Wstęp

Dzieje Apostolskie to natchniona przez Ducha Świętego Księga spisana około roku 62 A.D. przez Łukasza, który był towarzyszem Apostoła Piotra i Apostoła Pawła. Sam Łukasz był z zawodu lekarzem (Kol. 4:14), którego praktyka wymagała umysłowej błyskotliwości, dobrej pamięci i dokładności. Sam Łukasz daje świadectwo trafności i  sumienności przekazywanych przez niego informacji, tak w Ewangelii jak i w Dziejach, które były adresowane do tej samej osoby, tj. Teofila. Pisze on, że swoje badania przeprowadził z dokładnością i wszystkie historie pochodzą z pierwszej ręki, prosto od naocznych świadków zdarzeń i są one poukładane w chronologicznej kolejności.

Łuk. 1:1-4 1 Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność; 2 Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa; 3 Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu; 4 Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono.

Mając zatem na uwadze po pierwsze natchnienie Ducha Świętego uniemożliwiające popełnienie błędu oraz po drugie wyuczoną skwapliwość i skrupulatność autora tekstu, musimy uznać, że materiał dowodowy przedstawiony przez Łukasza jest wiarygodny.

Zatem, czy Saul, który następnie został Apostołem Pawłem, pomylił się w swoim świadectwie nawrócenia?


Tło historyczno-kulturowe

Kluczową rolę w rozważaniu będą miały tak osoba Saula jak i sytuacja polityczna Izraela, który w tamtym czasie okupowany był przez Imperium Rzymskie.

Saul

Pochodził z Tarsu, był Żydem, wykształconym w zakonie przez najbardziej szanowanego nauczyciela z faryzeuszy, Gamaliela (Dzieje 5:34-35), mówił płynnie po grecku oraz był obywatelem Rzymu. Był także członkiem najostrzejszego stronnictwa religijnego wśród Żydów, czyli faryzeuszy.

Dzieje 22:3 Jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście, u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w prawie ojczystym
.
Dzieje 21:37 A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zapytał dowódcę: Czy wolno mi coś do ciebie powiedzieć? A on odpowiedział: Mówisz po grecku?
.
Dzieje 22:27-28 27 Dowódca podszedł i zapytał go: Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem? A on odpowiedział: Tak. 28 I powiedział dowódca: Ja kupiłem to obywatelstwo za wielką sumę. Paweł zaś rzekł: A ja mam je od urodzenia.

Tars: Było to najważniejsze rzymskie miasto Cylicji, położone na brzegu rzeki Kydnos, niedaleko granicy z Azją Mniejszą oraz Syrią. Stanowiło ważne centrum handlu i edukacji. Będzie to istotne w dalszej części rozważania, poneiważ Saul znał dialekt greki używany przez obywateli Tarsu. Bliskie położenie z Syrią będzie miało wpływ na możliwość komunikacji Saula z osobami, które mu towarzyszyły w drodze w ich własnym języku.
.

Sytuacja prawno-polityczna Izraela

Po przegranej walce z Oktawianem (August) w roku 31 B.C. Izrael stał się wasalem Rzymu tracąc możliwość zawierania sojuszy i traktatów, jednak zachowując zdolności podatkowe. Dziesięć lat po śmierci Heroda Wielkiego (4 A.D.), państwo żydowskie dostało się pod bezpośrednią władzę administracyjną Rzymu. Od 6 r. A.D. obszar Judei, Samarii i Galilei, czyli cała Palestyna, stał się, pod nazwą Judea, częścią rzymskiej prowincji Syrii. Judea została podzielona na trzy części, pomiędzy trzech synów Heroda:

  1. Archelaos rządził Judeą, Samarią i Idumeą;
  2. Herod Filip II rządził północną Galileą
  3. Herod Antypas rządził Galileą i Pereą

Historia mówi, że Archelaos był tak brutalny oraz nieudolny w swoich rządach, że po krótkim czasie władania Imperium Rzymskie zdecydowało aby go zdetronizować i wyznaczył na jego miejsce namiestnika.

Do 28 A.D. Judea jako prowincja zachowała częściową niezależność prawną, tak, że Żydzi mogli osądzać przestępców zgodnie ze swoim Zakonem, jednak w ograniczonym stopniu. np. nie mogli wykonywać kary śmierci

Jan 18:31 I powiedział Piłat: Wy go weźcie i osądźcie według waszego prawa. Żydzi mu odpowiedzieli: Nam nie wolno nikogo zabijać.

