Definicje

Objawienie:  Akt, w którym Bóg objawia prawdę ludzkości zarówno przez szczególne objawienie (Pismo, dawniej prorocy) jak i naturalne objawienie (przyroda, sumienie)

Natchnienie:  Akt, w którym Bóg prowadził autorów Pisma, dając im Swoje słowa, aby ci mogli bezbłędnie spisać to, co Bóg przekazał.

Oświecenie:  Akt, w którym Bóg oświeca ludzi do zrozumienia Swego objawienia i jego znaczenia w ich życiu.

Natchnienie

Powyższa doktryna jest w wielu przypadkach podstawową prawdą. Wszystkie inne opierają się na twierdzeniu, że Biblia jest Bożym Słowem i że jest całkowicie prawdziwa. Biblia jest źródłem naszych wszystkich doktryn. Jeśli więc nie jesteśmy pewni, co do jej natchnienia, nie możemy być pewni niczego.

Biblia jest spisanym objawieniem Boga. Składa się 66 ksiąg w dwóch częściach i zawiera wszystko, co powinniśmy wiedzieć, aby nasze dusze mogły być zbawione i aby Bóg został uwielbiony.

Natchnienie to Boże prowadzenie autorów Pisma w bezbłędnym spisywaniu tego, co Bóg im objawił. Ludzie ci używali swego własnego stylu, lecz byli w taki sposób prowadzeni przez Ducha Świętego, że nie ma nawet najmniejszego błędu w żadnym ze słów oryginalnego zapisu. Szanowani bibliści zapewniają nas, że Biblia, którą posiadamy, jest tożsama z zapisami oryginalnymi. Można na niej całkowicie polegać. Jezus Chrystus powiedział: “słowo twoje jest prawdą

Jan 17:17 Twoje słowo jest prawdą.

Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda

Natchnienie to akt, w którym Bóg prowadzi pisarzy Pisma, dając im Jego słowa.

2 Tym. 3:16–17 “Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawie-dliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.”

theopneustos = θεός (theos) πνευστος (pneustos) dosłownie. “Bóg tchnął

2 Piotra 1:20–21 “To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi, gdyż nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.”

φερόμενοι (pheromenoi) dosłownie “nieść,” “unosić,” “prowadzić,” lub “jechać wzdłuż.”

Słowo użyte w odniesieniu do statku unoszonego przez wiatr.

Dzieje 27:17 Po wyciągnięciu jej przepasali statek, używając sprzętu pomocniczego. Z obawy, żeby nie wpaść na płyciznę, opuścili żagle i tak ich niosło

Kluczową kwestią, którą trzeba nauczać z tego wersetu jest to, że natchnienie ma swoją pierwszą przyczynę w Bogu, a nie w człowieku. Niemniej jednak, Bóg posłużył się człowiekiem w procesie inspiracji, prowadząc go wraz z wykorzystaniem jego osobowości, postawy, intencji, sytuacji życiowej, stylu pisania i motywacji, aby poprawnie przekazać własne słowa (od) Boga.
.

Cechy natchnienia

Zarówno objawienie jak i inspiracja / natchnienie są obiektywne tak, że można z pewnością zidentyfikować czym Boże objawienie jest i jak jest przekazywane za pośrednictwem inspiracji / natchnienia, ponieważ prorocy lub Apostołowie swoje przesłania mieli potwierdzone przez znaki uwierzytelniające

2 Mojż. 4:1-9 1 Potem Mojżesz odpowiedział: Lecz oni mi nie uwierzą i nie usłuchają mego głosu, bo powiedzą: PAN ci się nie ukazał. 2 PAN zapytał go: Co masz w swojej ręce? Odpowiedział: Laskę. 3 I rozkazał: Rzuć ją na ziemię. Rzucił ją więc na ziemię i zamieniła się w węża; i Mojżesz przed nim uciekał. 4 Następnie PAN powiedział do Mojżesza: Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon. Wyciągnął więc rękę i chwycił go, i ten zamienił się w laskę w jego ręce. 5 Uczyń tak, aby uwierzyli, że ukazał ci się PAN, Bóg ich ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba. 6 PAN powiedział mu jeszcze: Włóż teraz rękę w zanadrze. Włożył więc rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, była pokryta trądem jak śniegiemi. 7 I powiedział: Włóż ponownie rękę w zanadrze. I włożył znowu rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, stała się znowu jak reszta jego ciała. 8 Jeśli więc ci nie uwierzą i nie usłuchają głosu pierwszego znaku, to uwierzą głosowi drugiego znaku. 9 A jeśli nie uwierzą obu tym znakom i nie usłuchają twego głosu, to weźmiesz wody z rzeki i wylejesz ją na ziemię. Wtedy ta woda, którą weźmiesz z rzeki, zamieni się na ziemi w krew.

