Ulubiony tekst heretyków

Nie wolno krytykować osób które głoszą złe nauki bo to namaszczeni mężowie Boży i bracia.

Jest to mantra zwodzicieli, jedyna deska ratunku fałszywych proroków, uniemożliwiająca wykrywanie błędów i herezji. Postawa powszechna we współczesnym ewangelikalizmie, rozpowszechniona przez zwodzicieli mających swoje korzenie w liberalizmie, relatywizmie a duchowo w ruchu zielonoświątkowym. Poniższy artykuł da odpowiedź na pytanie, jak działać na terytorium wroga stosując skuteczną polemikę z herezjami.


Zakaz krytyki.

Nie wolno krytykować „braci” którzy głoszą złe nauki bo to namaszczeni mężowie Boży. Może ich życie jest dziwaczne a zachowania szokujące, ale oni są namaszczeni przez Boga… Jeśli jego służba wyszła od Boga to nie upadnie, więc odstąpcie od nich, czepialscy łowcy herezji, gdyż ściągniecie na siebie gniew Boży…

Brzmi znajomo? W ten sposób fałszywi nauczyciele starają zamknąć usta wszystkim podważającym ich nauki. Metoda ta, oparta wzbudzeniu poczucia winy, jest nader skuteczna w kręgach ewangelikalnych, pozbawionych umiejętności rozeznawania prawdy, która została zastąpiona sentymentalną i pustą miłością bez pokrycia.

Na jakiej podstawie zwodziciele i ich obrońcy budują naukę o przymusowej i całkowitej obojętności ciała Chrystusa na herezje i grzech?

Mat. 7:1 Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.

Nie sądź, bo będziesz podlegał sądowi. Przekaz prosty, jasny i zrozumiały. Tyle że całkowicie pozbawiony kontekstu. Dalej bowiem czytamy:

Mat. 7:2-4 2 Jakim bowiem sądem sądzicie, takim będziecie sądzeni, i jaką miarą mierzycie, taką będzie wam odmierzone. 3 A czemu widzisz źdźbło w oku swego brata, a na belkę, która jest w twoim oku, nie zwracasz uwagi? 4 Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z twego oka, gdy belka jest w twoim oku? 5 Obłudniku, wyjmij najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka twego brata.

Chrześcijanin zaczyna sąd od siebie (wyjmij belkę ze swego oka), następnie ma prawo osądzić grzech swojego brata (wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka twego brata ). Jeśli chrześcijanin nie ma belki w oku, nie musi obawiać się sądu. Wtedy chrześcijanin nie jest obłudnikiem i wers 5 nie ma co do niego zastosowania. Innymi słowy, żeby kogoś napominać co do popełnianego grzechu, sami musimy być czyści przed Bogiem w tym obszarze.

„Lepiej jest być podzielonym przez prawdę aniżeli zjednoczonym w błędzie. Lepiej jest mówić prawdę, która boli, ale i uzdrawia aniżeli kłamstwa, które pocieszają ale i zabijają. Powiem ci coś drogi przyjacielu, to nie jest żadna miłość ani żadna przyjaźń jeśli zawodzimy w ogłaszaniu całej prawdy Bożej. Lepiej jest zostać znienawidzonym za mówienie prawdy, niż kochanym za szerzenie kłamstw. Nie znajdziesz w całej Biblii żadnego męża Bożego, który by nie miał wrogów i nie był znienawidzony za mówienie prawdy.
.
Lepiej być samemu z prawdą niż błądzić w tłumie. Lepiej jest ostatecznie zwyciężyć z prawdą niż odnosić chwilowy sukces z kłamstwem. Jest tylko jedna ewangelia, a apostoł Paweł powiedział: „Jeśli ktokolwiek będzie wam zwiastował inną ewangelię od tej którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty”. – Adrian Rodgers ,The Berean Call 1996 .

.


O potrzebie rozeznawania i sądu.

