Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 9

utworzone przez | sty 23, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna

Zbadanie ogólnego wprowadzenia do Księgi

W tym momencie należy sprawdzić ogólne wprowadzenie do studiowanej Księgi aby poznać zarys poruszanych w niej tematów teologicznych oraz najważniejsze ich kategorie. Celem ekspozycji jest dotarcie do istoty zagadnienia.

Pomocne narzędzie: Jak czytać książkę, Mortimer Adler, wersja pdf

a) Warto skorzystać ze streszczeń zawartych w Bibliach przygotowanych do studiowania,  napisanych przez ekspozytorów Słowa, np. w j. polslkim dostępna jest pozycja pt. Komentarz do Nowego Testamentu Johna Gilla. To pozwoli uniknąć zabłądzenia w gąszczu poruszanych zagadnień teologicznych w konkretnych sekcjach danej Księgi.
.
b) Należy przeczytać wstępy w wybranych komentarzach do danej Księgi Nowego Testamentu

Sposób czytania

W celu ogólnego poznania treści analizowana Księga powinna zostać przeczytana przynajmniej kilkukrotnie, najlepiej w kilku różnych tłumaczeniach. W zasadzie każdy ekspozytor Słowa zauważa iż wielokrotne przeczytanie analizowanej Księgi jest bardzo ważne, jednakże pojawia się tutaj następujące pytanie: jak wiele razy?

Zalecane jest przeczytanie danej Księgi 30 razy przed rozpoczęciem nauczania (jesli zawartość jest obszerna nalezy czytać główne sekcje). Jednakże absolutnie minimalną wartością jest 5 krotne przeczytanie całej Księgi. Czemu? Ponieważ najpierw należy zrozumieć o czym dana Księga wogóle mówi oraz przepływu treści.

Przepływ treści odnosi się do ruchów strukturalnych i pojęciowych implikowanych w ramach jednego lub połączonego fragmentu treści. Można go podzielić w następujący sposób: Treść oznacza ruch strukturalny (zaczyna się tutaj, kończu tam).

Sam proces czytania powinien odbywać się w postawie pełnego skupienia, za każdym razem tak, jakby Księga była czytana poraz pierwszy z możliwie najwyższym zaangażowaniem intelektualnym jednakże w tym momencie nie skupiając się na detalach. Sprzyja temu czytanie różnych tłumaczeń:

  • Ekwiwalencja formalna: tłumaczenie słowo w słowo (jak tylko to możliwe)
    .
  • Ekwiwalencja dynamiczna: tłumaczenie konceptu, obcojęzyczne wyrażenia wyrażają pewne myśli, które następnie są przekłądane na obcy język
    .
  • Parafraza: interpretacja autora, to nic innego niż komentarz.

Do celów interpretacji nadają się jedynie przekłady oparte o ewkiwalencję formalną
.

Punkty skupienia

W czasie czytania istotne będą następujące ifnormacje:

1. Rozpoznanie głównego tematu Księgi: Istnieje kilka podstawowych celów, jakie należy osiągnąć podczas czytania ogólnego i poznawania głównego tematu danej Księgi. Są to

a) Wyraźnie stwierdzenia, np.
.
– wiarygodny opis wydarzeń w kolejności w celu potwierdzenia pewności wydarzeń, Łuk. 1:1-4 (rozważanie każdego paragrafu tej księgi należy czynić w kontekście upewnienia i przekonania do wiary)
.
– potwierdzenie autorstwa Księgi i przekazanie nauki o misji Jezusa, Dzieje 1:1
.
– uwiarygodnienie Jezusa jako Syna Bożego Jan 20:30-31 (rozważanie każdego paragrafu tej Księgi należy czynić w kontekście dowodu iż Jezus jest Synem Bożym)
.
b) Powtórzenia stwierdzeń (np. w Księdze Rodzaju takie są dzieje, por. 1 Mojż. 2:4; 6:9; 10:1; 10:32; 11:10; 11:27; 25:12-13; 25:19; 36:1; 36:9; 37:2)
.
c) Napomnienia – zwykle wynikają z celu (por. Heb. 10:32-25 – powodem napomnienia jest wahanie się odbiorcy w kwestii uwierzenia w Chrystusa i rozważanie powrót na łono judaizmu)

Czasem łatwo rozpoznać główny temat ponieważ jest on wyrażony bezpośrednio. Przykładowo Łukasz wyjaśnia dokładnie cel (pewność) motyw przewodni (opis wydarzeń) oraz sposób (dokładnie i po kolei), w jaki będzie pisał

Łuk. 1:1-4 1. Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność; 2.Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa; 3. Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu; 4. Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono.

W pierwszym rozdziale Listu do Rzymian wers 1 przedstawia Ewangelię, zaś wersy 16-17 określają Ewangelię jako główny temat Księgi

1. Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, odłączony do głoszeniu ewangelii Boga;

16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.

17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.

2. Umiejscowienie Księgi: Należy zbadać kontekst historyczny w którym dana Księga została napisana ciągle odpowiadając na pytanie jaki był cel jej powstania, jaki ze sobą niesie przekaz.

3. Autor i pierwotni odbiorcy: Charakterystyka miasta, presja społeczna, napięcia, zagrożenia, kultura, perspektywy, zwyczaje ludzi, myśleniu ludzi, geografia, jakie były problemy, polityka, światopogląd, religia itp.

4. Czas powstania: Niejednokrotnie data powstania danej Księgi ma znaczący wpływ na sposób interpretacji, np. czasy prześladowań odbiją się na tematyce.

5. Podstawowy zarys Księgi: W czasie ogólnego czytania należy utworzyć podstawowy zarys tematyczny Księgi identyfikując główne podziały, paragrafy, sekcje.

Ważna uwaga: należy być przygotowanym na zanotowanie przemyśleń wynikających z obserwacji. Oświecenie dające jasne zrozumienie konkretnego fragmentu może przyjść w momencie odpoczynku, warto zatem posiadać możliwość szybkiego zapisania myśli.

Na podstawie nauczania Toma Penningtona źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email