Pluralizm starszych

utworzone przez | paź 16, 2017 | Eklezjologia: nauka o kościele

Według Biblii, centralnym punktem całego przywódctwa kościoła jest urząd starszego brata. W Biblii urząd starszego w zborze zajmuje zawsze kilku braci, jest to grupa a nie pojedynczy człowiek. Starszy jest jednym z wielu ludzi, którzy są wykwalifikowanymi pasterzami i nadzorują wspólnie lokalne ciało wierzących.

Słowo przetłumaczone jako„starszy” używane jest prawie dwadzieścia razy w Dziejach Apostolskich i Listach w odniesieniu do tej wyjątkowej grupy liderów, którzy są odpowiedzialni za nadzorowanie lud Bożego.

Biskup, pastor, starszy

Liczne fragmenty Nowego Testamentu wskazują że słowa „starsi” (presbuteros), ”nadzorca” (episkopos) „pastor” (poimen) wszystkie odnoszą się do tego samego urzędu. Innymi słowy, nadzorcy i pastorzy nie różnią się od starszych; trzy różne słowa to po prostu trzy różne sposoby identyfikacji tych samych ludzi, tej samej funkcji.

Kwalifikacje na nadzorcę (episkopos) w 1 Tymoteusza 3:1-7, i te dla starszego (presbuteros) w Tytusa 1:5-9 są niewątpliwie równoległe.

1 Tym. 3:1-7  Tyt. 1:5-9 

1 Wiarygodne to słowa: Jeśli ktoś pragnie biskupstwa, pragnie dobrej pracy.

2 Biskup więc ma być nienaganny, mąż jednej żony, czujny, trzeźwy, przyzwoity, gościnny, zdolny do nauczania;

3 Nieoddający się piciu wina, nieskłonny do bicia, niełakomy na brudny zysk, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy; 

4 Dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w posłuszeństwie i wszelkim szacunku;

5 Jeśli bowiem ktoś nie umie rządzić własnym domem, jakże będzie mógł troszczyć się o kościół Boży?

6 Nie nowicjusz, żeby nie wbił się w pychę i nie wpadł w potępienie diabelskie.

7 Musi też mieć dobre świadectwo od tych, którzy są na zewnątrz, żeby nie ściągał na siebie hańby i nie wpadł w sidła diabła.

5 Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co tam jeszcze zostało do zrobienia, i ustanowił w każdym mieście starszych, jak ci nakazałem;

6 Jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nieobwiniane o hulaszcze życie lub niekarność.

7 Biskup bowiem, jako szafarz Boży, ma być nienaganny, niesamowolny, nieskory do gniewu, nieoddający się piciu wina, nieskłonny do bicia, niegoniący za brudnym zyskiem;

8 Lecz gościnny, miłujący dobro, roztropny, sprawiedliwy, święty, powściągliwy;

9 Trzymający się wiernego słowa, zgodnego z nauką, aby też mógł przez zdrową naukę napominać i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają..
.

 

W rzeczywistości, w Tytusa 1, Paweł używa obydwu terminów w odniesieniu do tego samego człowieka (presbuteros w wersie 5 i episkopos w wersie 7).

Wszystkie trzy terminy są używane zamiennie w Dziejach 20. W wersie 17, Paweł zbiera wszystkich starszych (presbuteros) kościoła w Efezie, aby dać im swoją wiadomość pożegnalną.

Dzieje 20:17 Z Miletu posłał do Efezu, wzywając do siebie starszych [presbuterous] kościoła.

W wersecie 28 mówi:

Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami [episkopos], abyście paśli [poimaino] kościół Boga, który on nabył własną krwią.

Pierwszy List Piotra 5:1-2 łączy wszystkie trzy warunki razem również. Piotr pisze:

1 Piotra 5:1-2 1 Starszych [presbuteros] , którzy są wśród was, proszę jako również starszy i świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik chwały, która ma się objawić: 2 Paście [poimaino] stado Boga, które jest wśród was, doglądając [episkopeo]  go nie z przymusu, ale dobrowolnie, nie dla brudnego zysku, ale z ochotą;

Różne terminy zatem wskazują różne aspekty służby a nie poziomy autorytetu czy osobne funkcje w kościele jak naucza się w wielu zborach.
.

Mnogość starszych

Spójny wzór w całym Nowym Testamencie jest yaki, że każdy lokalne ciało wierzących jest prowadzone przez wielu powołanych przez Boga starszych. Krótko mówiąc, jest to jedyny wzór dla przywództwa kościoła dany w Nowym Testamencie. Nigdzie w Biblii nie znajdujemy przykładu lokalnego kościoła rządząnego opinią większości lub przez jednego pastora.

