Obj. 5:8 A gdy wziął księgę, cztery stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem, a każdy z nich miał harfę i złote czasze pełne wonności, którymi są modlitwy świętych.
Spis treści
Według papistów:
Widzimy wyraźnie, że mają oni nasze modlitwy (modlitwy świętych) w zlotych czaszach.
- Starsi trzymają w czaszach modlitwy świętych
- Składają te modlitwy w ofierze Bogu
- Widzimy pośrednioctwo między Bogiem a ludźmi, są nimi starsi.
- To oznacza, że mamy modlić się do świętych w niebie.
.
Refutacja
Istotną cechą rytu Rzymsko-katolickiej ofiary była muzyka grana na piszczałkach; patera, płytka podstawka lub kadzika z przymocowanym długim uchwytem, była również używana do nalewania wina na ołtarzu. Harfy trzymane przez żywe stworzenia, które nie miały rąk, a jedynie skrzydła, umiejscowienie harfy, na której grała osoba, która jednocześnie trzyma złotą czaszę są cechami, ostrzegają nas przed prozaicznym wizualizowaniem takich wizji.
Fragment ma charakter wysoce symboliczny.
.
Ziemska Świątynia jako ilustracja
Ziemska Świątynia została wybudowana dokładnie według precyzjnego wzoru, jaki wraz ze wszystkimi szczegółowymi detalami zesłał Bóg z niebios w formie planu, o czym czytamy w 1 Kronik 28, 2 Mojż. 25 a podsumowuje to werset 40 tejże księgi oraz potwierdzenie wykonania zadania 1 Królewskiej 6
2 Mojż. 25:40 Uważaj, abyś uczynił wszystko według wzoru tego, co ci ukazano na górze.
Hebr. 8:5 Służą oni obrazowi i cieniowi tego, co niebiańskie, jak Bóg powiedział Mojżeszowi, gdy miał zbudować przybytek: Uważaj – powiedział – abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze.
1 Król. 6:38 A w jedenastym roku, w miesiącu Bul, to jest ósmym miesiącu, dom został wykończony we wszystkich szczegółach i ze wszystkimi jego wymogami. A budował go przez siedem lat.
Ziemska Świątynia była odbiciem niebiańskiej. Warto zwrócić uwagę na greckkie słowo emphanizo, które w kontekście może oznaczać wstawiać się za żywymi świętymi.
Hebr. 9:24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni zbudowanej ręką, która była odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby teraz stawać (ἐμφανισθῆναι emphanisthēnai) dla nas przed obliczem Boga
ἐμφανίζω emphanizó – czynić widocznym, informować, składać raport, deklarować
Rytuały obowiązujące w ziemskiej Świątyni były ilustracją rzeczywistości jaka ma miejsce w Niebiańskiej Świątyni. I tak jak powtarzalna ofiara arcykapłana była składana Bogu na przebłaganie grzechów ludu tak Chrystus złożył jedną ofiarę przebłagalną za wszystkich zbawionych.
Hebr. 5:1-3 1 Każdy bowiem najwyższy kapłan wzięty spośród ludzi, dla ludzi jest ustanowiony w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy; 2 Który może współczuć nieświadomym i błądzącym, gdyż sam podlega słabościom. 3 I z tego powodu powinien, jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy.
Hebr. 8:3 Każdy bowiem najwyższy kapłan jest ustanawiany do składania darów i ofiar. Dlatego było konieczne, żeby i ten miał co ofiarować.
Metodologiczny młot na herezje
- Przesłanka 1: Ziemska Świątynia, zarówno jej budowa jak i ryty w niej obowiązujące, była obrazem spraw duchowych mających miejsce w Niebie.
- Przesłanka 2: Nikt nie modlił się do arcykapłana, choć ten był obrazem Chrystusa, do którego modlić się należy.
- Przesłanka 3: Nikt też nie modlił się do pomocników arcykapłana, którzy zajmowali się rozprowadzaniem wonności w kadzielnicach.
- Wniosek: Nikt nie powinien modlić się do aniołów i świętych.
.
…dwudziestu czterech starszych…
Reprezentują oni kościół Pana Jezusa. Co ciekawe we fragmencie nie jest powiedziane, że starsi ofiarowali Bogu modlitw ale że wonności reprezentują modlitwy świętych.
Alfred Edersheim, opisując ofiarę kadzideł w Świątyni, mówi:
“Gdy Prezydent wydał słowo nakazujące, które oznaczało, że” nadszedł czas kadzenia “, całe mnóstwo ludzi nie wycofało się z wewnętrznego dziedzińca lecz upadało przed Panem, rozkładając ręce w milczącej modlitwie. Był to najbardziej uroczysty okres, kiedy w rozległych budynkach świątynnych, wielbiący tłum spoczywał w głębokiej ciszy podczas gdy w samej świątyni kapłan kładł kadzidło na złotym ołtarzu; obłok dymu powstawał przed Panem, który służy jako obraz rzeczy niebiańskich w Objawieniu (Obj. 8:1-4).
