Od autora

Purytanie bez wątpienia wywarli głęboki wpływ na mnie i moją więź z Chrystusem. Przybliżyli mnie do Chrystusa, w wyniku czego czuję sympatię do nich i ich pracy. Jedno studium Wyznania Westminsterskiego z 1647 r. sprawi, że każdy myślący chrześcijanin nabierze przekonania o wielkości teologii purytańskiej.

Cytaty które zaprazentuję są w większości wzięte z dzieł purytańskich, które opublikowaliśmy za pośrednictwem Puritan Publications.


Richard Alleine (1611 – † 1681)

Absolwent Cambridge, kapelan Ralpha Hoptona. Alleine był osobą powszechnie kochaną w Batcombe dzięki swoim kazaniom oraz troskliwej [dwudziestoletniej] opiece  duszpasterskiej. Wydany w 1644 roku pod tytułem Godly Fear [Bojaźń Boża] zbiór kazań jego autorstwa, objawia jego wrażliwość w służbie duszpasterskiej. W 1662 roku Alleine został usunięty ze swej parafi i za nonkonformizm. Po uchwaleniu Ustawy pięciu mil [zakaz zbliżania się do parafii] zmuszony był schronić się w pobliskiej wiosce Frome Selwood, gdzie, aż do swojej śmierci w 1681 roku, głosił Słowo Boże w prywatnych domach [1]

„Nie pozwól, aby twoja droga do komory modlitewnej była pusta. Ten, kto utrzymuje swoją znajomość w niebie, będąc często z Bogiem, najprawdopodobniej zwycięży wraz z Bogiem w najpilniejszych i najtrudniejszych przypadkach ”. – Richard Alleine (1611-1681),  Directions for Grace.


William Bates (1625 – † 1699)

Był jednym z najpopularniejszych i najbardziej szanowanych kaznodziejów nonkonformistycznych. Był mistrzem purytańskiej prostoty w kazaniach, a dzięki podkreślaniu pobożności, zyskał przydomek „srebrnousty”. […] W 1662 roku Bates znalazł się w gronie blisko 2000 duchownych usuniętych z urzędu na mocy Ustawy o ujednoliceniu. [2]

„Wielu chciałoby polegać na ofierze Chrystusa, a jednak nie poddadzą się pod Jego berło; chcieliby, aby Chrystus uspokoił ich sumienie, a świat zadowolił ich uczucia. Chcieliby, aby Chrystus umarł za nich, ale nie aby żył w nich.”William Bates (1625-1699)


Oliver Bowles (1574 – † 1644)

Był człowiekiem wielkiej pobożności, znakomitym uczonym i cenionym wychowawcą. Słynny dr Preston był jednym z jego uczniów. Po usunięciu z uniwersytetu został rektorem Sutton w Bedfordshire, mniej więcej na początku 1607 roku, gdzie kontynuował przez ponad pięćdziesiąt lat. [3]

„Każde przykazanie jakiegoś obowiązku pociąga za sobą wszystkie niezbędne sposoby i środki, za pomocą których obowiązek ten ma być wypełniony, w przeciwnym razie Pan powinien zaprzeczyć sobie samemu, gdyby nakazał obowiązek i zrezygnował z tego, bez czego nie możnaby go wykonać”.Oliver Bowles


William Bridge (1600 – † 1670)

W 1634 roku postawiono go przed sądem biskupim, który zawiesił go w obowiązkach za głoszenie ograniczonego odkupienia i potępianie zasad arminian. Po dwóch latach nowy biskup Norwich, Matthew Wren, który surowo zwalczał nonkonformizm, usunął Bridge’a z urzędu. Zwolennicy Bridge’a wystosowali do króla petycję w jego intencji, oskarżając Wrena o działania prowadzące do podminowania gospodarki w ich regionie. Bridge nie odpowiedział na wysuwane wobec niego zarzuty, jednak pozostał w Norwich, dopóki nie został ekskomunikowany i skazany na banicję. [4]

„Choćbyś wiele czytał i wiele słyszał, jeśli nie będziesz medytował nad tym, co czytasz i słyszysz, niewiele to da; nigdy nie będziesz mądrzejszy”.William Bridge, The Sweetness of Divine Meditation, (Crossville, TN: Puritan Publications, 2021) s. 30.