Apostoł Paweł pozostawił Tytusa na Krecie i polecił mu wyznaczyć wielu starszych w każdym mieście:

Tyt. 1:5 Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co tam jeszcze zostało do zrobienia, i ustanowił w każdym mieście starszych, jak ci nakazałem;

Jakub polecił swoim czytelnikom sprowadzić starszych zboru, aby modlili się nad chorymi.

Jak. 5:14 Choruje ktoś wśród was? Niech przywoła starszych kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana.

Gdy Paweł i Barnaba byli w Derbe, Listrze, Ikonium i Antiochii, w każdym kościele ustanawiali wielu starszych

Dzieje 14:23 A gdy w każdym kościele ustanowili starszych, modląc się i poszcząc, powierzyli ich Panu, w którego uwierzyli.

W pierwszym liście Pawła do Tymoteusza Apostoł mówi o wielu starszych, którzy rządzą dobrze w lokalnym kościele:

1 Tym. 5:17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.

Księga Dziejów Apostolskich wskazuje, że w zborze w Jerozolimie było wielu starszych

Dzieje 11:30 Tak też zrobili, posyłając ją starszym przez ręce Barnaby i Saula.
.

Dzieje 15:2 Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowili, że Paweł i Barnaba oraz jeszcze kilku z nich pójdą w sprawie tego sporu do apostołów istarszych do Jerozolimy.
.

Dzieje 15:4 A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez kościół, apostołów i starszych. I opowiedzieli o wszystkim, czego Bóg przez nich dokonał.
.

Dzieje 21:18 Nazajutrz Paweł poszedł z nami do Jakuba, gdzie zebrali się wszyscy starsi.

Jeden zbór, wielu starszych

Biblia ciągle odnosi się do wielu starszych w jedym zborze. W rzeczywistości, każde miejsce w Nowym Testamencie, gdzie użyto terminu presbuteros („starszy”) użyto go zawsze w liczbie mnogiej, z wyjątkiem Apostoła Jana, który mówi o sobie jako o starszym, oraz Piotra, który również sam siebie nazywa starszym (1 Piotra 5:1).

Nigdzie w Nowym Testamencie nie znajdziemy odniesienie do zboru zarządzanego przez jednego pastora. Mogło tak być, że każdy starszy w mieście miał indywidualny grupę, w której miał specyficzny nadzór (jak współczesne grupy domowe). Ale Kościół był postrzegany jako jeden Kościół, a decyzje były podejmowane w zbiorowym procesie oraz w odniesieniu do całości, a nie poszczególnych części. Standardem biblijnego przywództwa kościoła jest wielu wybranych przez Boga starszych i tylko ten biblijny wzorzec umożliwia  kościołowi zmaksymalizowanie wydawania owoców na chwałę Boga.
.

Inne fragmenty

Także inne fragmenty Słowa odnoszą sie do wielości starszych w jednym zborze, pomimo że samo słowo prezbiter (starszy) nie jest w nich użyte. W pozdrowieniach rozpoczynających posłanie do Filipian, paweł odnosi się do nadzorujących [liczba mnoga od episkopos] i diakonów którzy byli obecni w Filipii.

Filip. 1:1 Paweł i Tymoteusz, słudzy Jezusa Chrystusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami.

W Dziejach  Paweł ostrzega starszych kościoła w Efezie

Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami [liczba mnoga słowa  episkopos], abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.

Autor listu do Hebrajczyków nawołuje czytelników aby byli posłóżni swoim „przywódcom” którzy czuwają nad ich duszami:

Hebr. 13:17 Bądźcie posłuszni waszym przywódcom i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad waszymi duszami jako ci, którzy muszą zdać z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to nie byłoby dla was korzystne.

Paweł zachęca Tesaloniczan do szanowania przełożonych – to jasny odnośnik do nadzorujących (episkopos) w zborze w Tesalonice

1 Tes. 5:12 I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają;

Wiele może być powiedziane o profitach przywódctwa złożonego z wielu bożych ludzi. Ich połączona mądrość i rada pomaga zapewnić, że podejmowane decyzje nie będą opartę o samowolę jednego pastora i nie będą służyły jego osobistym celom.

Przysłów 11:14 Gdzie nie ma dobrej rady, lud upada, a gdzie wielu radców, tam jest wybawienie.

Jeśli zaistnieje podział między starszymi podczas podejmowania decyzji, wszyscy starsi wspólnie powinni zacząć studiowanie Słowa, modlitwę i poszukiwanie woli Bożej, do czasu uzyskania jedności. W ten sposób jedność i harmonia, której Pan pożąda dla kościoła rozpocznie swoje działanie w każdym ze starszych, których On sam wyznaczył na pasterzy Jego stada.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email