Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i objawię mu samego siebieJan 14:21

Według doktryny zielonoświątkowej fragment ten naucza, że każdy zbawiony będzie doświadczał Bożych objawień, snów, wizji i cudów. Jezus objawi się takiemu człowiekowi zupełnie jak Apostołowi Janowi gdy ten otrzymywał tekst apokalipsy. Jezus stanie twarzą w twarz z wyznawcą i będzie do niego przemawiał.

Jest to błędna interpretacja. Rozważmy powyższy fragment stosując właściwe metody analizy Słowa Bożego..

Analiza językowa

W języku polskim w tłumaczeniu użyto słowa „objawienie” co może sugerować nieumocnionemu w wierze czytelnikowi ponadnaturalne zjawiska jak sny i wizje. I tak na przykład umysł zielonoświątkowca kieruje się do Objawienia Świętego Jana, gdzie po krótkim wstępie zaczynającym się właśnie od słowa objawienie następuje szereg wizji na jawie.

Obj. 1:1 Objawienie (ἀποκάλυψις apokalupsis) Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać swoim sługom to, co ma się stać wkrótce, a on to ukazał i posłał przez swojego anioła swemu słudze Janowi;

ἀποκάλυψις apokalupsis  – odkrycie, odsłonięcie, wyrażenie wcześniej nieznanej woli Bożej

W Apokalipsie Jana mamy do czynienia z greckim apokalupsis czyli nadnaturalnym przekazaniem przez Boga informacji człowiekowi. W Jana 14:21 użyto innego słowa.

ἐμφανίζω emphanizó – manifestować, wprowadzić zmiany, stać się, wskazać na coś

Zatem niekoniecznie chodzi o objawienie, które można odbierać zmysłami.
.

Najbliższy kontekst

Pamiętajmy, że tekst bez kontekstu jest pretekstem. Spójrzmy zatem na najbliższy kontekst rozważanego fragmentu.

Jan 14:21-23 21 Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i zamanifestuje mu samego siebie. 22 Powiedział mu Judasz, ale nie Iskariota: Panie, cóż to jest, że masz się zmanifestować nam, a nie światu? 23 Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy

W wersie 22 Judasz spytał: czym będzie ta manifestacja? Jak ona się będzie wyrażać?

W wersie 23 podana została definicja: według Świętego Tekstu manifestacją Jezusa w wierzącym jest zamieszkanie Jezusa w człowieku: “i u niego zamieszkamy”

  • nie chodzi o osobiste objawienie
  • nie chodzi o wizje i sny
  • nie ma tu mowy o proroctwach

Jan 14:21-23

1-sza część wypowiedzi, wers 21

Wnioski

2-ga część wypowiedzi, wers 23
Kto ma moje przykazania

i zachowuje je, ten mnie miłuje.

miłość = zachowywanie przykazań

przykazania = słowo Jezusa

zachowywanie słowa = miłość

Jeśli ktoś mnie miłuje,

będzie zachowywał moje słowo.

A kto mnie miłuje,

będzie go też miłował mój Ojciec

 i ja go będę miłował

miłość do Syna = miłość Ojca do wierzącego

miłość Ojca = miłość Syna

(a jeśli ktoś mnie miłuje)

I mój Ojciec go umiłuje,

i zamanifestuję mu samego siebie. manifestacja = przyjście i zamieszkanie Boga Ojca i Boga Syna w wierzącym i przyjdziemy do niego,

i u niego zamieszkamy

Logiczne wykluczenia

Zielonoświątkowa interpretacja zakłada że:

  • Miłujący Boga będzie widział Jezusa oko w oko, wers 21.
  • W takim wypadku wers 22 zakłada, że fizyczne objawienia Jezusa będą dotyczyć wszystkich wierzących; wers ten również stawia pytanie o rozwinięcie zakresu definicji objawienia.
  • A wers 23 definiuje fizyczne objawienie i jego zakres nie tylko na Syna ale i Ojca. Skoro objawienie Jezusa w wersie 21 oznacza widzenia Jezusa, to miłujący Boga będą widzieć oko w oko nie tylko Syna ale i Ojca.
    .

Problemy interpretacyjne

Wiemy, że Boga nikt nigdy nie widział. Nie można zobaczyć Boga i żyć. Dlatego zielonoświątkowa interpretacja jest sprzeczna z nauką Pisma Świętego.

2 Mojż. 33:20 I rzekł: Nie będziesz mógł widzieć oblicza mego; bo nie ujrzy mię człowiek, aby żyw został

Zatem jeśli zielonoświątkowa interpretacja jest prawdziwa to:

  1. Każdy wierzący musiałby doświadczać fizycznego  widzenia Boga.
  2. Każdy wierzący musiałby przypłacić to życiem.
    .

Prawidłowa interpretacja

W momencie nawrócenia Bóg zamieszkuje w człowieku. Probierzem (sprawdzianem) przebywania Boga w człowieku nie są wizje, sny i objawienia lecz doskonała miłość.

Jan 4:12 Boga nikt nigdy nie widział, ale jeśli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka, a jego miłość jest w nas doskonała.

Trójjedyny Bóg manifestuje się w człowieku

2 Kor. 6:16 A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
.
2 Jan 1:9 Każdy, kto wykracza poza naukę Chrystusa, a nie pozostaje w niej, ten nie ma Boga. Kto pozostaje w nauce Chrystusa, ten ma i Ojca, i Syna.
.
Rzym. 8:9 Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy.

Biorąc pod uwagę argumenty językowe (manifestacja w człowieku), najbliższy kontekst (Ojciec i Syn zamanifestowany w człowieku) oraz analogię Pisma (Bóg Trójjedyny zamanifestowany w człowieku), jedyną właściwą interpretacją słów objawię mu samego siebie” jest duchowa manifestacja, obecność Boga w wierzącym człowieku. Nie chodzi o wizje, sny i objawienia jakie otrzymywali Apostołowie.

Światło tej prawdy powinno zabłysnąć w ciemnościach każdego nienawróconego do Boga serca. Prawdy tej nie przemoże ciemność zielonoświątkowych interpretacji. A wykręcającym proste ścieżki Pana Jezusa warto zacytować poniższy fragment:

O, synu diabła, pełny wszelkiego podstępu i przewrotności, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?  Dzieje 13:11

Wzywamy wszystkich posiadających sny, wizje i rzekome objawienia od Boga o upamiętanie się z tego grzechu i zwrócenie się do Boga Pisma Świętego o przebaczenie.