Spis treści
Jedność
1. Wszyscy święci są zjednoczeni z Jezusem Chrystusem jako ich głową przez Jego Ducha i wiarę. Nie znaczy to jednak, że stają się jedną osobą z Nim. Mają jednak współudział w Jego
- łaskach,
- cierpieniach,
- śmierci,
- zmartwychwstaniu
- i chwale.
Rzym. 6:5-6 5. Jeśli bowiem zostaliśmy z nim wszczepieni w podobieństwo jego śmierci, to będziemy też z nim wszczepieni w podobieństwo zmartwychwstania; 6. Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi.
.
1 Kor. 3:21-23 21.Niech się więc nikt nie chlubi ludźmi. Wszystko bowiem jest wasze: 22. Czy Paweł, czy Apollos, czy Kefas, czy świat, czy życie, czy śmierć, czy to, co teraźniejsze, czy to, co przyszłe – wszystko jest wasze; 23. Wy zaś jesteście Chrystusa, a Chrystus Boga.
..
Filip. 3:10 Żeby poznać jego i moc jego zmartwychwstania oraz swój udział w jego cierpieniach, upodabniając się do jego śmierci;
.
1 Jana 1:3 To, co widzieliśmy i słyszeliśmy, to wam zwiastujemy, abyście i wy mieli z nami społeczność, a nasza społeczność to społeczność z Ojcem i z jego Synem, Jezusem Chrystusem.
Są także złączeni wzajemnie ze sobą w miłości i mają współudział w darach i wzajemnych łaskach, i są zobowiązani służyć w ten sposób publicznie i prywatnie, aby przyczynić się do wzajemnego dobra, zarówno w sprawach duchowych, jak i doczesnych.
Jan 1:16 A z jego pełni my wszyscy otrzymaliśmy i łaskę za łaskę.
.
Rzym. 1:12 To znaczy, abyśmy się wzajemnie pocieszyli obopólną wiarą, waszą i moją.
.
Efez. 4:15-16 15. Lecz będąc szczerymi w miłości, wzrastajmy we wszystkim w tego, który jest głową – w Chrystusa. 16. Z niego całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości.
.
1 Kor. 12:7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku.
.
1 Piotra 4:10 Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej usługujcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał
.
Kol. 3:16 Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczajcie i napominajcie się wzajemnie przez psalmy, hymny i pieśni duchowe, z wdzięcznością śpiewając w waszych sercach Panu.
.
Gal. 6:10 Dlatego więc, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza domownikom wiary.
.
Rzym. 14:19 Tak więc dążmy do tego, co służy pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu.
..
1 Tes 5:11 Dlatego zachęcajcie jedni drugich i budujcie się wzajemnie, jak to zresztą czynicie.
.
1 Jana 3:17-18 17. A kto miałby majętność tego świata i widziałby swego brata w potrzebie, a zamknąłby przed nim swoje serce, jakże może mieszkać w nim miłość Boga? 18. Moje dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.
Zakres wspólnoty
2. Przez wyznanie wiary święci trwają w świętej społeczności i jedności, w oddawaniu Bogu czci i wykonywaniu takich szczególnych służb, aby przyczynić się do wzajemnego zbudowania. Są także zobowiązani pomagać sobie nawzajem w doczesnych sprawach, zgodnie z rozmaitymi potrzebami i zdolnościami.
Według zasad Ewangelii taki rodzaj społeczności, chociaż odnosi się szczególnie do życia rodzinnego i stosunków zborowych, ma być rozszerzony, w miarę jak Bóg daje możliwości, na wszystkich domowników wiary, to znaczy na wszystkich,którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana Jezusa.
1 Kor. 12:14-27 Wy zaś jesteście ciałem Chrystusa, a z osobna członkami.
.
Efez. 4:28 Kto kradł, niech więcej nie kradnie, ale raczej niech pracuje, czyniąc własnymi rękami to, co jest dobre, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.
.
Efez. 6:4 A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je w karności i w napominaniu Pana.
.
Hebr. 3:12-13 12. Uważajcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was przewrotnego serca niewiary, które by odstępowało od Boga żywego; 13. Lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, dopóki nazywa się „Dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu.
.
Hebr. 10:24-25 24. I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków; 25. Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
.
Filip. 2:4 Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, ale i o to, co innych.
Z drugiej strony powinniśmy zrozumieć, że takie dzielenie się dobrami ze świętymi, nie pozbawia żadnego człowieka prawa i tytułu do własności, które on posiada, ani ichnie ogranicza.
Dzieje 11:29-30 29. Wtedy uczniowie, każdy z nich według swoich możliwości, postanowili posłać pomoc do braci, którzy mieszkali w Judei. 30. Tak też zrobili, posyłając ją starszym przez ręce Barnaby i Saula.
.
Dzieje 5:4 Czy to, co miałeś, nie było twoje? A to, co otrzymałeś za sprzedaż, czy nie pozostawało w twojej mocy? Dlaczego dopuściłeś to do swego serca? Nie okłamałeś ludzi, lecz Boga.
.
Filem. 1:14 Lecz bez twojej zgody nie chciałem nic czynić, aby twój dobry uczynek nie był jakby z przymusu, ale z własnej woli.
Londyńskie Wyznanie Wiary z 1689 r.
Zobacz w temacie
- Jeżeli Bóg jest wszechmocny, to dlaczego pozwala na cierpienie?
- Czy dary Ducha przeminęły?
- Boża cierpliwość
- Gdy głód zajrzy twemu Bratu w oczy
- Miłość braterska w działaniu – egzegeza listu do Filemona
- Choroba nie zwalnia z Bożej służby
- Satyra na leniwych chrześcijan