Spis treści
Od autora
“Nieświadomy chrześcijanin to sklep diabła, w którym wykuwa wszelkiego rodzaju niegodziwości” – Anonim
.
„Ignorancja to głębokie piekło” – Jan Chryzostom
Purytanie bez wątpienia wywarli głęboki wpływ na mnie i moją więź z Chrystusem. Przybliżyli mnie do Chrystusa, w wyniku czego czuję sympatię do nich i ich pracy. Jedno studium Wyznania Westminsterskiego z 1647 r. sprawi, że każdy myślący chrześcijanin nabierze przekonania o wielkości teologii purytańskiej.
Cytaty które zaprazentuje są w większości wzięte z dzieł purytańskich, które opublikowaliśmy za pośrednictwem Puritan Publications.
Nathanael Holmes (1599 – † 1678)
Ten biegły w hebraistyce purytański teolog i biskup o mocno kalwinistycznej teologii był jednym z pierwszych kaznodziejów, którzy wstąpili do Uroczystej Ligi i Przymierza. Holmes pod koniec 1643 roku stał się milenialistą i założył niezależną kongregację. W teologii dbał o duchową czystość oraz wolność chrześcijan nie udzielając jednocześnie licencji na grzeszenie. [18]
“Kiedy posiadamy Boga i nie jesteśmy nikim innym, jak tylko Jego, wiara przyciąga do nas Chrystusa.” – Nathaniel Holmes, God, a Rich Supply of All Good, 18.
“Bóg wie, że mamy wiele nieszczęść, więc On równoważy je swoimi wieloma miłosierdziami.” – Nathanael Holmes, God, a Rich Supply of All Good, (Crossville, TN: Puritan Publications, 2021) 61.
Thomas Hooker (1586 – † 1647)
Po nawróceniu służył jako kaznodzieja-wykładowca i katecheta w Emmanuel College, gdzie jego kazań słuchało wielu duchowych przywódców Anglii […]. Na jego kazania przychodziły tłumy słuchaczy – pomimo tego, że pobudzał ich sumienia przenikliwymi „praktycznymi przykładami”. Jeden ze słuchaczy uznał Hookera za najlepszego kaznodzieję podającego zastosowania praktyczne. Z kolei Mather powiedział: „nastąpiła wielka poprawa obyczajów nie tylko w tym mieście, lecz także we wszystkich okolicznych miejscowościach, skąd wierni przychodzili słuchać jego kazań” […] W 1629 roku kazania Hookera przeciwko niektórym rytuałom anglikańskim obudziły podejrzenia arcybiskupa Lauda. Po kilku dyskusjach Hooker został pozbawiony lektoratu w Chelmsford. [19]
W odniesieniu do skutecznego korzystania ze środków łaski Thomas Hooker powiedział: “niech Pan robi to, co chce, a my róbmy to, co powinniśmy” – Thomas Hooker, Biedny wątpiący chrześcijanin przyciągnięty do Chrystusa
“Prawda jest taka, (którą proszę, abyście zauważyli), że to nie właściwie nasza niegodność, ale nasza pycha i wyniosłość przeszkadzają nam w przyjściu do Chrystusa; bo chcielibyśmy mieć coś od siebie, a nie wszystko od Niego”. – Thomas Hooker, tamże
Domniemanie jest grzechem widzianym w kościele. „Nie mogę swobodnie chodzić, nie mogę powtórzyć kazania, nie mam tych łask, które mają święci; ale mam nadzieję, że zostanę zbawiony tak samo jak oni”. To zabiło tak wiele tysięcy dusz, które teraz ryczą w piekle; mogą podziękować za to zarozumiałości”.- Thomas Hooker
John Jackson (1600 – † 1648)
Informacje o tym kaznodziei są dość skąpe. czyli zwolennikiem króla jako głowy państwa. Po nawróceniu został diakonem a następnie kaznodzieją Ewangelii w 1623 roku W tym czasie objął probostwo w Marske w North Riding of Yorkshire, a w konsekwencji także w Barwick-in-Elmet. Jest autorem kilku traktatów o praktycznej pobożności. Chociaż Jackson był przesiąknięty purytanizmem, był także rojalistą; [20]
“Nieskończenie dotyczy to wszystkich ludzi, aby dokonali pewnego dzieła wynikającego z ich zbawienia, ponieważ kiedy umrą, będą wielkimi przegranymi; stracą nie tylko swoje wygody na ziemi, ale także radości nieba, bez żadnej nadziei na odzyskanie, (Łuk. 16:23-24).” – John Jackson
Samuel Lee (1625 – † 1691)
Uczył się w St. Paul’s School pod kierunkiem dr Gilla. W lipcu 1655 roku został mianowany przez Cromwella kaznodzieją. W 1659 roku został usunięty z funkcji przez komisję parlamentu Hump. Lee był dobrym uczonym, mówił płynnie po łacinie i dobrze znał chemię i medycynę. Skłaniał się bardziej do niezależności niż do prezbiterianizmu. Zmarł na gorączkę, ogarnięty żalem za rodziną, z którą został rozdzielony. [21]
„Pragnienia wzniecane przez medytację to iskry, które rozpalają modlitwę” – Samuel Lee, Natura i metoda tajnej modlitwy
Christopher Love (1618 – † 1651)
Love był pierwszym duchownym, który odrzucił kanony arcybiskupa Lauda (1640), w wyniku czego zawieszono go w obowiązkach duchownego. […] w 1641 roku Love został uwięziony z powodu wygłoszonego w Newcastle kazania, w którym potępił błędy Modlitewnika powszechnego oraz przesądne ceremonie w Kościele anglikańskim. Przez kilka miesięcy wygłaszał kazania zza krat więzienia do tłumów zgromadzonych słuchaczy. W końcu przeniesiono go do Londynu, gdzie odbył się proces przed sądem królewskim, w wyniku którego został uniewinniony.