„Jaki jest powód, dla którego ludzie nie wzrastają w łasce? Dzieje się tak, ponieważ kazania, podobnie jak mnóstwo nawozu, kładzie się na duszy, ale bez medytacji pozostają nierozpowszechnione .”William Bridge, tamże, s. 34.

„W czasach Starego Testamentu, przychodzili do Chrystusa przez Boga. Ale w czasach Nowego Testamentu, my idziemy do Boga przez Chrystusa.”William Bridge, tamże, s. 65.


Ralph Brownrig (1592 – † 1659)

Ralph Brownrigg lub Brownrig (1592–1659) biskup Exeter w latach 1642–1659. Był zarówno rojalistą w polityce, jak i kalwinistą w religii. Mocno sprzeciwiał się Laudianizmowi [herezja odrzucająca naukę o predestynacji, przyp. red.]. Studiował w Ipswich i Pembroke Hall w Cambridge. Otrzymał tytuł magistra w 1614 i doktora teologii w 1626 roku. Prześladowany za wyznanie przez rząd Parlamentarny. [5]

„Duch Boży nie jest owocem naszych modlitw, ale nasze modlitwy są owocem Ducha Bożego.”Ralph Brownrig, Pokuta i modlitwa, (Crossville, TN: Puritan Publications, 2021) s. 66.

„Szatan czerpie większą przyjemność ze zrujnowania i obalenia jednego chrześcijanina niż z potępienia tysiąca innych.”Ralph Brownrig, tamże, s. 72.

„Niepoprawna postawa w używaniu środków reformacji odwraca Boga od nas.”Ralph Brownrig, tamże, s. 22.


Jeremiah Burroughs (1600 – † 1646)

Służba duszpasterska Burroughsa obejmuje cztery okresy, w których zawsze okazywał się gorliwym i wiernym pasterzem. […] W ostatnim okresie swej służby, obejmującym lata od 1640 aż do śmierci, Burroughs zdobył w Londynie wielkie uznanie jako popularny kaznodzieja i jeden z czołowych purytanów. […] Kilkukrotnie zapraszano go do wygłaszania kazań w Izbie Gmin« oraz Izbie Lordów«. Thomas Brooks nazwał go „księciem kaznodziejów”. [6]

Żołnierz w armii Chrystusa „…nie będzie niewolnikiem diabła, ani żadnej pożądliwości swojej lub innych ludzi. Uważa siebie za zbyt dobrego na grzech”.Jeremiah Burroughs


Nicholas Byfield (1579 – † 1622)

Zamierzał wykonywać swoją posługę w Irlandii; ale w po drodze głosił w Chester i został nakłoniony, by pozostać jednym z kaznodziejów miejskich, czemu nie potrafił odmówić. Wykładał w kościele św. Piotra i był niezwykle popularny. 31 marca 1615 Byfield został przyjęty do plebanii w Isleworth, gdzie dwukrotnie głosił kazania w każdą niedzielę i wygłaszał wykłady w każdą środę i piątek aż do śmierci na kamień nerkowy. [7]

„Ten, który jest jedynym Synem w niebie, jest przez to jedynym człowiekiem na ziemi, którego można podziwiać.”Nicholas Byfield,  Prawdy chrześcijańskie niezbędne do zbawienia

„Bądźmy ostrzeżeni, abyśmy, póki żyjemy, trzymali się z dala od towarzystwa takich, którzy odpadli od prawdy, jak to uczynił diabeł. Wszyscy apostaci są podobni do diabła; nie będą spokojni, dopóki nie sprawią, że inni odpadną razem z nimi.” – Nicholas Byfield, tamże


Edmund Calamy (1600 – † 1666)

