Spis treści
Sola Scriptura to nowa nauka?
Pytanie: Zdecydowanie trzymasz się zasady Sola Scriptura (jedynie Pismo). Nauczanie to jest stosunkowo nowe, nie można go znaleźć nigdzie w historii chrześcijaństwa aż do reformacji protestanckiej w XVI wieku. Byłbym bardzo wdzięczny, gdybyś mógł mi pokazać, dlaczego uwierzyłbyś w tak błędne nauczanie.
Odpowiedź: Zasada Sola Scriptura – Pismo Święte jest jedyną nieomylną zasadą wiary dla Kościoła – nie jest ani nowa, ani błędna. Wręcz przeciwnie, Ojcowie Kościoła świadczą, że oni również podtrzymywali Pismo jako wystarczającą i autorytatywną skarbnicę Boskiego objawienia.
Rola tradycji we wczesnym kościele
Ojcowie również wielce cenili tradycję, lecz tradycja nie była dla nich dodatkowym źródłem boskich doktryn, poza nauką Pisma Świętego. Historyk Philip Schaff wyjaśnia:
„Oprócz odwoływania się do Pisma Świętego, ojcowie, szczególnie Ireneusz i Tertulian, odnoszą się z równą pewnością do „zasady wiary”; to znaczy powszechnej wiary Kościoła, jako przekazywanej ustnie w nieprzerwanej sukcesji biskupów od Chrystusa i jego apostołów aż do ich czasów, a przede wszystkim, jako wciąż żyjącej w pierwotnych kościołach apostolskich, takich jak Jerozolima, Antiochia, Efez, i Rzym…, a jako istota doktryny Kościoła ta tradycja apostolska zgadza się z pismami świętymi, a chociaż wyprowadzona, jeśli chodzi o swą formę, z ustnego kazania apostołów, jest tak naprawdę, pod względem swej treści, jednym i tym samym z ich pismami apostolskimi […] W węższym znaczeniu, przez tradycję apostolską lub zasadę wiary rozumiano doktrynalne podsumowanie chrześcijaństwa lub kompendium wiary Kościoła.” – Historia Kościoła chrześcijańskiego, II:12”.
.
Rola Pisma we wczesnym Kościele
Poniższe cytaty dowodzą, że Ojcowie uważali Pismo Święte zarówno za wystarczający, jak i najwyższy autorytet w Kościele.
.
Ireneusz (130 – 202)
Przeciwko Herezjom, księga III.
Od nikogo innego nie nauczyliśmy się planu naszego zbawienia, aniżeli od tych, przez których Ewangelia dotarła do nas, którą kiedyś głosili publicznie, a później, z woli Bożej, przekazali nam w Piśmie Świętym, aby była podstawą i filarem naszej wiary.
.
Hipolit (170 – 235)
Przeciw Herezji Jednego Noetusa, 9.
Jest, bracia, jeden Bóg, znajomość którego czerpiemy z Pisma Świętego, a nie z żadnego innego źródła … więc wszyscy, którzy pragną praktykować pobożność, nie będą w stanie uczyć się jej praktyki z innego źródła niż wyrocznie Boże. Jakiekolwiek więc rzeczy głosi Pismo Święte, patrzmy na nie; i cokolwiek oni nauczają, tego się uczymy.
.
Atanazy (295 – 373)
Przeciw Poganom, I:3.
Święte i natchnione Pisma są w pełni wystarczające dla głoszenia prawdy.
De Synodis.
Na próżno zatem biegają pod pretekstem, że domagają się Soborów na rzecz wiary; Boskie Pismo przecież wystarcza ponad wszystko; ale jeśli potrzebny jest Sobór w tej sprawie, to są obrady Ojców, albowiem Biskupi Nicejscy nie zaniedbali tej sprawy, ale tak dokładnie sprecyzowali tą doktrynę, że osoby, które uczciwie czytają ich słowa, nie mogą nie otrzymać od nich przypomnienia o pobożności względem Chrystusa ogłoszonej w Boskim Piśmie.
.
Hilary z Poitiers (315 – 367)
O Trójcy Świętej 7.38, Migne PL 10:231
O rzeczach Bożych nie zaświadczają żadne ludzkie słowa, tylko i wyłącznie Słowo Boże. Wszystkie inne [źródła] są ograniczone, nieprecyzyjne, nietrafne i zawoalowane. Jeśli kto by zechciał przedstawić coś innymi słowami niż zostało to przez Boga powiedziane, to albo sam tego nie rozumie, albo też czytelnikowi nie pozwala zrozumieć.
Cyryl z Jerozolimy (315 – 386)
Wykłady Katechetyczne, IV:17.
