Analiza kontekstu

Mat. 7:9-11 I czy jest wśród was człowiek, który da synowi kamień, gdy ten prosi o chleb? A gdy prosi o rybę, czy da mu węża? Jeśli więc wy, będąc złymi, umiecie dawać dobre dary waszym dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec, który „jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą.

Powyżej cytowany fragment z Ewangelii Mateusza dotyczy zbawienia obłudnego ślepego grzesznika (wers 5), który musi wejść przez ciasną bramę, tj. przez wiarę przyjąć wszystkie zasługi Chrystusa, aby osiągnąć zbawienie (wers 13).

5 Obłudniku, wyjmij najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka twego brata.

13 Wchodźcie przez ciasną bramę. Szeroka bowiem jest brama i przestronna droga, która prowadzi na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.

Innymi słowy zanim ktokolwiek zacznie nauczać i napominać innych przy użyciu Pisma Świętego powinien sam być upewniony że:

  • faktycznie jest osobą wierzącą czyli zbawioną
    .
  • prowadzi święte życie względem wymogów Bożej moralności i zachowania w szczególności zaś w obszarze co do którego chce napominać innych.

Cytat ten nie naucza aby prosić o dary Ducha. Słowo Boże nigdzie nie zachęca do modlitwy o dary Ducha Świętego.
.


Dary Ducha ma każdy wierzący

W momencie narodzenia z góry każdy wierzący bez wyjątku zostaje zanurzony (ochrzczony w Duchu) i otrzymuje to, co jest mu potrzebne do służby w kościele.
.

Cechy chrztu Duchem Świętym

 Głębsze rozważanie dostępne tutaj

Kiedy Bóg decyduje narodzić człowieka z góry, dokładnie w tym samym momencie Duch Święty wyposaża każdego chrześcijanina do służby, jaka mu jest pisana. Apostoł Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian informuje, że wszystkie dary Ducha Świętego przydziela sam Duch Święty, różnorodnie i wszystkim wierzącym.

1 Kor. 12:11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu (ἑκάστῳ hekastō) z osobna (ἰδίᾳ idia), jak chce (καθὼς βούλεται kathōs bouletai)

ἕκαστος hekastos – wszyscy, każdy (bez wyjątku), każdy osobiście
ἴδιος idios – szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny
καθὼς βούλεται kathōs bouletai – według swojej woli
.

Rola Ducha Świętego

Duch Święty dokonuje suwerennego wyboru darów καθὼς βούλεται kathōs bouletai – według swojej woli. Człowiek nie ma tutaj nic do powiedzenia, tak więc prośba o rodzaj daru jest bezcelowa. Nie pomija nikogo, dary otrzymują ἕκαστος hekastos – wszyscy, każdy bez wyjątku, każdy osobiście, zgodnie z Jego suwerenną wolą. Człowiek nie musi prosić o dary, ponieważ Duch nikogo nie pomija.

Prośba o dar jest bezcelowa. To Duch przydziela suwerennie każdemu odrodzonemu wierzącemu wybrany dar, który jest ἴδιος idios – szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny, będący kombinacją różnych możliwości służenia kościołowi. Człowiek wierzący nie ma wpływu na rodzaj przydzielonego daru
.

Analogia Scriptura

Zbawienie, tak samo jak dary Ducha Świętego, jest również darem łaski Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Tak samo, jak w przypadku darów Ducha Świętego, pozyskanie zbawienia, które jest Bożym darem wynikającym z Jego łaski nie jest zależne od tego, który go pożąda (θέλοντος thelontos) i czyni wysiłki w celu jego uzyskania (τρέχοντος trechontos).

Rzym. 9:15-16 15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A więc nie zależy to od tego, który chce (θέλοντος thelontos), ani od tego, który zabiega(τρέχοντος trechontos), ale od Boga, który okazuje miłosierdzie. .

θέλω theló – chcieć, pożądać, życzyć sobie, planować
τρέχω trechó – 
biec (jak w wyścigu), czynić rozwój, czynić wysiłek w celu uzyskania czegoś
.


Dary łaski w postaci znaków i cudów

Śledząc dzieje pierwszego kościoła zauważymy, że obdarowani cudownymi znakami bezpośrednio przez Ducha Świetego (bez pośrednictwa Apostołów) byli tylko niektórzy chrześcijanie.
.

