Korzenie ruchu zielonoświątkowego

Wnikliwy student historii religii odnajdzie wiele elementów charakterystycznych dla zwiedzenia duchem zielonoświątkowstwa w wielu kultach i sektach religijnych. Mówienie niezrozumiałym bełkotem, mistyczna wiedza, rzekome proroctwa, pseudouzdrowienia, dziwaczne zachowania oraz zboczenia seksualne zawsze towarzyszyły przebudzeniom natchnionym przez diabła. Potrzeba wyręczenia Boga w dziele odkupienia to nieodzowny element każdego kultu. Członkowie fałszywych religii pragną, aby była ona ciekawa i zaspokajała ich cielesne potrzeby.

Poniżej krótka i wcale niewyczerpująca lista kultów religijnych, gdzie wspólnym mianownikiem są mówienie niezrozumiałym bełkotem, fałszywe proroctwa i rzekome cuda. Wszystkie te ruchy można swobodnie uznać za protoplastów współczesnego ruchu zielonoświątkowego.

Świat nie jest jeszcze gotowy na przyjęcie jego księcia-uzurpatora. Władca tego świata, który działa w synach opornych jest ciągle powstrzymywany przez Boga, tak, że musi działać w sposób niejawny.

2 Tes. 2:7-11 7 Tajemnica nieprawości bowiem już działa. Tylko że ten, który teraz przeszkadza, będzie przeszkadzał, aż zostanie usunięty z drogi. 8 Wówczas pojawi się ów niegodziwiec, którego Pan zabije duchem swoich ust i zniszczy blaskiem swego przyjścia. 9 Niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów; 10 Wśród całego zwodzenia nieprawości wobec tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, by zostali zbawieni. 11 Dlatego Bóg zsyła im silne omamienie, tak że uwierzą kłamstwu;

Fałszywe religie są pełne cudów i znaków jednak nie oddają oficjalnie czci szatanowi. Duchowa elewacja, wyższe wtajemniczenie, mistyczna wiedza i namaszczenie mocą towarzyszą również szczególnej religii, która otwarcie czci źródło wszelkiego kłamstwa – mowa o wyznawcach diabła. Przyjdzie jednak czas, że wszystkie one zleją się w jeden system wierzeń.
.


Wczesny Deszcz

W 1901 roku w Topeka w Kanzas miało miejsce rzekome wylanie Ducha Świętego, któremu towarzyszyło mówienie niezrozumiałym bełkotem. Pierwszą w ten sposób namaszczoną osobą była Agnes Ozman, twierdząca, że dzięki nałożeniu rąk przez Charlesa Parhama zaczęła płynnie mówić po chińsku. Oczywiście nie był to chiński lecz zwykły bełkot. Jednak duchowy bękart narodził się i rozpoczął swoje życie.

Poniżej przedstawiona została tabela zbiorcza ukazująca cechy ruchu zielonoświątkowego na początku jego istnienia, tj. w pierwszej dekadzie XX wieku

Cechy ducha zielonoświątkowstwa w pierwszej dekadzie działania ruchu
Przyczyny zwiedzenia Manifestacje Duchowe rezultaty
Fałszywe dary wyznacznikiem prawdy Opętania liderów i szeregowych członków Brak biblijnego fundamentu
Mieszanie prawdy z kłamstwem Drżenia Brak biblijnego poznania
Pozabiblijne objawienia Krzyki Brak rozeznawania prawdy
Słowo Boże błędnie interpretowane Magia Brak upamiętania z grzechów
Słowo Boże używane w celu zmylenia co do charakteru ruchu Mówienie niezrozumiałym bełkotem Człowiek w centrum a nie Bóg
Spirytyzm jako wyznacznik duchowości Psychiczne i fizyczne manifestacje energetyczne Doktryny bez znaczenia
Spirytyzm podstawą wiary Skurcze mięśni i twarzy Dowolność w interpretacji Pisma
  Spazmy Ekstatyczne przeżycia jako wyznacznik duchowości
Śmiechy Ekumenizm
Transy Fałszywe proroctwa
Upadanie Herezje prowadząca na zatracenie
Istotne są przejawy mocy
Kobiecy liderzy
Powierzchowne zrozumienie grzechu
Powierzchowne zrozumienie łaski
Powierzchowne zrozumienie nawrócenia
Powierzchowne zrozumienie nowonarodzenia
Samozwiedzenie
Słowo Boże bez wartości
Spirytyzm mylony z dziełem Ducha Świętego
Uzależnienie od fałszywych proroctw
Zwiedzenie i przekleństwo wyznawców
Seksualna niemoralność
Przemoc fizyczna
Doprowadzanie do śmierci
Kłamstwa
Pycha
Antyintelektualizm

