Księga Daniela obroniona, część 2

utworzone przez | lip 14, 2021 | Teologia biblijna

Rzekome nieścisłości

Racjonalistyczne interpretacje wielkich proroctw Daniela są tak nienaturalne, tak wyraźnie wymuszone w celu podtrzymania z góry przyjętej teorii, że mogą zwięść tylko tych, którzy są do tego predysponowani.

Podjęto próby zdyskredytowania Księgi Daniela, wykazania, że nie mogła ona zostać napisana w Babilonie, ujawnienia nieścisłości historycznych itd. Uczeni odkryli kilka rzekomych nieścisłości, a gdy zapanowała na nie moda, naśladowcy chętnie szukali kolejnych i z pomocą wyobraźni zebrali ich pokaźną liczbę.

W każdym przypadku są to przykłady niedokładności krytyków.

Negacja Belszazara

Dan. 5:29 Wtedy Belszazar wydał rozkaz i odziano Daniela w purpurę

Po pierwsze, można wspomnieć, jako jedyny, który kiedykolwiek miał jakąkolwiek wagę, fakt, że żaden historyk nie wspomina o Belszazarze. Założono więc, że „uczony i pobożny Żyd”, którego wyobrażali sobie krytycy, wymyślił to imię. Od 1854 roku ta „nieścisłość” zniknęła z racjonalistycznych słowników i innych produkcji. Wykopaliska potwierdziły itsnienie Belszazara.
.

Negacja Belszazara jako króla

Dan. 7:1 W pierwszym roku Belszazara, króla Babilonu, Daniel miał sen i widzenia w swojej głowie na swoim łożu.

Rozczarowani odkryciem prawdy, krytycy dopatrują się teraz błędu w tytule „król”, który Daniel nadaje Belszazarowi i twierdzą, że nie znaleziono żadnych tablic datowanych na okres jego panowania. Nie jest prawdopodobne, że takie tablice zostaną odnalezione, ponieważ jego ojciec go przeżył i nawet gdyby Belszazar był współkrólem, to imię jego ojca byłoby w datach a nie syna.

Tabliczki pokazują jednak, że Belszazar był dowódcą wojsk, że był człowiekiem czynu – jego ojciec był uczonym pustelnikiem – że był ulubieńcem ludu i że rzeczywista administracja była w jego rękach. On był następcą tronu i nawet jeżeli nie był formalnie ustanowiony, to w oczach ludu był rzeczywistym królem.
.

Negacja ojcostwa króla Belszazara

Dan. 5:11 Jest w twoim królestwie mężczyzna, w którym jest duch świętych bogów, w którym za dni twego ojca znalazły się światło, rozum i mądrość podobna do mądrości bogów i którego król Nabuchodonozor, twój ojciec, mówię ci, twój ojciec, król, ustanowił przełożonym magów, astrologów, Chaldejczyków i wróżbitów;

Następnie zarzuca się, że Belszazar nie był synem Nabuchodonozora, jak mówi królowa matka w Daniela 5:11. Gdyby był wnukiem przez swoją matkę, użyto by tego samego języka, a niezakłócone panowanie Nabonida (556–539 B.C.) w niespokojnym Babilonie jest tłumaczone w ten sposób.
.

Negacja śmierci króla Belszazara

Dan. 5:29-30 Wtedy Belszazar wydał rozkaz i odziano Daniela w purpurę, złoty łańcuch włożono mu na szyję i ogłoszono o nim, że będzie panował jako trzeci w królestwie.  Tej samej nocy Belszazar, król Chaldejczyków, został zabity.

Argument, że zabytki nie mówią, iż Belszazar został zabity podczas zdobywania Babilonu, jest niegodny uczonego, który go wygłasza. Przyznaje się, że Belszazar był znaczącą postacią zanim miasto zostało zdobyte, że „syn króla umarł” i że potem „zniknął z historii”. On był dziedzicem królestwa. Był żołnierzem. Jego dynastia została obalona. Zniknął z historii. Zdrowy rozsądek może to wywnioskować.
.

