Mat. 23:8-10 8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi. Jeden bowiem jest wasz Mistrz (καθηγητης kathēgētēs), Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. 9 I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie. 10 Niech też was nie nazywają mistrzami, gdyż jeden jest wasz Mistrz, Chrystus.
Pułapka
Głównym celem przeciwnika Boga jest odcięcie ludzi od objawienia spisanego Słowa Bożego. Pomimo, że każdy grzesznik ma dostęp do zewnętrznego objawienia (świat naturalny, będący Bożym stworzeniem) oraz jest w nim obecne wewnętrzne objawienie (sumienie oskarżające z powodu grzechu), nie jest możliwe, aby upadły człowiek dzieki obu powyższym mógł przyjść do Boga.
Rzym. 1:19-20 (zewnętrzne objawienie) 19 Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. 20 To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez wymówki.
Rzym. 2:15 (wewnętrzne objawienie) Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających);
Rzym. 3:11-12 (niemożność przyjścia do Boga) 10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; 11 Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. 12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.
Aby pojednać się z Bogiem, potrzebne jest specjalne objawienie. Mowa o ewangelii Jezusa Chrystusa, jedynej obiektywnej objawionej prawdzie dostępnej wyłącznie w spisanym Słowie Bożym.
Rzym. 10:14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?
Rzym. 10:17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.
Środkiem pozyskania wiary nie są rzekome
- sny
- wizje
- prywatne objawienia
- głosy w głowie
Dlatego też obecnie, gdy Pismo Święte jest tak powszechnie i łatwo dostępne, głównym celem działania przeciwnika będzie zaciemnienie prawdziwego znaczenia tekstów Pisma.
Środki zniszczenia
Głównymi sposobami uniemożliwiającymi wyczytania prawdy z Pisma będą z całą pewnością błędne tłumaczenia Biblii (kto zna przekład Nowego Świata rozumie, jak odległy jest ten tekst od pozostałych przekładów) oraz całkowite porzucenie zasad prawidłowej interpretacji Pisma, czyli hermeneutyki:
- zasada dosłowności – rozumienie Pisma w jego naturalnym, normalnym znaczeniu
. - zasada historyczności – odtworzenie historycznej sytuacji, w jakiej dany tekst został napisany
. - zasada gramatyki – wyjaśnienie znaczenia oryginalnych słów oraz prawideł rządzących gramatyką tekstu oryginału
. - zasada syntezy – opiera się na przekonaniu, że żadna część Biblii nie jest sprzeczna z inną jej częścią
, - zasada praktyczności – obowiązek zastosowania poselstwa biblijnego we własnym życiu
Ponieważ studium doktryn Pisma powinno odbywać się w język oryginału (w przypadku Nowego Testamentu będzie to greka koine) wraz z zastosowaniem powyższych zasad, staje się dla nas powoli oczywistym, że jest to praca żmudna, wymagająca poświęceń oraz obarczająca wielką odpowiedzialnością. Nie każdy jest do tego uzdolniony, nie każdy przez Boga został do tego obdarowany, co widać choćby u Jakuba
Jakuba 3:1 Niech niewielu z was zostaje nauczycielami, moi bracia, gdyż wiecie, że czeka nas surowszy sąd.
Do tego zadania nadają się wyłącznie nauczyciele powołani przez Boga. Zatem jeśli Święty Tekst należy traktować z odpowiednim szacunkiem, szczególnie jeśli chodzi o interpretację i analizę tekstu, strategia przeciwnika będzie prosta:
Odrzucenie autorytetu oraz instytucji nauczyciela
W ten sposób każdy człowiek pozostanie w ręku z tekstem, którego w większości przypadków nie jest w stanie prawidłowo rozłożyć i zrozumieć, a to ze względu na luki, jakie w czasie interpretacji należy zamknąć:
- inny czas,
- ludzie,
- kultura,
- ustawienie geograficzne,
- język,
- aspekty socjologicznie,
- fizycznie,
- historycznie,
- politycznie
Niedouczony człowiek, najczęściej pozbawiony mocy Bożej, będzie tworzył doktryny, które zaprowadzą go na zatracenie, przed czym ostrzegał Apostoł Piotr
2 Piotra 3:16 Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu
Jedną z takich właśnie doktryn jest odrzucenie ludzkich nauczycieli. Ale zaraz ktoś powie, co z nauką zawartą w Mateusza, gdzie mowa o jednym Nauczycielu? Czy nie ustanawia on zasady, że tylko Pan Jezus, przy pomocy Ducha Świętego, uczy nas wszystkiego podczas gdy czytamy Pismo Święte? Co w takim razie ze spójnością Pisma, które nie może sobie samo zaprzeczać?
