Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i objawię mu samego siebie – Jan 14:21
Według doktryny zielonoświątkowej fragment ten naucza, że każdy zbawiony będzie doświadczał Bożych objawień, snów, wizji i cudów. Jezus objawi się takiemu człowiekowi zupełnie jak Apostołowi Janowi gdy ten otrzymywał tekst apokalipsy. Jezus stanie twarzą w twarz z wyznawcą i będzie do niego przemawiał.
Jest to błędna interpretacja. Rozważmy powyższy fragment stosując właściwe metody analizy Słowa Bożego..
Spis treści
Analiza językowa
W języku polskim w tłumaczeniu użyto słowa „objawienie” co może sugerować nieumocnionemu w wierze czytelnikowi ponadnaturalne zjawiska jak sny i wizje. I tak na przykład umysł zielonoświątkowca kieruje się do Objawienia Świętego Jana, gdzie po krótkim wstępie zaczynającym się właśnie od słowa objawienie następuje szereg wizji na jawie.
Obj. 1:1 Objawienie (ἀποκάλυψις apokalupsis) Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać swoim sługom to, co ma się stać wkrótce, a on to ukazał i posłał przez swojego anioła swemu słudze Janowi;
ἀποκάλυψις apokalupsis – odkrycie, odsłonięcie, wyrażenie wcześniej nieznanej woli Bożej
W Apokalipsie Jana mamy do czynienia z greckim apokalupsis czyli nadnaturalnym przekazaniem przez Boga informacji człowiekowi. W Jana 14:21 użyto innego słowa.
ἐμφανίζω emphanizó – manifestować, wprowadzić zmiany, stać się, wskazać na coś
Zatem niekoniecznie chodzi o objawienie, które można odbierać zmysłami.
.
Najbliższy kontekst
Pamiętajmy, że tekst bez kontekstu jest pretekstem. Spójrzmy zatem na najbliższy kontekst rozważanego fragmentu.
Jan 14:21-23 21 Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i zamanifestuje mu samego siebie. 22 Powiedział mu Judasz, ale nie Iskariota: Panie, cóż to jest, że masz się zmanifestować nam, a nie światu? 23 Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy
W wersie 22 Judasz spytał: czym będzie ta manifestacja? Jak ona się będzie wyrażać?
W wersie 23 podana została definicja: według Świętego Tekstu manifestacją Jezusa w wierzącym jest zamieszkanie Jezusa w człowieku: “i u niego zamieszkamy”
- nie chodzi o osobiste objawienie
- nie chodzi o wizje i sny
- nie ma tu mowy o proroctwach
Jan 14:21-23 |
||
1-sza część wypowiedzi, wers 21 |
Wnioski |
2-ga część wypowiedzi, wers 23 |
Kto ma moje przykazania
i zachowuje je, ten mnie miłuje. |
miłość = zachowywanie przykazań
przykazania = słowo Jezusa zachowywanie słowa = miłość |
Jeśli ktoś mnie miłuje,
będzie zachowywał moje słowo. |
A kto mnie miłuje,
będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował |
miłość do Syna = miłość Ojca do wierzącego
miłość Ojca = miłość Syna |
(a jeśli ktoś mnie miłuje)
I mój Ojciec go umiłuje, |
i zamanifestuję mu samego siebie. | manifestacja = przyjście i zamieszkanie Boga Ojca i Boga Syna w wierzącym | i przyjdziemy do niego,
i u niego zamieszkamy |
Logiczne wykluczenia
Zielonoświątkowa interpretacja zakłada że:
- Miłujący Boga będzie widział Jezusa oko w oko, wers 21.
- W takim wypadku wers 22 zakłada, że fizyczne objawienia Jezusa będą dotyczyć wszystkich wierzących; wers ten również stawia pytanie o rozwinięcie zakresu definicji objawienia.
- A wers 23 definiuje fizyczne objawienie i jego zakres nie tylko na Syna ale i Ojca. Skoro objawienie Jezusa w wersie 21 oznacza widzenia Jezusa, to miłujący Boga będą widzieć oko w oko nie tylko Syna ale i Ojca.
.
Problemy interpretacyjne
Wiemy, że Boga nikt nigdy nie widział. Nie można zobaczyć Boga i żyć. Dlatego zielonoświątkowa interpretacja jest sprzeczna z nauką Pisma Świętego.
2 Mojż. 33:20 I rzekł: Nie będziesz mógł widzieć oblicza mego; bo nie ujrzy mię człowiek, aby żyw został
Zatem jeśli zielonoświątkowa interpretacja jest prawdziwa to:
- Każdy wierzący musiałby doświadczać fizycznego widzenia Boga.
- Każdy wierzący musiałby przypłacić to życiem.
.
Prawidłowa interpretacja
W momencie nawrócenia Bóg zamieszkuje w człowieku. Probierzem (sprawdzianem) przebywania Boga w człowieku nie są wizje, sny i objawienia lecz doskonała miłość.
Jan 4:12 Boga nikt nigdy nie widział, ale jeśli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka, a jego miłość jest w nas doskonała.
Trójjedyny Bóg manifestuje się w człowieku
2 Kor. 6:16 A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
.
2 Jan 1:9 Każdy, kto wykracza poza naukę Chrystusa, a nie pozostaje w niej, ten nie ma Boga. Kto pozostaje w nauce Chrystusa, ten ma i Ojca, i Syna.
.
Rzym. 8:9 Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy.
Biorąc pod uwagę argumenty językowe (manifestacja w człowieku), najbliższy kontekst (Ojciec i Syn zamanifestowany w człowieku) oraz analogię Pisma (Bóg Trójjedyny zamanifestowany w człowieku), jedyną właściwą interpretacją słów „objawię mu samego siebie” jest duchowa manifestacja, obecność Boga w wierzącym człowieku. Nie chodzi o wizje, sny i objawienia jakie otrzymywali Apostołowie.
Światło tej prawdy powinno zabłysnąć w ciemnościach każdego nienawróconego do Boga serca. Prawdy tej nie przemoże ciemność zielonoświątkowych interpretacji. A wykręcającym proste ścieżki Pana Jezusa warto zacytować poniższy fragment:
O, synu diabła, pełny wszelkiego podstępu i przewrotności, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana? Dzieje 13:11
Wzywamy wszystkich posiadających sny, wizje i rzekome objawienia od Boga o upamiętanie się z tego grzechu i zwrócenie się do Boga Pisma Świętego o przebaczenie.