Istota zagadnienia

Hebr. 8:4 Gdyby zaś był na ziemi, nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni kapłani, którzy ofiarują dary zgodnie z prawem

Kwestia paruzji jest istotnym tematem dla wiary chrześcijańskiej i zajmuje centralne miejsce wśród doktryn, których właściwa interpretacja posiada szeroki i całościowy wpływ na wiarę. Powtórne przyjście Chrystusa zostało opisane w więcej niż 300 wersetach biblijnych (w przeciwieństwie do jednego tekstu rzekomo nauczającego o fizycznym, milenijnym królestwie Chrystusa na ziemi, por. Obj. 20:1-7).

Jak się za moment okaże, próba ingerencji w Słowo Boże poprzez katastrofalnie błędną interpretację milenijną jest zamachem stanu na Chrystusa jako Arcykapłana. Być może milenialiści nie zauważają tego, ale dowody biblijne są miażdżące. Chrystus bowiem w rzekomym milenijnym królestwie zostaje pozbawiony swojej funkcji Mesjasza w miejsce którego powraca starotestamentowy, nieskuteczny typ krwawych ofiar ze zwierząt.

Ale zacznijmy od początku


Świadectwo konfesyjne

Hebr. 9:29 Tak też Chrystus raz ofiarowany na zgładzenie grzechów wielu, drugi raz ukaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują dla zbawienia.

Chrystus w Piśmie zapowiedział swój powrót ku ostatecznemu odkupieniu a nie w celu ustanowienia milenijnego królestwa. Nie dziwi zatem, że o powrocie Chrystusa mówi większość wyznań wczesnego kościoła i co ciekawe powtórne przyjście Chrystusa w żadnym wyznaniu wiary nie jest opisane jako powrót do rzekomego milenijnego królestwa, gdzie Chrystus miałby panować nad zmartwychwstałym kościołem oraz nad zwykłymi, często nieodrodzonymi ludźmi. W każdym przypadku wyznania nauczają o powrocie Chrystusa na Sąd Ostateczny, celem powrotu Chrystusa jest wymierzenie sprawiedliwości. Chrystus powraca aby sądzić żywych i umarłych.
.

Konfesje wczesnochrześcijańskie

Wszystkie bez wyjątku wczesne konfesje opowiadają się za paruzją jako Sądem Ostatecznym.

1) Skład Apostolski pochodzący z II wieku

“trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych [brak literalnego milenium]

2) Wyznanie Wiary Świętego Atanazego datowane na lata 295 – 373

Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Na jego przyjście wszyscy ludzie mają powstać w swoich ciałach i zdadzą sprawę z własnych uczynków. Ci, którzy dobro czynili, przejdą do życia wiecznego [a nie do rzekomego milenium], ci zaś, którzy zło czynili, do ognia wiecznego.

Zaraz potem Atanazy dodaje, że odrzucenie biblijnego nauczania podsumowanego w wyznaniu wiary, w tym eschatologicznej prawdy o powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię stanowi podstawę do zaburzenia soteriologii.

Taka jest wiara katolicka [tj. powszechna]. Jeśli ktoś nie będzie jej należycie i stanowczo wyznawał, nie może być zbawiony.

Innymi słowy niewłaściwe podejście do eschatologii będzie podważać nauczanie Słowa Bożego w odniesieniu do Chrystusa jako Arcykapłana. Zapamiętajmy to stwierdzenie, ponieważ będzie ono prowadzić nas w dalszej części rozważania.

3) Nicejsko-Konstantynopolitańskie wyznanie wiary zatwierdzone w 381 roku, znane Epifaniuszowi z Salaminy już w roku 374

I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych [brak literalnego milenium], a królestwu Jego nie będzie końca. [literalne milenium ma koniec, trwa tysiąc lat]”

Argument: Trzy podstawowe dla chrześcijaństwa dokumenty, akceptowane jednomyślnie przez pierwszy kościół nauczały biblijnej prawdy o powtórnym przyjściu Chrystusa nie w celu ustanowienia rzekomego milenijnego królestwa a przez to żydowskiej supremacji nad poganami, lecz powrotu Chrystusa na dzień Sądu Ostatecznego. Stanowiskiem katolickiego chrześcijaństwa pierwszych wieków był amilenializm.
.


Konfesje Reformacji

Reformacja, będąca powrotem do pierwotnej wiary chrześcijańskiej, potwierdziła powrót Chrystusa jako wydarzenie tożsame z Sądem Ostatecznym odrzucając fantazje milenijne.