.
Właściwa interpretacja tekstu
Analiza językowa
Mat. 23:8 Jeden bowiem jest wasz Mistrz (καθηγητης kathēgētēs), Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi.
καθηγητής kathégétés – przywódca, nauczyciel, przewodnik, mistrz, pochodna słów
κατά kata – z gory
ἡγέομαι hegomai – przewodzić, myśleć, to, co idzie na przedzie
Słowo Mistrz oznacza zatem osobę Chrystusa jako źródło teologicznej prawdy. Prawdy objawionej w Piśmie, do której absolutnie nic nie wolno dodawać, ponieważ Pismo jest całkowicie wystarczające w sprawach wiary i praktyki.
- Nie wolno dodawać tradycji, gdyż godzą one w kompletność nauki Pisma co do praktyki
1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.
Mat. 15:6 I tak unieważniliście przykazanie Boże przez waszą tradycję.
Marek 7:9 Całkowicie znosicie przykazanie Boże, aby zachować swoją tradycję
Kol. 2:8 Uważajcie, żeby was ktoś nie obrócił na własną korzyść przez filozofię i próżne oszustwo, oparte na ludzkiej tradycji
- Nie wolno dodawać pozabiblijnych objawień, ponieważ godzą one w kompletność nauki Pisma co do wiary
2 Tym. 3:16-17 16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; 17 Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
Dan. 9:24 Siedmdziesiąt tego dni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na …wstrzymanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.
1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane,
1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga
- Nie wolno dodwawać nowych tekstów, ponieważ godzą one w integralność i prawdomówność Pisma Świętego
Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą.
Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt nie obala ani do niego nic nie dodaje.
Judy 1:3 Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym.
Obj. 22:18-19 18 Oświadczam zaś każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: Jeśli ktoś dołoży coś do tego, dołoży mu też Bóg plag opisanych w tej księdze; 19 A jeśli ktoś odejmie coś ze słów księgi tego proroctwa, odejmie też Bóg jego dział z księgi życia i ze świętego miasta, i z rzeczy, które są opisane w tej księdze.
Mal. 2:7 Wargi kapłana bowiem mają strzec poznania i jego ustami ludzie mają pytać o prawo, gdyż on jest posłańcem PANA zastępów.
Widzimy zatem, że Pan Jezus jest jedynym źródłem Słowa Bożego, które możemy znależć w Biblii, w pełni wystarczającym, kompletnym i doskonałym, spisanym objawieniu wszelkiej teologicznej prawdy potrzebnej do pobożnego sprawowania wiary i praktyki. Zatem żaden człowiek nie może nazwać się nauczycielem-mistrzem, ponieważ nie jest źródłem prawdy. Prawda ma pochodzenie zewnętrzne i Boskie zarazem.
.
Analiza historyczna.
Mat. 23:8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi
Doktorzy żydowscy nazywani byli rabinami, ojcami i mistrzami, przez swoich uczniów, od których wymagali zarówno wiary w to, co twierdzili, bez zadawania dalszych wyjaśnień, jak i bezwzględnego posłuszeństwa temu, co zalecili, bez szukania jakiegokolwiek dalszego autorytetu. Ale nasz Pan uczy swoich apostołów i ich następców w służbie ewangelii, że będą bardzo różni się od tych żydowskich nauczycieli.
- Nie będą oni ostatecznym autoryetetem teologicznym, Słowo Boże nim będzie
. - Nauki przez nich głoszone nie będą niepodważalne, Słowo Boże będzie służyć do weryfikacji nauki
. - Nie będzie wymagane wobec nich bezwględne posłuszeństwo, jest one wymagane wobec nauki Słowa Bożego
Zatem wszystko, czego nauczają chrześcijańscy nauczyciele musi być całkowicie zgodne z teologią zawartą w spisanym Słowie Bożym i podlega weryfikacji a ich autorytet jest ograniczony przez Pismo Święte. System rabinistyczny reprezentował niepodlegający naprawie i weryfikacji twór sekciarski, podczas gdy chrześcijaństwo posłuszne jest głosowi Mistrza czyli Boga-Syna i nieustannie się reformuje mając za podstawę i filar niezawodne spisane Słowo (to jest zasada semper refrormanda)
.
