chrystus jest nazwany naszą sprawiedliwością

Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ

Zwróćcie uwagę na ten werset on mówi, że Mesjasz jest nazwany Pan naszą sprawiedliwością. Paweł zapewnia, że zbawia tylko sprawiedliwość Chrystusa, o której mówi Dawid, kiedy pisze:

Rzym. 4:6 Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków 

Prawo, prowadzi do Ewangeli. Jednakże Prawo nie jest i nigdy nie było dla grzeszników sposobem szukania usprawiedliwienia przed Bogiem.
.

Różnice

Teraz dochodzimy do różnic między Prawem a Ewangelią, w jaki sposób Prawo i Ewangelia przeciwstawiają się sobie. W jaki sposób są niezgodne i w jaki sposób są sprzeczne. To jest wielkie zadanie przed nami, więc zacznijmy od tego, jakie osoby Prawo i Ewangelia usprawiedliwiają.
.

Kto jest usprawiedliwiony

Pierwszą różnicą, na którą wam wskażę, jest to, kogo Prawo i Ewangelia usprawiedliwia. Prawo usprawiedliwia człowieka sprawiedliwego, tego który nigdy nie uczynił nic złego, tego, który był doskonale posłuszny przykazaniom Bożym. O tych, którzy trudzą się zgodnie z Prawem, Biblia mówi:

Gal. 3:12  Prawo zaś nie jest z wiary, lecz: Człowiek, który je wypełnia, przez nie będzie żył.

Prawo usprawiedliwia sprawiedliwych i tylko sprawiedliwych. Jeśli nigdy nie zgrzeszyłeś (a zgrzeszyłeś w Adamie, por. Rzym. 5:12-14), jeśli jesteś doskonale sprawiedliwy (a nie jesteś chociażby ze względu na grzech Adama tobie przypisany), to  Prawo jest dla ciebie a Ewangelia niepotrzebna.

Z drugiej strony Ewangelia usprawiedliwia niesprawiedliwych grzeszników, tych którzy byli nieposłuszni przykazaniom Boga i wciąż są nieposłuszni. Ewangelia usprawiedliwia grzeszników i tylko grzeszników. Nasi drodzy bracia i siostry, czy nie znacie słów Jezusa, nasz Zbawiciel powiedział:

Mat. 9:13 Idźcie więc i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bo nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, ale grzeszników.

Ewangelia jest dla grzeszników. Różnice można znaleźć w całej Biblii, Prawo wzywa do doskonałej, czyli nieosiągalnej dla nikogo sprawiedliwości:

3 Moj. 18:5 Przestrzegajcie więc moich ustaw i moich praw, bo jeśli człowiek je wypełnia, będzie przez nie żył. Ja jestem PAN.

To jest Prawo w przeciwieństwie do tego co mówi Ewangelia:

Łuk. 5:31-32 31. Jezus zaś im odpowiedział: Nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza. 32. Nie przyszedłem wzywać do pokuty sprawiedliwych, ale grzeszników.

To są ci, dla których jest Ewangelia. Grzesznicy. I znowu Biblia mówi:

Ezech. 20:11 Dałem im moje ustawy i objawiłem im moje prawa, które jeśli człowiek wypełnia, będzie przez nie żył. 

To jest Prawo, podczas gdy przesłanie Ewangelii Jezusa jest skierowane do grzeszników ze złamanym sercem do tych, którzy są niewolnikami grzechu, do niegodziwych, którzy są duchowo zaślepieni, więc Jezus głosi:

Łuk. 4:18-19 18. Duch Pana nade mną, ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim, posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność; 19. Abym głosił miłościwy rok Pana.

Gramatyka

Druga różnica między Prawem a Ewangelią ma charakter gramatyczny. Prawo przedstawia nam „imperatywy”, które są nakazami. Mówią osobie co powinna robić. Na przykład rozważ to dobrze znane imperatywne stwierdzenie z Biblii:

2 Mojż. 20:13 Nie będziesz zabijał.

To jest przykład Prawa. Z drugiej strony Ewangelia jest zawsze „oznajmująca” nigdy nie jest imperatywem. Oświadczenie o charakterze oznajmującym daje nam informację o przedmiocie zdania. Ewangelia jest „oznajmieniem”, ponieważ mówi nam, kim jest Jezus i co dla nas zrobił. Rozważ ten przykład ze Starego Testamentu:

Izaj. 53:5 Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni. 