1) 41 Artykuł Wiary Thomasa Cranmera z 1553 roku przyjęte później w formie 39 Artykułów Kościoła Anglikańskiego odrzuca milenium explicit

Ci, którzy zamierzają odnowić bajkę heretyków zwanych Millenarii, odrzucają Pismo Święte i rzucają się na złamanie karku w żydowskie zdziczenie.

2) Konfesja Belgijska z 1561 roku, rozdział 37

“Na końcu wierzymy, że zgodnie z Bożym Słowem, gdy nadejdzie czas wyznaczony przez Pana (o którym nie wie żadne stworzenie) i gdy liczba wybranych osiągnie pełnię, nasz Pan Jezus Chrystus przyjdzie z nieba, fizycznie i widzialnie, tak samo jak wstąpił do nieba, w pełni chwały i majestatu, aby ogłosić się Sędzią żywych i umarłych, paląc ten stary świat w płomieniach ognistych, aby go oczyścić

3) Konfesja Szkocka z 1560 roku, rozdział 11

“wszyscy jego [Chrystusa] wrogowie będą położeni pod jego stopy, ponieważ niewątpliwie wierzymy, że tak będzie na sądzie ostatecznym; do wykonania którego z pewnością wierzymy, że ten sam nasz Pan Jezus powróci w widzialny sposób, tak jak widziano Go wstępującego”

4) Mniejszy Katechizm Marcina Lutra z 1560 roku, rozdział 11

“[Chrystus mnie zbawił] abym mógł [całkowicie] należeć do Niego i żyć pod Jego władzą w Jego królestwie oraz służyć Mu w wiecznej sprawiedliwości, niewinności i szczęściu, tak jak On powstał z martwych, żyje i króluje na wieki.”

5) Konfesja Sandomierska z 1570 roku rozdział 11

A Chrystus Pan po to powróci na ziemię, aby silną prawicą wybawił Kościół swój, i zniszczył antychrysta z całą jego złością, osądziwszy żywych i umarłych. Albowiem umarli zmartwychwstaną, a ci, którzy w owym dniu, nieznanym dla żadnego stworzenia jeszcze przy życiu będą, zostaną w oka mgnieniu przemienieni.
.
Wszyscy wierzący będą pochwyceni na spotkanie Pana na powietrze ażeby wespół z nim weszli do błogosławionych przybytków, by żyć wiecznie; ale niewierzący i bezbożni zstąpią z djablami do piekł, by gorzeć w wieczności, i nigdy nie być wybawionymi ze swych mąk

6) Konfesja Westminsterska z 1647 roku, rozdział 8.4

“Trzeciego dnia zmartwychwstał, w tym samym ciele, w którym cierpiał. Również w tym samym ciele wstąpił do nieba, gdzie siedzi po prawicy swego Ojca, orędując za swoimi. Przy końcu świata powróci, aby sądzić ludzi i aniołów.

Argument: Teologii Protestanckiej, tak Reformowanej jak Luterańskiej, obcym jest pojęcie fizycznego milenijnego królestwa. Powszechnym ortodoksyjnym chrześcijaństwem, zgodnym z nauczaniem Słowa Bożego był amilenializm.
.


Świadectwo Słowa Bożego

Teraz warto spytać dlaczego wszystkie powszechne wyznania wiary pierwszego kościoła oraz wszystkie Protestanckie i Reformowane wyznania wiary jednogłośnie mówią o jednym powtórnym przyjściu Chrystusa milcząc dramatycznie w kwestii rzekomego milenium, lub też je potępiając?

Otóż paruzja, czyli to co wszystkie historyczne i ortodoksyjne zarazem wyznania wiary określają jako powtórne przyjście Chrystusa na Sąd Ostateczny, przy całkowitym pominięciu niebiblijnej doktryny rzekomego milenijnego królestwa, oparte zostało o szereg fragmentów Pisma Świętego, z czego przedstawionych i omówionych zostanie kilka z nich:

1) Drugi List do Tesaloniczan wskazuje na powtórne przyjście Chrystusa rozumiane jako objawienie się z nieba. W czasie powtórnego przyjścia Chrystus wrzuci do jeziora ognistego wszystkich swoich wrogów, tj. tych, którzy są pozbawieni Ewangelii. Płomienisty ogień zemsty oznacza wieczne zatracenie. Przebywanie w tym ogniu wiecznej kary oznacza oddalenie od Boga. Celem dnia Sądu Ostatecznego, na którym pojawi się Chrystus, jest dokonanie sprawiedliwego sądu.

