Spis treści
Kamień potknięcia i skała zgorszenia pseudo-kalwinistów
1 Piotra 2:6–8
6. Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
7. Dla was więc, którzy wierzycie, jest on cenny, dla nieposłusznych zaś ten kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym;
8. Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.
Wszyscy kalwiniści wierzą, że Bóg łaskawie wybrał niektórych do zbawienia – wierzą w elekcję. Niektórzy wierzą także, że Bóg wiecznie odrzucił innych – wierzą w potępienie.
Jest jednak różnica w akcentowaniu. Niektórzy używają mocniejszego języka, mówiąc, że Bóg niektórych skazuje na zagładę; inni wolą bardziej pasywny język, mówiąc jedynie, że Bóg wiecznie „niektórych omija” lub „postanowi pozostawić niektórych w ich grzechach”.
W obu przypadkach mowa jest o potępieniu.
Podwójna predestynacja
Wybranie i potępienie razem nazywane są „podwójną predestynacją”. Religie Reformowane wyraźnie nauczają o takiej podwójnej predestynacji. Uczą tego Kanony z Dort, które stanowią oryginalne Pięć Punktów Kalwinizmu [1], podobnie jak Westminsterskie Wyznanie Wiary [2] Ale czy Biblia uczy o potępieniu? Rozważ następujące fragmenty:
A) Rzymian 9:10-13 mówi, że zanim urodzili się Jakub i Ezaw, Bóg objawił, że nienawidzi jednego z nich.
Rzym. 9:10-13 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu; 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
B) Rzymian 9:21-22 nazywa niektóre osoby „naczyniami hańby” i „naczyniami gniewu przeznaczonymi na zagładę”.
Rzym. 9:21-22 21. Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego? 22. A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
C) W 1 Piotra 2:6–8 czytamy, że niektórzy zostali powołani do potknięcia się przez nieposłuszeństwo.
1 Piotra 2:6–8 6. Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. 7. Dla was więc, którzy wierzycie, jest on cenny, dla nieposłusznych zaś ten kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym; 8. Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.
D) Judy 1:4 mówi o ludziach skazanych na potępienie.
Judy 1:4 Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa.
E) Judy 1:6 naucza nawet o potępieniu w odniesieniu do upadłych aniołów (diabłów).
Judy 1:6 Także aniołów, którzy nie zachowali swego pierwotnego stanu, lecz opuścili własne mieszkanie, zatrzymał w wiecznych pętach w ciemnościach na sąd wielkiego dnia.
Zwróćmy także uwagę na mocny język, jakim posługuje się w tych fragmentach Pismo Święte. W każdym razie Biblia potwierdza naukę, że Bóg rzeczywiście określa i skazuje niektórych na zagładę, a nie tylko wiecznie ich omija lub pozostawia w grzechach. W każdym razie Biblia wyraźnie uczy o przeznaczeniu na zagładę.
.
Dwie kwestie
Mówiąc o potępieniu, chcielibyśmy podkreślić dwie rzeczy:
Po pierwsze, nie czyni ono Boga sprawcą grzechu ani nie zwalnia niegodziwych z odpowiedzialności za ich grzechy;
Po drugie, Bóg ma cel w potępieniu.
Wielka różnica między wybraniem a potępieniem polega na tym, że Bóg, ponieważ suwerennie wybrał swój lud od wieczności i ustalił wszystko, co konieczne dla jego zbawienia, całą zasługę – całą chwałę ich zbawienia – przypisuje sobie. Chociaż jest równie suwerenny w potępieniu, nie przyjmuje żadnej dyskredytacji. Pod tym względem wybranie i potępienie nie są sobie równe. Bóg jest autorem zbawienia z powodu wybrania, ale nie jest autorem grzechu z powodu potępienia.
W Liście do Rzymian 9:17–20 nawet sugestia, że Bóg nie ma racji, szukając winy w grzesznikach, nazywana jest „odpowiedzią przeciwko Bogu”. Wynika z tego również, że bezbożni ponoszą pełną odpowiedzialność za swoje grzechy.
Rzym. 9:17-20 17. Pismo bowiem mówi do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie swoją moc i żeby moje imię było głoszone po całej ziemi. 18. A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym. 19. Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego woli? 20. Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane może powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
Wynika to jasno z Dziejów Apostolskich 2:23, który nie tylko mówi nam, że grzech ukrzyżowania Chrystusa był z góry przepisany przez Boga, ale także, że został dopełniony „niegodziwymi rękami”.
Dzieje 2:23 Wydanego zgodnie z powziętym postanowieniem Boga oraz tym, co przedtem wiedział, wzięliście i rękami bezbożników ukrzyżowaliście i zabiliście.
Wszystko to nie oznacza, że potępienie jest arbitralne. Nie jest prawdą, że Bóg wiecznie odrzuca niektórych bez powodu. Rzymian 9:22-23 podaje dwa powody: aby Bóg dał poznać swój gniew i moc oraz aby dał poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia.