Pamiętajmy, powyższa tabela nie opisuje współczesnego, tak zwanego ruchu neo-pentekostalnego czy Ruchu Wiary. To jest świadectwo działania ducha zwiedzenia grzechem zielonoświątkowstwa w pierwszej dekadzie XX wieku, w latach 1901-1909. Pamiętajmy też, że ten sam duch, który działał wśród zielonoświątkowców wtedy, działa wśród nich i dziś. I to jest ten wspólny mianownik wszystkich zwiedzeń wywodzących się i mających swoje korzenie w „przebudzeniu zielonoświąkowym” z 1901 roku. To jest ten „wspólny worek” z którego wywodzą się wszystkie odszczepieństwa tego ruchu.

Ponieważ ruch zielonoświątkowy od samego początku zawierał w sobie elementy najgorszego zwiedzenia, każdą formę degradacji duchowej, demoniczne manifestacje mające swe źródło w fałszu i spirytyzmie, zasadnym jest nazywanie wszystkich wyznawców, którzy znajdują swoje korzenie w przebudzeniu Parhama z 1901 roku czy też na Azusa Street wyznawcami ducha zielonoświątkowstwa.
.


Późniejszy Deszcz

Duch zwiedzenia, duch zielonoświątkowstwa został rozpoznany przez chrześcijan na początku XX wieku jako duch antychrysta (więcej tutaj). Wobec czego duch ten przyjął nową strategię działania. Postanowił zwiedzenie wprowadzać stopniowo.

Obecnie ruch skupiający wyznawców ducha zielonoświątkowstwa jest tworem praktycznie niemożliwym do opisania jeśli chodzi o różnorodność herezji głoszonych w poszczególnych lokalnych sektach. Co i rusz powstają nowi namaszczeni prorocy z nowymi objawieniami i nowymi doktrynami, których nie wolno oceniać Słowem Bożym, bo przecież „namaszczonych mężów prowadzi sam Duch Święty” zatem jakakolwiek ich krytyka jest według neomontanistów bluźnierstwem samemu Duchowi Świętemu co skutkuje wiecznym zatraceniem.

Duch zwiedzenia obecnie dywersyfikuje ofertę stosując zasadę dla każdego coś miłego. Bogaci mogą zaangażować się w TBN, telewizję charyzmatyczną, biedni w ruch zwany Jezus bez religii (w rzeczywistości religia bez Jezusa). Ci, którzy szukają duchowych fajerwerków pójdą do “Kościoła Mocy” Artura Cerońskiego. A gdy tam zostaną duchowo poranieni mogą przenieść się do “bardziej konserwatywnych” odszczepień tego ruchu i odwrotnie. Są przecież i tacy, którym znudziły się zwykłe spotkania pozbawione szczególnych przejawów mocy. Gdy nie wystarcza mówienie bełkotem i głoszenie własnych fantazji (rzekomy dar proroctwa) zawsze można spróbować “wskrzeszania umarłych”. I tak w kółko. Byle tylko nie wyjść ze zwiedzenia. Ten duch jest wyjątkowo sprytny.

W poniższym zestawieniu umieszczone zostały niektóre cechy wspólne dla wszystkich trzech fal zwiedzenia, także doktryny wyróżniające je.

Aberacje doktryn wyznawców ducha zielonoświątkowstwa w stosunku do zdrowej nauki Pisma.