2 Tes. 1:7-9 7. A wam, uciśnionym, dać odpoczynek wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej mocy; 8. W ogniu płomienistym wywierając zemstę na tych, którzy Boga nie znają i nie są posłuszni ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa. 9. Poniosą oni karę, wieczne zatracenie od oblicza Pana i od chwały jego mocy;10. Gdy przyjdzie, aby był uwielbiony w swoich świętych i podziwiany w tym dniu przez wszystkich wierzących, ponieważ wśród was uwierzono naszemu świadectwu.

Zgodnie z Drugim Listem Piotra w tym czasie wszystkie dzieła ludzkie na ziemi zostaną unicestwione ogniem

2 Piotra 3:10 A jak złodziej w nocy przyjdzie dzień Pana, w którym niebiosa z wielkim hukiem przeminą, żywioły rozpalone ogniem stopią się, a ziemia i dzieła, które są na niej, spłoną.

2) Dzień sądu został określony jako czas sprawiedliwego osądzenia całego świata przez Chrystusa. Żadna istota ludzka nie uniknie tego sądu. Oczywistym jest, że zbawieni zostaną ogłoszeni niewinnymi na podstawie przypisanej im sprawiedliwości Chrystusa (czynnej i biernej tj. Jego życia i śmierci na krzyżu) oraz na podstawie przypisania grzechów zbawionych Chrystusowi. Z drugiej strony pozostali, a więc ci, którym nie przypisano sprawiedliwości Chrystusa ani ich grzechów Chrystusowi zostaną potępieni.

Dzieje 17:31Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził cały świat przez człowieka, którego do tego przeznaczył, zapewniając o tym wszystkich przez wskrzeszenie go z martwych.

3) Powtórnemu przyjściu Chrystusa w celu zgromadzenia wybranych i zatracenia przeznaczonych na potępienie towarzyszyć będą dwa istotne znaki umożliwiające identyfikacje tego wydarzenia. Będą to odpowiednio znak Syna Człowieczego (co należy rozumieć jako osobiste i fizyczne pojawienie się Chrystusa w chwale, por. Łuk. 2:34), oraz potężny głos trąby (co dalej zostaje doprecyzowane przez Słowo Boże jako ostatnia trąba, lub też trąba ostateczna).

Mat. 24:30-31 30. Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego. Wtedy będą lamentować wszystkie ludy ziemi i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach niebieskich z mocą i wielką chwałą. 31. Pośle on swoich aniołów z potężnym głosem trąby i zgromadzą jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.

4) Dźwiękowi ostatniej trąby zapowiadającej Sąd Ostateczny towarzyszyć będzie zmartwychwstanie wszystkich świętych oraz przemiana ciał pozostających przy życiu chrześcijan.

1 Kor. 15:50-52 50. To zaś mówię, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego ani to, co zniszczalne, nie odziedziczy tego, co niezniszczalne. 51. Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni; 52. W jednej chwili, w mgnieniu oka, na ostatnią trąbę. Zabrzmi bowiem trąba, a umarli zostaną wskrzeszeni niezniszczalni, a my zostaniemy przemienieni.

5) W czasie przyjścia Chrystusa, gdy zabrzmi ostateczna trąba a archanioł wyda swój głos, Chrystus wyda swój okrzyk, na który ciała wszystkich zmarłych dotychczas członków Jego umiłowanego kościoła zmartwychwstaną w nowych, chwalebnych ciałach a żyjący chrześcijanie zostaną przemienieni w taki sposób, że ich ciała zostaną upodobnione do chwalebnego ciała Chrystusa. Wszyscy tak przemienieni zostaną porwani do chwały zstępującego z nieba na ziemię Chrystusa

1 Tes. 4:14-17 14. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, to też tych, którzy zasnęli w Jezusie, Bóg przyprowadzi wraz z nim. 15. Bo to wam mówimy przez słowo Pana, że my, którzy pozostaniemy żywi do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. 16. Gdyż sam Pan z okrzykiem, z głosem archanioła i dźwiękiem trąby Bożej zstąpi z nieba, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. 17. Potem my, którzy pozostaniemy żywi, razem z nimi będziemy porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana, i tak zawsze będziemy z Panem.

6) Wraz z Chrystusem w obłokach czyli w chwale przyjdą wszyscy święci, cały kościół od Adama aż do ostatniego zbawionego, żyjącego w czasie powtórnego przyjścia, przemienionego chrześcijanina. Zadaniem Chrystusa i kościoła w towarzystwie świętych aniołów będzie sąd i egzekucja przeznaczonych na potępienie, od Kaina po ostatniego człowieka żyjącego na świecie do momentu powtórnego przyjścia Chrystusa.

Judy 1:14-15  14.Oto idzie Pan z tysiącami swoich świętych;  15. Aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników spośród nich za wszystkie ich bezbożne czyny, których się bezbożnie dopuścili, i za wszystkie ostre słowa, które wypowiadali przeciwko niemu bezbożni grzesznicy.

7) Powtórne przyjście Chrystusa to spalenie dzieł ludzkich na ziemi oraz ustanowienie wiecznego królestwa. Inauguracją zjednoczenia odnowionej ziemi i nieba będzie Sąd Ostateczny. Sąd dotyczył będzie żywych (uniewinnienie członków kościoła, tj żywych duchowo o przemienionych, chwalebnych ciałach) oraz potępienie pozostałych.

2 Tym 4:1 Zaklinam cię więc przed Bogiem i Panem Jezusem Chrystusem, który będzie sądził żywych i umarłych w czasie swego przyjścia i swego królestwa;

8) Chwalebne przyjście Chrystusa w chwale na Sąd Ostateczny nie będzie osamotnione. Towarzyszyć Mu będą wszyscy  święci kościoła od Adama oraz wszyscy święci aniołowie. Będzie to potężne duchowe wydarzenie o niespotykanej jak dotąd skali. Naród wybrany, kościół postawiony zostanie po prawej stronie, pozostały naród, dzieci diabła z wszystkich ras i krajów świata po lewej. Owce zostaną wezwane do zasiedlenia zjednoczonego królestwa. Kozły wysłane w ogień piekielny.

Mat. 25:31-32 31. Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale i wszyscy święci aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały. 32. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, a on odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów…. 34. Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata.41. Potem powie i do tych, którzy będą po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany dla diabła i jego aniołów. 46. I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.

9) Sąd odbędzie się na podstawie sprawozdania. Tak żywi (zbawieni) jak i umarli (potępieni) – wszyscy ożywieni w ciele – zdadzą sprawozdanie Chrystusowi ze swoich uczynków. Z tą jednak różnicą, że wyznanie umarłych będzie podstawą ich zatracenia, natomiast święci sprawiedliwością Chrystusa zostaną uniewinnieni a ich zdanie sprawy decydować będzie o nagrodach w niebie.

1 Piotra 4:5 Zdadzą oni sprawę temu, który gotowy jest sądzić żywych i umarłych.

Kolejność wydarzeń:

  • Okrzyk Pana, głos archanioła oraz potężny odgłos ostatniej trąby poprzedzać będzie pojawienie się fizyczne Chrystusa na ziemi.
    .
  • W tym czasie wszystkie dzieła ludzkie na ziemi zostają spalone, wróg pokonany całkowicie.
    .
  • Zmarli święci zmartwychwstają w ciele, pozostający przy życiu otrzymują nowe ciała i zostają zgromadzeni z czterech stron świata przez aniołów aby zostać porwanymi do chwały Chrystusa.
    .
  • Chrystus zstępuje na ziemię w towarzystwie całego odkupionego i zmartwychwstałego kościoła, który zajmuje miejsce po Jego prawej stronie.
    .
  • Wszystkie pozostałe narody znajdą się fizycznie czyli w ciałach po lewej stronie.
    .
  • Najpierw uniewinnieni zostają ci po prawicy Chrystusa. Przydzielone zostają nagrody, kościół znajdzie się w posiadaniu dziedzictwa.
    .
  • Potępieni zdają sprawę ze swoich uczynków i skazani na zatracenie, wieczne męki jeziora ognistego, ponieważ nie mieli przypisanej im sprawiedliwości Chrystusa ani też Chrystus za nich nie oddał życia.

Dodatkowo

  • Kościół z Chrystusem będzie sądził aniołów (1 Kor. 6:3)
    .
  • Chrystus będzie usługiwał swojemu kościołowi na wielkiej wieczerzy (Łuk. 12:37)
    .
  • Potępieni będą to wszystko obserwować sami ponosząc już wieczną karę (Łuk. 13:27-29)
    .
  • Chrystus przestanie sprawować swoją funkcję mediatora, ponieważ osiągnięty zostanie stan doskonałości (1 Kor. 15:24-28).