To oznajmujące stwierdzenie mówi nam, jak nasze grzechy zostały przypisane Jezusowi, jak Jezus został ukarany za nasze grzechy i jak Jezus nas usprawiedliwił, będąc naszym prawnym zastępcą. To jest dobra wiadomość i jest przykładem Ewangelii. Sam Jezus przedstawia wiele imperatywów w Nowym Testamencie, niektóre z nich z pewnością wskazują nam na Ewangelię, ale żaden z nich nie jest Ewangelią, na przykład Jezus nakazuje:

Marek 1:15  I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Upamiętajcie się i wierzcie ewangelii.

Ten nakaz wskazuje na to, co Jezus dla nas uczynił, wskazuje nam na Ewangelię ale nie jest Ewangelią. Ci, którzy nie wierzą w Boga, są winni grzechu niewiary. Marcin Luter wierzył, że grzech niewiary naruszył pierwsze z Dziesięciu Przykazań. Każdy grzech, jak słusznie wyjaśnia Mały Katechizm Westminsterski, to

„Niedostawanie się do Prawa Bożego lub przestąpienie go.” – Pytanie i Odpowiedź 14

Zatem ci, którzy nie są posłuszni nakazowi Jezusa wiary w Ewangelię, są potępieni przez Prawo za niewiarę.

Jan 3:18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.

Nakaz, aby wierzyć Ewangelii nie jest Ewangelią. Inny przykład Pana Jezusa używającego imperatywu (trybu nakazującego) znajdujemy w Kazaniu na Górze, gdzie Jezus nakazuje nam mówiąc:

Mat. 5:48 Bądźcie więc doskonali, tak jak doskonały jest wasz Ojciec, który jest w niebie. 

To jest przykład Jezusa nauczającego Prawa. Oczywiście nikt z nas nie jest doskonały, ani nikt z nas nie może doskonale przestrzegać prawa Bożego, nawet po nawróceniu. Nikt nie osiąga doskonałości, dopóki nie zostanie uwielbiony. Z drugiej strony Boża obietnica, Jego obietnice Ewangelii są oznajmujące, a nie imperatywne, rozważ tę obietnicę:

Jan. 14:2-3 2. W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. 3. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli.

Tutaj mamy obietnicę, że Chrystus odszedł, aby przygotować dla nas miejsce i że Chrystus na pewno po nas powróci. Kiedy wierzymy w obietnice Ewangelii, mamy pocieszenie i pewność. Umiłowani, gdy Bóg obiecuje, że coś dla nas zrobi, to Jahwe zapowiada nam, co z pewnością się stanie. On nie nakazuje nam niczego robić, to jest ważna różnica między Prawem a Ewangelią. Boże obietnice są zawsze oznajmujące, nigdy imperatywne.

Dobrym ćwiczeniem jest wybranie księgi z Biblii, a następnie przeczytanie jej powoli, ostrożnie zwracając uwagę na wszystkie wersety oznajmujące i imperatywne. Gramatyka w Biblii jest bardzo ważną częścią kalwinizmu, dobra gramatyka nie jest opcjonalna w chrześcijaństwie. Różnica gramatyczna nakłada się na naszą następną różnicę między Prawem a Ewangelią, ale nie martwcie się umiłowani, bo to tylko wzmacnia jej znaczenie.
.

Prawo wymaga – Ewangelia zapewnia

Prawo zawsze czegoś od nas żąda,

  • Prawo żąda naszej sprawiedliwości,
    .
  • wymaga od nas posłuszeństwa przykazaniom Bożym.