Negacja pokojowego przejęcia królestwa po Belsazarze

Dan. 5:31 A Dariusz, Med, przejął królestwo, mając około sześćdziesięciu dwóch lat.

Trudno jest jednak przeciwnikom Daniela odrzucić argument o Belszazarze. Pojawienie się go w napisach, po tym jak krytycy uznali, że on nigdy nie istniał, jest niezręczne. W związku z tym mamy długą rozprawę („Sayce’s Higher Crit. and Monuments”, 497-531) pokazującą, że twierdzenie Cyrusa, iż zdobył Babilon bez walki, jest niezgodne z relacjami świeckich historyków, którzy rozwodzą się nad długim oblężeniem, desperacką walką, zawróceniem rzeki, zaskoczeniem w nocy itd. Bardzo dobrze, te dwie relacje są niespójne. Ale co to ma wspólnego z Danielem? Jego relacja jest następująca:

„Tej nocy zabito Belszazara, króla chaldejskiego, a Dariusz Medyjski otrzymał królestwo„

Ani słowa o oblężeniu itd. Relacja całkowicie zgodna z inskrypcją Cyrusa. A jednak krytyk ma czelność powiedzieć, że

„monumentalne dowody przemawiają tutaj przeciwko historycznej dokładności biblijnej narracji”! („H. C. & M.”, 531).

To nie jest krytyka; to jest przeinaczenie.
.

Negacja roli Chaldejczyków

Dan. 2:2 Wtedy król rozkazał zwołać magów, astrologów, czarowników i Chaldejczyków, aby opowiedzieli królowi jego sen. Przyszli więc i stanęli przed królem.

Daniel wspomina o „Chaldejczykach” jako o gildii mędrców. Stało się to podstawą do ataku.

„W czasach wygnania”, mówią nam, „Chaldejczycy byli narodem imperialnym. Cztery wieki później termin ten oznaczał gildię; dlatego Daniel został napisany cztery wieki później”.

Dziwne jest, że żaden z krytyków nie skonsultował się z Herodotem, historykiem najbliższym Danielowi w czasie. Odwiedził on Babilon w tym samym wieku co Daniel i używa tego słowa w tym samym znaczeniu co Daniel i w żadnym innym.

„Ale w sanktuarium nie ustawiono żadnego wizerunku ani nie spoczywa tam żadna istota ludzka, z wyjątkiem jednej tubylczej kobiety, wybranej przez boga spośród wszystkich kobiet, jak mówią Chaldejczycy,którzy są kapłanami tego boga. Ci sami Chaldejczycy mówią (choć im nie wierzę), że sam bóg jest przyzwyczajony do odwiedzania sanktuarium i odpoczywania na kanapie, jak w Tebach egipskich, jak mówią Egipcjanie  (bo i tam kobieta śpi w świątyni tebańskiego Zeusa, i mówi się, że ani Egipcjanka, ani Babilończyk nie współżyją z mężczyznami), podobnie jak prorokini boga w Patarze w Licji, ilekroć jest wyznaczona;bo nie zawsze jest tam miejsce wróżenia;ale kiedy zostaje wyznaczona, zostaje na noc zamknięta w świątyni.” (Herodot 1:181, 182 źródło)

Negacja pisowni Nabuchodonozor

Księga Daniela używa słowa Nabuchodonozor z „n” w przedostatniej sylabie zamiast „r”; dlatego, argumentują krytycy, musiała zostać napisana 370 lat później. Ale Ezdrasz pisze go przez „n”. Tak samo jest w 2 Księdze Królewskiej, 1 i 2 Księdze Kronik, i tak samo jest w Księdze Jeremiasza siedem razy na szesnaście.