Argument: Żaden, absolutnie żaden z tekstów Pisma Świętego nie naucza o rzekomym milenium. Tak jak jest tylko jedna ostatnia trąba, po której nie ma żadnej innej trąby obwieszczającej drugie powtórne przyjście Chrystusa, tak też jest tylko jedno powtórne przyjście Chrystusa aby pokonać wrogów, osądzić ich i wynagrodzić swój Kościół dziedzictwem nowej ziemi i nowego nieba, oczyszczonych z grzechu i zjednoczonych pod panowaniem wiecznego Króla, Jezusa Chrystusa.

Tak więc zarówno Pismo Święte jak i wczesnochrześcijańskie wyznania wiary oraz bardzo ważne dla nas wyznania wiary Reformacji, będącej odnowieniem i powrotem do pierwotnej doktryny, wszystko świadczy na rzecz amilenializmu.

Niestety ten prosty przekaz Słowa Bożego został drastycznie wykrzywiony przez herezję milenialną, która posiada tragiczne konsekwencje.
.


Katastrofalne konsekwencje herezji

Przypomnijmy nasz tekst źródłowy odnosząc go do rzekomego powrotu Chrystusa do milenijnego królestwa. Pamiętajmy przy tym, że

Hebr. 8:4 Gdyby zaś był na ziemi, nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni kapłani, którzy ofiarują dary zgodnie z prawem

Proste czytanie tekstu Listu do Hebrajczyków zawiera w sobie następujące znaczenie: Chrystus może być Arcykapłanem, ponieważ nie znajduje się na ziemi ale w niebie. W przeciwieństwie do Słowa Bożego herezja milenijna, o zgrozo, detronizuje Chrystusa i pozbawia funkcji Arcykapłana czyli siłą rzeczy funkcji mediatora. W Liście do Hebrajczyków argumentem jest sprawowanie tej funkcji przez Chrystusa jako wniebowziętego. Warunek postawiony przez autora listu uzależnia możliwość sprawowania funkcji Arcykapłańskiej od miejsca pobytu Arcykapłana. Chrystus może to czynić, ponieważ nie znajduje się na ziemi. Logiczny argument jest następujący:

  • Explicit: Gdyby Chrystus był na ziemi, nie byłby Arcykapłanem
    .
  • Implicit: Ponieważ Chrystus nie jest na ziemi to jest Arcykapłanem

Sprowadzenie Arcykapłana wiary chrześcijańskiej na ziemię deprawuje Go z kapłaństwa. W takim razie Chrystus przestaje być Chrystusem Zbawicielem, ponieważ będąc na ziemi nie może być Arcykapłanem.

Nie może wstawiać się do Ojca będąc po Jego prawicy, ponieważ przebywa na ziemi

Rzym. 8:34 Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.

Ponieważ taki chrystus nie wstawia się do Ojca, nie może też tym samym nikogo zbawić, również nikt nie może przyjść do Boga przez przebywającego na ziemi, pozbawionego swojej funkcji Arcykapłana mesjasza.

Hebr. 7:25 Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.

W bluźnierczym, rzekomym milenijnym królestwie powróci prawo mojżeszowe, świątynia zostanie odbudowana i powrócą ofiary ze zwierząt.

“Czy będzie świątynia milenijna? Oczywiście! Ezechiel 40-44 wyraźnie mówi, że powróci urząd kapłana i Lewity, by służyli w Świątyni. Wiem, że to szok dla wielu wierzących ludzi na świecie. Nawet ofiary ze zwierząt będą składane w czasie Milenijnego Królestwa. Wierzcie lub nie, ale praktycznie wszyscy chrześcijańscy teolodzy uznający premilenializm, wiedzą, że tak jest. Nie można od tego uciec, to wszystko wypływa z tekstu. Jeśli Jezus przyszedł i zmarł za twój grzech, to w Milenium będą ofiary, bo tak jest powiedziane. Nie można od tego uciec.” [1]

Nie ma w tym królestwie miejsca dla Chrystusa jako Arcykapłana, bo tak rzekomo jest powiedziane w Piśmie. Tak kończy się dosłowna interpretacja proroczych tekstów. Oto przeklęta herezja w swojej krasie.
.