Zastanów się przez chwilę, jakiego rodzaju substytutu prawnego wymaga Prawo. Jeśli ludzie są grzesznikami tak jak teraz, to Prawo wymaga, aby zastępcą grzesznika był nie tylko doskonały człowiek, ale także wymaga doskonałości Boga. Oznacza to, że żaden zwykły człowiek ani anioł nie może być naszym prawnym substytutem w przymierzu łaski. Żadne skończone stworzenie nie mogło znieść nieskończonego wszechmocnego gniewu Bożego. Prawnym substytutem naszych grzechów musi być człowiek, ale poręczycielem musi być również doskonały Bóg, ponieważ tylko ten, który jest doskonałym Bogiem, może wytrzymać karę Boga Wszechmogącego.

Umiłowani, właśnie dlatego Pan Jezus Chrystus jest jedynym, który może być naszym poręczycielem i pośrednikiem, ponieważ Jezus jest zarówno Bogiem, jak i człowiekiem. Biblia mówi:

Mat. 1:23 Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, co się tłumaczy: Bóg z nami.

Prawo mówi nam, że nie zaakceptuje zwykłego człowieka jako prawnego substytutu, gdy stwierdza:

Psalm 49:7 Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu

Nie ma odpowiedniego substytutu dla człowieka, Prawo wyraźnie stwierdza:

Ezech. 18:20 Dusza, która grzeszy, umrze. Syn nie poniesie kary za nieprawość ojca ani ojciec nie poniesie kary za nieprawość syna. Sprawiedliwość sprawiedliwego pozostanie na nim, a niegodziwość niegodziwego pozostanie na nim.

Potępieni nie mają prawnego substytutu za ich grzechy, ale nie dotyczy to wybranych. Wybrani są członkami przymierza łaski, więc kiedy są usprawiedliwieni przez przypisaną sprawiedliwość Chrystusa, zostają wybawieni od potępienia przez Prawo.

Ewangelia nie wymaga od wybranych żadnego posłuszeństwa, od nas, którzy w nią wierzymy, nie wymaga od nas sprawiedliwości, pozwólcie, że powtórzę to jeszcze raz, Ewangelia nigdy nie wymaga od nas posłuszeństwa Bożym przykazaniom. Zamiast tego Ewangelia zapewnia nam doskonałą sprawiedliwość Jezusa Chrystusa. Ewangelia nie wymaga, ale zapewnia. To dobra wiadomość, więc warto powtórzyć jeszcze raz, że Ewangelia zapewnia to, czego wymaga Prawo, doskonałej sprawiedliwości.
.

Chrystus naszą sprawiedliwością

Skąd bierze się sprawiedliwość, której dostarcza Ewangelia? Pochodzi od Pana Jezusa Chrystusa, który sam nie posiadając grzechu pierworodnego (Łuk. 1:35) zachował dla nas Prawo i który nazywany jest naszą sprawiedliwością. Biblia mówi, że Mesjasz będzie nazwany „Panem naszą sprawiedliwością”

Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.

Apostoł Paweł mówi nam wyraźnie o sprawiedliwości, jaką zapewnia Ewangelia, kiedy pisze co następuje:

Filip. 3:7-9 7. Lecz to, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. 8. Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa; 9. I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę

Ewangelia zapewniła Pawłowi doskonałą sprawiedliwość, sprawiedliwość otrzymaną tylko przez wiarę, sprawiedliwość przez wiarę Chrystusa, ta sprawiedliwość przez wiarę w Chrystusa jest przypisaną sprawiedliwością Jezusa zapewnioną przez Ewangelię. Prawo wymaga, ale Ewangelia zapewnia.
.

Prawo przeraża – Ewangelia pociesza

Przyjaciele oto ostatnia różnica, o której wspomnę w tym kazaniu i to jest ważne. Prawo przeraża, ale Ewangelia pociesza. To, że Prawo przeraża grzesznika, jest widoczne w wielu miejscach Pisma Świętego. Na przykład jest nazwane posługiwaniem śmierci

2 Kor. 3:7 Lecz jeśli posługiwanie śmierci, wyryte literami na kamieniach, było pełne chwały, tak że synowie Izraela nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza, która miała przeminąć

Jest nazwane posługiwaniem potępienia

2 Kor. 3:9 Jeśli bowiem posługiwanie potępienia było pełne chwały, o ileż bardziej obfituje w chwałę posługiwanie sprawiedliwości. 