1 Król. 18:36-38 36 A gdy nadszedł czas składania ofiary z pokarmów, prorok Eliasz zbliżył się i powiedział: PANIE, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela, niech dziś poznają, że ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja twoim sługą, i że na twoje słowo uczyniłem to wszystko. 37 Wysłuchaj mnie, PANIE, wysłuchaj mnie, aby ten lud poznał, że ty, PANIE, jesteś Bogiem i że ty z powrotem nawróciłeś jego serca. 38 Wtedy spadł ogień PANA i pochłonął ofiarę całopalną i drwa, i kamienie, i proch. A wodę, która była w rowie, wysuszył.

Jan 5:36  Ale ja mam świadectwo większe niż Jana. Dzieła bowiem, które Ojciec dał mi do wykonania, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał.

Jan 6:14 A ci ludzie, ujrzawszy cud, który uczynił Jezus, mówili: To jest prawdziwie ten prorok, który miał przyjść na świat.

Jan 7:31  A wielu z ludu uwierzyło w niego i mówiło: Gdy Chrystus przyjdzie, czyż uczyni więcej cudów, niż on uczynił?

Jan 10:24-25 24 Wtedy Żydzi obstąpili go i zapytali: Jak długo będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie. 25 Jezus im odpowiedział: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Dzieła, które wykonuję w imieniu mego Ojca, one świadczą o mnie.

Jan 10:37-38 37 Jeśli nie wykonuję dzieł mego Ojca, nie wierzcie mi. 38 A jeśli wykonuję, choćbyście mnie nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w nim.

Dzieje 2:22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie;

Marek 16:20  Oni zaś (Apostołowie) poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał ich słowa znakami, które im towarzyszyły. Amen.

Dzieje 14:3 I (Apostołowie) byli tam przez długi czas, odważnie mówiąc w Panu, który dawał świadectwo słowu swojej łaski, sprawiając, że przez ich ręce dokonywały się znaki i cuda.

Hebr. 2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli? 4 Którym i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli.

2 Kor. 12:12 Jednak znaki apostoła okazały się wśród was we wszelkiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy.
/

Teorie natchnienia

Naturalne: Wierzenie, że niektórzy ludzie byli wyjątkowo obdarowani przez Boga w naturalne zdolności w celu spisania Pisma (100% człowiek)

Oświeceniowe: Wierzenie, że Duch Święty poruszał się w niektórych osobach umożliwiając im pisanie ponad ich naturalne możliwości (90% człowiek, 10% Bóg)

Częściowe: Wierzenie, że część Pisma jest natchniona, dokładniej ta część, która jest wartościowa dla doktryny, zagadnienia „wiary i praktyki”, ale nie wszystko jest natchnione. Zagadnienia historyczne i naukowe nie są natchnione gdyż są nieistotne dla celów Bożych. (50% człowiek, 50% Bóg)

Stopniowe: Wiara, że całe Pismo jest natchnione, jednak niektóre miejsca są bardziej natchnione od innych. Narracja „dni stworzenia” na przykład była spisana z użyciem uproszczonego języka, swego rodzaju „dziecięcej mowy”, niemniej jednak natchniona. (90% Bóg, 10% człowiek)

Słowna bezgranicznośćCałe Pismo jest natchnione przez Boga, który użył ludzkiego elementu w człowieku aby osiągnąć to bez błędu. (100% człowiek, 100% Bóg),

Bezpośrednie dyktando: Bóg podyktował swoje Słowo i ono zostało spisane. każde Słowo Pisma pochodzi z Bożego tchnienia (θεόπνευστος theopneustos, por. 2 Tym. 3:16). Boży mężowie przemawiali będąc prowadzeni przez Ducha (2 Piotra 2:21) i to cudowne prowadzenie należy rozumieć jako bezpośrednie dyktando Ducha Świętego.