14 maja 1651 roku policja Olivera Cromwella aresztowała Love’a za rzekomą współpracę ze szkockimi prezbiterianami, którzy zdobywali fundusze w celu przywrócenia panowania Karola II. Love zaprzeczył tym zarzutom, jednak w wyniku procesu uznano go winnym zdrady za udział w sprawie, którą nazwano „spiskiem Love’a”. Jego żona oraz liczni przyjaciele, wśród nich kilku wybitnych duchownych z Londynu, wstawiało się za nim, jednak bezskutecznie. Gorliwi republikańscy Independenci byli zdecydowani go zniszczyć. Trzydziestotrzyletni Love został ścięty w Londynie na wzgórzu Tower Hill 22 sierpnia 1651 roku. [22]
“Niebo jest celem i jeśli nie będziesz biegł, nigdy go nie zdobędziesz. Niebo jest koroną życia, ale jeśli nie będziesz wierny aż do śmierci, nigdy jej nie założysz.” – Christopher Love, Obowiązek i bezpieczeństwo chrześcijanina w złych czasach,
“Prawda zawsze rozwija pobożność, ale błędna doktryna jest jej przeciwna.” – Christopher Love, tamże
“Nie proszę za światem”(Jan 17:9). Przeciwko powszechnemu odkupieniu. “Skoro Chrystus nie poświęcał swojego oddechu na modlitwę za nich, to z pewnością nie wydałby swojej drogocennej krwi, aby kupić im niebo.” – Christopher Love, tamże
“Chrześcijanin nigdy nie błyszczy w łasce, dopóki nie znajdzie się w ogniu utrapień, zwłaszcza jeśli cierpi dając świadectwo prawdzie o Chrystusie. Powinniśmy być zadowoleni, a nawet radośni w naszych cierpieniach, a nie pragnąć śmierci, by pozbyć się kłopotów tego życia.” – Christopher Love
Thomas Manton (1620 – † 1677)
Jego pastorat […] stał się wzorem konsekwentnego, rygorystycznego kalwinizmu. Wkrótce został jednym z czołowych prezbiterian w Londynie i wykorzystywał swoje wpływy, by zachęcać duchownych do wprowadzenia w kościołach ustroju prezbiteriańskiego i propagować spokój publiczny w trudnych czasach. Manton został mianowany jednym z trzech protokolantów Westminsterskiego Zgromadzenia Teologów« i w okresie Republiki wielokrotnie wygłaszał kazania przed Parlamentem. [23]
„Człowiek nie może być dobrym chrześcijaninem bez spełniania woli Bożej” – Thomas Manton
Matthew Mead (1629 – † 1699)
W 1661 roku wraz z siedmioma innymi duchownymi Nonkonformistami opublikował leksykon angielsko-grecki (An English-Greek Lexicon). W tym samym roku, jako kaznodzieja-wykładowca w kościele św. Grobu w Holborn wygłosił siedem kazań celem zdemaskowania obłudników i obudzenia ospałych wyznawców. […] Kilka miesięcy po wydrukowaniu tego dzieła Mead został pozbawiony stanowiska kaznodziei ufundowanego w ramach lektoratu i został usunięty z urzędu duchownego Kościoła anglikańskiego ze względu na nonkonformizm. [24]
“Dary mogą uczynić człowieka uczonym, ale łaska czyni człowieka wierzącym.” – Matthew Mead, Prawie chrześcijanin
“Bóg nie ma żadnej chwały z powodu tej gorliwości, która nie ma uzasadnienia biblijnego.” – Matthew Mead
Urian Oakes (1631 – † 1681)
Był jednym z wielu duchownych wykluczonych z życia w 1662 roku na mocy Aktu Ujednolicenia. Oakes znalazł pracę jako nauczyciel i pastor nonkonformista. Był znany jako kaznodzieja i latynista. [25]
„Żaden człowiek nie jest panem wydarzeń ani absolutnym wyznacznikiem własnych dążeń. Suwerenna rada i opatrzność Boża kierują wszystkimi rzeczami w zamyśle wszystkich ludzi, czyniąc to, co jest dobre w Jego oczach ”. – Urian Oakes, Suwerenna skuteczność Boskiej Opatrzności.
