Podstawowe argumenty ekspozycji konsekutywnej
Zazwyczaj nauczanie ekspozycyjne jest również systematyczne – to jest przechodzenie od sekcji do sekcji, wers po wersie w danej Księdze Biblii. Oto argumenty dla konsekutywnego i sekwencyjnego nauczania Pisma Świętego (wers po wersie, paragraf po paragrafie, rozdział po rozdziale).
Argumenty Biblijne
2 Tym. 3:16-17 16. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; 17. Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
Ed Stetzer, reprezentujący “Life Way Christian Resources” przeprowadził wywiad z Andy Stanleyem, autorem książki “Komunikując dla odmiany” i zadał mu pytanie odnośnie głoszenia:
Stetzer: Co sądzisz o głoszeniu wers po wersie przez Księgi Pisma?
Stanley: Goście, którzy głoszą wers po wersie przez Księgi Pisma… to zwykłe oszustwo. To oszustwo ponieważ po pierwsze to łatwizna (człowiek ten najwyraźniej nigdy tego nie robił). W ten sposób nie budujesz ludzi. Nikt w Piśmie Świętym tego nie czynił, nie ma nawet jednego takiego przykładu w Piśmie. Całe Pismo jest tak samo natchnione ale nie całe Pismo jest tak samo użyteczne czy adekwatne do każdego etapu życia (jawne zaprzeczenie nauki Pisma). Moim wyzwaniem jest odczytywanie kultury i słuchaczy oraz pytanie jakie jest odczuwalne zapotrzebowanie, albo, co być może jest jeszcze ważniejsze, jakie jest nieodczuwalne zapotrzebowanie, które trzeba zaspokoić i które mógłbym przedstawić.
Według A. Stanleya kazania ekspozycyjne
a. nie prowadzą do wzrostu ludzi
b. nikt w Piśmie nigdy czegoś takiego nie robił, nie ma na to ani jednego przykładu
.
Wzór Starotestamentowy
W Starym Testamencie Słowo Boże było istotnym elementem uwielbienia indywidualnego.
Psalm 1:1-2 1. Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców; 2. Lecz ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.
.
Psalm 19:7-11 7.Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu. 8. Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy. 9. Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne. 10.Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu. 11. Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.
.
Pierwszeństwo Słowa Bożego
a. We współnym uwielbieniu jest ono tak samo wyraziste. Widzimy, że nawet w przybytku w Świątyni Żydowskiej Słowo Boże było na pierwszym miejscu, choć samo miejsce wskazywało na system ofiarny.
Świątynia Żydowska była także
- miejscem modlitwy, Mat. 21:13; Izaj. 56:7, 1 Król. 8
- śpiewano tam ku uwielbieniu Boga,
- była także miejscem nauki, za którą byli odpowiedzialni Lewici, 5 Mojż. 33:10; Mal. 2:7
Lewici nie tylko nauczali Słowa Bożego w Świątyni ale także, rozproszeni po Judzie, cały naród (por. Jozue 21). Zatem ich praca nie była wyłącznie zakramentalna, nie tylko składali ofiary ze zwierząt ale także nauczali Słowa Bożego w całym kraju. Czynili to w dniu sabatu, wolnym od pracy fizycznej.
2 Kronik 17:7-9 7. Potem w trzecim roku swojego panowania posłał swoich książąt: Ben-Chaila, Obadiasza, Zachariasza, Netaneela i Micheasza, aby nauczali w miastach Judy. 8. Posłał z nimi także Lewitów: Szemajasza, Netaniasza, Zebadiasza, Asahela, Szemiramota, Jehonatana, Adoniasza, Tobiasza i Tobadoniasza – Lewitów, a z nimi Eliszamę i Jehorama, kapłanów. 9. Nauczali oni w Judzie, mając ze sobą księgę Prawa PANA, i obchodzili wszystkie miasta Judy, i nauczali lud.
Reforma króla Jehoszafata została wprowadzona ponieważ Lewici zaniedbali swój obowiązek nauczania Słowa Bożego – I abyście nauczali synów Izraela wszystkich ustaw, które PAN nakazał im przez Mojżesza. (3 Mojż. 10:11) – które należało do ich podstawowych obowiązków.
Niektórzy Lewici mieli obowiązek kopiowania Słowa Bożego, najsławniejszym z nich był Ezdrasz, który stanowi model postępowania swojego ludu.
Ezdr. 7:10 Ezdrasz bowiem przygotował swoje serce, aby studiować prawo PANA i wykonywać je, a także by nauczać w Izraelu ustaw i sądów.
Ezdrasz studiował Słowo, praktykował je i nauczał go w sposób konsekutywny i ekspozycyjny
Neh. 8:1-8
.