Zakres natchnienia

Słowne: Rozciąga się na wszystkie słowa Pisma, a nie tylko na nauczanie.

Plenarne: Rozciąga się na wszystko w Biblii, a nie tylko na części, które mówią o zagadnieniach wiary i praktyki.
.


Objawienie

Zła interpretacja

Odnosi się do interpretacji objawienia przez czytelników aby mogli oni odczytywać Pismo prawidłowo.

Bóg nie daje objawienia w celu zrozumienia Pisma Świętego.

Właściwa interpretacja

Odnosi się do interpretacji objawienia przez autora aby mógł on napisać Pismo prawidłowo.

Bóg dał objawienie w celu utworzenia Pisma Świętego.

.

Kościół jest ograniczony do spisanego Słowa Bożego. Chrystus to jedyny nauczyciel Kościoła. Z jego ust duchowni muszą czerpać wszystko, czego nauczają dla zbawienia innych.
.

Objawienie dane patriarchom
Regułą, która zawsze istniała w Kościele od samego początku i powinna istnieć w dzisiejszych czasach, jest to, że sługi Boże mają nauczać tylko tego, czego nauczyli się od Niego, ale według różnych czasów, mieli różne metody uczenia się. Sposób, który obecnie istnieje, bardzo różni się od tego z dawnych czasów. Po pierwsze, jeśli jest to prawdą, jak mówi Chrystus:
Mat. 11:27i nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić

To ci, którzy pragną osiągnąć poznanie Boga zawsze powinni być kierowani przez tę wieczną mądrość. Bo jak mogli zrozumieć tajemnice Boga w ich umyśle, czy też ogłosić je innym, jesli nie przez nauczanie o Nim, któremu jedynie znane są tylko sekrety Ojca? Jedynym sposobem, dzięki któremu w starożytności święci ludzie znali Boga, było ujrzenie go w Synu, jak w zwierciadle. Kiedy to mówię, mam na myśli to, że Bóg nigdy nie objawił się ludziom w żaden inny sposób, aniżeli przez swojego Syna, to jest jego własną jedyną mądrość, światło i prawdę. Z tej fontanny Adam, Noe, Abraham, Izaak, Jakub i inni czerpali całą niebiańską doktrynę, którą posiadali.Z tej samej fontanny wszyscy prorocy wyciągnęli wszystkie niebiańskie wyrocznie, które opublikowali. Bo ta mądrość nie zawsze objawiała się w jeden sposób.

Patriarchom udzielał tajnych objawień, ale jednocześnie, aby je potwierdzić, odwoływał się do znaków, aby uniemożliwić im zwątpienie, że to Bóg przemawiał do nich. To, co patriarchowie otrzymali, przekazali potomstwu, ponieważ Bóg, udzielając im tych objawień, związał ich w ten sposób, aby je głosić, podczas gdy ich dzieci i potomkowie wiedzieli dzięki duchowemu nauczaniu Boga, że to, co słyszeli, było z Nieba, a nie z Ziemi
.

Prawo i Prorocy

Lecz gdy Bóg postanowił dać Kościołowi bardziej znamienitą formę, spodobało Mu się powierzyć i przekazać swoje słowo na piśmie, aby kapłani mogli tam szukać tego, czego mieli nauczać lud, a każda przekazana doktryna zostanie przekazana jako test.

Mal 2:7 Wargi kapłana bowiem mają strzec poznania i jego ustami ludzie mają pytać o prawo, gdyż on jest posłańcem PANA zastępów. 

W związku z tym, po ogłoszeniu Prawa, kiedy kapłanom nakazuje się uczyć z ust Pańskich, znaczenie ma to, że nie mają oni uczyć niczego zewnętrznego ani obcego tej doktrynie, którą Bóg zawarł w Prawie, podczas gdy było to niezgodne z prawem, aby jdo niego dodać lub z niego ujmować.