Źródło herezji

2 Tes. 2:1-2 1. Prosimy was, bracia, przez wzgląd na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie się przy nim; 2. Abyście nie tak łatwo dali się zachwiać w waszym umyśle i zatrwożyć się ani przez ducha, ani przez mowę, ani przez list rzekomo przez nas pisany, jakoby już nadchodził dzień Chrystusa.

Cerynt był żyjącym w latach 50 – 100 I wieku wysoce toksycznym i niebezpiecznym dla chrześcijaństwa herezjarchą, gnostykiem i legalistą (w sekcie zachowywano 613 żydowskich przykazań). Wiara kultu oparta była o apokryficzną “Ewangelię Hebrajczyków”. Oczywiście według niego Jezus był jedynie człowiekiem, lecz nie Bogiem, zaś dziełem Chrystusa miało być nie tyle zbawienie co objawienie nowej nauki. Nie kto inny jak Cerynt, heretyk z pograniczna gnostycyzmu i chrześcijaństwa jest głównym promotorem milenializmu.

“Gnostycyzm pojawia się w peryferyjnych kręgach judaizmu i judeochrystianizmu […] Przed rokiem 70 dają się tu zauważyć zniekształcone formy prądów mesjanistycznych i oczekiwań apokaliptycznych […] Szymon Samarytanin przez herezjologów przedstawiany był jako ojciec gnozy … jego uczniowie stali się nimi po roku 70. Azjatycki millenaryzm krzewi się już w czasach, gdy Paweł pisze Tymoteusza, typową jednak herezją gnostycką stanie się dopiero z końcem pierwszego stulecia po wystąpieniu Cerynta. – [2]

Cerynt nauczał, że Jezus nie narodził się w cudowny sposób z dziewicy i że Słowo, Chrystus, nie było prawdziwie i wiecznie Boskie, ale było rodzajem anielskiego “Aionu” związanego z naturalnym człowiekiem Jezusem aż do jego ukrzyżowania. Oczywiście Cerynt jak współcześni neo-ewangelicy, a w szczególności zielonoświątkowcy, wierzył w pozabiblijne objawienie. I to właśnie pozabiblijne, rzekomo pochodzące od aniołów objawienie Cerynta okazuje się źródłem doktryny o fizycznym, dosłownym tysiącletnim królestwie na ziemi.

Euzebiusz z Cezarei (ur. ok. 264, zm. ok. 340) – pisarz, teolog i historyk chrześcijański, biskup Cezarei w Palestynie od 313 – jest jednym z pierwszych ojców wczesnego kościoła, który najwyraźniej potępia „chiliazm”, jak wówczas nazywano milenializm. Pisze on:

„W tym samym czasie pojawił się Cerynt, przywódca innej [gnostyckiej] herezji. Kajusz, w Dysputach pisze o nim: „Ale Cerynt za pomocą objawień, które rzekomo zostały mu pokazane przez aniołów, twierdząc, że po zmartwychwstaniu będzie ziemskie królestwo Chrystusa i to ciało, czyli ludzie, ponownie zamieszkując w Jeruzalem, miałoby podlegać pragnieniom i przyjemnościom. Będąc również wrogiem Pism Świętych, aby zwieść ludzi, powiedział, że będzie tysiąc lat na obchodzenie świąt weselnych” [3]

Opętany przez demony (rzekome anioły) herezjarcha odrzucający Boskość Chrystusa, gnostyk negujący dziewicze poczęcie Pana Jezusa, jednym słowem neo-ewangelik pełną piersią wprowadził błędną naukę o rzekomym milenium. Zaiste zacnych promotorów miał milenializm. Tyle tylko, że zgodnie ze świadectwem Ireneusza z Lyonu Jan Apostoł spotkał Cerynta reagując na niego samego (a zatem i na jego herezje) w dość niespotykany sposób. Euzebiusz zaświadcza:

Jan, uczeń Pana, idąc do łaźni w Efezie i spostrzegając w środku Cerynta, wybiegł z łaźni  bez kąpieli wołając: „Lećmy, aby  sama łaźnia nie zawaliła się, ponieważ Cerynt, wróg prawdy, jest wewnątrz”.” [4]

Gwałtowność prześladowań doprowadziła niektórych członków kościoła do przeświadczenia, że żyli oni w czasie urzędowania Antychrysta co stało się podstawą do rozwoju herezji milenializmu.