- kadzidło nie było modlitwą
- kadzidło towarzyszyło modlitwie w ciszy
- modlitwy kierowane były bezpośrednio do Boga bez pomocy ludzkich pośredników
Modlitwy ofiarowane przez kapłanów i ludzi w tej części służby są zapisywane przez tradycję w następujący sposób:
“Prawdą jest, że jesteś Jahwe, naszym Bogiem i Bogiem naszych ojców, naszym Królem i Królem naszych ojców, naszym Zbawicielem i Skałą naszego zbawienia, naszą pomocą i naszym Wyzwolicielem. imię pochodzi z wieczności i nie ma Boga oprócz Ciebie. Nową pieśń wyśpiewali, śpiewając Twojemu imieniu nad brzegiem morza. Razem uwielbiliście i przyjęli Ciebie jako Króla, i powiedzcie: “Jahwe zapanuje, a wybawi Izraela”.
- nikt nie modlił się do arcykapłana
- nikt nie modlił się do kapłanów
- jedyna komunia jaka miała miejsce to Boga i ludzi
.
…złote czasze….
Były to złote misy z szerokimi wylewami. Bardzo często spotykane były w namiocie zgromadzenia oraz w świątyni. Starotestamentowym rytuałom zawsze towarzyszyły wonności. Kapłani palili kadzidła niedaleko zasłony świątynnej dwa razy dziennie. Zapach ten miał przedostać się do Miejsca Najświętszego, aby tam wciągnięty mógł zostać nozdrzami Boga. Zapach ten miał symbolizować kierowane do Boga modlitwy ludzkie. – 2 Mojż. 30:1-10 , źródło
Jeśli mamy trzymać się ścisłej gramatyki tego zdania to nie wonności ale złote czasze są identyfikowane z modlitwami.
.
…pełne wonności…
Kadzidło zajmowało bardzo ważne miejsce w Świątynnych rytuałach. Najwięcej uwagi poświęcano składowi kadziła. Mieszanki tej nie używano nigdzie indziej poza sanktuarium. Tak też szczere modlitwy pochodzące ze złamanych serc narodzonych z góry wierzących stanowią wyjątkową przyjemność dla Boga. Podsumowuje to psalmista:
Psalm 141:2 Niech moja modlitwa będzie przed tobą jak kadzidło, a podniesienie moich rąk jak wieczorna ofiara.
Jednak żaden święty Starego Testamentu nie modlił się do pośrednika. Zawsze były to modlitwy bezpośrednio do Boga.
.
…modlitwy świętych…
Modlitwy te w szczególności reprezentują wszystkie te modlitwy, które odkupieni ludzie kiedykolwiek zanieśli w odniesieniu do ostatecznego odkupienia. – źródło
Jeśli zatem Adam, pierwszy na świecie zbawiony człowiek składał modlitwy dziękczynne Bogu za Jego zbawienie:
- Kto przekazywał te modlitwy Bogu, skoro w niebie nie było jeszcze żadnego zmarłego świętego? – To nielogiczne.
- Do którego świętego modlił się Adam, w celu zaniesienia modlitw przed Boże ołtarze? – To nielogiczne.
- Czy modlitwy Adama i jemu współczesnych nie były miłe Bogu, ponieważ nie było świętych, którzy mieliby je składać? To absurd.
- Czy Abel jest najważniejszym świętym do którego należy się modlić, bo jest pierwszym męczennikiem za wiarę? To niedorzeczność.
.
Wnioski
Ponieważ ziemska Świątynia, rytuały, urząd Arcykapłana są odbiciem niebiańskiej Świątyni, rozumiemy, że tak jak nikt nie kierował modlitw do ziemskiego Arcykapłana i jego pomocników tak nikt nie kieruje modlitw do 24 Starszych. Tak jak w ziemskiej Świątyni nie było ludzkich pośredników modlitw do Boga, tak zmarli święci nie są pośrednikami modlitw żywych świętych do Boga. Jeśli przyjąć ściśle gramatyczną interpretację, to nie wonności są przyrównane do modlitw świętych lecz złote czasze. Również samo kadzidło w niebie ma wyraz wyłącznie symboliczny. Przynoszenie wszystkich modlitw Świętych przed ołtarz Boży jest przypomnieniem Bogu wszystkich wcześniej wysłuchanych przez Niego modlitw. Bóg nie czekał do samego końca czasów aby poczuć przyjemną woń wszystkich modlitw od początku świata.
Wszystko przecież wskazuje, że fragment z Objawienia 5 ma miejsce, kiedy to wszelkie stworzenie oddaje Bogu Ojcu i Bogu Synowi cześć (logiczna konkluzja: scena ma miejsce gdy wszelkie stworzenie wielbi Boga i Bóg nie ma oponentów; fragment wskazuje na królestwo niebieskie).
Obj. 5:13 A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków.