Kim był Korneliusz?

Korneliusz był rzymskim żołnierzem (gojowskim), w legionie italskim, który był armią ochotniczą z Italii. Był częścią regimentu (bandy lub kohorty) żołnierzy składających się z około 600 – 800 mężczyzn. Dla porównania legion to od 3000 do 6000 ludzi. Jak widać 6 Centurionów i ich żołnierzy tworzyło 1 Kohortę żołnierzy. 10 Kohort tworzyło 1 Legion żołnierzy.

Korneliusz był co najmniej dowódcą kohorty, wymiennej z nazwy Italska czyli 1 legionowej a ta składała się z 800 ludzi. Zazwyczaj dowódca kohorty był trybunem lub legatem podlegał konsulowi. Korneliusz nie mógł być dowódcą centurii gdyż ci ni mogli mieć domów i rodziny. Dom i rodzina przysługiwała im dopiero po minimum 20 latach służby (zazwyczaj dopiero po skończeniu służby centurion dostawał ziemię i mógł się żenić mieć rodzinę). Legionista centurion był bardzo nisko wynagradzany i nie stać go było na dom i sługi Dlatego żołnierze żyli z grabieży wojennych i nigdy nie żyli poza koszarami. Żaden setnik centurion nie mógł mieć służby chyba że sprawował wyższą funkcje w legionie minimum Trybun. – Michał Roszak

Kwatera główna sił rzymskich w Judei była w Cezarei. Stąd wnioskujemy, że Korneliusz nadzorował około 100 ludzi, którzy mogliby być określani jako regionalne dowództwo.
.


Tło kulturalno historyczne

W czasach republiki centuriona wybierali żołnierze, a w czasach cesarstwa mianowany był przez Legata. Najczęściej centurionami zostawali najbardziej doświadczeni i zasłużeni żołnierze w legionie. Centurioni również byli zhierarchizowani w zależności od tego, którą centurią w legionie dowodzili. Głównym centurionem legionu był dowódca I centurii I kohorty – Primus Pilus lub Primipilus.

Pilus Primus lub Primipilus był starszym centurionem rzymskiego legionu. Starszy centurion legionu i dowódca pierwszej kohorty był nazywany Primus Pilus, żołnierzem zawodowym i doradcą Legata. Podczas gdy każda normalna kohorta składała się z pięciu do ośmiu Centurii (zwykle sześć w drugiej grupie kohort decjusza), ta, którą prowadził Primus Pilus (pierwszy) miała około dziesięciu centurii, czyli 800 -1000 ludzi. Posiadał również szereg innych pracowników, takich jak kucharze, urzędnicy itp. to znaczy nie żolnierze.

Tylko ośmiu oficerów w legionie w pełni dowodzonym przekroczyło Primus: Legat (lēgatus legiōnis ) dowodzący legionem; starszy trybun (Tribunus Laticlavus); Prefektobozowy (Praefectus Castrorum); i pięć Trybunów juniorskich (tribūnī angusticlāviī ). Na jego rozkaz byli wszyscy inni centurionowie i żołnierze legionu, a nad nim byli tylko Legaci- Legatus Legionis -,Tribune Laticlavio i Praefectus Castrorum. Z racji swojego doświadczenia brał udział w spotkaniach Sztabu Generalnego.

Służba za Centurio Primus Pilus była wykonywana przez jeden rok, po czym większość Primipilarów otrzymała licencję i weszła do jazdy Cesarskiej, jako rycerze rzymscy, co dało im prawo do udziału w życiu społeczności miejskiej i dążyć do cursus honorum z rzymskich equites, lub osiedlić się w Rzymie i doradzać bezpośrednio cesarzowi i jego generałom. W wojsku pozostało jednak kilka Primipilarów, w bardzo rzadkiej rangi Primus Pilus Bis lub Praefectus Castrorum legionu. – źródło

Czyli obaj Centurioni byli Primus Pilus gdyż mieli służbę. Centurioni II-VIII stopnia takiej możliwości nie mieli podlegali zwykłym zasadom skoszarowania, nie byli osobami publicznymi. Tylko Primus Pilus mógł mieć rodzinę często spełniał też funkcje prokuratorsko sadowniczą zakładając że w Palestynie stacjonował legion to oficerow o tym stopniu było 8 Primus Pilus.

