Łaska zbawienia wszystkim ludziom?

utworzone przez | sie 14, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana

Pretekst Remonstrantów

Tyt. 2:11 Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom

Jakżeż prostym narzędziem zdaje się być powyższy fragment w rękach pozbawionych Ducha Świętego spadkobierców nauk Jakuba Arminiusza, którzy z radością cytują go w oderwaniu od kontekstu, twierdząc przy tym stanowczo, że Chrystus zbawił na krzyżu wszystkich ludzi bez wyjątku (w tym oczywiście Judasza, Antychrysta i miliardy idące na wieczne zatracenie do piekła).

Czy rzeczywiście czytamy tutaj o zbawieniu, które objęło swoim zakresem wszystkich ludzi na całym świecie przez wszystkie czasy? Nawet prosta egzegeza oparta o zasady hermeneutyki przeczy tej karkołomnej herezji. Zagłębijmy się zatem w Słowo Boże.

Kwestia objawienia

Objawiła się

Słowem kluczem będzie greckie ἐπιφαίνω epifaino oznaczające ukazanie, pojawienie, objawienie, a dosłownie pojawienie się w celu osiągnięcia odpowiedniego celu. Celem tym oczywiście jest nieść zbawienie co wynika z dalszej części zdania, zakresem zaś wszyscy ludzie. Zwróćmy teraz uwagę na gramatykę tego wyrazu.

επεφάνη epefane – została objawiona
 Część mowy: czasownik
Tryb: orzekający
Czas: drugi przeszły dokonany aorist
Strona: bierna
Osoba: trzecia
Liczba: pojedyncza

Grecki czas aorist wyraża działanie jako mające miejsce w przeszłości i postrzegane jednocześnie jako dokonane (czas przeszły dokonany), strona bierna osoba i liczba odnoszą tą czynność do działania Boga jako sprawcy, podczas gdy podmiotem działania Boga są wszyscy ludzie. Tutaj należy odpowiedzieć na istotne pytania,

  • kiedy to objawienie Bożej łaski miało miejsce?
  • od kiedy zaczęło dotyczyć ono wszystkich ludzi?

Czy od zawsze łaska jest przez Boga objawiona wszystkim ludziom na całym świecie? Świadectwo Pisma przeczy temu twierdzeniu, wystarczy przytoczyć jeden fragment całkowicie negujący podobne założenie:

Efez. 2:11-12 11. Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, zwani nieobrzezaniem przez tych, których zwano obrzezaniem dokonanym ręką na ciele; 12. Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie.

Narody czyli nie-Żydzi do czasu ukrzyżowania Chrystusa nie byli świadomi istnienia Boga Jahwe, poganie nie posiadali wiedzy o zbawieniu z łaski przez wiarę, nie znali Ewangelii, a przez to pozbawieni byli nadziei na zbawienie, co ponownie potwierdzone zostaje słowami: Za czasów minionych [czyli przed Nowym Przymierzem]  pozwalał on, aby wszystkie narody chodziły własnymi drogami (Dzieje 14:16).

Stąd los pogan był całkowicie przypieczętowany, oni wszyscy szli na potępienie wieczne, jednak zmiana nastąpiła po śmierci krzyżowej Chrystusa, ponownie Pismo stwierdza: Bóg wprawdzie pomijał czasy tej nieświadomości, teraz jednak nakazuje wszędzie wszystkim ludziom pokutować (Dzieje 17:30)

Czasy minione to czasy nieświadomości pogan, gdzie zaś nie ma wiedzy o Ewangelii nie ma zbawienia. Oczywiście jedyną deską ratunku dla heretyckiej doktryny jest stwierdzenie o zbawieniu pogan na podstawie ich życia w zgodzie z własnym sumieniem (taka jest pozycja Rzymskiego katolicyzmu oraz Arminian) tu jednakże z pomocą przychodzi kolejny fragment z jego wspaniałą retoryką:

Rzym. 10:13-14 13.Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. 14. Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?

Wniosek: gramatyka fragmentu i historia pogańskich narodów dowodzą jednoznacznie, że łaska niosąca zbawienie wszystkim ludziom objawiła się po śmierci Chrystusa zatem nie dotyczy ludzi żyjących przed Nim. Zakres znaczeniowy frazy wszyscy ludzie został w tym momencie ograniczony do tych wszystkich ludzi nie będących Żydami, którzy żyli bądź żyją od czasów Chrystusa.
.

Źródło zbawienia

łaska Boga

Środkowa część rozważanego fragmentu definitywnie ustanawia łaskę Boga jako źródło zbawienia. Życie w zgodzie z własnym sumieniem nie zbawiło nigdy nikogo. Jest tak, ponieważ wiemy, że zbawienie zawsze było z łaski Bożej przez wiarę i że człowiek nawet najlepszy nigdy nie mógł tego zbawienia osiągnąć

Łuk. 18:27 A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga

Argument heretycki należy odrzucić. Nie istnieje zbawienie osiągane ze względu na życie zgodne z własnym sumieniem, które działa w oparciu o wpisane w nie Boże prawo – tzn. substancję tego prawa

Rzym. 2:15  Oni [poganie] to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też usprawiedliwiających

Wiara w zbawienie z życia w zgodzie z prawem sumienia jest doprawdy legalizmem w czystej postaci, który jednocześnie czyni ofiarę Chrystusa zbędną

Gal. 2:21 Jeśli bowiem przez prawo jest sprawiedliwość, to Chrystus umarł na próżno

Wniosek: legalistyczna interpretacja Rzymskiego katolicyzmu oraz Arminian nie znajduje poparcia w Słowie Bożym. Zbawienie jest z łaski, nie z uczynków, tym bardziej nie z życia w zgodzie z własnym sumieniem. Łaska nie była dostępna pokoleniom pogan żyjącym przed Chrystusem. Fragment nie potwierdza doktryny zbawienia wszystkich ludzi jacy żyli przez wszystkie epoki.
..

Kwestia środka

niosąca zbawienie

Czy jednak łaska zbawienia obejmuje wszystkich ludzi żyjących w czasach Nowego Przymierza? Czy mowa tu o wszystkich ludziach bez wyjątku? Przeczy temu trzecia część wersu. Nośnikiem zbawienia jest boża łaska, która jak stwierdza samo Pismo, nie jest udzielana wszystkim ludziom bez wyjątku. Jest tak z dwóch powodów:

Po pierwsze aby łaska mogła skutecznie działać niezbędni są ewangeliści, głosiciele zbawienia. Jeśli nie ma kaznodziei, nie ma informacji. Jeśli nie ma informacji, nie ma środowiska, w którym Duch Święty regeneruje człowieka (to nie odbywa się w duchowej próżni!). To dlatego właśnie pierwszym środkiem przeciwdziałania i sprzeciwu Bogu stosowanym przez diabła są surowe zakazy, jakżeż radośnie łamane przez chrześcijan.

Rzym. 10:14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei?
.
1 Tes. 2:16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby ci nie byli zbawieni
.
Dzieje 5:28-29 28. Czy nie zakazaliśmy wam surowo, żebyście w tym imieniu nie nauczali? A oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie na nas ściągnąć krew tego człowieka. 29. Wtedy Piotr i apostołowie odpowiedzieli: Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi.

Po drugie nawet sam fakt usłyszenia Ewangelii nie stanowi o zbawieniu człowieka. Heretycy powiedzą, że potrzebna jest tutaj suwerenna decyzja słuchacza, chęć przyjęcia Ewangelii i ustanowienia Jezusa królem życia. Podobne bzdury wysłały na tamten świat niejednego samozwiedzionego fanatyka. W rzeczywistości to Bóg decyduje kto zostanie narodzony z góry po usłyszeniu Ewangelii, to On decyduje czy człowiek zostanie zrodzony z góry na nowo oraz kiedy to nastąpi (nie wszyscy przecież nawracają się od razu!). Nie wszyscy poganie słyszący Ewangelię wierzą Ewangelii lecz tylko ci, którzy przez Boga są do tego przeznaczeni

Dzieje 13:48 Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego
.
Jan 1:13 Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga

Wezwanie Ewangelii do upamiętania słyszy naprawdę wielu, przychodzą do Boga jedynie ci, którzy zostali przez Niego wybrani, których On pociągnął co potwierdza nawet samo doświadczenie. Skuteczne powołanie jest elementem śmierci krzyżowej Chrystusa o czym mówi tekst Jana 12:32 zatem

  • albo Chrystus umarł za wszystkich i wszystkich skutecznie pociągnie do siebie (to jest łże nauka ponieważ miliardy odrzucają Chrystusa i nie chcą o Nim nawet słyszeć, wystarczy porozmawiać z muzułmanami)
    .
  • albo też Chrystus umarł tylko za tych, których rzeczywiście do siebie pociągnie i którzy przez Niego zostaną wskrzeszeni w dniu ostatecznym (to jest prawda)

Mat. 22:14 Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych
.
Jan 6:44 Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
.
Jan 12:32 A ja, jeśli będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie.

Chrystus musiał umrzeć za wszystkich wybranych których On do siebie pociągnie, których pociągnie do Chrystusa Ojciec i którzy bez wyjątku wszyscy zostaną wskrzeszeni w dniu ostatecznym. To właśnie jest ta mała grupa wybranych.

Analiza najbliższego kontekstu

wszystkim ludziom

Do kogo referuje Apostoł? Wystarczy przeczytać całość rozdziału aby zidentyfikować różne grupy społeczne

a) starsi mężczyźni
Tyt. 2:2 Starsi mężczyźni
.
b) starsze kobiety
Tyt. 2:3 Podobnie starsze kobiety
.
c) młodsze kobiety
Tyt. 2:4 młodsze kobiety
.
d) młodsi mężczyźni (implikacja)
Tyt. 2:4 kochać swoich mężów
.
e) dzieci
Tyt. 2:4 i dzieci
.
f) młodzież
Tyt. 2:6 Młodzieńców nauczaj
.
g) sługi
Tyt. 2:9 Sługi nauczaj
..
h) panowie
Tyt. 2:9 poddani swoim panom

Wszyscy oni mają zdobić naukę Bożą czyli Ewangelię dobrymi uczynkami. Czemu? Ponieważ zarówno ludzie starsi, młodsi, kobiety, mężczyźni, słudzy czy panowie są zobowiązani nieść Słowo Boże wszystkim ludziom, a nie jednej, wybranej i uprzywilejowanej grupie, np. bogatym i religijnym mężczyznom jakimi byli faryzeusze… Ewangelia ma docierać wszędzie, stratyfikacja  społeczna (podział na klasy, stany i partie) nie ma tu żadnego znaczenia, nie ma tu miejsca również dla mizoginii.
.

Dalszy kontekst

Potwierdzone to zostaje przez dalszy kontekst, Pismo Święte jasno kładzie nacisk na niesienie Ewangelii wszystkim narodom, nie tylko uprzywilejowanym zdawałoby się w tamtych czasach Żydom (tak właśnie oni się postrzegali).

1 Kor. 12:13 Bo wszyscy przez jednego Ducha zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało, czy to Żydzi, czy Grecy, czy niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni w jednego Ducha.
.
Kol. 3:11 Gdzie nie ma Greka ani Żyda, obrzezanego ani nieobrzezanego, cudzoziemca ani Scyty, niewolnika ani wolnego, ale wszystkim i we wszystkich Chrystus.
.
Gal. 3:27-28 27. Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyodzialiście się w Chrystusa.28. Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wszyscy bowiem jedno jesteście w Chrystusie Jezusie.

To wypełnienie misyjnego nakazu Chrystusa, do któego jasno odnosi się rozważany przez nas tekst Tytusa.

Mat. 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;

Wnioski: Chrystus mówiąc wszyscy ludzie odnosił się do wszystkich rodzajów ludzi, niezależnie od stanu pochodzenia, klasy. Mowa o wszystkich rodzajach ludzi, z któych odkupieni zostali poszczególni ich członkowie

Obj. 5:9 I śpiewali nową pieśń: Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.

Chrystus odkupił nie wszystkich ludzi lecz niektórych z każdego plemienia, języka, narodu, ludu. W tym sensie wszyscy ludzie to niektórzy, wybrani.
,

Komentatorzy Biblii

John MacArthur, udający chrześcijanina Reformowanego Arminianin nie ma wątpliwości iż nie chodzi w tekście Tytusa o uniwersalne odkupienie.

„Słowa te nie mówią o uniwersalnym zbawieniu dla każdego. Słowo ludzie zostało użyte także w Tyt. 3:4 i oznacza ogół ludzkości, nie każdego człowieka z osobna.” – John MacArthur, Komentarz do NT

W podobnym tonie wyraża się nawet Dr Albert Barnes, gorliwy Arminianin, który ewidentnie odnosi frazę wszyscy ludzie do różnych klas ludzi. Jego interpretacja tekstu jest prawidłowa, przeczytajmy.

„oznacza to, że plan zbawienia został objawiony wszystkim klasom ludzi; to znaczy, że jest ogłoszone lub objawione całej rasie, że mogą być zbawieni” – Notatki do całej Biblii, źródło

Bez wątpienia Jan Kalwin, który przywrócił Kościołowi doktrynę ograniczonego odkupienia mówi dokładnie tak, jak naucza Pismo:

„O tym, że jest to wspólne dla wszystkich, świadczy wyraźnie ze względu na niewolników, o których mówił. Jednak nie ma na myśli pojedynczych ludzi, ale raczej opisuje poszczególne klasy lub różne poziomy życia. I nie jest to ani trochę podkreślające, że łaska Boża opuściła się nawet na ród niewolników; albowiem skoro Bóg nie gardzi ludźmi w najniższym i najbardziej zdegradowanym stanie, byłoby wysoce nierozsądne, gdybyśmy byli niedbali i leniwi w przyjmowaniu Jego dobroci.” – Jan Kalwin, Komentarz do Biblii, źródło