Znajomość Pisma Świętego jest podstawą umiejętnego rozeznawania i oddzielania prawdziwej nauki od fałszu. Greckie słowo ginosko, oznacza wiedzę. Mając przynajmniej podstawy dobrej wiedzy będziemy w stanie odnajdywać dalszą prawdziwą naukę i odrzucać fałszywą.

γινώσκω ginóskó – posiadać wiedzę, zdawać sobie sprawę, nauczyć się, przyjąć do wiadomości, stwierdzić, upewnić się.

Jana 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać (γνώσεται gnōsetai), czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie.

Wiedza ta nie pochodzi z wewnętrznego przekonania człowieka, lecz zewnętrznego objawionego Słowa.

2 Tym. 3:16-17 16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; 17 Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.

Wiarę, czyli naszą teologię, należy rozeznawać, to znaczy nieustannie sprawdzać, czy nie zostaliśmy oszukani. Zaniedbanie tej czynności prowadzi do duchowego upadku.

1 Tes. 3:5 Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem go, aby rozeznał (γνῶναι gnōnai) się w waszej wierze, czy was kusiciel czasem nie kusił, a nasza praca nie okazała się daremna.

Kto chce być miły Bogu i wypełniać Jego wolę będzie szukał zdrowej nauki. Mowa tu o aktywnym poszukiwaniu prawdy, dociekaniu, rozważaniu zagadnień, analizowaniu i testowaniu prawdy. O tym informuje nas drugie greckie słowo dokimazo, oznaczające logiczną analizę, poddanie czegoś testom.

δοκιμάζω dokimazo – poddać testowi, analizować, oddzielić przez testowanie

Rzym. 12:2 A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać (δοκιμάζειν dokimazein), co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.

Tak wyposażeni przez Ducha Świętego, śmiało możemy zacząć analizować wypowiedzi osób uznających się za „głos Boży”. A gdy wykryjemy fałsz w nauce, Słowo Boże zaleca co następuje:
.


O fałszywej nauce

Fałszywa nauka jest poważnym grzechem uwłaczającym Bogu. Zadaniem każdego nauczyciela jest przedstawienie prawdy Słowa Bożego zgodnie z autorską intencją. To znaczy, że nauczyciel przekazuje tylko to, co powiedział Bóg w Słowie Bożym. Kiedy fałszywy nauczyciel staje do nauczania ze Słowem Bożym w ręku bierze na siebie odpowiedzialność, ponieważ trzyma w ręku Słowo Boże posiadające Boży autorytet. Każde Słowo w Biblii jest przez Boga natchnione, nieomylne i doskonałe.

Jana 17:17 Twoje Słowo jest prawdą

Przysłów 30:5 Każde słowo Pana jest prawdziwe

2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga

Przekręcając nauki Pańskie fałszywy nauczyciel bierze imię Boga nadaremne, ponieważ to co głosi, Pan wcale nie powiedział, zatem w imieniu Pana mówi kłamstwo. Bóg obiecał wywrzeć pomstę na każdym fałszywym nauczycielu.

2 Mojż. 20:7 Nie bierz imienia Pana Boga twego nadaremno; bo się Pan mścić będzie nad tym, który imię jego nadaremno bierze

Dlatego właśnie Paweł mówi do Tymoteusza, aby ten właściwie rozkładał Pismo Święte na czynniki pierwsze. Za popełnione błędy każdy chrześcijanin będzie się wstydził.

2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo

Ostrzeżenie dotyczy wszystkich osób przyznających się do Chrystusa. Zwróćmy uwagę, że Jakub ostrzega wszystkich nauczycieli przed sądem.

Jak. 1:19 Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia i nieskory do gniewu.

Jak. 3:1 Niech niewielu z was zostaje nauczycielami, moi bracia, gdyż wiecie, że czeka nas surowszy sąd.
.


Nienawiść do herezji, miłość do wrogów krzyża

Chrześcijanin powinien całym sercem nienawidzić fałszywej nauki prowadzącej ku fałszywej drodze, cierpliwie zwalczać kłamstwa zwodzicieli oraz publicznie obnażać ich herezje.