1. Wówczas zebrał się cały lud jak jeden mąż na placu, który był przed Bramą Wodną, i powiedział do Ezdrasza, uczonego w Piśmie, aby przyniósł księgę Prawa Mojżesza, które PAN nadał Izraelowi.2. Wtedy Ezdrasz, kapłan, przyniósł Prawo przed zgromadzenie mężczyzn i kobiet oraz wszystkich, którzy mogli słuchać i rozumieć, a działo się to pierwszego dnia siódmego miesiąca.
3. I czytał je przed tym placem, który znajdował się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa, przed mężczyznami i kobietami oraz tymi, którzy mogli zrozumieć; a uszy całego ludu były skupione na księdze Prawa.
4. Ezdrasz, uczony w Piśmie, stanął na drewnianym podwyższeniu, które przygotowano na ten cel, a obok niego, po prawej stronie, stali: Mattitiasz, Szema, Ananiasz, Uriasz, Chilkiasz i Maasejasz, a po lewej stronie: Pedajasz, Miszael, Malkiasz, Chaszum, Chaszbadana, Zachariasz i Meszullam.
5. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – gdyż stał wyżej niż on – a gdy ją otworzył, cały lud powstał.
6. I Ezdrasz błogosławił PANU, wielkiemu Bogu, a cały lud, podnosząc ręce, odpowiadał: Amen! Amen! Potem skłonili głowy i oddali pokłon PANU, padając twarzą ku ziemi.
7. Także Jeszua, Bani, Szerebiasz, Jamin, Akkub, Szabbetaj, Hodiasz, Maasejasz, Kelita, Azariasz, Jozabad, Chanan, Pelajasz i Lewici nauczali lud prawa. A lud stał na swoim miejscu.
8. Czytali więc z księgi Prawa Bożego wyraźnie i wyjaśniali znaczenie tak, żeby zrozumiano to, co czytali.
Stary Testament był czytany wers po wersie wraz z wyjaśniem znaczenia.
.
Rola proroków
b. Prorocy odgrywali rolę w nauce i pouczaniu ludu. I tak proroctwa były kopiowane i dystrybuowane w Izraelu do odczytu jako pisemne kazania, było tak w przypadku
- Izajasza
- Jeremiasza
- Ezechiela
Lud przychodził słuchać słów proroków, wprawdzie ich nie wypełniał ale mimo wszystko był nauczany prawdy.
Ezech. 33:31-32 31. I przychodzą do ciebie, tak zwykł przychodzić lud, zasiadają przed tobą jak mój lud i słuchają twoich słów, ale ich nie wypełniają. Mają bowiem miłość na ustach, lecz ich serce podąża za niegodziwym zyskiem. 32. A oto jesteś dla nich jak urokliwa pieśń tego, który ma piękny głos i cudownie gra. Słuchają bowiem twoich słów, ale ich nie wykonują.
.
Nauczania w synagogach
c. Tradycja żydowska identyfikuje Ezdrasza (480 – † 440 B.C) jako tego, który powołał do życia synagogi. Gdziekolwiek istniało 10 żydowskich mężczyzn można było utworzyć synagogę. Spotykano się tam w dzień sabatu, gdzie centralne miejsce okupowane było przez skrzynię na zwoje ze Świętym Tekstem oraz kazalnicę, gdzie je odczytywano.
W I wieku służba w synagodze skupiała się na czytaniu i wyjaśnianiu Słowa. Filon Aleksandryjski (ok. 20 B.C. – † ok. 50 A.D.) tak opisuje spotkanie w synagodze:
“Przychodzą do świętych miejsc zwanych synagogami, wedle swego wieku w porządku, młodsi siadają pod starszymi, u ich stóp i z przyzwoitym opanowaniem uczestniczą w słuchaniu gdy ten, który bierze księgi czyta je, a inny, najbardziej doświadczony, tłumaczy czego się nie zna”.
Tak wygłądała służba w synagogach w czasach Chrystusa. Najpierw czytanie a potem tłumaczenie ustępu Pisma przez osobę do tego zdolną.
Alfred Edersheim w swojej książce “Szkice żydowskiego życia” o synagogach pisze następująco:
“Część nauczająca w czasie służby polegała głównie na czytaniu sekcji z Prawa do którego dołączano czytanie z Proroków i posługę”
Wyróżnine zostały trzy elementy składowe
1. Czytanie z Prawa
2. Czytanie z Proroków
3. Usługa słowem odnosząca się do czytania
Dalej Edersheim pisze:
“Głównym celem synagogi było nauczanie ludu. Osiągano to szczególnie poprzez czytanie Prawa. Po czytaniu Prawa następowało czytanie z Proroków [oba czytania były wyjaśniane]. Często czytanie naśladowało porządek jaki był w Piśmie [czytanie konsekutywne]
Widzimy zatem, że tydzień po tygodniu odczytywane były następujące po sobie fragmenty Pisma, a następnie wyjaśniane.