Asystę rzymskiego wojska obserwujemy w każdym ważniejszym przedsięwzięciu lokalnych władz. Wynikało to z nałożonych przez Senat obowiązków.

„Zadaniem magistratu prowincji, jako wojskowego przedstawiciela Rzymu, było dowodzić siłami wojskowymi w okolicy i zapewnić pokój w regionie. Zarządcy działający z ramienia Rzymu mieli pewne ograniczone funkcje sądowe – jako jedyni w prowincji mogli wykonywać karę śmierci. Często działali jak „sąd okręgowy”, podróżując po prowincji i zajmując się sprawami, które wymagały uwagi. Musiaeli się upewnić, że region jest cichy, a pobór podatków spełnił ustalone kwoty.”źródło

W niektórych przypadkach wojsko rzymskie działało całkowicie na własną rękę. Tak było w przypadku eskorty Apostoła Pawła, którego życie było zagrożone ze względu na zawiązany religijny spisek a obecność w mieście powodowała zamieszki:

Dzieje 23:23 Przywoławszy dwóch setników, powiedział: Przygotujcie do wymarszu do Cezarei na godzinę trzecią w nocy dwustu żołnierzy, siedemdziesięciu jeźdźców i dwustu oszczepników.

Jednak połączone akcje wojska rzymskiego i sił reprezentujących lokalne władze religijne nie były rzadkością. Widzimy to na kartach Pisma w momencie np. pochwycenia Pana Jezusa:

Jan 18:3 Judasz więc, wziąwszy oddział żołnierzy (σπεῖραν speiran – kohorta, dziesiąta część legionu czyli od 600 do 800 osób) i strażników (ὑπηρέτας hypretas – słudzy świątynni, adjutanci, oficerowie) od naczelnych kapłanów i faryzeuszy, przyszedł tam z latarniami, pochodniami i bronią.

Apostoł Jan w powyższym tekscie użył technicznego zwrodu na określenie rzymskiej kohorty. Byli to żołnierze stacjonujący w Forcie Antonia. To, co natychmiast rzuca się w oczy jest przełożenie władzy arcykapłana i Rady Sanhedryn na kooperację rzymskiego wojska ze sługami świątynnymi. Agentem łączącym obie siły będzie tutaj Judasz, działający w imieniu tejże Rady w oparciu o autorytet udzielony mu przez acrykapłana.

A skoro Judasz dostał wsparcie władz Rzymu w celu schwytania jednej osoby, prawidłowym będzie założenie, że i Saul, będący nie tylko Żydem ale i obywatelem Rzymu, mógł je dostać w celu schwytania setek „odszczepieńców” od wiary. Jest to tym bardziej oczywiste gdy zrozumiemy, że Damaszek znajduje sie w odległości ponad 300 km od Jerozolimy i to w lini prostej oraz że w tamtym czasie podróżni byli narażeni na ataki rozmaitych grup od zwykłych bandytów po religijnych fanatyków czyli zelotów. Kolejnym argumentem będzie tutaj fakt, że Damaszek, jeśli chodzi o jurysdykcję, należał do innej strefy administracyjnej i zwykły człowiek nie mógł po prostu pójść sobie tam z żądaniem zezwolenia na aresztowanie całej grupy społecznej. Potrzebne do tego było zezwolenie władz Rzymu.

Innym interesującym faktem jest to, że stacjonujący w Judei żołnierze rzymscy byli częściowo pochodzenia Italskiego, a częściowo mówiącymi po grecku Syryjczykami. Do tłumienia zamieszek zawsze najlepiej nadają się żołnierze obcego pochodzenia, którzy nie mają nic wspólnego z lokalną ludnością a przez to nie są podatni na dezercję czy odmowę wykonania rozkazów. Nie wszyscy z nich znali język hebrajski jednak mogli komunikować się z Pawłem, który znał ich ojczysty język, ponieważ pochodził z Tarsu, gdzie mówiono po grecku, a który leżał na pograniczu właśnie Syrii.

Syria – była ważną prowincją rzymską, podbitą w roku 64 p.n.e. przez Pompejusza. Pozostała pod panowaniem rzymskim (bizantyjskim) do roku 637, kiedy została podbita przez Arabów. co Cieakwe Syryjczycy pomagali Rzymianom. W I wieku to wojska syryjskie umożliwiły przyszłemu Cesarzowi Wespazjanowi zdobycie władzy i pomogły w stłumieniu powstań żydowskich” – Michał Roszak

Będzie to jeden z kluczowych argument służący do zrozumienia rzekomej sprzeczności w świadectwie Pawła.
.