Analiza syntetyczna
O ile Chrystus Pan jest jedynym Mistrzem-nauczycielem Kościoła, o tyle powołani przez Ducha Świętego ludzie na urząd nauczyciela mają przykazane nauczać to, co wypłynęło od Mistrza i o czym przypomina Duch Święty.
.
Urząd nauczyciela
Efez. 4:11I on ustanowił …innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami (ποιμένας καὶ διδασκάλους poimenas kai didaskolous);
.
1 Kor. 12:28 A Bóg ustanowił niektórych w kościele …jako nauczycieli (διδασκάλους didaskolous), potem dary rządzenia (κυβέρνησις kubernésis)
ποιμήν poimen – pasterz, karmiciel, obrońca, przewodnik
διδάσκαλος didaskolos – uznany przez Mistrza nauczyciel Słowa Bożego, rzeczy dotyczących Boga i obowiązków człowieka
κυβέρνησις kubernésis – zarządzający – poprawnie, ktoś, kto kieruje (sternik) statkiem; (w przenośni) boskie powołanie, które upoważnia kogoś do prowadzenia w sprawach odnoszących się do kościoła
Taki nauczyciel nie będzie głosił nowego objawienia, jak ma to miejsce w przypadku ruchu zielonoświątkowego, nie będzie też dodawał ludzkich tradycji do nauki Chrystusa co czynią Rzymscy katolicy i Prawosławni. Broń Boże nie napisze nowej księgi Pisma Świętego, jak ma to miejsce w przypadku Islamu, Adwentystów czy Mormonów. Jego oczy będą od początku do końca skierowane na karty Pisma Świętego, jego palec będzie wodził po fragmentach Biblii, a gdy się zmęczy, użyje drugiej ręki. On nigdy nie wykroczy poza Święty Tekst. Jego kazania będą zaczynać się w Biblii i kończyć na Biblii a interpretacja będzie oddawać autorską intencję i będzie wierna oryginalnemu zrozumieniu pierwotnego odbiorcy tak jak to tylko możliwe. On będzie bronił stada przed zagrożeniami, pasł i karmił Słowem stado Pana i kierował ścieżkami stada nie jako właściciel, lecz wyznaczony do tego sługa, za co otrzyma odpowiednie wynagrodzenie.
.
Wynagrodzenie
Doczesne
1 Tym. 5:17-18 17 Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci (τιμῆς times), a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie (λόγῳ logo) i w nauce (διδασκαλίᾳ didaskalia). 18 Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty (μισθοῦ misthou).
τιμή time – cena, w odniesieniu do finansów, jak np. w 1 Kor. 6:20 Drogo bowiem zostaliście kupieni
λόγος logos – tutaj: głoszenie
διδασκαλία didaskalia – instruowanie, nauczanie
μισθός misthos – zapłata, pensja
Starsi, czyli pasterze-nauczyciele, którzy właściwie kierują zborem oraz pracują w Słowie Bożym, czyli nad jego prawidłową interpretacją i głoszeniem powinni być przez zbór wynagradzani, ponieważ jest to praca na pełen etat. Sszczególnie ci którzy nad wyraz intensywnie pracują w doktrynie zasługują nawet na podwójną porcję zapłaty. Tak ważne jest ich zadanie.