Następnie przyszli prorocy, przez których Bóg opublikował nowe objawienie, które zostało dodane do Prawa, jednakże nie tak nowe, ponieważ wypływało z Prawa i miały do niego szacunek. Bo jeśli chodzi o doktrynę, byli oni tylko interpretatorami Prawa, nie dodając nic do niego oprócz przepowiadania przyszłych wydarzeń. Z tym wyjątkiem wszystko, co dostarczyli, było czystą ekspozycją Prawa.

Ale ponieważ Pan chciał żeby doktryna istniała w jaśniejszej i bardziej obfitej formie, aby lepiej zaspokajać słabe sumienia, nakazał, aby proroctwa również były oddane pismom i były częścią Jego Słowa.

Do nich w tym samym czasie dodano historyczne szczegóły, które są również kompozycją proroków, ale podyktowane przez Ducha Świętego, (59) Ja zaliczam Psalmy do Proroctw, cechy, które przypisujemy Proroctwom, należą także do Psalmów.

Całe ciało, złożone z Prawa, Proroków, Psalmów i Historii, utworzyło Słowo Pańskie dla Jego starożytnego ludu, a przez to jako standard, kapłani i nauczyciele, przed przyjściem Chrystusa, zostali zobowiązani aby testować Słowem swoją doktrynę, ani też nie wolno im było odwracać się od Słowa ani na prawą stronę, ani na lewą stronę, ponieważ cały ich urząd było ograniczony do tego – do udzielania odpowiedzi ludziom z ust Bożych.

Jest to zebrane ze sławnego fragmentu Malachiasza, w którym nakazuje się pamiętać Prawo i być mu posłusznym aż do głoszenia Ewangelii

Mal 4:4 Pamiętajcie o prawie Mojżesza, mego sługi, które mu nadałem na Horebie dla całego Izraela, oraz o ustawach i sądach. 

Ono bowiem powstrzymuje ludzi od wszelkich błędnych doktryn i nie pozwala im odejść w najmniejszym stopniu od ścieżki, którą wiernie wskazał Mojżesz. Powodem, dla którego Dawid tak wspaniale wychwala Prawo i ogłasza tak wiele pochwał na temat Prawa (Psalm 19, Psalm 119), było to, że Żydzi nie mogli spodziewać się jakiejkolwiek zewnętrznej pomocy, włączając w to całą doskonałość.
 
59 Chociaż Kalwin posługuje się terminem „dyktowany” w związku z tym wyjaśnieniem sposobu, w jaki uformowane zostało ciało Pisma Starego Testamentu, nie należy go traktować jako wyrazu Inspiracji, ale raczej zwrócić uwagę na rezultat Inspiracji. Że jego intencją jest widzieć w poprzednim stwierdzeniu, że szczegóły historyczne „są także kompozycją proroków”, które to stwierdzenie bierze pod uwagę czynnik ludzki w procesie zapisywania Objawienia.
.
Ostateczne objawienie

Lecz gdy w końcu Mądrość Boga objawiła się w ciele, w pełni objawił nam wszystko, co umysł ludzki może zrozumieć, lub powinien myśleć o Ojcu niebieskim. A zatem, odkąd powstał Chrystus Sprawiedliwości, mamy doskonałe odzwierciedlenie Boskiej prawdy, podobne do jasności południa, podczas gdy światło było wcześniej słabe. Nie było to zwykłe błogosławieństwo, które Apostoł zamierzał ogłosić pisząc:

Hebr. 1:1-2 1 Bóg, który w różnych czasach i na różne sposoby, przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna,

Albowiem on oznajmia, a raczej otwarcie oświadcza, że Bóg nie będzie odtąd, jak poprzednio, mówił przez to czy przez tamto, że nie doda proroctwa do proroctwa, ani objawienia do objawienia, ale że wypełnił wszystkie części nauczania w Synu, tak, że należy Go uważać za Jego ostatnie i wieczne świadectwo.