Wśród Primus Pilus byli Trybuni tych często spotykamy w Nowym Testamencie. Jeden z nich dowodził jeden pojmaniem Jezusa dowodząc kohortą, gr. σπειραν speiran

Mat. 27:27 Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium, a (tam) zgromadzili wokół Niego całą kohortę
.
Marek 15:16 Żołnierze odprowadzili Go więc na wewnętrzny dziedziniec, to jest do Pretoriom, i zwołują całą kohortę
.
Jan 18:3 Judasza zatem wziąwszy kohortę oraz straż podległą arcykapłanom i 1 faryzeuszom, przychodzi tam z pochodniami, lampami i z orężem.
.
Jan 18:12 więc kohorta i trybun i podwładni judejscy schwytali Jezusa i związali Go

Wniosek: Jezusa pilnowało i pojmało 600 ludzi a dowodził Trybun, gr. χιλιαρχοις chiliarchois – tysięcznik
.


Jaki był stosunek Korneliusza do wczesnego Kościoła?

Korneliusz wraz ze swoją rodziną byli według Pisma Świętego pierwszymi poganami nawróconymi na chrześcijaństwo i jako pierwsi poganie zostali dodani do Kościoła Nowego Testamentu. Należy pamiętać, że Korneliusz żył w okresie przejścia pomiędzy Starym a Nowym Przymierzem oraz że w Starym Przymierzu występowali ludzie zbawieni na podstawie wiary, zwani Świętymi Starego Przymierza. Ludzie ci byli usprawiedliwieni tak jak wszyscy: ze względu na Bożą łaskę przez wiarę, czego rezultatem była bojaźń Boża przejawiająca się dobrymi uczynkami.

Dalsza analiza przypadku Korneliusza wykaże, że

  1. Pismo sugeruje, że Korneliusz był naocznym świadkiem służby Jezusa i Jego zmartwychwstania.
    .
  2. Pismo sugeruje, że Korneliusz był wierzącym ze zględu na wyznanie wiary i jego czyny, zanim spotkał Apostoła Piotra.
    .
  3. Pismo sugeruje, że spotkanie Piotra z Korneliuszem służyło jego oficjalnej akceptacji w Kościele Nowego Testamentu oraz umocnieniu jego relacji z Kościołem i Bogiem za pomocą dowodów i znaków jakie towarzyszyły napełnieniu Duchem Świętym.
    .

Korneliusz jako naoczny świadek służby Jezusa i Jego Zmartwychwstania

Spójrzmy na niektóre z tych dowodów:

Część zrozumienia relacji Korneliusza z Kościołem Nowego Testamentu i Apostołami ma swoje źródło zarówno w Jego własnym świadectwie, jak i świadectwie Apostoła Piotra, kiedy rozpoczął on dialog z Korneliuszem.

Dzieje 10:28 Wiecie, że nie wolno Żydowi przestawać z cudzoziemcem albo przychodzić do niego. Lecz Bóg mi pokazał, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym lub nieczystym.

Piotr odnosi się tutaj do oddzielenia Żyda od osób uważanych za ceremonialne i religijnie nieczyste. Podobnie do dyskusji Jezusa z Niewiastą u studni z Samarii (Jan 4:9) możemy lepiej zrozumieć nacjonalizm i purytianizm Piotra przez religijne, semickie oczy.

Jan 4:9 Wtedy Samarytanka powiedziała do niego: Jakże ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o coś do picia? Gdyż Żydzi nie obcują z Samarytanami.

Chociaż Piotr szybko wyznaje, że Pan pokazał mu, że nie powinien nazywać żadnego człowieka „pospolitym czy nieczystym„, to jednak zmaga się z ideą posiadania relacji z poganinem, bez względu na to, czy Goj jest wierzącym, czy nie. Piotr jednak w swoim sprawozdaniu wskazuje, że Korneliusz doskonale rozumiał tą tradycję:

Dzieje 10:29 Wiecie, że nie wolno Żydowi przestawać z cudzoziemcem albo przychodzić do niego.

W skrócie, nie tylko Piotr miał tę „wiedzę” o tradycji, ale Korneliusz również ją posiadał i Piotr przemawia do niego, posługując się obustronnie znanym „faktem”.