Znaczenie fragmentu

Tekst Tytusa 2:11 nie jest samodzielnie stojącym teologicznym aksjomatem lecz stanowi konkluzję wcześniejszego nauczania o czym definitywnie świadczy użycie spójnika γὰρ gar tłumaczonego jako bowiem. Spójnik ten stosuje się do wyrażenia

a) przyczyny
b) wyjaśnienia
c) kontynuacji myśli
d) wnioskowania

W rozważanym przypadku mamy do czynienia z przyczyną i jej wyjaśnieniem. Chodzi literalnie o to aby Chrześcijanie wiedli święte i nienaganne życie, po to, aby prawda Ewangelii mogła być niesiona bez przeszkód niewierzącym o różnym pochodzeniu i tle kulturowym co dobitnie potwierdza wers 12

11. Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom; 12. Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie;

Ta Ewangelia Bożej łaski objawionej niesiona jest wszystkim ludziom jednakże tylko wybrani dostępują zbawienia, potwierdza to wers 14 stwierdzając o ograniczonym zakresie ofiary Chrystua, który wydał siebie samego nie za wszystkich, którym Ewangelia jest niesiona, lecz

  • za nas, czyli
  • za lud Boży

14. Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Podstępna herezja Arminiusza

Załóżmy teraz na chwilę, że heretycy mają rację i rzeczywiście Chrystus umarł za wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek żyli, żyją i będą żyć na świecie. W takim przypadku musimy doprowadzić tę myśl do jej logicznej konkluzji analizując całą soteriologię zawartą w 2 rozdziale Listu do Tytusa. Jad herezji będzie lał się strumieniami:

11. Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom [bezwzględnie wszystkim]

12. Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie;

13. Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;

14. Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić (λυτρώσηται lytrosetai) od wszelkiej nieprawości i oczyścić (καθαρίσῃ katharise) sobie lud [bezwzględnie wszyscy] na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Ofiara Chrystusa czyli On sam stanowi zapłatę Bogu za nieprawość. Słowo wykupić to greckie λυτρόω lutroo, które odnosi się do uwolnienia niewolnika poprzez zapłatę wymaganej i pełnej przez pana kwoty. Jako nabywca nowy pan decydował o tym kogo chce sobie wykupić oraz w jakim celu czyli co będzie robić niewolnik, jaki rodzaj pracy. Sam niewolnik nie miał nic do powiedzenia w tej sprawie. Analogia jest uderzająca. Pan Jezus zapłacił najwyższą cenę za swój nabytek, celem zaś jest odrzucenie nieprawości i oczyszczenie w życiu doczesnym tak, aby wykupieni spełniali dobre uczynki. Greckie słowo καθαρίζω katharizo odnosi się do sfery duchowej, do oczyszczenia od wpływu grzechu, zgodnie z kontekstem w życiu doczesnym.

Innymi słowy: uświęcenie doczesne jest także elementem ofiary Chrystusa. Dlaczego to takie ważne?

  • Jeśli Chrystus rzeczywiście umarł za wszystkich ludzi na świecie, to Jego zapłata jest nic nie warta ponieważ nie wszyscy ludzie na świecie są oczyszczeni i przez to gorliwi w spełnianiu dobrych uczynków dla nowego Pana. Szataniści i ateiści z całą pewnością nie są, mordercy, matkobójcy, cudzołożnicy, homoseksualiści, ekumeniści itd. też nie.
     .
  • Jeśli jednakże Chrystus umarł za wybranych czyli, jak mówi Święty Tekst wydał samego siebie za nas to rzeczywiście wszyscy, za których On siebie wydał są wykupieni od wszelkiej nieprawości i oczyszczani tak, że spełniają dobre uczynki gorliwie.

Nie jest ani logicznym, ani moralnie zasadnym wiara, że wszyscy zostali przez Jezusa odkupieni, ponieważ nie wszyscy spełniają dobre uczynki miłe Bogu. Mało tego. Arminianizm czyni ofiarę Chrystusa niewystarczającą i wymaga od człowieka wartości dodanej, jaką są jego akty wolicjonalne i uczynki jako niezbędny element zbawienia (bo przecież aplikacja zbawienia, choć uniwersalnego w swym zakresie zależna jest od ludzkich dobrych uczynków które on musi dokonać, chociażby modlitwa grzesznika, czy wiara jako element ludzki). Tym samym Arminianizm depcze krew Chrystusa, pluje na Jego ofiarę. I nikt nie śmie tej nauce się przeciwstawić obnażając jej diabelskie korzenie.

Drogi czytelniku, jeśli dałeś się zwieść przez doktrynę powszechnego odkupienia, wzywamy Cię do upamiętania z tego grzechu i złożenia swojej nadziei w Chrystusie objawionym w Piśmie. Bowiem ten prezentowany przez arminianistycznych pseudopastorów bliższy jest Poncjuszowi Piłatowi, Baalowi i Asztarte niż Chrystusowi Pisma.

Zobacz w temaci

Print Friendly, PDF & Email