Z tego powodu cały okres nowej dyspensacji, od czasu, kiedy Chrystus ukazał się nam z głoszeniem Jego Ewangelii, aż do dnia sądu, jest wyznaczony przez ostatnią godzinę, ostatnie czasy, dni ostateczne, abyśmy będąc usatysfakcjonowani z doskonałości doktryny Chrystusa, mogli nauczyć się nie tworzyć nowej doktryny dla siebie, ani nie uznawać żadnej wymyślonej przez innych doktryny

Dlatego też, z ważnej przyczyny, Ojciec wyznaczył Syna, naszego nauczyciela, ze specjalnym przywilejem, nakazującym, aby tylko Jego się słuchać a nie żadnego obcego człowieka. Kiedy powiedział:
Mat. 17:5 To jest mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie, jego słuchajcie.

I w rzeczy samej, czy można czegoś się teraz spodziewać lub pragnąć od człowieka, kiedy samo Słowo życia pojawiło się przed nami i objaśniło się samemu sobie? Nie, każde usta powinny być wstrzymane, gdy Syn raz przemówił, w którym, zgodnie z rozkoszą naszego Ojca Niebieskiego,

Kol. 2:3 są ukryte wszystkie skarby mądrości i wiedzy.
i wypowiedziane jako niewzruszona Mądrość Boga (która nie jest w żaden sposób wybrakowana) i Mądrość Mesjasza (od którego oczekiwano objawienia wszystkich rzeczy)
Jan 4:25 Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przyjdzie, oznajmi nam wszystko.
Innymi słowy, Syn przemówił tak, że nie pozostało nic, co inni mogliby po nim dopowiadać 
.
.

Oświecenie

Oświecenie jest bardziej subiektywne, ponieważ nie ma żadnych oznak uwierzytelniania, które towarzyszą temu, który interpretuje poprzez oświecenie Ducha Świętego. Nie jest rzadkością, że dwoje ludzi dochodzi do różnych wniosków na temat znaczenia Bożego objawienia, jednocześnie powołując się na oświecenie od Ducha Świętego. To nie unieważnia rzeczywistości oświecenia, ale czyni z niego przedsięwzięcie, które musi pokornie być poddane własnej przyrodzonej subiektywności/podmiotowości.

W pierwszym Liście do Koryntian Paweł powiada:

1 Kor. 2:12-14 12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane. 13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe. 14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.

Paweł powiada, że tylko Duch Święty może wskazać nam prawdę. Bez Ducha Świętego Biblia jest ksiągą zamkniętą. Duch Boży przynosi oświecenie – zrozumienie napisanych słów – ponieważ człowiek wierzący posiada Ducha  Świętego, tego który inspirował autorów Pisma Świętego. Czytając jakąś książkę nieraz dochodzę do paragrafu czy rozdziału, którego nie rozumiem. Wtedy życzyłbym sobie przysiąść się do autora tej książki i zapytać, co chciał w tym paragrafie czy rozdziale powiedzieć. Chrześcijanin zawsze jest w towarzystwie Autora Biblii. Duch Święty dopomaga chrześcijaninowi w zrozumieniu Słowa Bożego.

Efez. 1:17-18 17 Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu jego samego; 18 Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych;

Powinniśmy jednak pamiętać, że rolą Ducha Świętego jest oświecanie, a nie rola jakiegoś medium, które obdarza nas nowymi i wyjątkowymi „interpretacjami”, nie wymagającymi studiów. Duch Święty jedynie oświeca to, co pracowicie, zgodnie z odpowiednimi zasadami studiowaliśmy. Dobrze mówi Clark Pinnock, że apelowanie do Pisma Świętego bez pełnego polegania na Duchu Świętym jest zarozumialstwem. A odwoływanie się do kierownictwa Ducha bez oparcia się na Piśmie Świętym jest „zwyczajnym fanatyzmem”.

Nawet chrześcijanin powinien uważać aby nie zrozumieć opacznie tekstu z ewangelii Jana

1 Jana 2:27 Ale to namaszczenie, które otrzymaliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Lecz jak to namaszczenie uczy was o wszystkim, a jest ono prawdziwe i nie jest kłamstwem i jak was nauczyło, tak w nim pozostaniecie.