Jeśli chodzi o Boskie i święte tajemnice wiary, nawet mimowolne oświadczenie nie może być wyrażone bez udziału Pisma Świętego; ani nie wolno nam dać się zwieść przez zwykłą wiarygodność i sztuczki (gładkiej) mowy. Nawet mi, który wam powiadam te rzeczy, nie dawajcie absolutnej wiarygodności (wiary), jeśli nie otrzymacie dowodu z Boskiego Pisma na te rzeczy, które wam głoszę. Albowiem to zbawienie, w które wierzymy, nie zależy od genialnego rozumowania, ale od manifestacji Pisma Świętego.
Grzegorz z Nyssy (335 – 395)
O Trójcy Świętej.
Jeśli bowiem obyczaj (zwyczaj, tradycja) ma służyć udowodnieniu logiczności / trafności, to z pewnością możemy także rozpropagować nasz panujący obyczaj; a jeśli odrzucają go, z pewnością nie jesteśmy zobowiązani do przestrzegania ich (obyczajów). Niech zatem natchnione Pismo będzie naszym sędzią, a wotum prawdy z pewnością zostanie udzielone tym, których dogmaty zgadzają się z Boskimi słowami.
O Duszy i Zmartwychwstaniu.
Nie mamy prawa do takiej swobody, tzn. do głoszenia tego, co nam się podoba; czynimy Pismo Święte regułą i miarą każdego założenia; koniecznie musimy w nim (w Piśmie) utkwić nasz wzrok i zatwierdzić to samo, co można będzie zharmonizować z intencją tych pism.
.
Bazyli (329 – 379)
The Morals, str. 204, tom 9 TFOTC
Co jest oznaką wiernej duszy? Przejawianie skłonności (usposobienia) do pełnej akceptacji autorytetu słów Pisma Świętego, nie ośmielając się odrzucić niczego, ani dokonywać uzupełnień. Jeśli bowiem „wszystko, co nie jest z wiary, grzechem jest”, jak mówi Apostoł, a „wiara przychodzi przez słuchanie, a słuchanie przez Słowo Boże” (Rzym. 10:17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże), zatem wszystko spoza Pisma Świętego, nie pochodzące z wiary, jest grzechem.
O Duchu Świętym, 7.
Nie jesteśmy zadowoleni tylko dlatego, że jest to tradycja Ojców. Ważne jest, że Ojcowie postępowali zgodnie ze znaczeniem Pisma Świętego.
Moralia, 72:1.
Słuchacze uczeni w Piśmie Świętym powinni sprawdzać to, co mówią nauczyciele i akceptować to, co zgadza się z Pismem Świętym, lecz odrzucać to, co obce.
.
Jan Chryzostom (350 – 407)
Homilia 8 O Pokutowaniu i Kościele, s. 118, tom 96 TFOTC.
Co do rzeczy, które powiadam, powinienem dostarczać nawet dowody, więc nie będę się wydawał opierać na moich własnych opiniach, ale raczej udowodnię je za pomocą Pisma Świętego, aby sprawa pozostała pewna i niezłomna (nieugięta/niezachwiana).
.
Augustyn z Hippony (354 – 430)
Contra litteras Petiliani, Bk 3, rozdz. 6.
Jeśli ktoś naucza albo o Chrystusie albo o swoim kościele, bądź o jakiejkolwiek innej sprawie odnoszącej się do naszej wiary i życia; nie powiem, jeśli my, ale to, co Paweł dodaje, że jeśli anioł z nieba będzie głosił wam cokolwiek poza tym, co otrzymaliście w Piśmie Świętym z Prawa i Ewangelii, niech będzie przeklęty.
De Unitate Ecclesiae, 10.
Ani nie ośmielcie się zgodzić z katolickimi biskupami, jeśli przez przypadek popełnili błąd, lecz w rezultacie ich opinia jest sprzeczna z kanonicznymi Pismami Bożymi.
De Unitate Ecclesiae, 3.
Niezależnie od tego, co mogą przytaczać i skąd (za)cytować, my raczej, jeśli jesteśmy Jego owcami, słuchajmy głosu naszego Pasterza. Dlatego szukajmy Kościoła w świętych pismach kanonicznych.
On Christian Doctrine, II, 9.
Wśród rzeczy jasno określonych w Piśmie znajdują się wszystkie sprawy dotyczące wiary i sposobu życia.
De Bono Viduitatis.
Czegóż więcej powinniśmy was nauczyć niż tego, co czytamy u apostołów? W Piśmie Świętym ustalono zasadę dla naszej doktryny, abyśmy nie ośmielili się być mądrzejsi, niż powinniśmy. Dlatego nie powinienem uczyć was niczego innego oprócz objaśniania wam słów Nauczyciela.
Tłumaczył Robert Jarosz, źródło
Zobacz w temacie
- Wczesnochrześcijańska Sola Scriptura
- Sola Scriptura
- Sola Scriptura a wystarczalność Pisma
- Prima Scriptura, Sola Scriptura i Sola Ecclesia
- Wczesnochrześcijańskie doktryny łaski
- Czy wczesny kościół wierzył w doktryny łaski?
- Doktryny łaski u Ojców Kościoła