Psalm 119:104 Dzięki twoim przykazaniom nabywam rozumu; dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki fałszywej.

Obj. 1:2-3…6 2 Znam twoje uczynki, twoją pracę i twoją cierpliwość i wiem, że nie możesz znieść złych i że poddałeś próbie tych, którzy nazywają się apostołami, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami. 3 Wytrwałeś też i masz cierpliwość, i pracowałeś dla mego imienia, a nie ustałeś…. 6 Ale masz tę zaletę, że nienawidzisz uczynków nikolaitów, których i ja nienawidzę .

Będąc wrogami krzyża i ewangelii, fałszywi nauczyciele są wrogami chrześcijan. Bóg nakazuje miłować tych ludzi, błogosławić im i dobrze czynić i modlić się o nich.

Filip. 3:18 Wielu bowiem, o których wam często mówiłem, postępuje inaczej, a teraz nawet z płaczem mówię, że są wrogami krzyża Chrystusa.

Mat. 5:44 Lecz ja wam mówię: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za tych, którzy wam wyrządzają zło i prześladują was;
.


Bitwa i oręż

Walka wre na polu doktryny. Chrześcijanie zobowiązani są do podjęcia walki o wiarę raz przekazaną świętym

Judy 1:3 Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym.

Chrześcijaństwo nie jest pasywną stroną w tej walce. Dzięki właściwej interpretacji Pisma strażnicy prawdy obalają fałszywe doktryny, wywodzące się wprost od ojca kłamstwa, szatana.

2 Kor. 10:3-6 3 Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała; 4 (Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych); 5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi; 6 Gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.

Tu chodzi o natchnione przez demony fałszywe systemy teologiczne sprzeciwiające się prawdzie.

Efez. 6:12 Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich.

Bronią strażników prawdy jest Słowo Boże

Hebr. 4:12 Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca.

Izaj. 23:29 Izali słowo moje nie jest jako ogień? mówi Pan, i jako młot kruszący skałę?

2 Tym. 3:16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania
.


Śmiertelne zagrożenie

Fałszywi nauczyciele również używają Słowa Bożego, jednak jako osoby pozbawione Ducha Świętego i mocy Bożej, w sposób niedouczony przekręcają naukę ku swojej zgubie.

2 Piotra 3:16 Jak też (Paweł) mówi o tym we wszystkich listach. Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu.

Fałszywi nauczyciele pociągają za sobą w ogień piekielny innych. W tym celu podszywają się pod prawdziwych nauczycieli, głoszą w dużej mierze zdrowe doktryny. Jednak w skrytości dodają trucizny do nauki tak, że zarażona herezjami nauka uniemożliwia zbawienie.

2 Piotra 2:1 1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę. 2 Wielu zaś podąży za ich zgubną drogą, a droga prawdy z ich powodu będzie bluźniona.

Ważną cechą zwodzicieli jest ich trwanie w grzechu, szczególnie tym, który ma podłoże seksualne. Może to być jawne wezwanie do swobody seksualnej, akceptacji homoseksualizmu, rozwody bez podstawy biblijnej, czy też bardziej subtelne przyzwolenie i tolerancja pobłażania ciału.

2 Piotra 2:1-3 1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę. 2 Wielu zaś podąży za ich zgubną (σελγείαις aselgeiais –rozwiązłość seksualna) drogą, a droga prawdy z ich powodu będzie bluźniona. 3 I z chciwości będą wami kupczyć przez zmyślone opowieści. Ich sąd od dawna nie zwleka, a ich zatracenie nie śpi.
.


Jak postępować z fałszywymi nauczycielami?

Należy osądzać ich nauki

Sąd ma być sprawiedliwy

Jan 7:24 Nie sądźcie po pozorach, ale sądźcie sprawiedliwym sądem.

Sąd chrześcijanina jest wtedy sprawiedliwy, kiedy szuka woli Ojca.

Jan 5:30 mój sąd jest sprawiedliwy, ponieważ nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca.