Dzieje 10:34-37 34 Wtedy Piotr otworzył usta i powiedział: Prawdziwie dostrzegam, że Bóg nie ma względu na osoby; 35 Ale w każdym narodzie miły jest mu ten, kto się go boi i czyni to, co sprawiedliwe. 36 A jeśli chodzi o słowo, które posłał synom Izraela, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa, który jest Panem wszystkich; 37 Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan;  

Werset 37 wskazuje, że Korneliusz „znał” słowa Jezusa. Piotr mówi:

jeśli chodzi o słowo, które posłał synom Izraela, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa, który jest Panem wszystkich; Wy wiecie co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan;  

Co się działo po chrzcie Jana? Od tego momentu rozpoczęła się służba Jezusa. Piotr potwierdza Korneliuszowi fakty, które są mu już znane. Korneliusz znał ewangelię.

Odnosząc się do terminu „począwszy od Galilei” Richard Bauckham w swojej przełomowej pracy, „Jezus i świadkowie” mówi:

Później w Dziejach Apostolskich Łukasz przedstawia Piotra głoszącego podsumowanie historii ewangelii z dokładnie tymi samymi detalami i z potwierdzeniem świadectwa zmartwychwstania „…” Znaczącym jest że słowo „początek” (arxamenos) pojawia się ponownie, odnosząc się tutaj do wiadomość głoszonej przez Jezusa, która rozpoczęła się od Galilei po chrzcie wygłoszonym przez Jana (Dzieje 10:37) . „Richard Bauckham, ” Jezus i świadkowie „ 2006 Eerdman’s Publishing str. 115

Piotr mówił o orędziu Jezusa głoszonym i znanym od „początku” (arxamenos), o którym Korneliusz „wiedział” lub które poznał. Tak, Korneliusz mógł poznać tę wiadomość po jej „rozpoczęciu„, ale Korneliusz mógł również być świadkiem tego przesłania podczas życia Jezusa, mógł być nawet naocznym świadkiem zmartwychwstania. W każdym bądź razie jego zrozumienie orędzia Jezusa nie rozpoczęło się, gdy Piotr wszedł do jego domu. Wiedza ta będzie bardzo pomocna w wyjaśnieniu zagadnień dotyczących Korneliusza.
.


Kiedy Korneliusz mógł zostać naocznym świadkiem posługi Jezusa?

Mat. 8:5-9 5 A gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, przyszedł do niego setnik i prosił go: 6 Panie, mój sługa leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. 7 I powiedział mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. 8 Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. 9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Mówię jednemu: Idź, a idzie; a drugiemu: Chodź tu, a przychodzi; a memu słudze: Zrób to, a robi.

Ta historia nienazwanego „centuriona” znajduje się również w Łuk.7:6. Ta historia jest zgodna z tą znalezioną w Dziejach w następujący sposób:

  1. Cezarea leży około 70 km. na południowy-zachód od Kafarnaum.  Z pewnością był to region lub obszar, w którym Korneliusz i jego grupa dowodzenia mogli uzyskać władzę nadzorowania.
    .
  2. Centurion uznaje, że rozumie żydowską tradycję ograniczonej społeczności z nie-Żydami (Panie, nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach,). Jest to zgodne ze świadectwem Piotra i zgodnie z tym, co Korneliusz już „wiedział”. (Wiecie, że nie wolno Żydowi przestawać z cudzoziemcem albo przychodzić do niego)
    .
  3. Centurion uznaje, że jest on jednocześnie autorytetem i „pod” autorytetem. (Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy) Jest to zgodne z tym, co wiemy o Korneliuszu w Dziejach 10.
    .
  4. Ten człowiek jest człowiekiem o wyjątkowej wierze w Dziejach 10:2 (Pobożny i bojący się Boga wraz z całym swoim domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga), Jezus potwierdza to samo o centurionie w Łuk. 7:9 (powiadam wam: nie znalazłem tak wielkiej wiary, nawet w Izraelu)
    .
  5. Nie mieszkał w koszarach lecz w domu oraz posiadał sługi (Łuk. 7:10 Ci zaś, którzy byli posłani, po powrocie do domu zastali zdrowym sługę, który chorował). To samo obserwujemy w przypadku centuriona Korneliusza (Dzieje 10:2.7 2 Pobożny i bojący się Boga wraz z całym swoim domem… 7 zawołał dwóch swoich sług i pobożnego żołnierza spośród tych, którzy stale mu posługiwali). W obu przypadkach mamy do czynienia osobą w randze zamożnego  trybuna a może nawet legata a nie ze zwykłym centurionem, którego nie było stać ani na dom ani na śługi.