Zielonoświątkowcy / pierwsza fala Neo-charyzmatycy / druga fala Późniejszy Deszcz / trzecia fala
Charles Fox Parham William Joseph Seymour Smith Wiggelforth William Branham Oral Roberts Gordon Lindsay Charles Peter Wagner John Wimber
1. Przywrócenie 1. Przywrócenie 1. Przywrócenie
2. Oparcie na doświadczeniach 2. Oparcie na doświadczeniach 2. Oparcie na doświadczeniach
3. Skupienie na osobach 3. Skupienie na osobach 3. Skupienie na osobach
4. Teologia intuicyjna 4. Teologia intuicyjna 4. Teologia intuicyjna
5. Pragnienie jedności 5. Pragnienie jedności 5. Pragnienie jedności
6. Gonitwa za sensacjami 6. Gonitwa za sensacjami
7. Kult jednostki 7. Kult jednostki
8. Fałszywe wyzwolenie 8. Fałszywe wyzwolenie
9. Pogoń za pieniędzmi 9. Pogoń za pieniędzmi
10. Fałszywa wiara 10. Fałszywa wiara
11. Zaabsorbowanie szatanem 11. Zaabsorbowanie szatanem
12. Nowe objawienia 12. Nowe objawienia
13. Antyintelektualizm 13. Antyintelektualizm
14. Nowy kierunek przywrócenia
15. Pięć służb
16. Ekstremalna dyscyplina duchowa
17. Nowe perspektywy prorocze
18. Powrót prawdziwego uwielbienia
19. Nieśmiertelność świętych
20. Jedność wiary
21. Rzeczywiste spotkania z Jezusem
22. Ewangelizacja w Duchu
23. Nieortodoksyjne doktryny
24. Duchowa śmierć Jezusa
25. Pozytywne wyznanie
26. Apostołowie
27. Kobiety pastorami
28. Bóg wygnany
29. Dominionizm
30. Nauka o małych bogach
31. Ekumenia
32. Wysysanie mocy z grobów

 