Analiza trzech świadectw

Pierwsze świadectwo

Wydarzenie miało miejsce w roku 32 A.D.

Dzieje 9:3-8
3 A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku, nagle olśniła go światłość z nieba.
4 Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz?
5 Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi.
6 A Saul, drżąc i bojąc się, powiedział: Panie, co chcesz, abym zrobił? A Pan do niego: Wstań i idź do miasta, a tam ci powiedzą, co masz robić.
7 A mężczyźni, którzy byli z nim w drodze, stanęli oniemiali. Słyszeli bowiem głos (φωνῆς phones – głos, język), lecz nikogo nie widzieli.
8 I podniósł się Saul z ziemi, a gdy otworzył oczy, nikogo nie mógł widzieć. Wtedy wzięli go za rękę i zaprowadzili do Damaszku.

Kolejność wydarzeń

  • wyjazd do Damaszku, wers 3: …A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku, 
  • oślepiająca światłość z nieba, wers 3: …nagle olśniła go światłość z nieba.
  • upadek na ziemię: wers 4: …upadł na ziemię 
  • głos z nieba, wers 4: …usłyszał głos
  • adresatem słów jest Saul, wers 4: ...który mówił do niego
  • wymiana zdań między Saulem a Jezusem, wersy 4-5
  • bojaźń Boża ogarnia Saula, wers 6: …A Saul, drżąc i bojąc się
  • towarzyszy Saula ogarnia strach, wers 7:…a mężczyźni… stanęli oniemiali
  • towarzysze słyszeli głos, wers 7
  • towarzysze nikogo nie widzieli, wers 7
  • Saul podnosi się z ziemi i ślepnie, zostaje zaprowadzony do Damaszku, wers 8

Drugie świadectwo

Złożone między 55-58 A.D. Róznica jest widoczna w postaci osoby narracji, która zmienia się z trzeciej na pierwszą

Dzieje 22:6-11
6 A gdy byłem w drodze i zbliżałem się do Damaszku około południa, nagle ogarnęła mnie wielka światłość z nieba.
7 I upadłem na ziemię, i usłyszałem głos, który mówił do mnie: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz?
8 A ja odpowiedziałem: Kim jesteś, Panie? I powiedział do mnie: Ja jestem Jezus z Nazaretu, którego ty prześladujesz.
9 A ci, którzy byli ze mną, wprawdzie widzieli światłość i przestraszyli się, ale głosu (φωνὴν phonen – języka, głosu) tego, który do mnie mówił, nie słyszeli.
10 Zapytałem: Co mam robić, Panie? A Pan powiedział do mnie: Wstań i idź do Damaszku, a tam ci powiedzą o wszystkim, co postanowiono, abyś uczynił.

11 A ponieważ zaniewidziałem z powodu blasku tej światłości, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez tych, którzy byli ze mną.

Kolejność wydarzeń

  • wyjazd do Damaszku – całkowita zgodność, dodane nowe detale,
    wers 6:…A gdy byłem w drodze i zbliżałem się do Damaszku około południa
    wers 3: …A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku,
    .
  • oślepiająca światłość z nieba – całkowita zgodność,
    wers 6:…nagle ogarnęła mnie wielka światłość z nieba.
    wers 3: ...nagle olśniła go światłość z nieba.
    .
  • upadek na ziemię -całkowita zgodność
    wers 7:… I upadłem na ziemię,
    wers 4: …upadł na ziemię
    .
  • głos z nieba – całkowita zgodność,
    wers 7:…i usłyszałem głos
    wers 4: …usłyszał głos
    .
  • adresatem słów jest Saul – całkowita zgodność,
    wers 4: …który mówił do niego
    wers 7:…który mówił do mnie
    .
  • wymiana zdań między Saulem a Jezusem, wersy 7, 8 i 10 całkowicie zgodne w treści z wersami 4-5
    .
  • towarzyszy Saula ogarnia strach – całkowita zgodność
    wers 9:…i przestraszyli się, 
    wers 7:…a mężczyźni… stanęli oniemiali – implikuje strach
    .
  • towarzysze słyszeli głos,
    wers 7:Słyszeli bowiem głos
    wers 9:…ale głosu tego, który do mnie mówił, nie słyszeli.
    .
    Analiza wstępna: Głos przemawiał wyłącznie do Saula.
    .
  • towarzysze widzieli światłość ale nikogo nie widzieli,
    wers 9:…wprawdzie widzieli światłość
    wers 7:…lecz nikogo nie widzieli.
    .
    Analiza: widzieć światło, lecz nie widzieć osoby nie jest twierdzeniem sprzecznym lecz uzupełniającym.
    .
  • Saul podnosi się z ziemi i ślepnie, zostaje zaprowadzony do Damaszku – całkowita zgodność wersu 11 i wersu 8

..