“Wysławianie męczeństwa wiąże się z wiarą w bliskie nadejście paruzji, co pojawia się w wielu okolicach około roku 200. Euzebiusz  przypomina pewnego ówczesnego pisarza, Judę, który pisał o siedemdziesięciu tygodniach Daniela, umieszczając ich zakończenie w ostatnim roku panowania Sewera, to jest w roku 203. „Sądził on – dodaje Euzebiusz – że przyjście Antychrysta, o którym wszyscy mówili, już się zbliża, tak bardzo gwałtowność prześladowań niepokoiła wielką liczbę umysłów [5]

Gruntem, na którym wyrósł milenializm był przesąd, według którego przyjście Chrystusa stało tuż za progiem prześladowań, gdzie najwyraźniej Antychryst miał już sprawować swoją władzę. Okres rozkwitu mesjanistycznego, judaistycznego szaleństwa to przełom II i III wieku, czas prześladowań Kościoła. Szczególnie podczas Wielkiego Prześladowania, które trwało od 303 do 312 roku, gdy namiestnicy otrzymywali bezpośrednie edykty od cesarza. Chrześcijańskie kościoły i teksty miały zostać zniszczone, spotkania w celu oddawania czci Chrystusowi były zabronione, a ci chrześcijanie, którzy odmówili wyrzeczenia się wiary, tracili swoje prawa. Stąd, jak zauważają historycy kościoła:

„W ostatnich latach drugiego i na początku trzeciego stulecia zdumiewająco nasilają się w łonie chrześcijaństwa nadzieje apokaliptyczne, będące wyrazem nowego zrywu pierwotnego mesjanizmu judeochrześcijańskiego z jego oczekiwaniem na bliski powrót Chrystusa i wezwaniem do ascetyzmu. Tendencje te znajdują wyraz najpierw w montanizmie [heretycki ruch proto-zielonoświątkowy]” [6]


Wnioski

Wpływy gnostycyzmu, judaizmu oraz montanizmu na rozwój doktryny milenializmu są aż nazbyt widoczne aby nie zwrócić na nie uwagi. Milenializm rozpoczęty został przez demoniczne objawienie, rozwinięty przez środowiska legalistyczne, judaizanckie, wreszcie rozkwita w herezji montanistycznej, opartej o silne przeświadczenie o kontynuacji pozabiblijnych objawień wraz z kultem męczeństwa.

O tym, że milenializm nie jest Bożą doktryną przekonują zarówno jego źródło (trzy główne herezje) jak i implikacje (cios w Chrystusa). Ponadto według niektórych wyznawców herezji milenijnej w czasie rzekomego tysiącletniego królestwa wszyscy ludzie zmartwychwstaną aby dostać drugą szansę na zbawienie. Jest to zatem doktryna o podobnym znaczeniu co rzymskokatolicka herezja o czyśćcu. W obu przypadkach człowiek będzie miał możliwość oczyszczenia się z grzechu aby dostać się do nieba.

Milenializm to rzeczywiście żydowskie zdziczenie o konotacjach gnostyckich i pentekostalnych, a także prąd myślowy ideologicznie tożsamy z herezją rzymskokatolickiego czyśćca. W obu przypadkach na zbawienie będzie można sobie zasłużyć – właściwym postępowaniem i ofiarami ze zwierząt w milenium, oraz oczyszczającym karaniem ogniem siedmiokroć od piekielnego gorętszym w czyśćcu.

Jest tylko jedna ostateczna trąba, trąbiąca na Sąd Ostateczny. Milenialistów zrobionych w przysłowiową trąbę wzywamy do odrzucenia herezji i upamiętania. Nie warto bluźnić Chrystusowi, ponieważ Pan jest mścicielem każdej zniewagi.

Jan 5:21 Dzieci, wystrzegajcie się bożków. Amen.

Przypisy

[1] Kościół Drogi, Tysiącletnie Królestwo, źródło
[2] L. J. Rogier, Historia Kościoła t. 1 s 59
[3] Cyt. w artykule “Powrót Nerona” autorstwa Gary’ego Stearmana , Prophecy in the News , tom. 5, maj 1996, s. 6.
[4] Ireneusz z Lyonu,  Przeciw Herezjom 3.3.4
[5] Euzebiusz z Cezarei, Historia Ecclesiae 6.7 cytowane w L. J. Rogier, Historia Kościoła t. 1 s 120
[6] L. J. Rogier, Historia Kościoła t. 1 s. 112


Zobacz w temacie