Rodzina Calamy twierdziła, że pochodzi z hugenotów. Edmund Calamy kształcił się w Merchant Taylors 'School, a następnie w Pembroke College w Cambridge, gdzie jego sprzeciw wobec arminianizmu był przyczną wykluczenia go ze wspólnoty. W 1639 roku został wybrany na wieczystego wikariusza St Mary Aldermanbury w Londynie, gdzie miał wielu zwolenników. [8]

Dlaczego 99,9% treści kazań głoszonych dzisiaj przez kaznodziejów jest okropna i bezużyteczna dla słuchaczy? Edmund Calamy trafia w sedno: „Rzadko można usłyszeć ogólne kazanie, które może przynieść coś dobrego. Jest to szczególne zastosowanie, które działa na serca ludzi”.Edmund Calamy, Sztuka Boskiej Medytacji

„Rozważanie rzeczy świętych i niebiańskich to praca, której Bóg wymaga od wszystkich ludzi. Ten Bóg, który wymaga od ciebie modlitwy, wymaga od ciebie zarówno medytacji, jak i modlitwy. Jednak niewielu chrześcijan wierzy w tę doktrynę ”–  Edmund Calamy, tamże

„To prawda, wielkie zrozumienie i bystry umysł uczynią uczonego; ale to święte życie czyni dobrego człowieka ”. Edmund Calamy, tamże

„Ten obowiązek codziennej boskiej medytacji jest życiem i duszą całego chrześcijaństwa. Jesteście trupami chrześcijan, jeśli nie jesteście z tym zaznajomieni. Życie bez duszy jest równie niemożliwe, jak bycie dobrym chrześcijaninem bez boskiej medytacji ”Edmund Calamy, tamże

„Umiłowani, jeśli chcecie kiedykolwiek królować z Chrystusem, gdy umrzecie, On musi królować w was, gdy żyjecie. A jeśli chcesz kiedykolwiek zasnąć snem szczęśliwym, musisz żyć w Jezusie, abyś mógł zasnąć w Jezusie.: – Z kazania Edmunda Calamy „The Saint’s Rest” w książce „The Christian’s Duty and Safety by Love”.


Stephen Charnock (1628 – † 1680)

Pilnie studiował, specjalizował się w językach biblijnych, teologii reformowanej i scholastycznej, patrystyce i fi lozofii. Podczas pobytu w Oksfordzie należał do kościoła zbierającego się na terenie uniwersytetu pod przewodnictwem Thomasa Goodwina.  […] w czasie jego służby duszpasterskiej w Irlandii kazań Charnocka słuchali „wszyscy szlachcice i wybitne osobistości w Dublinie”. Kazania te, które wygłaszał bez wcześniej przygotowanych notatek, wywarły głęboki wpływ na słuchaczy. [9]

„Jeśli teraz nie zabijemy grzechu, może on nagle wyssać krew z naszej duszy”Stephen Charnock, Works, tom 5, 215.


Thomas Doolittle (1630 – † 1707)

Doolittle szybko zyskał reputację wielkiego kaznodziei. W 1653 roku został ordynowany jako duchowny prezbiteriański, jednak postanowił służyć w londyńskim kościele anglikańskim św. Alfege, skąd usunięto go za nonkonformizm« w 1662 roku. Jego służba w tym kościele cieszyła się wielkim powodzeniem. […] Kiedy Doolittle powrócił do Londynu, był jednym z Nonkonformistów, którzy wbrew prawu budowali domy zgromadzeń na ruinach kościołów spalonych w Wielkim Pożarze w 1666 roku. [10]

„Czy brama niebios nie zostanie zamknięta przed twoją duszą, gdy umrzesz, jeśli nie będziesz pokutować za życia? A jednak, czy zwlekasz? Chrystus mówi, Łuk 13: 3: „Jeżeli nie będziecie pokutować, wszyscy podobnie zginiecie”. Czy myślisz, że Chrystus przemawia do ciebie bezmyślnie? ”Thomas Doolittle


John Durant (1620 – † 1686)

Był gorliwym i popularnym niezależnym kaznodzieją purytańskim. Jego opublikowane prace potwierdzają opis Edmunda Calamy’ego jako „doskonałego praktycznego kaznodziei”. Pokazują również, że był człowiekiem o pewnym wykształceniu, znał grekę, hebrajski i łacinę. Po restauracji Stuartów został wyrzucony z katedry w Canterbury. [11]

„Nie mogę przestać myśleć o tych, którzy są godni potępienia, że ci, którzy w tych czasach chwalą się swoimi zdolnościami do wyłuskiwania niektórych z bardziej kontrowersyjnych prawd Pisma Świętego, a jednak zaniedbują studiowanie Jego miłości, która ma tak niezbędne znaczenie. Nie obwiniam zupełnie tych, którzy badają kierownictwo Chrystusowe; jednakowoż badanie głowy Chrystusowej, a zaniedbywanie Jego serca – myślenie o Jego rządzie, a jednak zaniedbywanie Jego miłości – jest bez wątpienia rzeczą, którą należy ganić.”John Durant (1620-1686), Discovering the Glorious Love of Christ, 113.


Stephen Egerton (1555 – † 1621)

Został członkiem St. Peter’s College w Cambridge i zyskał tak wielką reputację, gdy dowiedział się, że jedynym powodem, dla którego odmówiono mu stypendium, była bieda w jego koledżu.  W 1584 roku został zawieszony za odmowę subskrypcji artykułów Whitgifta. Dr Nowell opisał go w liście jako „człowiek o wielkiej wiedzy i pobożności”.  [12]

„Celem słuchania głoszonego słowa dla słuchacza nie jest głównie poznanie i zrozumienie, ale raczej wiara, praktyka i posłuszeństwo temu, co jest nauczane.” – Stephen Egerton

„Dlaczego ludzie nie powinni zasypiać, kiedy kazanie jest wygłaszane? Odpowiedź. Z różnych powodów. Po pierwsze, jest to naruszenie trzeciego przykazania, czyli branie imienia Bożego nadaremno przez zaniedbanie i nadużycie świętego rozporządzenia Bożego.”Stephen Egerton

„Ludzie są podekscytowani, gdy rozmawiają z ziemskim królem i proszeni są o jedzenie przy jego stole. Czy jesteśmy podekscytowani, kiedy udajemy się do Króla nieba i ziemi, aby rozmawiać z Nim przez modlitwę i słuchać Go, głosząc i przez sakramenty, aby wspólnie z Nim ucztować i karmić się?”Stephen Egerton

„Dlaczego ludzie często nienawidzą głoszenia kaznodziejów i służby Słowa? Odpowiedź.  Zwykle z powodu sprawy, którą on wygłasza, przez którą błędy ich sądów i zepsucia ich serc i życia są ujawniane i strofowane.”Stephen Egerton


Daniel Featley (1582 – † 1645)

Był nieunikającym kontrowersji angielskim teologiem  W latach dwudziestych XVII wieku czołowy kalwiński polemista, z powodu swojej lojalności wobec Karola I w latach czterdziestych XVII wieku miał trudności z parlamentem, a pod koniec życia został surowo potraktowany i uwięziony. [13] Autor wielu dzieł  „przeciwko herezjom Papizmu, Arminianizmu i Anabaptyzmu” [14]

„Prawdziwa wiara przynosi „niezwykłe efekty”: „Prawdziwą pokorę. Szczerą skruchę. Bojaźń na wzór Syna. Powszechne i absolutne poddanie się woli Bożej. Cierpliwość we wszystkich utrapieniach. Biegłość w pobożności. Uspokojenie umysłu. Niewypowiedzianą radość w Duchu”.Daniel Featley


George Gifford (1548 – † 1600)

Prawdopodobnie w wieku 30 lat został wyświęcony przez biskupa Londynu zarówno na diakona, jak i na kapłana w grudniu 1578 r.  W 1582 r. Opublikował „Dialog między papistą a protestantem, odnoszący się do zdolności osób niewykształconych”, a w 1584 r. traktat „Przeciw kapłaństwu i ofierze Kościoła Rzymu„. Zdobył reputację „wielkiego i pilnego kaznodziei” oraz był bardzo ceniony w Maldon za reformację dokonaną przez jego głoszenie. W 1584 r. przyłączył się do synodu nonkonformistycznych kaznodziejów Essex w Londynie i publicznie odmówił subskrybowania artykułów ustanowionego kościoła. Za to został zawieszony. [15]

