Atanazy Aleksandryjski

(gr. Αθανάσιος Αλεξανδρείας, łac. Athanásios Alexandrías) żył w latach od ok. 296– 298 do 2 Maja 373. biskup Aleksandrii, pisarz wczesnochrześcijański, teolog-apologeta, kaznodzieja, ojciec i doktor Kościoła. Każdego roku Atanazy pisał listy paschalne, które odczytywano w kościołach w Egipcie.
.


Najstarszy znany kanon

Jego XXXIX list paschalny, napisany w 367 r., zawiera najstarszy znany kanon Nowego Testamentu. Jest to odpowiednik współczesnego protestanckiego kanonu a nie rzymsko-katolickiego.

„Ponieważ heretycy cytują apokryfy, które to zło było rozpowszechnione już wtedy, kiedy św. Łukasz napisał ewangelię, dlatego też uznałem za słuszne aby wykazać wyraźnie które księgi przyjęliśmy przez tradycję jako kanoniczne, o których wierzymy, iż pochodzą od Boga. Stary Testament zawiera bowiem razem dwadzieścia dwie księgi:
.

  1. Rodzaju,
  2. Wyjścia,
  3. Kapłańską,
  4. Liczb,
  5. Powtórzonego Prawa.
  6. Następnie Księgę Jozuego,
  7. Sędziów
  8. i Rut,
  9. cztery księgi Królewskie liczone jako dwie.
  10. Następnie dwie Księgi Kronik liczone jako jedna.
  11. Następnie Pierwsza i Druga Ezdrasza [tj. Ezdrasza i Nehemiasza].
  12. Następnie Psalmy,
  13. Księga Przypowieści,
  14. Kaznodziei
  15. i Pieśń nad pieśniami.
  16. Po nich Księga Joba,
  17. Dwunastu Proroków, liczonych jako jedna księga.
  18. Następnie Księga Izajasza,
  19. Jeremiasza razem z listem Barucha,
  20. Lamentacje,
  21. Ezechiela
  22. i Daniela.

Te stanowią Stary Testament. Nie jest rzeczą uciążliwą mówić o księgach Nowego Testamentu. Są to:
.

  1. cztery Ewangelie: według Mateusza,
  2. Marka,
  3. Łukasza
  4. i Jana.
  5. Po nich Dzieje Apostolskie
  6. i siedem Listów (zwanych powszechnymi), mianowicie jeden Jakuba,
  7. dwa Piotra;
  8. trzy Jana;
  9. po nich jeden Judy.
  10. Ponadto jest czternaście Listów Pawła, pisanych w takim porządku. Pierwszy do Rzymian,
  11. następnie dwa do Koryntian;
  12. po nich do Galacjan;
  13. następnie do Efezjan;
  14. następnie do Filipian;
  15. następnie do Kolosan;
  16. po nich dwa do Tessaloniczan,
  17. oraz ten do Hebrajczyków;
  18. i znowu dwa do Tymoteusza;
  19. jeden do Tytusa;
  20. i na koniec do Filemona.
  21. A poza tym Objawienie Jana..

Te są fontannami zbawienia, aby każdy, kto pragnie, mógł się nasycić elokwencją, jaka w nich jest. Jedynie w nich (en toutois monois) zawarta jest doktryna pobożności. Nich nikt nic do nich nie dodaje ani od nich odejmuje. To właśnie odnośnie nich zawstydził Pan saduceuszy, mówiąc: ‚Błądzicie, nie znając Pisma’, oraz zganił Żydów, mówiąc: ‚Badajcie Pismo, gdyż ono świadczy o Mnie”.
.
Lecz dla większej dokładności dodaję także to, pisząc z konieczności, iż istnieją pewne inne księgi nie podane w kanonie, lecz ustalone przez Ojców do czytania przez tych, którzy dopiero co przyłączyli się do nas i chcieliby być pouczeni w słowie pobożności:
.

  • Księga Mądrości Salomona,
  • Mądrości Syracha,
  • Estery,
  • Judyty,
  • Tobiasza,
  • Nauka Apostołów (Didache)
  • oraz Pasterz.

Niech żaden apokryf heretycki nie będzie czytany wśród was. […]


Zobacz w temacie