Sąd jest wtedy niesprawiedliwy gdy sądzący czyni to samo co sądzony.

Rzym. 2:3 Czy myślisz, człowieku osądzający sprawców takich rzeczy, a czyniący to samo, że unikniesz wyroku Bożego?

Sąd sprawia radość sprawiedliwym, Bóg błogosławi osądzającym miarą Słowa Bożego

Przysł. 21:15 Radością jest dla sprawiedliwego czynić sąd

Psalm 106:3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

Ezech. 18:5 Bo byłliby mąż sprawiedliwy, a czyniłby sąd i sprawiedliwość

Zakresem sądu jest wszystko to, co nazywa się kościołem Chrystusa. Chrześcijanie nie sądzą świata lecz wszystkich, którzy uznają się za wierzących.

1 Kor. 5:12 Czy wy nie sądzicie tych, którzy są wewnątrz?

Bezpośrednie stwierdzenie dotyczące osądzania głoszonych nauk teologicznych znajdziemy w 1 Liście do Koryntian.

1 Kor. 14:29 Prorocy zaś niech mówią po dwóch albo trzech, a inni niech rozsądzają.

Ktoś jednak powie, tu chodzi nie o nauczycieli lecz o proroków. Rozważmy zatem etymologię, czyli źródło i znaczenie słowa prorok.

προφήτης prophétés (gr.) – głosić, wypowiadać, osoba obdarzona w dziele ukazywania bożej prawdy, interpretator lub głosiciel boskiej woli; prorok, poeta. Od słów pró – uprzednio oraz phēmí – wynosić, domagać się uznania jednej koncepcji ponad drugą, w szczególności poprzez mówione słowo;

Prorok ogłasza myśli (wieści) o Bogu, czasem przepowiada przyszłość (przepowiadanie) – a bardziej powszechnie głosi Jego przekaz dla konkretnej sytuacji; zatem prorok to ktoś, kto dzięki Bożej inspiracji głosi nowe objawienie lub naucza i wyjaśnia znaczenie tego co już zostało objawione, lub przepowiada przyszłość, też prowadzi uwielbienie.

W Septuagincie odpowiednik słowa נָבִיא nabi, które pochodzi z tego samego źródła co słowa rozgłaszać, czynić wiadomym, obwieszczać.

נָבִיא nabi – rzecznik, mówca, prorok

Prorok w tym kontekście to każdy głoszący nauki teologiczne. Zadaniem każdego wierzącego jest osądzanie nauk głoszonych przez nauczyciela.

Pośrednie stwierdzenia o sądzeniu nauk teologicznych znajdziemy w Drugim Liście Jana i Objawieniu.

W Liście Jana znajdujemy informacje o nieprzyjmowaniu do domu osób, które głoszą błędne nauki. Aby wiedzieć, że ktoś głosi błędną naukę, należy tę naukę osądzić. Apostoł Jan podaje również obiektywne kryterium, miarę, jaką należy stosować w osądzie. Jest nią Słowo Boże. Mówi bowiem o tej nauce, spisanej przez Apostoła w formie Listu.

2 Jana 1:10 Jeśli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu ani go nie pozdrawiajcie.

W Objawieniu Jan chwali tych, którzy nie przyjęli fałszywej nauki, zalecając im trzymanie się tego, co już mają. Tym czymś może być tylko bezbłędne i obiektywne Słowo Boże.

Obj. 2:24-25 24 Wam zaś i pozostałym w Tiatyrze, którzy nie mają tej nauki i którzy nie poznali – jak mówią – głębin szatana, oświadczam: Nie nałożę na was innego brzemienia. 25 Trzymajcie się jednak tego, co macie, aż przyjdę.
.

Głosić im Słowo, karcić z całą surowością, strofować, napominać

Paweł nakazuje Tymoteuszowi i Tytusowi z całą surowością przeciwstawić się fałszywym nauczycielom.