  1. Przywrócenie
    Bóg ożywia kościół, który stracił swoją moc na przestrzeni wieków. Bóg przywraca autorytet apostolski i moc utraconą w pierwszym wieku. Oznaką przebudzenia jest przywrócenie chrztu w Duchu Świetym (języki, proroctwa).
    .
  2. Oparcie na doświadczeniach
    Doświadczenie stało się miarą prawdy. Doświadczenie zajęło centralne miejsce, zajmowane do tej pory przez Słowo. Słowo Boże schodzi na drugi plan. Duchowość jest mierzona liczbą i intensywnością doświadczeń duchowych.
    .
  3. Skupienie na osobach
    Ruch produkuje wyniosłych i wysoce emocjonalnych nauczycieli, generuje celebrytów i osobistości (np. muzycy, aktorzy, politycy).
    .
  4. Teologia intuicyjna
    Kładzie duży nacisk na cechy charyzmatyczne (leczenie, chrzest Duchem Świętym, mówienie językami, drugie przyjście Chrystusa). Często inne doktryny całkowicie ignorowane. Doświadczanie (sprawdzanie) nauki za pomocą systemów weryfikacji (np. hermeneutyki) praktycznie nie istnieje.
    .
  5. Pragnienie jedności
    Pragnienie jedności kościoła, często przynoszące kolejne podziały.
    .
  6. Gonitwa za sensacjami
    Bóg przestaje być w centrum uwagi. Centralnym punktem zgromadzenia staje sie chwila gdy „cud” wystąpił na spotkaniu.
    .
  7. Kult jednostki
    Założenie, które stawia słowo lidera zboru nad Słowem Bożym.
    .
  8. Fałszywe wyzwolenie
    Doktryna głosząca potrzebę fizycznego uzdrowienia jako istotną część nawrócenia i zbawienia.
    .
    Psalm 119:75 Wiem, PANIE, że twoje sądy są sprawiedliwe i że słusznie mnie trapiłeś (עִנִּיתָֽנִי׃. ‘in•nî•ṯā•nî. – zbeszcześcić, spowodować cierpienie)
    .
  9. Pogoń za pieniędzmi
    Nauka nie tylko o fizycznym ale i finansowym uzdrowieniu. Osobom zbawionym Bóg błogosławi zatem muszą być zamożne. Pojawiają się wielcy kaznodzieje z jeszcze  większymi kontami bankowymi.
    .
  10. Fałszywa wiara
    Wiara to moc lub siła, jaką chrześcijanie mogą podobno „kontrolować rzeczy” – nawet Boga. Sprowadzenie Boga do poziomu bezosobowej istoty odpowiadającej na życzenia człowieka. To pozbawienie Boga Jego boskiej władzy i miłości.
    .
  11. Zaabsorbowanie szatanem
    Nacisk na nauki dotyczące szatana, demonów i walki duchowej. Wiara, że chrześcijanin może być opętany przez demony
    .
  12. Nowe objawienia
    Pismo Święte przestaje być Słowem Bożym. Jest nim osobiste objawienie. Pismo to martwa litera, która zabija.
    .
  13. Antyintelektualizm
    Doktryna zakładająca że ”Duch Święty was wszystkiego nauczy”, więc trud studiowania Słowa i dociekanie prawdy stają się niepotrzebne.
    .
  14. Nowy kierunek przywrócenia
    Nauka mówiąca, że Bóg stopniowo przywraca prawdy kościoła z pierwszego wieku,  a zaczęło się to od Reformacji. Późniejszy Deszcz przywróci je całkowicie.
    .
  15. Pięć służb
    Wiara, że Apostołowie i prorocy zostali przywróceni kościołowi, oraz że dary z Efezjan 4:11 w pełni funkcjonują. Kościół nie może być efektywny bez pięciu służb: Apostołów, proroków, ewangelistów, pastorów i nauczycieli.
    .
  16. Ekstremalna dyscyplina duchowa
    Wiara w uwolnienie (wypędzanie złych duchów, aby uwolnić wierzącego z choroby, grzechu i demonicznych wpływów), długie posty (bez jedzenia przez dłuższy czas, aby uwolnić ciało od choroby, zmęczenia i słabości) oraz nakładanie rąk (rytuał wykonywany przez namaszczonych przywódców celem przekazania Ducha Świętego, błogosławieństw oraz darów duchowych) postrzegane jako niezbędne elementy potrzebne do przywrócenia kościołowi jego blasku.
    .
  17. Nowe perspektywy prorocze
    Proroctwa nie ograniczają się do ogólnych słów zachęty, ale obejmują osobiste objawienia ze szczegółowymi wskazówkami i instrukcjami.
    .
  18. Powrót prawdziwego uwielbienia
    Przekonanie, że obecność Boga jest zależna od porządku na zgromadzeniu gdzie występują klaskanie, krzyki, śpiewy, proroctwa, tańce.
    .
  19. Nieśmiertelność świętych
    Wierzenie, że tylko członkowie uznający prawdy Późniejszego Deszczu, nie koniecznie wszyscy członkowie kościoła, osiągną nieśmiertelność przed powrotem Chrystusa.
    .
  20. Jedność wiary
    Doktryna zakładająca jedność kościoła przed powrotem Chrystusa. Jedność w ujęciu wyznawców ducha zielonoświątkowstwa rozumiana jest eklektycznie. Każdy wierzy w co chce byleby istniała jedna wspólnota. Ta sama myśl towarzyszyła katolicyzmowi Jeszcze inne podejście mają charyzmatycy III fali i cześciowo II. Otóż oni nie czekają na powtórne przyjście Chrystusa i jego Królestwa lecz dążą do zaprowadzenia królestwa bożego wlasnymi działaniami, aby w ten sposób nastał eon błogosławieństw tysiąclecia. W ostateczności dopuszczają posługiwanie się tzw bronią wroga (podają przykład Dawida i Goliata). Być może dlatego są tak arogancko i wrogo usposobieni do strażników Słowa, ktorych nazywają „łowcami herezji”, a ktorym przypisują opętanie duchem martwej religijności. To, co napisałem jest mówione tylko co bardziej wtajemniczonym, aby nie wzbudzać wątpliwości u początkujących „sług królestwa” i nie wszyscy charyzmatycy zdają sobie nawet z tego sprawę.
    .
  21. Rzeczywiste spotkania z Jezusem
    Wierzący mogą doświadczać fizycznej obecności Jezusa.
    .
  22. Ewangelizacja w Duchu
    Przekonanie, że osoby ”modlące się na językach” czyli w rzeczywistości niezrozumiałym bełkotem oraz ”prorokujące” czyli w rzeczywistości mówiące z hardości serca, ewangelizują wydajniej niż wierzący ”bez chrztu w Duchu Świętym”.
    .
  23. Nieortodoksyjne doktryny
    Ludzkość na Ziemi może się stać święta, bezgrzeszna, perfekcyjna przed powrotem Chrystusa. Chrześcijanie mogą się stać Chrystusem (teraźniejsza nieśmiertelność świętych).
    .
  24. Duchowa śmierć Jezusa
    Wiara, że śmierć Jezusa na krzyżu była niewystarczająca do zbawienia. Jezus musiał również ponieść śmierć duchową i cierpieć za nas w piekle. Jezus nie był ofiarowany Bogu, lecz stanowił zapłatę szatanowi za uwolnienie wierzących spod jego mocy.
    .
  25. Pozytywne wyznanie
    Słowa wypowiadane przez chrześcijan mają zarówno moc uśmiercić jak i przywrócić do życia. Przekonanie, że słowa kształtują rzeczywistość.
    .
  26. Apostołowie
    Pojawiają się liderzy uznawani za współczesnych Apostołów. Są to samozwańczy liderzy jak np. Artur Ceroński.
    .
  27. Kobiety pastorami
    Funkcję starszych braci w zborze mogą pełnić niewiasty.
    .
  28. Bóg wygnany
    Grzech człowieka spowodował wygnanie Boga z Ziemi i oddanie jej szatanowi we władanie. Bóg nie może nic uczynić bez modlitwy wierzących. On ma moc ale to człowiek za pomocą modlitwy decyduje jak ta moc zostanie użyta.
    .
  29. Dominionizm
    Kościół musi stać się wojowniczy aby odzyskać domenę (świat) oddany szatanowi w czasie upadku. Chodzi o ustanowienie Królestwa na Ziemi przed powrotem Chrystusa.
    .
  30. Nauka o małych bogach
    Każdy chrześcijanin to mały bóg, syn lub córka boża, równy Chrystusowi.
    .
  31. Ekumenia
    Dążenie do zjednoczenia pod egidą Watykanu.
    .
  32. Wysysanie mocy z grobów
    Zboczenie nauczające, że charyzmatyk może pozyskać moc zmarłego namaszczonego męża Bożego poprzez fizyczny kontakt jego grobem. Aż prosi się  nazwanie tego odłamu nekroświątkowcy.