Trzecie świadectwo

Złożone nieco później, również między 55-58 A.D.

Dzieje 26:12-18
12 Tak jechałem do Damaszku, mając upoważnienie i zlecenie od naczelnych kapłanów.
13 W południe, będąc w drodze, ujrzałem, o królu, światłość z nieba jaśniejszą niż słońce, która oświeciła mnie i tych, którzy jechali ze mną.
14 A gdy wszyscy upadliśmy na ziemię, usłyszałem głos mówiący do mnie po hebrajsku: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz? Trudno ci przeciw ościeniowi wierzgać.
15 A ja zapytałem: Kim jesteś, Panie? A on odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.
16 Ale podnieś się i stań na nogi, bo ukazałem się tobie, żeby ustanowić cię sługą i świadkiem zarówno tych rzeczy, które widziałeś, jak i innych, w których ci się objawię.
17 Wybawię cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam;
18 Dla otworzenia ich oczu, aby odwrócić ich od ciemności do światła, od mocy szatana do Boga, aby otrzymali przebaczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie.

Kolejność wydarzeń

  • wyjazd do Damaszku – całkowita zgodność, dodane nowe detale,
    wersy 12-13:…Tak jechałem do Damaszku, mając upoważnienie i zlecenie od naczelnych kapłanów. W południe, będąc w drodze
    wers 6:…A gdy byłem w drodze i zbliżałem się do Damaszku około południa
    wers 3:…A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku,
    .
    Analiza: Wszystkie trzy świadectwa są zgodne co do treści i kolejności.
    .
  • oślepiająca światłość z nieba – całkowita zgodność, dodane nowe detale zgodne z pierwszym świadectwem
    wers 13:…ujrzałem, o królu, światłość z nieba jaśniejszą niż słońce, która oświeciła mnie i tych, którzy jechali ze mną.
    wers 6:…nagle ogarnęła mnie wielka światłość z nieba.
    wers 3: …nagle olśniła go światłość z nieba.
    .

    Analiza: początkowo wszyscy widzą światłość, później tylko Saul widzi osobę Jezusa.
    .
  • upadek na ziemię – całkowita zgodność, dodane nowe detale
    wers 14:… A gdy wszyscy upadliśmy na ziemię,
    wers 7:… I upadłem na ziemię,
    wers 4:…upadł na ziemię
    ..
    Analiza: stwierdzenia nie wykluczają się wzajemnie; jeśli wszyscy upadli, to i Saul.
    .
  • głos z nieba – całkowita zgodność,
    wers 14:…usłyszałem głos
    wers 7:…i usłyszałem głos
    wers 4:…usłyszał głos
    .
    Analiza: ponownie obserwujemy idealną zgodność wszystkich świadectw co do treści i chronologii
    .
  • adresatem słów jest Saul – całkowita zgodność, dodane nowe detale
    wers 14:...mówiący do mnie po hebrajsku
    wers 4: ...który mówił do niego
    wers 7:…który mówił do mnie
    .
    Analiza: Jezus przemawia do Saula po hebrajsku, w języku, który niekoniecznie musieli znać jego towarzysze
    .
  • wymiana zdań między Saulem a Jezusem, wersy 16-18 całkowicie zgodne w treści z wersami 7,8 i 10 oraz wersami 4-5, uzupełnienie treści; wszystkie świadectwa potwierdzają, że tylko Saul zrozumiał treść komunikatu
    .
  • towarzyszy Saula ogarnia strach – całkowita zgodność
    wers 14:… A gdy wszyscy upadliśmy na ziemię, – implikuje strach
    wers 9:…i przestraszyli się,
    wers 7:…a mężczyźni… stanęli oniemiali – implikuje strach
    .
    .
    Analiza: Gdy mija pierwszy szok spowodowany światłością wszyscy w strachu padają na ziemię
    .
  • towarzysze słyszeli głos,
    wers 14:… A gdy wszyscy upadliśmy na ziemię, usłyszałem głos  (implikuje, że tylko Saul zrozumiał treść słów)
    wers 7:…Słyszeli bowiem głos
    wers 9:…ale głosu tego, który do mnie mówił, nie słyszeli.
    .
    Analiza: Głos przemawiał wyłącznie do Saula i to po hebrajsku
    .
  • towarzysze widzieli światłość ale nikogo nie widzieli,
    wers 13:…która oświeciła …tych, którzy jechali ze mną.
    wers 9:…wprawdzie widzieli światłość
    wers 7:…lecz nikogo nie widzieli.
    .
    Analiza: widzieć światło, lecz nie widzieć osoby nie jest twierdzeniem sprzecznym lecz uzupełniającym, wszystkie trzy świadectwa potwierdzają, że wszyscy widzieli światłość; jedynie Saul widzi postać
    .
  • Saul podnosi się z ziemi i ślepnie, zostaje zaprowadzony do Damaszku – całkowita zgodność wersu 11 i wersu 8 i implikacji wynikającej z wersu 20 …głosiłem najpierw tym, którzy są w Damaszku…
    .