O czym ten wiersz mówi? Że nie potrzebuję jakichkolwiek nauczycieli czy przewodników w uczeniu się Bożej mądrości? Byłoby to niezgodne z listem do Efezjan

Efez. 4:11-12 11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami; 12 Dla przysposobienia świętych, dla dzieła posługiwania, dla budowania ciała Chrystusa;

Duch Święty obdarzył wielu darem nauczania

Rzym. 12:6-7 6 Mamy więc różne dary według łaski, która nam jest dana: jeśli ktoś ma dar prorokowania, niech go używa stosownie do miary wiary; 7 Jeśli usługiwania, niech usługuje; jeśli ktoś naucza, niech trwa w nauczaniu;

I powołał wszystkich wierzących do wzajemnego nauczania się

2 Tym. 2:2 A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych.

Jan nie przeciwstawia się zatem danym przez Ducha pouczeniom. Lecz mówi o heretykach, antychrystach, którzy prowadzili wierzących na manowce. Tekst ten nie pozwala wszystkim do robienia z Biblii wszystkiego co się chce. Chodzi raczej o zapewnienie tego, że możemy zauważyć różnicę między herezją a prawdą, w oparciu o ewangelię Chrystusa

1 Jana 2:22 Któż jest kłamcą? Czy nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychrystem, który wypiera się Ojca i Syna.), ale ze względu na obecność Ducha.

Nie jest to jednak pełna gwarancja poprawnej interpretacji każdego tekstu biblijnego. Wielu szczerze wierzących nadużywa takich tekstów jak 1 Jana 2:27 i niewłaściwie interpretuje Pismo Święte. Po prostu otwierają oni Biblię i oczekują: „niech Duch Święty powie co to znaczy”.

Przysłów 28:5 Źli ludzie nie rozumieją sądu, ale ci, którzy szukają PANA, rozumieją wszystko.

Przykład modlitwy o świecenie znajdziemy w Psalmach, gdzie widzimy prośbę o otworzenie duchowych oczu (jest oczywistym, że nie chodzi o fizyczne) co ma umożliwić zrozumienie Świętego Tekstu. Jest to prośba o zrozumienie.

Psalm 119:18 Otwórz moje oczy, abym ujrzał cuda twego prawa

W innym miejscu Psalmista odwołuje się do Boga jako osobistego Stworzyciela, który tak jak miał moc uczynić go żywym fizycznie ma też moc umożliwić zrozumienie Słowa. Tak jak jedynie Bóg jest dawcą życia tak też jedynie On jest sprawcą zrozumienia.

Psalm 119:173 Twoje ręce mnie uczyniły i ukształtowały; daj mi rozum, abym się nauczył twoich przykazań

Dalej widzimy modlitwę Bożego sługi proszącego o rozum umożliwiający poznanie Bożych świadectw czyli Pisma.

Psalm 1119:125 Jestem twoim sługą, daj mi rozum, abym poznał twoje świadectwa

Nauka potwierdzona przez Nowy Testament, gdzie Paweł modli się o to aby oświecenie Ducha zstąpiło na Efezjan dając zrozumienie doktryny nadziei, powołania oraz Bożej doksologii

Efez. 1:18 [Modlę się] Ażeby [Duch Święty] oświecił oczy waszego umysłu (διανοιας dianoias – umysłu – TR / καρδίας kardias – serca – P46 01 02 03), abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych

Oświecenie jest działaniem Ducha Świętego umożliwiającym poznanie rzeczywistej woli Bożej spisanej w Słowie Bożym wyrażonej w Bożej mądrości, którą należy rozumieć w sposób duchowy co powoduje duchowy wzrost.

Kol. 1:9-10 9. Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu; 10. Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga;

W ostateczności prawdziwi wierzący są prowadzeni przez Ducha Świętego w zrozumieniu wszekiej prawdy. Jest to stale rezydujące namaszczenie, umożliwiające wyciąganie właściwych wniosków ze zgromadzonych w procesie egzegezy danych.

1 Jana 2:27 Ale to namaszczenie, które otrzymaliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Lecz jak to namaszczenie uczy was o wszystkim, a jest ono prawdziwe i nie jest kłamstwem i jak was nauczyło, tak w nim pozostaniecie.

Można czytać Słowo dowolnie długo, jednakże bez prowadzenia Ducha Świętego dusza nigdy nie pojmie znaczenae Świętego Tekstu. Można dobrze odczytać dany fragment, jednakże ciągle potrzebne jest dzieło Ducha Bożego oświecenia tak aby Słowo stało się mocą Bożą w człowieku.
..