120 osób z górnej sali:

Były to osoby pochodzenia żydowskiego, które po raz pierwszy w historii świata utworzyły ciało Pana Jezusa czyli kościół. Tych obejmuje obietnica Jezusa wypełniona w Dziejach 2, a dana w Marka 16. Warto zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie czasowniki użyte w tekście Marka 16 są w czasie przyszłym, za wyjątkiem jednego – uwierzyli.

Marek 16:17 A takie znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzyli (πιστεύσασιν pisteusasin)

πιστεύσασιν pisteusasin
Część mowy: Czasownik
Czas: Przeszły dokonany
Strona: Czynna
Przypadek: Celownik
Liczba: Mnoga
Rodzaj: Męski
.

Obienica nie dla wszystkich:

Pan Jezus ma tutaj na myśli tych, którzy wierzyli już w chwili, kiedy wypowiadał słowa tej obietnicy. Tak więc nie możemy odnosić tego tekstu do każdego wierzącego we wszystkich czasach. Obietnica ta nie dotyczy wszystkich, którzy mieli w przyszłości uwierzyć, ale tych, którzy jeszcze w czasach Jezusa na ziemi uwierzyli w niego (czas przeszły dokonany) i którym się objawił po swoim zmartwychwstaniu.
.

Najbliższy kontekst

Argument kontekstu potwierdza wcześniejszy argument językowy:

Po pierwsze otwierający całą scenę wers 14 informuje nas, że słowa te w szczególności były wypowiedziane do 11 Apostołów.

Na koniec ukazał się jedenastu

Po drugie zamykający scenę wers 20 w dalszym ciągu mówi o Apostołach. Oni to ci sami ludzie, o których wspomina wers 14 czyli Apostołowie. Im to właśnie towarzyszyły obiecane w Marka 16:17-18 znaki i cuda

 Oni zaś poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał ich słowa znakami, które im towarzyszyły
.


Poganie włączeni do ciała

W Dziejach 10 obserwujemy niemający precedensu w historii świata przypadek połączenia w jedno ciało pogan i Żydów. Dlatego też Duch Święty udzielił tej grupie daru mówienia wieloma zagranicznymi językami w identyczny sposób jak było to w przypadku Żydów w czasie powstania kościoła. W ten sposób nikt nie mógł odmówić uczestnictwa poganom w kościele.

Dzieje 10:47 Czy ktoś może odmówić wody, żeby byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my?

I faktycznie Apostoł Piotr, który był obecny przy tym wydarzeniu musiał bronić pozycji pogan w kościele gdy został zaatakowany przez fałszywych braci

Dzieje 11:2-3 2 A gdy Piotr przybył do Jerozolimy, spierali się z nim ci, którzy pochodzili z obrzezania; 3 Mówiąc: Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś z nimi.

Apostoł używa właśnie tego argumentu, który przynosi pożądany skutek. Poganie zostali uznani za prawowitych członków kościoła.

Dzieje 11:17-18 17 Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar co nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, kim ja jestem, abym mógł zabronić Bogu? 18 A usłyszawszy to, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę ku życiu.
.


Wszystkie inne przypadki:

Widzimy w Słowie Bożym, że nie tylko Apostołowie i grono 120 osób zgromadzonych w górnej Sali (Dzieje 1:13-14) posiadali cudowne dary. Na przykład Koryntianie posiadali wszystkie dary łaski

1 Kor. 1:7 Tak że żadnego daru nie brakuje wam

Jak zatem uzyskali te dary? Odpowiedź jest bardzo prosta.
.

Znamię Apostoła

Czyli moc udzielania innym osobom cudownych darów Ducha Świętego przez nałożenie rąk. Mówią o tym następujące fragmenty Pisma Świętego:

Dzieje 5:12 12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów wśród ludu. (I byli wszyscy jednomyślnie w przedsionku Salomona.

Dzieje 8:17-20 17 Wtedy  (Apostołowie) kładli na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. 18 A gdy Szymon zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze; 19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha Świętego. 20 I powiedział mu Piotr: Niech zginą z tobą twoje pieniądze, bo sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. 