Elementy spójne świadectw

  1. Wyjazd do Damaszku
  2. Światłość z nieba, którą widzą wszyscy
  3. Powszechny strach
  4. Treść rozmowy
  5. Strach
  6. Wszyscy coś słyszą
  7. Wszyscy coś widzą
  8. Ślepota Saula
  9. Dotarcie do Damaszku

Elementy wyróżniające świadectw

  1. Saul widzi inaczej niż pozostali: nie tylko światłość ale i postać
  2. Saul jako jedyny prowadzi rozmowę
  3. Saul słyszy głos inaczej lub w innym sensie niż pozostali
    .

Gramatyka tekstu

Czasownik ἀκούω akouo – słyszeć – może być używany z wyrazem w przypadku dopełniacza, jak również w bierniku. W klasycznej grece rozróżnienie w przypadku stanowiło rozróżnienie znaczenia. Na przykład ἀκούω połączone z wyrazem w dopełniaczu miało więcej wspólnego z wysłuchaniem kogoś, podczas gdy biernik używano opisania zrozumienia tego, co zostało powiedziane. Robertson omówił ἀκούω w dwóch przypadkach i opisał rozróżnienie w następujący sposób:  

Biernik (przypadek wskazujący na obiekt bezpośredni) akcentuje intelektualne rozumienie dźwięku, podczas gdy dopełniacz (przypadek wskazujący na źródło / pochodzenie) zwraca uwagę na dźwięk głosu bez akcentowania sensu”. – Gramatyka greckiego Nowego Testamentu, AT Robertson, str. 506)

To rozróżnienie nie było konsekwentnie obserwowane w hellenistycznej grece i na pewno często widzimy dwa przypadki rzeczowników używane z ἀκούω zamiennie w Nowym Testamencie. Jednak rozróżnienie to nie jest całkowicie utracone w Nowym Testamencie. Rozróżnienie to pomaga nam przezwyciężyć to, co niektórzy uznali za sprzeczność w Dziejach Apostolskich.  

W historii o nawróceniu Saula, o którym mowa w Dziejach 9, Łukasz mówi nam: „ludzie, którzy podróżowali razem z nim, stali bez słowa, słysząc głos (φωνῆς , dopełniacz), ale nikogo nie widząc” (Dzieje 9:7).  Ale w Dziejach 22, Łukasz zapisuje opowieść Saula o tej historii, a w wersecie 9 mówi Saul: „ci, którzy byli ze mną, widzieli światło, ale nie słyszeli głosu (φωνήν, biernik) tego, który mówił do mnie.”

Zatem czy oni słyszeli głos, czy nie?

W obu przypadkach czasownik „słyszeć” jest formą ἀκούω, ale przypadek słowa φωνή jest dopełniaczem w jednym i biernikiem w drugim zdaniu. Wygląda na to, że Łukasz dokonuje starego klasycznego rozróżnienia; usłyszeli dźwięk (dopełniacz w Dzieje 9:7), ale nie zrozumieli znaczenia (biernik w Dziejach 22:9).
.