Pewien człowiek, powodowany osobistą niechęcią do struktur kościelnych, wyciągnął następujące wnioski z tego tekstu:
“Kontekst wypowiedzi dotyczy uznania i szacunku dla starszych, szczególnie tych, którzy dobrze pełnią swą służbę. Takiej właśnie zapłaty jest godzien robotnik… W ew. Mat.10,5-11 Pan Jezus posyła 12 uczniów, którzy mają głosić Jego przyjście. Mieli nic nie brać ze sobą, ani pieniędzy, ani zamiennego ubrania, ale głosić Słowo i czynić cuda, które potwierdzały fakt, że głoszone przez nich Słowa pochodzą od Boga… Pastor nie jest wędrującym kaznodzieją, więc nie potrzebuje aby go karmić i udzielać mu noclegu”
Rozważmy kontekst wypowiedzi. Zacznijmy od greckiego słowa
τιμή time – cena, honor, szacunek, wartość; słowo wystepujące 41 razy w Nowym Testamencie
| Fragmenty zawierające greckie Τιμή time wraz z odniesieniem | |||
| Mat. 27:6 | Zapłata dla Judasza za krew | 1 Tim. 1:17 | Cześć Jedynemu Bogu |
| Mat. 27:9 | Cena zdrady Syna Bożego | 1 Tim. 5:17 | Wynagrodzenie starszych zboru |
| Jan 4:44 | Brak czci proroka w ojczyźnie | 1 Tim. 6:1 | Szacunek dla pracodawców |
| Dzieje 4:34 | Pieniądze ze sprzedaży | 1 Tim. 6:16 | Wieczna cześć Bogu |
| Dzieje 5:2 | Pieniądze z defraudacji | 2 Tim. 2:10 | Zaszczytne naczynie |
| Dzieje 5:3 | Pieniądze z defraudacji | 2 Tim. 2:21 | Zaszczytne naczynie |
| Dzieje 7:16 | Pieniądze za grób | Hebr. 2:7 | Syn ukoronowany czcią |
| Dzieje 19:19 | Wartość ksiąg magicznych | Hebr. 2:9 | Syn za cierpienia dostaje cześć |
| Dzieje 28:10 | Szacunek wyrażony materialnie | Hebr. 3:3 | Zapłata budowniczego domu |
| Rzym. 2:7 | Zapłata za sprawiedliwość | Hebr. 5:4 | Funkcja jako godność |
| Rzym. 2:10 | Zapłata za dobro | 1 Piotra 1:7 | Syn odbiera cześć od wierzących |
| Rzym. 9:21 | Przeznaczenie do czci | 1 Piotra 2:7 | Wartość Syna dla wierzących |
| Rzym. 12:10 | Wspomaganie w potrzebach | 2 Piotra 1:17 | Ojciec oddaje cześć Synowi |
| Rzym. 13:7 | Gratyfikacje wynikające z funkcji | Obj. 4:9 | Boska cześć |
| 1 Kor. 6:20 | Cena wykupienia | Obj. 4:11 | Boska cześć Stowrzyciela |
| 1 Kor. 7:23 | Cena wykupienia | Obj. 5:12 | Boska cześć Syna |
| 1 Kor. 12:23 | Wspomaganie w potrzebie | Obj. 5:13 | Boska cześć Ojcu i Synowi |
| 1 Kor. 12:24 | Wspomaganie w potrzebie | Obj. 7:12 | Cześć Bogu |
| Kol. 2:23 | Zerowa wartość rytuałów | Obj. 21:26 | Cześć narodów w niebie |
| 1 Tes. 4:4 | Poszanowanie wstrzemięźliwości | ||
Teraz ważnym jest użycie właściwego znaczenia tego słowa w kontekście pracy muła:
- Czy muł odbiera szacunek, i to podwójny od właściciela? Jest oczywistym, że nie.
- Czy mułowi należna jest cześć / godność / zaszczyt, ponieważ pracuje? Odpowiedź nasuwa się sama: nie.
- Czy mułowi należna jest boska cześć, ponieważ pracuje? NIedorzeczność takiej tezy wręcz powala.
- Pozostaje zatem ostatnia alternatywa: wynagrodzenie umożliwiające dalszą pracę; ciężko pracujący muł nie potrzebuje słów uznania, szacunku czy też czci lecz jedzenia. Głodujący nie wykona swojej pracy należycie, niekarmiony padnie.
Co do argumentu o wysłanych Apostołach jest on nietrafiony, ponieważ:
- Apostołowie pełnili intensywną posługę wędrowną, w czasie której mieli przygotowywać lud na misję Pana Jezusa. Gdyby w tym czasie zajmowali się jeszcze pracą ku zaspokojeniu potrzeb życiowych, nie byliby w stanie wykonać swojego zadania na czas.