Chociaż są to tylko podobieństwa, są one podobieństwami, które mogą dać znaczący wgląd w to, kim był Korneliusz i nie można ich po prostu odrzucać ze względu na wygodę.
.


Czy Korneliusz był „zbawiony” i „wierzący”, zanim poznał Piotra?

Dzieje 10:2-4 2 Pobożny (εὐσεβής eusebes) i bojący się Boga wraz z całym swoim domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga. 3 Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Boga, który przyszedł do niego i powiedział: Korneliuszu! 4 A on uważnie patrzył na niego i będąc przestraszonym, zapytał: Co, Panie? I odpowiedział mu: Twoje modlitwy i jałmużny dotarły przed oblicze Boga jako przypomnienie.

Istnieją przekonujące dowody na to, że Korneliusz był wierzącym, zanim spotkał się z Piotrem w Dziejach 10, że jesteśmy przedstawieni Korneliuszowi w następujący sposób:

  • Jest człowiekiem „pobożnym” (wers 2  Pobożny)
  • Boi się Boga (wers 2 i bojący się Boga)
  • Jego rodzina trwa w kulcie (wers 2 wraz z całym swoim domem)
  • Jest szczodrym ofiarodawcą (wers 2 Dawał on wielkie jałmużny ludowi)
  • Jest wierny Bogu na modlitwie (wers 2 i zawsze modlił się do Boga)
  • Miał wizję anioła Pańskiego, którego rozpoznaje (wers 3 ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Boga)
  • Oferuje modlitwy, które dotarły do Boga (wers 4 Twoje modlitwy i jałmużny dotarły przed oblicze Boga jako przypomnienie)

Te cechy nie są cechami osoby, która jest po prostu dobrym pogańskim czcicielem swoich czasów. Częścią problemu jest zrozumienie słowa „pobożny”, które wielu uczonych stosowało do opisania religijnej greki. Tradycyjnie utrzymywano, że słowo to nie ma „chrześcijańskiego” sentymentu religijnego.

εὐσεβής eusebesoddany, boży, obowiązkowy względem Boga

Apostoł Piotr przeciwstawia pobożnym niesprawiedliwych. Ci pierwsi będą wyrwani z pokusy, podczas gdy ci drudzy zostaną zachowani na sąd i wieczne potępienie. Zatem pobożni są sprawiedliwi a niesprawiedliwi nie są pobożni (pobożność przejawia się między innymi oddaleniem od grzechu).

2 PIotra 2:9 Umie Pan pobożnych (εὐσεβεῖς eusebeis) wyrwać z pokusy, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu, aby byli ukarani;

Refleksyjne użycie słowa εὐσεβής eusebes, które odnosi się do Korneliusza, wskazuje, że „czcił” Boga lub zachowywał Boga w „uwielbieniu” poprzez swoje działania i styl życia To nie mogą być działania zgodne z tradycjami pogaństwem lub cechujące nienawróconego grzesznika, który nie zna Boga lub przesłania Jezusa. Eusebes to energia, która kierowana przez świętą bojaźń Bożą znajduje wyraz w czynach. Słowo „pobożny” z pewnością nie wskazuje na pogański kult. W rzeczywistości słowo użyte w tym kontekście jako żarliwy eusebus potwierdza aktywną i żywą służbę Bogu lub wierze religijnej.

Korneliusz jest również nazwany człowiekiem bojącym się Boga (wers 2). Osobę taką cechują wiedza o Bogu, posłuszeństwo Jego przykazaniom, upamiętanie z grzechów, przemiana serca. Wszystko to są cechy osoby zbawionej.

Przysł. 1:7 Bojaźń PANA jest początkiem wiedzy, ale głupcy gardzą mądrością i karnością.

Przysł. 9:10 Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.

Przysł. 14:16 Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.

Przysł. 8.13 Bojaźń PANA to nienawidzić zła. Ja nienawidzę pychy, wyniosłości, złej drogi i ust przewrotnych.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że gdy Korneliusz rozmawia z aniołem, ten zaleca mu spotkanie z Piotrem, który ma przekazać Korneliuszowi co ma robić.

Dzieje 10:6 On ci powie, co masz robić.

Zbawienie nie jest z uczynków lecz z łaski przez wiarę. Dlatego niewiarygodnym jest, aby Piotr miał przekazać Korneliuszowi polecenia wykonania czynności skutkujących zbawieniem.

Efez. 2:8-9 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9 Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.

Rzym. 3:20 Dlatego z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało w jego oczach, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.

Korneliusz był nazwany człowiekiem sprawiedliwym w oczach Bożych

Dzieje 10:22 Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bojący się Boga
.
Dzieje 10:34-35 34 Wtedy Piotr otworzył usta i powiedział: Prawdziwie dostrzegam, że Bóg nie ma względu na osoby; 35 Ale w każdym narodzie miły jest mu ten, kto się go boi i czyni to, co sprawiedliwe.

Zwróćmy uwagę na inną bogobojną osobę, która była uzana przez Boga za sprawiedliwą. Mowa o Symeonie, świętym Starego Przymierza. Jemu również Bóg dał objawienie mesjanistycze. Symeon, w odróżnieniu do Korneliusza, nie doczekał się momentu ukrzyżowania Chrystusa a jednak był uznany przez Boga za świętego.

Łuk. 2:25-26.29 25 A był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim. 26 I objawił mu Bóg przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego… 29 Teraz pozwalasz odejść twemu słudze, Panie, w pokoju, według twego słowa;

Nie jest możliwe, aby to była ludzka sprawiedliwość, ponieważ nikt nie jest sprawiedliwy w oczach Bożych. W obu przypadkach była to przypisana, Boża sprawiedliwość wynikająca z łaski Bożej wyrażona przez wiarę w Mesjasza.

Rzym. 3:10 Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego;

Psalm 14:3 Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy jednakowo znikczemnieli. Nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.

Psalm 130:3 Jeżeli będziesz zważał na winy, Panie, Panie, któż się ostoi?

Psalm 22:2 Błogosławiony człowiek, któremu PAN nie poczytuje nieprawości i w którego duchu nie ma podstępu.

Jer. 23:6 Za jego dni Juda będzie zbawiona, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. A to jest jego imię, którym będą go nazywać: PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.

Izaj. 53:5-6 5 Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni.  Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, ażdy z nas zboczył na swą drogę,  PAN włożył na niego nieprawość nas wszystkich.  

Izaj. 53:11-12 11 Z udręki swojej duszy ujrzy owoc i nasyci się. Mój sprawiedliwy sługa swoim poznaniem usprawiedliwi wielu, bo sam poniesie ich nieprawości. 12 Dlatego dam mu dział wśród wielkich, aby dzielił się zdobyczami z mocarzami, ponieważ wylał swoją duszę na śmierć. Został zaliczony do przestępców, sam poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami

Wiemy, że nikt, kto jest w ciele nie podoba się Bogu. Osoby cielesne są martwe duchowo. Zatem ich modlitwy są cielesne i jako takie Bogu podobać się nie mogą.

Rzym. 8:8 Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.

W przeciwieństwie do powyższego widzimy, że modlitwy Korneliusza Bogu się podobały.

Dzieje 10:4 Twoje modlitwy i jałmużny dotarły przed oblicze Boga jako przypomnienie.

Były dowodem pobożności Korneliusza wobec Boga i zostały przyjęte jako takie. Chociaż nie złożył ofiary według żydowskich praw; chociaż nie był obrzezany; jednak postępując zgodnie ze światłem, które miał, jego modlitwy były wysłuchane, a jego jałmużny zaakceptowane jako dar wierzącego serca.

Izaj. 59:1-2 1 Oto ręka PANA nie jest skrócona, aby nie mogła zbawić, ani jego ucho nie jest przytępione, aby nie mogło wysłuchać. 2 Ale wasze nieprawości uczyniły przepaść między wami a waszym Bogiem i wasze grzechy sprawiły, że ukrył twarz przed wami, tak że nie słyszy.

Jan 9:31 A wiemy, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników, ale jeśli ktoś jest czcicielem Boga i wypełnia jego wolę, tego wysłuchuje.