Objawienie i natchnienie są skończone

Skąd wiemy, że Bóg nie uzupełni kanonu 66 ksiąg Biblii o kolejne natchnione księgi? Innymi słowy, czy kanon jest zamknięty na wieki?

Fundament kościoła

Urzędy Apostoła i proroka miały charakter fundamentalny, przynależący wyłącznie do początkowego okresu istnienia kościoła. Tak jak Jezus przyszedł na świat raz aby ukonstytuować Kościół, tak rola Apostołów i proroków w przekazaniu doktryny również była fundamentalna i niepowtarzalna. Tak jak nie powinniśmy się spodziewać ani ponownego przyjścia Jezusa w celu założenia Kościoła, tak nie powinnismy spodziewać się powrotu urzędów Apostołów i proroków w celu założenia fundamentu Kościoła. Fundament kładzie się raz, na samym początku budowy. Nie potrzeba zakładać fundamentu na 10, 20 czy 30 piętrze.

Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus

Zadaniem Apostołów i nowotestamentowych prorków było zbudowanie doktrynalnego fundamentu Kościoła.

Efez. 3:4-5 4 Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa; 5 Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha;

Fundament jest ukończony

Został założony przez Apostołów i proroków. Nowy Testament jest kompletny, służba i rola Apostołów i proroków jest skończona. Apostołowie i prorocy przestali istnieć w kościele. Tak jak fundament kładzie się raz i nie potrzeba tego czynić ponownie przy budowie dziesiątego, dwudziestego czy trzydziestego piętra, tak nie powinniśmy się spodziewać nowych Aspostołów czy proroków a co za tym idzie nowego objawienia.

Pismo Święte informuje nas aby nie dodawać ani nie ujmować z niego:

5  Mojż. 4:2 Nie przydacie do słowa, które ja wam rozkazuję, ani ujmiecie z niego, abyście strzegli przykazań Pana, Boga waszego, które ja wam rozkazuję. 

5 Mojż. 12:32 Cokolwiek ja wam rozkazuję, tego strzedz będziecie, abyście czynili; nie przydasz nic do tego, ani też ujmiesz z tego.

Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą.

Pismo informuje nas, że po spisaniu pełnego kanonu Słowa Bożego, wszelkie proroctwo i objawienie zostanie wstrzymane:

Daniel 9:24 Siedmdziesiąt tygodni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na …wstrzymanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.

Ponieważ proroctwa w okresie łaski zostały wstrzymane, wszyscy chrześcijanie mają nauczyć się nie wykraczać poza to, co zostało spisane w Słowie Bożym.

1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.
.

Kanon jest zamknięty

Natchnienie jest zakończone. Żadne słowo nie może, ani nic nie powinno zostać dodane. Całe objawienie i prawda, których potrzebujemy, zostały zawarte w 66 księgach.

2 Tym. 3:16 Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości
.
2 Piotra 1:21 Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym

.

Ostrzeżenia

Bóg przestrzega przed dodawaniem do zamkniętego Testamentu Starego i Nowego przymierza:

Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje.

Bóg przestrzega przed fałszywym prorokowaniem:

2 Mojż. 20:7 nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego na daremno

Ezech. 13:9 Wyciągnę swoją rękę przeciwko prorokom, którzy mają fałszywe widzenia i prorokują kłamliwie; w zgromadzeniu mojego ludu nie będą. Wpisani nie będą w poczet domu izraelskiego i do ziemi izraelskiej nie wejdą – i poznacie, że Ja jestem Wszechmocny Pan.

I wyznacza srogą  karę dla czyniących to bezprawie:

Obj. 22:18 Oświadczam zaś każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: Jeśli ktoś dołoży coś do tego, dołoży mu też Bóg plag opisanych w tej księdze; 19 A jeśli ktoś odejmie coś ze słów księgi tego proroctwa, odejmie też Bóg jego dział z księgi życia i ze świętego miasta, i z rzeczy, które są opisane w tej księdze.

Na podstawie nauczań Jana Kalwina, Samuela Doherty, The theology program.


Zobacz w temacie