2 Tym. 4:2-3 2 Głoś słowo Boże, nalegaj w porę i nie w porę, upominaj, strofuj i zachęcaj ze wszelką cierpliwością i nauką. 3 Przyjdzie bowiem czas, gdy zdrowej nauki nie zniosą, ale zgromadzą sobie nauczycieli według swoich pożądliwości, ponieważ ich uszy świerzbią.

Tyt. 1:3 Świadectwo to jest prawdziwe. Dlatego karć ich surowo, aby byli zdrowi w wierze;
.

Strofować wobec wszystkich

Pamiętajmy, że głoszenie fałszywej nauki jest grzechem. Fałszywy nauczyciel powinien być strofowany wobec wszystkich, nie na osobności. W ten sposób człowiek dwa razy się zastanowi, zanim zacznie głosić herezje.

1 Tym. 5:20 A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali

Apollos potężnie i publicznie zwalczał fałszywe nauki Żydów

Dzieje 18:28 gdyż (Apollos)  skutecznie i całkowicie obalał twierdzenia Żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Chrystusem
.

Zwodzicielom należy zamykać usta

Zarówno refutując błędne doktryny jak i fizycznie uniemożliwiać głoszenie herezji

Tytus 1:10-11 10 Jest bowiem wielu niekarnych, oddających się czczej gadaninie i zwodzicieli, zwłaszcza wśród obrzezanych. 11 Im trzeba zamknąć usta, gdyż całe domy wywracają, nauczając, czego nie należy, dla brudnego zysku.
.

Wydalać ze społeczności

Galacjanie zostali zaatakowani przez legalistów, głoszących herezję obrzezania jako wymogu zbawienia. Paweł nakazuje usunięcie takich ze zboru.

Gal. 5:10 Mam co do was przekonanie w Panu, że nie będziecie innego zdania. A ten, kto was niepokoi, zostanie osądzony, kimkolwiek by był.

Gal. 5:12 Bodajby byli odcięci ci, którzy was niepokoją

Grzeszników z Koryntu Paweł również nakazywał usuwać

1 Kor. 5:12-13 12 Po co mi bowiem sądzić tych, którzy są na zewnątrz? Czy wy nie sądzicie tych, którzy są wewnątrz? 13 Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie więc złego spośród was samych.

Paweł informuje Tymoteusza o wydaleniu z kościoła heretyków odrzucających prawdę wiary. Głoszenie  odstępczych nauk jest bluźnierstwem Bogu.

1 Tym. 1:19-20 19 Mając wiarę i czyste sumienie, które niektórzy odrzucili i stali się rozbitkami w wierze. 20 Do nich należą Hymenajos i Aleksander, których oddałem szatanowi, aby nauczyli się nie bluźnić.
.


Zadania apologety i polemisty

Apologeta wiary powinien być gotowy do poczwórnej służby

1. Twardo, skutecznie i publicznie obalać twierdzenia fałszywych nauczycieli co ułatwia działanie pozostałych chrześcijan

Dzieje 18:27-28  27. … (Apollos zakonoznawca) bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej. 28. gdyż (Apollos) skutecznie i całkowicie obalał twierdzenia Żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Chrystusem

2. Wyrywać z doktrynalnych sideł diabła szeregowych członków zwiedzionych przez rozmaite sekty

Judy 1:23 Innych zaś ratujcie w bojaźni, wyrywając ich z ognia, mając w nienawiści nawet szatę, która została skalana przez ciało.

3. Dawać świadectwo prawdzie wobec nienawróconych, w pokorze uświęcając imię Pańskie przykładnym życiem

1 Piotra 3:15 Lecz Pana Boga uświęcajcie w waszych sercach i bądźcie zawsze gotowi udzielić odpowiedzi każdemu, kto domaga się od was uzasadnienia waszej nadziei, z łagodnością i bojaźnią.

4. Pocieszać i wzmacniać w wierze prawowiernych słuchaczy

Dzieje 11:22-24 22. I wieść o nich dotarła do kościoła, który był w Jerozolimie. I posłano Barnabę aż do Antiochii. 23. Gdy tam przybył i ujrzał łaskę Boga, uradował się i zachęcał wszystkich, aby zgodnie z postanowieniem serca trwali przy Panu. 24. Był to bowiem mąż dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I przybyło Panu mnóstwo ludzi.