Rzym. 9:22-23 22. A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie; 23. I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które wcześniej przygotował ku chwale;
Nawet potępienie służy celowi Boga, jakim jest okazanie miłosierdzia swemu ludowi, co jest jasne w przypadku ukrzyżowania Chrystusa
Dzieje 4:24–28 24. A gdy oni to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli swój głos do Boga i powiedzieli: Panie, ty jesteś Bogiem, który uczynił niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; 25. Który przez usta swego sługi Dawida powiedziałeś: Dlaczego burzą się narody, a ludzie knują próżne rzeczy? 26. Królowie ziemi powstali i książęta zebrali się razem przeciw Panu i przeciw jego Chrystusowi. 27. Rzeczywiście bowiem Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela zebrali się przeciwko twemu świętemu Synowi, Jezusowi, którego namaściłeś; 28. Aby uczynić to, co twoja ręka i twój wyrok przedtem postanowiły, że ma się stać.
Chociaż potępienie jest dla nas trudną doktryną dla ciała, wierzymy jednak, że należy go nauczać, aby ludzie drżeli przed gniewem i mocą Boga oraz bali się Jego wielkiego majestatu.
Izaj. 43:4 Ponieważ jesteś w moich oczach drogi, jesteś uwielbiony, a ja cię umiłowałem – dlatego dałem ludzi za ciebie i narody za twoje życie.
Och, jakże wielu zadrżałoby dzisiaj i byłoby zachwyconych!
Wiara wiążąca gdyż konfesyjna
Kanony z Dort zwołane w celu obalenia herezji Arminian znanej jako pięć punktów Remonstrancji [3] bardzo mocno zaakcentowało doktrynę predestynacji rozumianą jako Elekcja i Reprobacja. Ponieważ na Synodzie reprezentowany był praktycznie cały Kościół Reformowany [4] postanowienia tego ekumenicznego Synodu są wiążące dla Wiary Reformowanej. Posłuchajmy co Kanony mają do powiedzenie o doktrynie reprobacji.
Po pierwsze, doktryna potępienia zostaje zdefiniowana jako sprawiedliwy wyrok Boga za grzechy skażonych na umyśle ludzi.
To, że niektórzy otrzymują dar wiary od Boga, a inni nie, wynika z odwiecznego wyroku Bożego. „Gdyż Bogu są znane wszystkie jego dzieła od początku świata” (Dzieje 15:18 KJV); „który sprawuje wszystko zgodnie z zamysłem woli swojej” (Efez 1:11). Zgodnie z tym wyrokiem Bóg łaskawie zmiękcza serca wybranych, nawet te najbardziej uparte, oraz skłania je do uwierzenia; tych zaś, których nie wybrał, pozostawia ich własnej nieprawości i w uporze na sprawiedliwy sąd. W tym właśnie objawia się głęboki, łaskawy a jednocześnie sprawiedliwy podział wśród ludzi równie zasługujących na zgubę, że wyrok wybrania i potępienia, objawiony w Słowie Bożym, które, mimo iż na swą zgubę sprzeciwiają mu się ludzie przewrotnego, skażonego i niestałego umysłu, zapewnia świętym i pobożnym duszom niewypowiedzianą pociechę. [5]
Po drugie Kanony wprowadzają wyraźny podział dychotomiczny ludzkości na wybranych i potępionych. Żadna z grup nie może ulec zmianie ilościowej i jakościowej. Potępieni są konkretni ludzie, którzy nigdy nie mogą stać się wybranymi do zbawienia. Dekret potępienia jest niezmienny i zgodny z Bożą niezmienną naturą.
Ponieważ Bóg jest najmądrzejszy, niezmienny, wszechwiedzący i wszechmocny, dlatego też i jego wybór nie może zostać zmieniony, odwołany ani unieważniony; ani też wybrani nie mogą być potępieni, ani ich liczba zmniejszona. [6]
Po trzecie powód i podstawa potępienia to niewiara i grzech człowieka. Bóg również ukazany został jako ten, który nie jest autorem grzechu. Jest nim człowiek.