Dzieje 14:3, I byli  (Apostoł Paweł i misjonarz Barnaba) tam przez długi czas, odważnie mówiąc w Panu, który dawał świadectwo słowu swojej łaski, sprawiając, że przez ich ręce dokonywały się znaki i cuda.

Dzieje 19:1-7 6 A kiedy  (Apostoł) Paweł położył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.

Dzieje 19:11 A Bóg dokonywał niezwykłych cudów przez ręce  (Apostoła) Pawła;

Rzym. 15:18-19 18 Nie śmiałbym bowiem mówić tego, czego Chrystus nie uczyniłby przeze mnie (Apostoła Pawła) w przywodzeniu pogan do posłuszeństwa przez słowo i uczynek; 19 Przez moc znaków i cudów, przez moc Ducha Bożego, tak że obszar od Jerozolimy i okolic aż do Ilirii napełniłem ewangelią Chrystusa.

2 Kor. 12:12 Jednak znaki apostoła okazały się wśród was we wszelkiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy.

2 Tym. 1:6-7 6 Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił dar Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich  (Apostoła Pawła) rąk. 7 Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu.

Apostołowie nakładali ręce, a Duch rozdzielał cudowne dary wedle swojej woli (1 Kor. 12:11)  Podsumowują to następujące fragment Słowa Bożego:

Hebr. 2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli? 4 Którym i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli.

my to wszyscy, którzy nie jesteśmy Apostołami

tych, którzy go słyszeli – to Apostołowie; i chociaż osobiście Jezusa słyszeli nie tylko Apostołowie, referent tego fragmentu zostaje zawężony i określony dobitniej przez kolejne stwierdzenie, czyli

Którym i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego – taką moc mieli wyłącznie Apostołowie bezpośrednio powołani przez Jezusa i będący świadkami Jego zmartwychwstania.

udzielanie Ducha Świętego według sowjej woli – Apostołowie nakładali ręce, lecz wybór darów zależał od suwerennej woli  Boga Ducha Świętego..

Gal. 3:5 Ten więc (Apostoł Paweł), który udziela wam Ducha i czyni cuda wśród was, czyni to przez uczynki prawa czy przez słuchanie wiary?

Rzym. 1:11 Pragnę bowiem zobaczyć was, abym wam mógł udzielić jakiegoś daru duchowego dla waszego utwierdzenia;

1 Kor. 12:11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce.
.

Tylko Apostołowie i nikt inny

Nikt spoza grona Apostołów nie posiadał tego znamienia. Pismo pokazuje nam przypadek Szymona czarnoksiężnika, który zapragnął znamienia Apostoła

Dzieje 8:18 A gdy Szymon zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk apostołów (znamię),przyniósł im pieniądze; 19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc (znamię), aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha Świętego.

Historia która źle się dla niego skończyła.

Dzieje 8:20 I powiedział mu Piotr: Niech zginą z tobą twoje pieniądze, bo sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze.

Straszne słowa. Tak będzie z każdym człowiekiem (o ile się nie upamięta), który zapragnie znamienia Apostoła, zapłaci za bilet na konferencję nauki uzdrawiania, prorokowania, mówienia językami, tłumaczenia czy każdą inną formę nauki pompującą diabelskie doktryny i diabelskie podróbki do kościoła Pana Jezusa.
.


Wnioski

Każdy narodzony z góry chrześcijanin posiada Ducha Świętego. Nie można być chrześcijaninem i nie mieć Ducha Świętego, nie można mieć tylko trochę Ducha Świętego w sobie. (więcej tutaj)

Rzym. 8:9 Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy.

Wszyscy chrześcijanie posiadają wybrane przez Ducha Świętego dary. Nie ma potrzeby prosić Boga o kolejne dary, Bóg zapewnia wierzącym absolutnie wszystko, co jest im potrzebne do służby w kościele. Wszystkie przypadki udzielenia więrzącym możliwości czyneinia cudów odbyły sie albo w obecności Apostoła albo przez Apostolskie nałożenie rąk.  Nie trzeba dodawać, że ostatni Apostoł zmarł około roku 100 a wraz z nim odeszło na zawsze Znamię Apostoła
.


Zobacz także