Jak to jest straszne, naprawdę straszne… Umiłowani czy podeszlibyście do czegoś zatytułowanego posługiwanie śmierci, posługiwanie potępienia dla pocieszenia i pewności? Grzesznicy znajdą śmierć i potępienie Prawa tylko wtedy, gdy zrozumieją, co Prawo naprawdę oznacza… Stają się przerażeni. Paweł daje nam przykład, jak przerażające jest Prawo nawet po nawróceniu się na chrześcijaństwo,

Rzym. 7:9-13 9. I ja żyłem kiedyś bez prawa, lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a ja umarłem. 10. I okazało się, że przykazanie, które miało być ku życiu, jest mi ku śmierci. 11. Grzech bowiem, gdy zyskał okazję przez przykazanie, zwiódł mnie i przez nie mnie zabił. 12. A tak prawo jest święte i przykazanie jest święte, sprawiedliwe i dobre. 13. Czy więc to, co dobre, stało się dla mnie śmiercią? Nie daj Boże! Przeciwnie, grzech, aby okazał się grzechem, sprowadził na mnie śmierć przez to, co dobre, żeby grzech stał się niezmiernie grzesznym przez przykazanie.

Kiedy Paweł zrozumiał Prawo, wtedy jego grzech został mu ujawniony. Paweł przyznaje:

Rzym. 7:7 Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał.

Naprawdę widział jak był grzeszny i nie zawahał ogłosić się pierwszym ze wszystkich grzeszników, nawet po swoim nawróceniu. Paweł uczy nas, abyśmy nigdy nie szukali pociechy i pewności w Prawie, ale ufali Ewangelii dla pociechy i pewności. Paweł woła:

Rzym. 7:24 Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? 

Potem natychmiast chwyta się Ewangelii, wykrzykując:

Rzym. 7:25 Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu.

Paweł rozumiał, że Prawo przeraża, ale Ewangelia pociesza. Wiara w obietnice Ewangelii daje nam pociechę i zapewnia o naszym zbawieniu. Gdy Prawo już wykona swoją pracę przerażając nas, Biblia mówi:

Jan. 3:18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego

To jest obietnica Ewangelii, i uczy nas, że jeśli wierzymy w Ewangelię, nie jesteśmy potępieni. Jeśli nie nie jesteśmy potępieni, wybaczono nam, jesteśmy usprawiedliwieni i zbawieni. Wiara w obietnicę Ewangelii daje nam pewność. Pewność naszego zbawienia, pewność życia wiecznego pochodzi nie z Prawa, ale z wiary w Ewangelię i jej obietnice. Biblia mówi:

Rzym. 5:1 Będąc więc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa

Jeśli wierzymy w to stwierdzenie, to wierzymy, że Bóg jest z nami w stanie pokoju, wierzymy, że Bóg nie gniewa się na nas i wierzymy, że to pochodzi z Ewangelii Jezusa Chrystusa. Biblia mówi:

Rzym. 5:8-9 8. Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł. 9. Tym bardziej więc teraz, będąc usprawiedliwieni jego krwią, będziemy przez niego ocaleni od gniewu.

Biblia tutaj obiecuje, że my, którzy wierzymy w Ewangelię, będziemy zbawieni. Bóg nie może łamać swoich obietnic, bo Bóg nie kłamie! Oznacza to, że jeśli wierzysz w Ewangelię, to masz pewność, że zostaniesz zbawiony. Oznacza to, że nie możesz stracić zbawienia, bo Bóg zachowuje swoich wybranych. Jezus obiecał:

Jan. 10:27-29 27. Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną. 28. A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki. 29. Mój Ojciec, który mi je dał, większy jest od wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki mego Ojca.

Ten, kto wierzy w tę obietnicę Ewangelii, ma pocieszenie i pewność i pokój z Bogiem. Ten, kto nie wierzy tej obietnicy, czyni Jezusa kłamcą. Przyjaciele Jezus nie jest kłamcą, zbawienie jest pewne dla wszystkich Bożych wybranych! Ewangelia nas pociesza, Prawo przeraża grzesznika i prowadzi do Ewangelii.

Gal. 3:24-25 24. Tak więc prawo było naszym pedagogiem do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni. 25. Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem

Na podstawie: źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email