Pamiętajmy, że ruch ten nieustannie ewoluuje i wydaje na świat coraz to nowe herezje, zatem lista jest niekompletna, jest to zaledwie czubek góry lodowej doktrynalnego ścieku. O tym, że absolutnie każdy rodzaj herezji jest mile widziany w tym ruchu świadczy ich podejście do rozeznawania prawdy. Oto mechanizm:

5 maja wielki apologeta ruchu zielonoświątkowego, dr Michael Brown przeprowadził wywiad z Jeniffer LeClaire w swoim programie w radio. W programie tym zwodzicielka Jeniffer LeClaire nauczała o istnieniu duszy sprytnej kałamarnicy. Oczywiście nauka ta nie ma poparcia w Słowie Bożym. Michael Brown stanął w obronie fałszu wyrażając się w sposób następujący:

Brown: „Istnieje wiele niezwykłych stworzeń opisanych w Biblii, więc na podstawie sola scriptura, nie mogę stwierdzić niczego w żaden sposób”

To jest przemawianie z patosem osoby samozwiedzionej. To jest tak niespójne, że zapiera dech w piersiach. W zasadzie Brown mówi:z powodu Sola Scriptura (Tylko Biblia) powinniśmy wierzyć w coś, czego nie ma w Biblii”.
.
To jest sedno problemu. Pismo Święte nie żadnej wartości dla wyznawców ducha zielonoświątkowstwa.


Zobacz w temacie