Korneliusz był zarówno zbawiony jak i wierzący, zanim Piotr odwiedził jego dom. Był Świętym Starego Testamentu, który potrzebował włączenia do Kościoła, który powstał 10 lat przed odwiedzinami Piotra.

Jeśli chodzi o judaizm, Korneliusz był uznawany za prozelitę bramy, który w odróżnieniu od prozelity sprawiedliwości był nieobrzezany i przestrzegał częśći Prawa Mojżeszowego oraz uczęszczał do Świątyni do miejsca dozwolonego dla wierzących wywodzących się z pogan. Prozelita bramy nie był ochrzczony żydowskim chrztem.
.


Misja Piotra: oficjalnaj akceptacja Korneliusza i jego domu w Kościele Nowego Testamentu oraz umocnieniu jego relacji z Kościołem i Bogiem

Dzieje 11:14 On ci powie słowa, przez które będziesz zbawiony, ty i cały twój dom.

Misja Piotra nie miał zapewnić zbawienia jako kwestii wiary, którą Korneliusz już posiadał, ale zbawienie jako kwestię włączenia do Kościoła, włączenia w plan Boży i przyłączenia do ludu Bożego.

W Dziejach Apostolskich 10:5-6 Korneliusz otrzymał instrukcję, co zrobić, podczas gdy Piotr powiedział Korneliusziowi słowa, dzięki którym będzie zbawiony. Jeśli odnieść obie wypowiedzi do aktu zbawienia, byłaby to synergiczna relacja, w której Korneliusz bierze udział w swoim własnym zbawieniu (zbawienie z uczynków – zatem fałsz). Innymi słowy, Korneliusz byłby odpowiedzialny za zbawienie samego siebie.

Ta obserwacja jest bardzo problematyczna, ponieważ Korneliusz musiałby pomagać Bogu w zbawieniu…

Jak zatem Korneliusz miał być zbawiony on i jego dom?

Wiemy już, że „zbawienie” dokonuje się przez wiarę w sercu, która jest Bożym darem, co skutkuje wyznaniem wiary

Rzym. 10:9-11 9 Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. 10 Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku  zbawieniu. 11 Mówi bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.

2 Piotra 2:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;

Dzieje 18:27 Kiedy chciał udać się do Achai, bracia go zachęcili i napisali do uczniów, aby go przyjęli. Gdy tam przybył, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej.

Efez. 2:8-10 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.

Czasownik, jaki został użyty w Dziejach 11:14 to σῴζω sozo uwolnić z niebezpieczeństwa wprowadzić i do bezpieczeństwa, leczyć, chronić, czynić dobrze, zagwarantować zbawienie, przywrócić, uczynić dobrze

Słowa Piotra potwierdziły i pogłębiły wiarę Korneliusza w zbawienie zapewnione przez Mesjasza. Dary Ducha Świętego zostały udzielone wierzącemu Korneliuszowi i jego domownikom (identyczne z tymi, jakich doświadczyli nawróceni Żydzi). Zbawienie o jakim mowa polegało na zabezpieczeniu ich pozycji w Kościele, do którego zostali wprowadzeni oficjalnie jako pierwsi w historii świata poganie. Korneliusz i jego dom, żyjąc na przełomie ekonomii zbawienia byli pierwszymi starotestamentowymi świętymi wywądzącymi się z pogan, którzy uzyskali udział w zbawieniu zapewnionym przez ekonomię Nowego Przymierza.

Dzieje 10:47-48 47 Czy ktoś może odmówić wody, żeby byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? 48 I nakazał ochrzcić ich w imię Pana.

.


Końcowa uwaga

Francis Turretin w Instytutach Teologii Elenktycznej 1.1.4 par. XIX potwierdza, że Korneliusz był Starotestamentowym Świętym.

Chociaż z urodzenia był poganinem, Korneliusz był jednak prozelitą z religii. Chociaż nie mógł uwierzyć, że Mesjasz przyszedł i był tym Jezusem, którego głosił Piotr, to jednak mógł wierzyć wraz z Żydami z wyroczni proroków, że przyjdzie. Dlatego nie należy go zaliczać do pogan, ale do patriarchów, którzy oczekiwali zbawienia od Odkupiciela, który jeszcze się nie objawił. Dlatego przez przyjście Piotra nie otrzymał on początku, ale wzrost wiary.

 

Na podstawie Źródło