Istniały wprawdzie okresy, gdy wolność wyboru czytanej i objaśnianej sekcji pozostawiana była indywidualnemu nauczycielowi. Jeden z takich możliwych przypadków znajdujemy być może u Łukasza, jednakże inną możliwą interpretacją powyższego wydarzenia jest to, że Jezus odnalazł miejsce w Piśmie, które było wcześniej przeznaczone właśnie na ten konkretny dzień.
Łuk. 4:17 I podano mu [Jezusowi] księgę proroka Izajasza. Gdy otworzył księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane
Wzorem funkcjonowania synagogi w czasach Chrystusa było czytanie z ustępu Pisma, przy czym zachowywany porządek Starego Testamentu, następnie jego tłumaczenie. Mowa o konsekutywnym czyli sekwencyjnym nauczaniu.
.
Wzór Chrystusa
Służba naszego Pana polegała na czytaniu i nauczaniu Bożego Słowa. Jednym z głównych obszarów działania Chrystusa było nauczanie w synagogach w czasie sabatu.
Łuk. 4:14-17; 20-21
.
14. Jezus zaś wrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicy.15. I nauczał w ich synagogach, sławiony przez wszystkich.
16. Przyszedł też do Nazaretu, gdzie się wychował. Według swego zwyczaju wszedł w dzień szabatu do synagogi i wstał, aby czytać
17. I podano mu księgę proroka Izajasza. Gdy otworzył księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane:
20. Potem zamknął księgę, oddał ją słudze i usiadł, a oczy wszystkich w synagodze były w nim utkwione.
21. I zaczął do nich mówić: Dziś wypełniły się te słowa Pisma w waszych uszach.
Wers 15 w rzeczywistości mówi: I rozpoczął regularne nauczanie w ich synagogach.
Wers 16 nauczani byli wszyscy w okolicy Galilei, włączając w to Nazaret miasto rodzinne Pana Jezusa
Wers 17 informuje że takie nauczanie było w zwyczaju Chrystusa
Wersy 20-21 wskazują na to, że po odczytaniu ustępu Pisma nastąpiła jego ekspozycja
Mając na uwadze to, co działo się w I wieku w synagogach kolejne wersy dowodzą, że Chrystus był nauczycielem ekspozycyjnym w czasie swojej służby
Łuk. 4:31; 44 31. Potem przyszedł do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał ich w szabaty; 44. I głosił w synagogach w Galilei.
.
Łuk. 6:6 W inny szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał.
.
Łuk. 13:10 I nauczał w jednej z synagog w szabat.
Sposób ekspozycji Pisma w wydaniu Pana Jezusa był niewiarygodny, zapierał dech a słuchacze byli zadziwieni każdym Słowem Pana. (Mat. 7:28-29; Łuk. 19:48)
Podsumowując: służba Chrystusa, szczególnie ta w powszechnym uwielbieniu w synagogach koncentrowała się na sekwencyjnym czytaniu i ekspozycji Słowa Bożego.
.
Wzór Kościoła Nowego Testamentu
Apostołowie
Dzieje 2:42 Trwali oni w nauce apostołów, w społeczności, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Kościół był oddany doktrynie i nauce Apostołów.
Dzieje 6:4 My zaś oddamy się modlitwie i posłudze słowa.
Przywódcy Kościoła w Jerozolimie koncentrowali swoją służbę na głoszeniu Słowa
.
Starsi
1 Tym. 5:17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce
Głównym zadaniem starszych jest praca w nauczaniu i głoszeniu
.
Nakazy dla Kościoła
1 Tym. 4:13 Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, zachęcania i nauki.
Paweł zalecał Tymoteuszowi aby Kościół budował się przez nauki płynące z czytania Pism Starego Testamentu
1 Tes. 5:27 Zaklinam was na Pana, aby ten list został przeczytany wszystkim świętym braciom
.
Kol. 4:16 A gdy ten list zostanie u was przeczytany, dopilnujcie, aby przeczytano go także w kościele w Laodycei, a wy abyście przeczytali ten z Laodycei.
Również Listy Pawła miały być odczytywane w całości bez opuszczania jakiejkolwiek ich części, a następnie ich znaczenie wyjaśniane w całym Kościele
Na podstawie nauczania Toma Penningona, źródło
Zobacz w temacie
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 1
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 2
- Praktyczny proces ekspozycji sekwencyjnej, cz. 3