. - Podobnie pastorzy pełnią intensywną posługę stacjonarną, zajmują się kościołem Pana Jezusa. Jeśli w tym czasie będą się zajmowali pracą właśnych rąk ku zaspokojeniu potrzeb życiowych, nie będą w stanie oddać się w pełni nauczaniu i modlitwie.
. - Zwróćmy uwagę na to, że gdy Apostołowie pełnili funkcję przewodzenia lokalnemu kościołowi w Jerozolimie (odpowiednią do służby współczesnego pastora-nauczyciela), nie tylkonie pracowali na własne utrzymanie, ale też nie zajmowali się czymkolwiek innym, poza pracą w doktrynie i modlitwą.
Dzieje 6:2-4 2 Wtedy dwunastu, zwoławszy całe mnóstwo uczniów, powiedziało: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy porzucili słowo Boże, a obsługiwali stoły. 3 Upatrzcie więc, bracia, spośród siebie siedmiu mężczyzn, mających dobre świadectwo, pełnych Ducha Świętego i mądrości, którym zlecimy tę sprawę. 4 My zaś oddamy się modlitwie i posłudze słowa.
- Identyczną objawioną prawdę będącą normatywną zasadą dla całego kościoła znajdziemy u Pawła, który w swoich dwóch pastoralnych listach do Tymoteusza wskazuje na porządek, jaki ma panować w zborach lokalnych po odejściu Apostołów:
1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy
2 Tym. 2:4-7 4 Nikt, kto pełni służbę żołnierską, nie wikła się w sprawy tego życia, aby podobać się temu, który go powołał na żołnierza. 5 Również jeśli ktoś staje do zapasów, nie otrzymuje korony, jeżeli nie walczy prawidłowo. 6 Rolnik, który pracuje, jako pierwszy powinien korzystać z plonów. 7 Rozważ, co mówię, a niech Pan ci da zrozumienie we wszystkim.
To, że pastor nie jest wędrownym kaznodzieją nie ma najmniejszego znaczenia przy interpretacji tekstu. Ważne jest odpowiednie dopasowanie znaczenia greckich słów do ilustracji, oraz prawidłowe umiejscowienie tekstu w szerszym kontekście nauki Pisma. Autory nietrafionej interpretacji z góry założył wniosek, który następnie wczytał do tekstu, co jest błędem eisegezy. Kiedy dowiemy się, że człowiek ten w zborze do którego należał spowodował rozłam oraz przywłaszczył sobie środki finansowe i inne rzeczy należace do zboru, powoli staje się jasne, że interpretacja ta nie wynikała z oświecenia Ducha Świętego lecz raczej z innych pobudek.
Wieczyste
1 Piotra 5:1 1 Starszych, którzy są wśród was, proszę jako również starszy i świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik chwały, która ma się objawić: 2 Paście stado Boga, które jest wśród was, doglądając go nie z przymusu, ale dobrowolnie, nie dla brudnego zysku, ale z ochotą; 3 I nie jak ci, którzy panują nad dziedzictwem Pana, lecz jako wzór dla stada. 4 A gdy się objawi Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnącą koronę chwały.
Ci pasterze-nauczyciele, którz prawidłowo zarządzają zborem, powodowani właściwymi intencjami i będący jednocześnie przykładem zachowania dla pozostałych braci nie tylko powinni być wynagradzani finansowo przez zbór, ale też otrzymają wieczną zapłatę w niebie od samego Boga. Będzie to chwała za właściwą posługę. Tak, w Królestwie niebieskim niektórzy będą mieli więcej chwały od innych. Dlatego też urząd starszego zboru jest najważniejszym urzędem na całym świecie. Niesie bowiem za sobą tak ogromną odpowiedzialność jak i niewysłowioną nagrodę za właściwą służbę.
.
Kwestia autorytetu
Starszych należy darzyć uznaniem i szanować, wierzący mają naśladować wiarę starszych i być im posłusznymi, starsi są pod szczególną ochroną w kościele. Oczywiście autorytet nauczyciela jest ograniczony do tego, co naucza Pismo.