John Owen (1616 – † 1683)
Zwany „księciem teologów angielskich”, „czołową postacią wśród teologów kongregacjonalizmu«”, „geniuszem, ustępującym wiedzą jedynie Kalwinowi”, oraz „bezsprzecznie czołowym rzecznikiem kalwinizmu w Anglii w drugiej połowie XVII wieku” […] W 1643 roku Owen opublikował dzieło polemiczne, a zarazem dynamiczny wykład klasycznego kalwinizmu A Display of Arminianism [Obnażenie arminianizmu], w którym obalił zasady arminian na podstawie analizy nauk o predestynacji, grzechu pierworodnym, nieodpartej łasce, ograniczeniu odkupienia oraz roli woli człowieka w zbawieniu. [26]
„Nie ma nic bardziej nienawistnego wobec Boga niż bezpieczna oprawa w niebezpiecznych dniach” – John Owen
„Wszystko zostało objawione w księgach Biblii, gdzie albo zostało wyraźnie wyłożone, albo można to wywnioskować.” – John Owen
„Jeśli Pisma są doskonałe i kompletne to po co nam nowe objawienia i niekontrolowany entuzjazm?” – John Owen
John Preston (1587 – † 1628)
Podczas wizyty Jakuba I w Cambridge w marcu 1615 roku Preston wyróżnił się jako polemista. Jego chłód w kierunku dworskiej przychylności wzbudził podejrzenia co do jego purytańskich skłonności. Jest jasne, że jego serce było mocno skupione na propagowaniu teologii kalwińskiej [27]
W Chrystusie, “Dopóki duch człowieka jest silny i cierpliwy, będzie znosił swoje słabości; ale gdy jest niecierpliwy, nie zniesie nic.” – John Preston
Thomas Risley (1630 – † 1716)
Podczas burzy prześladowań trudził się głoszeniem prywatnie i odwiedzał chorych, dla których wziął się za studiowanie medycyny. Zatwierdził i docenił trzydzieści dziewięć artykułów Kościoła Anglikańskiego w niezmienionej formie, wraz z punktem XVII dotyczącym predestynacji. Jest to pewne, ponieważ w akcie przeniesienia własności gruntu, na którym stała kaplica Risleyów, zawarto postanowienie, a mianowicie „aby minister kaplicy podpisał się pod trzydziestoma dziewięcioma artykułami” [28]
“W swoich własnych domach rodzice są zarówno sędziami, jak i kaznodziejami w podrzędny sposób, odpowiedzialnymi za szkolenie pełnego nadziei pokolenia dla kościoła i królestwa.” – Thomas Risley, Przeklęta rodzina s. 61.
“Stopień pobożności w rodzinach bezpośrednio decyduje o sile i pomyślności kościoła i królestwa Chrystusa.” – Thomas Risley, tamże, s. 56.
“Gdyby życie grzesznych ludzi przedłużało się na ziemi w nieskończoność, grzeszyliby oni wiecznie. A ponieważ wina i brud grzechu zstępują do piekła wraz z niepokutującymi, a potępieni zawsze żyją i zawsze grzeszą, to po prostu ich kara przebiega równolegle do ich grzechu.” – Thomas Risley, tamże, s. 50.
“Nie dajcie się oszukać, bo jeśli nie jesteście chrześcijanami we własnych domach, to jakiekolwiek wyznanie, jakie w domu Bożym składacie w odniesieniu do waszego chrześcijaństwa, jest nieuzasadnione.”– Thomas Risley, tamże, s.14.