Tym, co szczególnie wskazuje i poleca nam wieczną i niezasłużoną łaskę wybrania jest wyraźne świadectwo Pisma Świętego, iż nie wszyscy, lecz tylko niektórzy są wybrani, podczas gdy inni mocą odwiecznego wyroku zostają pominięci, których Bóg, w swym suwerennym, najsprawiedliwszym, nienagannym i niezmiennym upodobaniu postanowił zostawić w powszechnej nędzy w którą z własnej woli wpadli, i nie dać im zbawiającej wiary i łaski nawrócenia, lecz pozwalając im w swym sprawiedliwym osądzie, by kroczyli swymi własnymi drogami i na koniec, dla ogłoszenia Swej sprawiedliwości, potępić i ukarać ich na wieczność nie tylko z powodu ich niewiary, lecz także za ich wszystkie inne grzechy. Jest to dekret potępienia, który w żaden sposób nie czyni Boga autorem grzechu (sama myśl o tym jest bluźnierstwem), lecz ogłasza, iż jest On strasznym, nienagannym i sprawiedliwym Sędzią i Mścicielem grzechu. [7]
Po czwarte doktryna potępienia nie podlega żadnej debacie czy dyskusji teologicznej. Jest ona przyjęta i koniecznie wyznawana ponieważ tego naucza Słowo Boże.
Tym, którzy szemrają przeciwko darmowej łasce wybrania i sprawiedliwej surowości potępienia, odpowiadamy wraz z Apostołem: „Kimże jesteś człowiecze, byś miał wieść spór z Bogiem?” (Rzym. 9:20); oraz cytujemy mowę naszego Zbawiciela: „Czy nie mam prawa uczynić z tym, co moje tak, jak chcę?” (Mat. 20:15). Dlatego też, ze świętą adoracją tych tajemnic, wołamy słowami Apostoła: „O, głębokości bogactwa mądrości i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki jego i niewyśledzone drogi jego! Któż poznał zamysł Pana? Albo któż był jego doradcą? Któż kiedykolwiek dał coś Bogu, aby Bóg mu za to odpłacił? Albowiem z niego i przez niego i ku niemu wszystko jest; jemu niech będzie chwała na zawsze! Amen” (Rzym 11:33-36). [8
Na podstawie, źródło
Przypisy
[1] Kanony z Dort, Rozdział 1 artykuły 15–18. Podsumowując akronim TULIP, Pięć Punktów Kalwinizmu to Totalna deprawacja, Usilna i bezwarunkowa elekccja, Limitowane odkupienie, I nieodparta łaska, Przetrwanie świętych
[2] Konfesja Westminsterska 3.7
[3] Pięć punktów heretyckiej Remonstancji to Warunkowe wybranie, Nielimitowane odkupienie, Totalna deprawacja, Odpieralna uprzednia łaska, Warunkowe przetrwanie świętych.
[4] Źródło: List of participants in the Synod of Dort
[5] Kanony z Dort 1.6
[6] Tamże 1.11
[7] Tamże 1.15
[8] Tamże 1.18
Zobacz w temacie
- A jednak supralapsarianizm
- Kalwinizm a Boże dekrety
- Potępiony, choć dzięki Bogu doskonały i sprawiedliwy
. - Kanony Synodu w Efezie z 431 roku
- Synod w Orange – „Kalwinizm” w 529 roku?
- Kanony Synodu w Dort z 1619 roku
- Konsensus Helwecki z 1675 roku
. - Wybranie a miłość Boża
- Wybranie a predestynacja
- Wybranie, źródło błogosławieństw Kościoła
- Wybranie, źródło Kościoła
- Wybrany przez Boga
. - Rzym. 9:1-14 Wolność Garncarza, egzegeza Rzymian 9, cz. 1
- Rzym. 9:1-5 Troska Pawła o jego żydowskich krewnych
- Rzym. 9:10-13 Trzy obiekcje wobec doktryny podwójnej predestynacji, część 1
- Rzym. 9:10-13 Trzy obiekcje wobec doktryny podwójnej predestynacji, część 2
- Rzym. 9:10-13 Trzy obiekcje wobec doktryny podwójnej predestynacji, część 3
- Rzym. 9:14-16 Zmiłuję się nad kim się zmiłuję
- Rzym. 9:15-16 Dlaczego Jezus nie wybrał wszystkich do zbawienia?
- Rzym. 9:16 Tło doktrynalne herezji Rzymskiego katolicyzmu i Arminianizmu
- Rzym. 9:17-24 Wolność Garncarza, egzegeza Rzymian 9, cz. 2
- Rzym. 9:22 Dwie Boże cierpliwości
- Rzym. 9:22 Strona medialna czasowników i imiesłowów
. - Jan 1:11 Dwie własności Chrystusa, część 1 – potępieni
- Jan 1:11-13 Dwie własności Chrystusa, część 2 – wybrani
- Jan 1:11-13 Dwie własności Chrystusa, część 3 – konflikt
- Judy 1:4-5 Jezus Chrystus: nasz Jedyny Władca, Bóg i Pan
. - Totalna deprawacja
- Usilna i bezwarunkowa elekcja
- Limitowane odkupienie
- I nieodparta łaska
- Przetrwanie świętych
. - Arminianizm: analiza Artykułu I Remonstrancji
- Arminianizm: analiza Artykułu II Remonstrancji
- Arminianizm – korzeń chrześcijańskiego liberalizmu
- Arminianizm: Tania łaska i herezja bez ewangelii