Naturalistyczna interpretacja

Ponieważ zadaniem gubernatora każdej prowincji było dbanie o spokój oraz określona jurysdykcja sądownicza, wydaje się zatem oczywistym, że powstanie chrześćijaństwa jako oddolnego ruchu religijnego, nowej, potencjalnie niebezpiecznej „sekty” wzbudzało uwagę zarządców prowincji Judea. Z jednej strony pozostawienie nowego zjawiska samemu sobie mogło, w oczach władzy, doprowadzić do kolejnego buntu, z drugiej wywlekanie ludzi z domów i wtrącanie ich do więzienia mogło zakłócić porządek społeczny. Stąd bardzo możliwym jest przydzielenie Saulowi żołnierzy w celu przyprowadzenia wywrotowców do Jerozolimy i to związanych

Dzieje 9:2 I prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł tam zwolenników tej drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, przyprowadzić ich związanych do Jerozolimy.

Jedyną opcją było towarzystwo rzymskiego wojska. Tylko rzymska władza mogła zapewnić bezpieczeństwo takiej karawanie. Zatem albo Saulowi towarzyszył oddział żołnierzy (por. Dzieje 23:23), albo też, reprezentant legionu np. setnik wraz z adiutantami lub też dziesiętnik i jego żołnierze, który miał osobiście potwierdzić tego typu akcję władzom Damaszku. Jest to tym bardziej prawdopodobne jeśli wziąć pod uwagę fakt, iż transport więźniów musiał odbywać się w asyście zawodowego wojska czyli legionistów.

Mając również na uwadze fakt, iż legioniści z pewnością mówili po grecku ale już niekoniecznie po hebrajsku, głos wprawdzie słyszeli, ale słów wypowiadanych po hebrajsku nie rozumieli. Stąd słyszeli jakiś głos, lecz nie rozumieli słów.

Greckie słowo φωνή phone oznacza najpierw głos, ale też, w odpowiednim konteście język

1 Kor. 14:10-11 10 Na świecie jest zapewne mnóstwo różnych głosów (φωνῶν phone – głosów, języków) i żaden z nich nie jest bez znaczenia. 11 Jeśli więc nie będę rozumiał znaczenia głosu (φωνῆς phones – jęzka), będę cudzoziemcem dla tego, kto mówi, a ten, kto mówi, będzie cudzoziemcem dla mnie.

Greckie słowo ἀκούω akouo oznacza najpierw słyszeć ale też, w odpowiednim kontekście rozumieć poprzez słyszenie

1 Kor. 14:2 Ten bowiem, kto mówi zagranicznym (niezrozumiałym przez słuchaczy) językiem nie mówi ludziom, ale Bogu, bo nikt go nie rozumie (ἀκούει akouei)

Dlatego też towarzysze Saula słyszeli (ἀκούω akouo) głos (φωνή phone) ale nie rozumieli (również ἀκούω akouo) języka (również φωνή phone)
.


Ponadnaturalna interpretacja

Niemal identyczny przypadek został opisany przez Apostoła Jana. Kiedy Syn Boży zwrócił się do Ojca, Ten przemówił w sposób zrozumiały dla niektórych tylko ludzi. Jan słyszał nie tylko głos ale i zrozumiał komunikat. Inni głos słyszeli, ale słów nie rozumieli uznając, że raczej zagrzmiało.

Jan 12:27 28 Ojcze, uwielbij swoje imię. Wtedy rozległ się głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię. 29 A ludzie, którzy stali i słyszeli, mówili: Zagrzmiało. A inni mówili: Anioł do niego przemówił.

Możliwym zatem jest, że towarzysze Saula, jeśli nawet rozumieli język hebrajski, tak samo jak towarzysze Jana nie zrozumieli co Bóg powiedział, ponieważ zostało to przed nimi w cudowny sposób zakryte przez Boga. Sam Saul świadczy, że tak wypowiedź jak i treść była skierowana wyłącznie do niego a nie do towarzyszy.
.


Wnioski

Tekst z całą pewnością nie tylko nie zawiera sprzeczności, ale jest wspaniałym przykładem doskonałego działania Ducha Świętego. Wszystkie trzy świadectwa Łukasza są dokładne, wzajemnie uzupełniające się i niczym ostrze chirurgicznego skalpela tną wrzoda herezji wyznawców wyższej krytyki i teologii liberalnej, podważających wiarygodność Pisma Świętego.

Sola Scriptura bracia i siostry


Zobacz w temacie