1 Tes. 5:12-13 12 I prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, którzy są waszymi przełożonymi w Panu i was napominają; 13 Ze względu na ich pracę darzcie ich jak najgorętszą miłością. Zachowujcie pokój między sobą.
.
Hebr. 13:7 Pamiętajcie o swoich przywódcach, którzy głosili wam słowo Boże, i rozważając koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę.
.
Hebr. 13:17 Bądźcie posłuszni waszym przywódcom i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad waszymi duszami jako ci, którzy muszą zdać z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
.
1 Tym. 5:19-21 19 Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków. 20 A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali. 21 Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.
Zatem jeśli mowa o dyscyplinie kościelnej to nie może ona wynikać z osobistych preferencji, jeśli mowa o zarządzaniu zborem, musi być zgodna z nauką Pisma. Starszy nie może rozkazywać jeść trawę czy pić domestos swoim współbraciom (jak czynią rozmaite sekty zielonoświątkowe). Nie może rządać od nich dziesięciny, ponieważ nie ma takiej nauki w Kościele. Nie może zabraniać zawierania małżeństw, choć powinien wyrazić sprzeciw, gdy wierzący zechce poślubić niewierzącego. W takim przypadku starszemu nie wolno udzielić ślubu.
.
Zasada dosłowności
Tekst Mateusza jest często błędnie interpretowany przez różnego rodzaju fanatyków i religijnych ślepców. W rzeczywistości wczytują oni do niego swoje własne poglądy, według których ich jedynym autorytetem jest błędnie rozumiany Bóg. Im tak naprawdę chodzi o doktrynalną anarchię, którą nazywają kierownictwem Ducha Świętego. Proceder ten jest wysoce niebezpieczny, ponieważ błędna interpretacja Pisma może prowadzić do błędnych wierzeń jak
- antynomianizm – błędne zrozumienie wolności od grzechu prowadzące na zatracenie
. - legalizm – błędne zrozumienie roli prawa, prowadzące na zatracenia
. - antytrynitaryzm – błędne zrozumienie istoty Boga prowadzące do bałwochalstwa
. - fałszywa duchowość – błędne zrozumienie dzieła Ducha Świętego prowadzące do samozwiedzenia
.
Zasada praktyczności
2 Tym. 2:2 A co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to powierz wiernym ludziom, którzy będą zdolni nauczać także innych
My chrześcijanie biblijnie wierzący, będący pod autorytetem właściwie rozkładanego Słowa i mający dobrze wyszkolonych nauczycieli, którzy nieustannie przez wszystkie generacje od czasów apostolskich, przez okres patrystyczny, wieki ciemne i czas reformacji przekazują te same prawdy, choć obecnie jesteśmy w ogromnej mniejszości, świadomi, że bramy piekieł kościoła nie przemogą, twierdzimy z całą stanowczością:
2 Tym. 2:19Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa.
.
1 Kor. 2:16 Ale my mamy umysł Chrystusa.
.
Podsumowanie
Trudno nie zgodzić się ze stanowiskiem Phila Johnsona, że obecny stan doktrynalny kościoła ewangelikalnego jest o wiele gorszy, niż stan Rzymskiego katolicyzmu tuż przed nastaniem Reformacji. Tak jak powiedział J.D. Hall, prawdą jest, że dziś miliony zwiedzionych pseudochrześcijańskich heretyków twierdzi o rzekomym prowadzeniu Ducha Świętego, które pozbawione jest oświecenia wkazującego na właściwe zrozumienie i interpretację Pisma. To ludzie miotani wszelkimi doktrynami na prawo i lewo, wzburzeni niczym szalejące morze, błądzący niczym wędrowne gwiazdy na niebie, dla których zachowane są największe ciemności. I każdy z nich, w swej zuchwałości serca, będzie twierdził, że nie potrzebne mu są żadne obiektywne metody analizy Pisma, będzie drwił z dzieła Ducha Świętego w oświeceniu poprzednich generacji mężów Bożych poprzez całkowite odrzucenie ich interpretacji Świętego Tekstu.
Oni tym samym wpadają w diabelską pułapkę. Ustanawiają się ostatecznym autorytetem, czynią się w ten sposób καθηγητής kathégétés – ostateczną wyrocznią i źródłem prawdy, przed czym dokładnie ostrzegał Chrystus!