“Bezbożne rodziny są rozkładem kościoła Bożego. Tworzą cienkie zgromadzenia, przynoszą marnotrawstwo na uroczystych zgromadzeniach.” – Thomas Risley, tamże, s.19
Sidrach Simpson (1600 – † 1655)
Simpson był purytaninem i skrajnym zwolennikiem wolności sumienia, nawet w odniesieniu do opinii „sprzecznych ze światłem natury”. Jego sprzeciw wobec prezbiteriańskiego systemu odwołań od sądu do sądu opierał się na odrzuceniu ostateczności takiego odniesienia, „prawo natury nakazuje iść do każdego, kto może ulżyć” i rozważał możliwość „odwołania się od króla iparlamentu do zgromadzenia narodowego ”. Za głoszenie przeciwko Cromwellowi został na krótki czas uwięziony w zamku Windsor i zabroniono mu głosić w promieniu dziesięciu mil od Londynu. Wydaje się, że ostatnio zły stan zdrowia wpłynął na duchy Simpsona. [29]
„[W celu zreformowania kościoła] musicie mieć [uwielbienie] czyste, zgodnie z Bożym przepisem, bez ludzkich dodatków lub zmian. Im więcej jest człowieka, tym mniej jest w nim Boga” – Sydrach Simpson, Zachowanie reformacji biblijnej,.
Thomas Watson (1620 – † 1686)
W czasie studiów w Cambridge dał się poznać jako pilny student. […] W 1651 roku został wtrącony do więzienia razem z Christopherem Love’em, Williamem Jenkynem i kilkoma innymi duchownymi za udział w spisku mającym na celu przywrócenie monarchii. Love został ścięty, zaś Watson i pozostali zostali zwolnieni po złożeniu podania o łaskę. […] W 1666 roku, po Wielkim Pożarze Londynu, Watson przygotował dużą salę na miejsce odbywania nabożeństw, przyjmując każdego chętnego. […] Watson był sławnym kaznodzieją i pisarzem. Jego reputację umocniła zawarta w jego pismach głębia doktrynalna, klarowność wyrażeń, ciepła duchowość, miłość do praktycznego zastosowania nauki oraz umiejętnie podane ilustracje.[30]
“Chrześcijanie powinni być chodzącymi Bibliami”. – Thomas Watson
„Co do mnie, to nie znam żadnej innej ozdoby w religii, która dodaje chrześcijaninowi więcej blasku, albo lśni w oczach Boga i człowieka jaśniej, niż zadowolenie. Tylko dzięki niemu wszystkie cnoty chrześcijańskie współdziałają ze sobą tak harmonijnie i lśnią tak jasnym blaskiem. Jeśli jest jakieś błogosławione życie przed wstąpieniem do nieba, to jest to życie w zadowoleniu”. – Thomas Watson, Sztuka pobożnego zadowolenia
Samuel Willard (1640 – † 1707)
Uznany za „ostatniego purytanina”. Z pewnością doktryna Willarda była zgodna z purytanizmem i ówczesną teologią reformowaną, ale ściśle mówiąc, lepiej byłoby uznać pana Willarda za Reformowanego Głosiciela Ewangelii niż „purytanina”. [31]
“Wyznający przymierze lud jest pod największym obowiązkiem oddawania chwały Bogu, co jest czynione przez wierne posłuszeństwo Jego rozkazom.” – Samuel Willard, Rozeznawanie Znaków Czasu i Reformacja Kościoła
Na podstawie, źródło
Przypisy
[18] Biografia Nathanaela Holmesa, Puritans mind, źródło
[19] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle Lege, s. 279
[20] Biografia Johna Jacksona, Puritans mind, źródło
[21] Biografia Samuela Lee, Puritans mind, źródło
[22] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle Lege, s. 323
[23] Tamże, s. 351
[24] Tamże, s. 352
[25] Wikipedia, źródło
[26] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle Lege, s. 361-362
[27] Wikipedia, źródło
[28] Tamże, źródło
[29] Biografia Sidracha Simpsona, Puritans mind, źródło
[30] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle Lege, s. 485-487
[31] Biografia Samuela Willarda, Puritans mind, źródło
Zobacz w temacie
- Kilka wspaniałych cytatów z najlepszych dzieł purytańskich, część 1
- Historia Reformacji
. - Artykuły z Lambeth z 1595 roku
- Kanony Synodu w Dort z 1619 roku
- Konsensus Helwecki z 1675 roku
. - Totalna deprawacja
- Usilna i bezwarunkowa elekcja
- Limitowane odkupienie
- I nieodparta łaska
- Przetrwanie świętych