Jeremiasz (data powstania 586-570 B.C.) poprzedził Daniela (data powstania 536-530 B.C.) i jeśli albo Księgi Kólerwskie (data powstania 561-538 B.C.) czy też Księgi Kronik (data powstania 450-430 B.C.) zostały napisane w Babilonie, mamy tę samą pisownię w tym samym kraju i w tym samym czasie.
.

Negacja w oparciu o język grecki

Co do greckich słów w Księdze Daniela, na których Driver opiera się, aby udowodnić późną datę: kiedy odkryjemy, że są to nazwy instrumentów muzycznych i że Babilończycy znali Greków w handlu i na wojnie, a także zdamy sobie sprawę, że instrumenty muzyczne noszą ze sobą ich rodzime nazwy, ten argument znika jak reszta.
.

Negacja daty niewoli
.

Dan. 1:1 W trzecim roku panowania Joakima, króla Judy, do Jerozolimy nadciągnął Nabuchodonozor, król Babilonu, i obległ ją.

Ale, jak się twierdzi, Daniel podaje początek niewoli w trzecim roku Jehoiakima, 606 r. p.n.e., podczas gdy Jerozolima nie została zniszczona aż do 587 r. p.n.e.,

Daniel datuje niewolę od czasu, gdy on i inni młodzieńcy zostali porwani. Rzut oka na historię podpowie, kiedy to było. Faraon Necho wyszedł z Egiptu przeciwko Babilonowi w 609 p.n.e. Spotkał i pokonał Jozjasza pod Megiddo. Następnie pomaszerował na północ. W ciągu trzech miesięcy pomaszerował z powrotem do Egiptu, nie dokonawszy niczego przeciwko Babilonowi. Przerwa między 609 a 605 p.n.e. była okazją dla Nabuchodonozora. Zabezpieczył jako sojuszników lub poddanych różne plemiona w Palestynie, jak wynika z Berosusa. Wśród pozostałych „Jehojakim został jego sługą na trzy lata” (2 Król. 24:1). W tym czasie brał jako gości lub zakładników szlachecką młodzież. Pod koniec trzech lat, w 605, Necho pojawił się ponownie w drodze do śmiertelnego Karkemisz. Jehojakim wyrzekł się Nabuchodonozoa i stanął po stronie Necho.

Miłosierna Opatrzność odliczyła siedemdziesiąt lat niewoli od pierwszej deportacji, a Daniel mówi nam, kiedy to było. Niewola zakończyła się w 536 p.n.e.
.

Negacja języka aramejskiego

Jeden z krytyków powiedział, że w Babilonie nie mówiono po aramejsku. Inni, nie tak pewni siebie, mówili, że aramejski w Babilonie był inny niż aramejski Daniela. Żaden z nich nie wiedział, jakim aramejskim mówiono w Babilonie. Był jeszcze aramejski Ezdrasza. Przypominało to Daniela, a Ezdrasz pochodził z Babilonu. Aby uratować swoją argumentację, zmienili na późniejszą datę powstania Księgi Ezdrasza.

W 1906 i 1908 roku odkopano zwoje papirusowe w języku aramejskim, napisane w V wieku przed Chrystusem. Nie można w tym przypadku sugerować redaktorów i innych wymyślonych osób, a więc argument aramejski odchodzi w zapomnienie. Przed tymi ostatnimi znaleziskami broń aramejska zaczęła tracić swoją moc. Gliniane tabliczki, których tysiące zostały znalezione w Babilonii, są dokumentami prawnymi i zostały napisane w języku babilońskim. Na grzbietach niektórych z nich znajdowały się aramejskie znaki akt, podające w skrócie ich treść. Były to dokumenty, do których można było się odwołać i najwyraźniej były napisane w języku ludu, tym samym, którego używali przerażeni Chaldejczycy, gdy zagrażał im rozgniewany monarcha

Dan. 2:4 Wtedy Chaldejczycy odpowiedzieli królowi po syryjsku: Królu, żyj na wieki! Opowiedz sen swoim sługom, a objaśnimy jego znaczenie.