Wierni do końca

W tej walce nie ma kompromisów. Prawda nie może koegzystować z kłamstwem. Nie ma mowy o ustępstwach. Nie  ma mowy również o poddaniu się.

Gal. 2:4-5 4 A to z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą  wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. 5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie  poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.
.


Gdy zwodzicielem jest pastor

Tu należy zachować szczególną ostrożność. Przede wszystkim musimy mieć całkowitą pewność, że tak faktycznie jest. Nie każda różnica doktrynalna jest zwiedzeniem. Różnice doktrynalne, choć nieraz znaczące, najczęściej są stanowiskami, jakie dana społeczność przyjmuje w rozumieniu zagadnienia. Wzorowym przykładem może być  eschatologia. Nie ma najmniejszego znaczenia, czy będziemy wierzyć w porwanie kościoła przed wielkim uciskiem, w czasie, po czy też wcale. Nie ma znaczenia czy będziemy wierzyć, że kościół jest czy nie jest nowym Izraelem. Dopóki nauka o zbawieniu, czyli soteriologia, jest nietknięta (Chrystus umarł za wszystkie grzechy wszystkich wybranych), dopóki nauka o istocie Boga Trójjedynego jest nienaruszona, dopóty społeczność jest zdrowa.

Nauki prowadzące do fałszywego boga, do fałszywego ducha, cudów i znaków, a w konsekwencji do fałszywego Jezusa, nauka dodająca jakiekolwiek uczynki, czy też dary niezbędne do zbawienia jest herezją. Gdy pastorzy w zborze zaczną głosić herezje Słowo zaleca zebranie przynajmniej dwóch świadków, którzy będą zgodni, następnie upomnienie go publiczne wobec wszystkich. Jest tak ponieważ starsi zboru są pod szczególną ochroną w Kościele.

1 Tym. 5:19-21 19 Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch  albo trzech świadków. 20 A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali. 21 Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.

Zatem drogi bracie i siostro nie miej względu na osoby, nie bądź stronniczy przymykając oko na zwodzicielską naukę. Cytując proroka: „Otwórz swe usta, sądź sprawiedliwie” Przyp.31:9
.


Głos z przeszłości

31 października 1517 roku miało miejsce wydarzenie kluczowe dla chrześcijaństwa. Marcin Luter świadomy herezji rzymskiego katolicyzmu przybił 95 tez w przedsionku kościoła zamkowego w Wittenberdze wzywając do dysputy  nad nimi. Osamotniony Luter stanął do walki przeciw herezji, jaka ogarnęła całe chrześcijaństwo, pomimo swojej słabości podjął walkę opierając się o obietnice Słowa Bożego i dzięki łasce Bożej wygrał odbierając chwałę Marii, papiestwu i świętym i przywracając ją Bogu.

Efez. 3:20-21 20 Temu zaś, który według mocy działającej w nas może uczynić o wiele obficiej ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy; 21 Jemu niech będzie chwała w kościele przez Chrystusa Jezusa po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.

Dziś chrześcijaństwo stoi na skraju teologicznego załamania i nadszedł czas podjęcia walki o wiarę raz przekazaną świętym, czas odebrać chwałę fałszywemu duchowi i oddać ją Bogu. Pamiętajmy o słowach jakie wypowiedział Marcin Luter:

„Gdybym głosił wiarę nawet najgłośniej jak potrafię zachowując pełnię prawdy Bożej, z wyjątkiem tego małego punktu, który obecnie jest atakowany przez świat i diabła, nie byłbym wierzącym  Chrześcijaninem, nieważne jak odważny bym nie był. Gdzie bitwa wre najgoręcej, tam okazuje się lojalność żołnierzy, a bycie wytrwałym na całym polu bitwy, prócz najbardziej zagrożonego miejsca,  budzi we mnie odrazę”


Zobacz w temacie