Podstawowe argumenty ekspozycji konsekutywnej
Jedynym sposobem, dzięki któremu kazania mogą być zgodne z Biblią i konsekwentnie jasne jest stworzenie i wdrożenie zdefiniowanego, powtarzalnego i zrównoważonego procesu, dzięki któremu każdy rozważany fragment następujący po poprzednim będzie rozważany w identyczny sposób.
To prowadzi do konsekwentnej egzegezy i przejrzystego kazania.
Osobisty rozwój ekspozytora
Przedstawione poniżej zalecenia nie są jedyną możliwą formą ekspozycji Pisma. Mowa raczej o podstawach, które należy odpowiednio rozwijać mając na uwadze osobiste predyspozycje i zdolności nauczyciela.
1 Tym. 4:15 O tym rozmyślaj, temu się oddawaj, aby twoje postępy (προκοπὴ prokope) były widoczne dla wszystkich.
.
προκοπή prokope – progres, dosłownie „postęp poprzez odcięcie wszystkiego, co utrudnia rozwój”; dążenie.
Ekspozytor Słowa nigdy nie spoczywa na laurach tj. aktualny stan umiejętności nigdy nie powinien być dla niego zadowalający. Potrzebny jest nieustanny rozwój.
Logiczny wzorzec: Słowo należy rozkładać przy zastosowaniu powtarzalnego procesu z zachowaniem tych samych elementów. Jednakże jest tutaj miejsce na elastyczność wynikającą z osobowości
.
Dwa istotne słowa
Semantycznie rzecz ujmując słowa egzegeza i eskpozycja krzyżują się znaczeniowo, jednakże istnieje między nimi ważne rozróżnienie:
Egzegeza – oznacza wyciągać z tekstu całą zawartą w nim prawdę, jego znaczenie.
Ekspozycja – oznacza ukazywać tę prawdę innym, to pokazać znaczenie takim jakim on jest rzeczywiście.
Nauczanie ekspozycyjne zawiera w sobie oba elementy: rozpoczyna się egzegezą a kończy ekspozycją.
- Bez egzegezy kazanie będzie zaledwie ludzkim przemówieniem.
. - Bez ekspozycji przekaz będzie jedynie techniczną kolekcją detali.
Ostatecznym celem tego powtarzalnego procesu jest oddanie autorkiej intencji omawianego fragmentu Pisma.
.
Zalety egzegezy
“Egzegeza to praktyka i zestaw procedur pozwalających odkryć autorską intencję” – Walter C. Keiser Jr. , W stronę teologii egzegetycznej
Istnieją w zasadzie dwie metody badania rzeczy.
Pierwszym będzie zebranie wszystkich istniejących materiałów na dany temat napisanych przez autorytety. Problemem tego podejścia jest brak osobistej obserwacji oraz wymóg pełnego zaufania co do ekspertów (co jeśli nie zgadzają się ze sobą?).
Drugim to osobiste studiowanie tematu, obserwacje, notatki. Proces ten zapewnia kompleksową wiedzę, która jako osobiście zdobyta głębiej zapada w pamięci. Następnym krokiem będzie udanie się do ekspertów i porównanie osobistych wyników badań z ich własnymi co umożliwi:
a. weryfikację konkluzji
.
b. przyswojenie nowych, pominietych faktów
.
c. ewaluację nowych faktów na podstawie osobistych obserwacji i badań
Świecka fraza używana na określenie egzegezy to indykcyjne studium Biblii. Indykcyjne rozumiane jako wnioskowanie od szczegółu do ogółu. Jest to podejście do Pisma, gdzie rozważanie rozpoczyna się od szczegółów, i ze względu na ich zrozumienie dochodzi się do znaczenia indywidualnego fragmentu.
“Wiedza, która została odkryta przez samego siebie, jest przechowywana w najgłębszej części umysłu i pozostaje najdłużej w pamięci. Nie ma klejnotu cenniejszego niż ten, który sam wydobyłeś.” – Howard G. Hendricks Dallas Theological Seminary
Kroki w procesie ekspozycji
Rozważymy zatem każdy krok procesu egzegezy oraz każdy krok procesu tworzenia ekspozycji.
| Pierwsze podejście (proces indywidualnego studium Słowa) |
Drugie podejście (proces tworzenia ekspozycji Słowa) |
| 1. Obserwacja | 1. Przygotowanie |
| 2. Interpretacja | 2. Obserwacja |
| 3. Ewaluacja | 3. Medytacja |
| 4. Aplikacja | 4. Interpretacja |
| 5. Ewaluacja |
Przygotowanie – sposób przygotowania się do studium.
Obserwacja – dochodzenie do bezpośredniego znaczenia tekstu, co dany fragment mówi.
Medytacja – jest to jeden z najbardziej pomijanych i niedocenianych kroków w procesie ekspozycji. Należy głęboko przemyśleć to, czego dany fragment naucza. W procesie ekspozycji w tym miejscu występuje osobista aplikacja czyli jak zastosować daną naukę do siebie. Aplikacja w stosunku do osób nauczanych przedstawiana jest w momencie nauczania czyli ekspozycji tekstu.
Interpretacja – gdy wszystkie dane zostały już zebrane i rozważone dochodzimy do konkluzji i wniosków, przekazujemy znaczenie tekstu (oto co dany rozważany tekst oznacza).
Ewaluacja – teraz czas na ekspertów, komentatorów i inne źródła odnoszące się do rozważanego tekstu w celu oceny studium; w tym momencie porównujemy wyniki naszych wysiłków z rezultatami badań innych osób sprawdzając jego zgodność (oraz niezgodność) zwracając szczególną uwagę na różnice i ich przyczyny.
Ważna uwaga: skoro Duch Święty natchnął Pismo i oświecał jego interpretatorów w poprzednich generacjach a my prezentujemy interpretację danego fragmentu, która jest jedyna i wyjątkowa, nigdy wcześniej nie miała miejsca to albo wszyscy chrześcijanie przez cały okres istnienia Kościoła mylili się albo coś musiało pójść źle w procesie egzegezy.
Na podstawie nauczania Toma Penningtona, źródło
Zobacz w temacie
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 1
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 2
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 3
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 4