Istnieje kilka innych rzekomych nieścisłości, bardziej niepoważnych niż powyższe. Brak miejsca nie pozwala na ich rozważenie tutaj.
.

Inne zastrzeżenia

Dwa nowe zastrzeżenia co do autentyczności Księgi Daniela pojawiły się w słowniku biblijnym, zredagowanym przez trzech amerykańskich duchownych. Artykuł o Danielu stwierdza, że

„BABA BATHRA (trzeci z traktatów talmudycznych) przypisuje to pismo nie Danielowi, ale wraz z kilkoma innymi księgami ludziom z Wielkiej Synagogi”.

To stwierdzenie jest poprawne w słowach, ale przez ukrycie wywołuje fałszywe wrażenie. Podstęp tkwi w zwrocie: „kilka innych ksiągi”. Jakie są te inne księgi? Są to Ezechiel, Ozeasz, Amos – wszyscy pomniejsi prorocy – i Estera. Samo stwierdzenie jest nonsensowne, jak wiele innych rzeczy w Talmudzie, ale niezależnie od jego znaczenia, stawia ono Daniela na równi z Ezechielem i resztą.

Inny zarzut jest następujący: Rozdział 11 [Daniela] z jego czterema światowymi królestwami jest wspaniale wyjaśniony, gdy patrzy się na niego z tego punktu widzenia [tj. jako na wytwór Machabeuszy]. Trzecie z tych królestw jest wyraźnie nazwane Perskim. Czwarte, które ma nastąpić później, jest ewidentnie greckie.

Dan. 11:2 A teraz oznajmię ci prawdę: Oto jeszcze trzej królowie będą panować w Persji, potem czwarty wzbogaci się o wiele bardziej niż wszyscy, a gdy się umocni w swoich bogactwach, podburzy wszystkich przeciw królestwu Grecji.

Każde zdanie w tym jest fałszywe. Rozdział nie mówi nic o czterech światowych królestwach. Ani 11:2 nie mówi wyraźnie, ani w żaden inny sposób, że Persowie byli trzecimi, ani że Grecy byli czwartymi.

Nie oferuje się żadnego wyjaśnienia ani modyfikacji tych zdumiewających stwierdzeń. Jak pisarz mógł spodziewać się, że uniknie wykrycia? To prawda, że Baba Bathra jest niedostępna dla większości ludzi, ale Daniel 11 jest w rękach każdego.

Daniel był mądrym i znanym człowiekiem w czasach Ezechiela, w przeciwnym razie cała ironia z Ezech. 28:3 traci sens.

Ezech. 28:3 Oto jesteś mądrzejszy od Daniela, żadna tajemnica nie jest zakryta przed tobą;

Był on również wybitny z powodu dobroci i musiał być uważany za szczególnego odbiorcę łaski Bożej i mieć stosunki z Najwyższym jak Noe i Hiob.

Ezech. 14:20  Choćby Noe, Daniel i Hiob byli pośród niej, jak żyję, mówi Pan BÓG, żadną miarą nie wybawiliby ani syna, ani córki; oni przez swoją sprawiedliwość wybawiliby tylko swoje dusze.

Uderzająca kolokacja: Noe – drugi ojciec rodzaju ludzkiego, Hiob – poganin i Daniel – Żyd.

Daniel jest lepiej poświadczony niż jakakolwiek inna księga Starego Testamentu. Ezechiel wspomina o tym człowieku. Wydaje się, że Zachariasz czytał tę księgę. Nieudolna próba Septuaginty, aby zmienić przepowiednię katastrofy w przepowiednię obietnicy; uznanie Daniela za proroka przez naszego Zbawiciela – to są poświadczenia. Porównaj Ezechiela; w Biblii nie ma ani słowa, które by wskazywało na to, że on kiedykolwiek istniał, ale ponieważ nie przepowiada on wyraźnie Zbawiciela, nie podnosi się przeciwko niemu głosu, ani nie wymachuje piórem.

Na podstawie źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email