„Zgubieni trwają w grzechu, oszukując się próżną nadzieją na Boże miłosierdzie. Zbawieni oczyszczają się od wszelkiego brudu ciała i wzrastają we wszystkich łaskach, aż poddadzą się, by Chrystus mógł w nich królować.”George Gifford (1547-1620)


Richard Greenham (1542 – † 1594)

Ważną częścią służby duszpasterskiej Greenhama było nauczanie. W każdy czwartek oraz w niedzielę pomiędzy nabożeństwami przeprowadzał dwugodzinną katechizację wiernych. Greenham był niezmordowanym kaznodzieją. […] W ciągu tygodnia wygłaszał kazania sześciokrotnie: dwukrotnie w niedziele, oraz czterokrotnie podczas porannych sesji w pozostałych dniach tygodnia. Aby podołać takiemu reżimowi pracy wstawał codziennie o czwartej rano. […] Dziedzictwo Greenhama jako lekarza dusz przetrwało po jego śmierci. W 1599 roku Henry Holland porównał go do Eliasza i stwierdził, że „w teologii praktycznej ustępował niewielu teologom swojej epoki, albo nawet żadnemu z nich” [16]

„Czytanie bez medytacji jest bezowocne; medytacja bez czytania jest bolesna; rozmyślanie i czytanie bez modlitwy jest bez błogosławieństwa.”Richard Greenham, The Works of the Reverend and Faithfull Servant of Jesus Christ, Mr. Richard Greenham, in One Volume, (Londyn: Thomas Snodham and Thomas Creede, 1612), s. 175.


Arthur Hildersham (1563 – † 1632)

Ojciec Arthura, widząc jego rosnące zainteresowanie purytanizmem, zmusił go do powrotu do Londynu w nadziei, że katoliccy przyjaciele zdołają go przekonać do wyjazdu do Rzymu i pozostania w wierze katolickiej. Kiedy te wysiłki nie przyniosły skutków, wydziedziczył syna. […] W 1593 roku Hildersham zastąpił Thomasa Wyddowesa na stanowisku księdza w kościele św. Heleny w Ashby. […] biskup Lincoln, William Chaderton, usunął Hildershama z urzędu za nonkonformizm. […] W 1630 roku został zawieszony w obowiązkach duchownego za odmowę noszenia komży oraz kaptura podczas nabożeństw [17]

„Choć ludzie myślą, że służą Panu, służą diabłu, jeśli cześć, jaką oddają Bogu, nie jest oparta na Jego słowie”.Arthur Hildersham, Dyrektywy Chrystusa dotyczące natury prawdziwego kultu

„Prawdziwa religia, gdzie jest przyjęta, będzie rozkazywać sercu i całemu człowiekowi. Niech człowiek wyznaje, co chce, jeśli jego serce i życie nie jest zreformowane, jest hipokrytą; a jakikolwiek kult, jaki oddaje Bogu, jest tylko fałszywym kultem.” –  Arthur Hildersham

„Wyznanie i głoszenie prawdziwej doktryny we wszystkich podstawowych kwestiach jest jedyną właściwą i pewną nutą prawdziwego kościoła”.Arthur Hildersham


Na podstawie, źródło

Przypisy

[1] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 21
[2] tamże, s. 45
[3] Biografia Olivera Bowles, Puritans mind, źródło
[4] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 73
[5] Wikipedia, źródło
[6] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 95
[7] Wikipedia, źródło
[8] tamże, źródło
[9] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 113
[10] tamże, s. 146
[11] Biografia Johna Duranta, Puritans mind, źródło
[12] Biografia Stephena Egertona, Puritans mind, źródło
[13] Wikipedia, źródło
[14] Biografia Daniela Featleya, Puritans mind, źródło
[15] Biografia Georga Gifforda, Puritans mind, źródło
[16] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 233
[17] tamże, s. 275


Zobacz w temacie