Spis treści
Od autora
Purytanie bez wątpienia wywarli głęboki wpływ na mnie i moją więź z Chrystusem. Przybliżyli mnie do Chrystusa, w wyniku czego czuję sympatię do nich i ich pracy. Jedno studium Wyznania Westminsterskiego z 1647 r. sprawi, że każdy myślący chrześcijanin nabierze przekonania o wielkości teologii purytańskiej.
Cytaty które zaprazentuję są w większości wzięte z dzieł purytańskich, które opublikowaliśmy za pośrednictwem Puritan Publications.
Richard Alleine (1611 – † 1681)
Absolwent Cambridge, kapelan Ralpha Hoptona. Alleine był osobą powszechnie kochaną w Batcombe dzięki swoim kazaniom oraz troskliwej [dwudziestoletniej] opiece duszpasterskiej. Wydany w 1644 roku pod tytułem Godly Fear [Bojaźń Boża] zbiór kazań jego autorstwa, objawia jego wrażliwość w służbie duszpasterskiej. W 1662 roku Alleine został usunięty ze swej parafi i za nonkonformizm. Po uchwaleniu Ustawy pięciu mil [zakaz zbliżania się do parafii] zmuszony był schronić się w pobliskiej wiosce Frome Selwood, gdzie, aż do swojej śmierci w 1681 roku, głosił Słowo Boże w prywatnych domach [1]
„Nie pozwól, aby twoja droga do komory modlitewnej była pusta. Ten, kto utrzymuje swoją znajomość w niebie, będąc często z Bogiem, najprawdopodobniej zwycięży wraz z Bogiem w najpilniejszych i najtrudniejszych przypadkach ”. – Richard Alleine (1611-1681), Directions for Grace.
William Bates (1625 – † 1699)
Był jednym z najpopularniejszych i najbardziej szanowanych kaznodziejów nonkonformistycznych. Był mistrzem purytańskiej prostoty w kazaniach, a dzięki podkreślaniu pobożności, zyskał przydomek „srebrnousty”. […] W 1662 roku Bates znalazł się w gronie blisko 2000 duchownych usuniętych z urzędu na mocy Ustawy o ujednoliceniu. [2]
„Wielu chciałoby polegać na ofierze Chrystusa, a jednak nie poddadzą się pod Jego berło; chcieliby, aby Chrystus uspokoił ich sumienie, a świat zadowolił ich uczucia. Chcieliby, aby Chrystus umarł za nich, ale nie aby żył w nich.” – William Bates (1625-1699)
Oliver Bowles (1574 – † 1644)
Był człowiekiem wielkiej pobożności, znakomitym uczonym i cenionym wychowawcą. Słynny dr Preston był jednym z jego uczniów. Po usunięciu z uniwersytetu został rektorem Sutton w Bedfordshire, mniej więcej na początku 1607 roku, gdzie kontynuował przez ponad pięćdziesiąt lat. [3]
„Każde przykazanie jakiegoś obowiązku pociąga za sobą wszystkie niezbędne sposoby i środki, za pomocą których obowiązek ten ma być wypełniony, w przeciwnym razie Pan powinien zaprzeczyć sobie samemu, gdyby nakazał obowiązek i zrezygnował z tego, bez czego nie możnaby go wykonać”. – Oliver Bowles
William Bridge (1600 – † 1670)
W 1634 roku postawiono go przed sądem biskupim, który zawiesił go w obowiązkach za głoszenie ograniczonego odkupienia i potępianie zasad arminian. Po dwóch latach nowy biskup Norwich, Matthew Wren, który surowo zwalczał nonkonformizm, usunął Bridge’a z urzędu. Zwolennicy Bridge’a wystosowali do króla petycję w jego intencji, oskarżając Wrena o działania prowadzące do podminowania gospodarki w ich regionie. Bridge nie odpowiedział na wysuwane wobec niego zarzuty, jednak pozostał w Norwich, dopóki nie został ekskomunikowany i skazany na banicję. [4]
„Choćbyś wiele czytał i wiele słyszał, jeśli nie będziesz medytował nad tym, co czytasz i słyszysz, niewiele to da; nigdy nie będziesz mądrzejszy”. – William Bridge, The Sweetness of Divine Meditation, (Crossville, TN: Puritan Publications, 2021) s. 30.
„Jaki jest powód, dla którego ludzie nie wzrastają w łasce? Dzieje się tak, ponieważ kazania, podobnie jak mnóstwo nawozu, kładzie się na duszy, ale bez medytacji pozostają nierozpowszechnione .” – William Bridge, tamże, s. 34.
„W czasach Starego Testamentu, przychodzili do Chrystusa przez Boga. Ale w czasach Nowego Testamentu, my idziemy do Boga przez Chrystusa.” – William Bridge, tamże, s. 65.
Ralph Brownrig (1592 – † 1659)
Ralph Brownrigg lub Brownrig (1592–1659) biskup Exeter w latach 1642–1659. Był zarówno rojalistą w polityce, jak i kalwinistą w religii. Mocno sprzeciwiał się Laudianizmowi [herezja odrzucająca naukę o predestynacji, przyp. red.]. Studiował w Ipswich i Pembroke Hall w Cambridge. Otrzymał tytuł magistra w 1614 i doktora teologii w 1626 roku. Prześladowany za wyznanie przez rząd Parlamentarny. [5]
„Duch Boży nie jest owocem naszych modlitw, ale nasze modlitwy są owocem Ducha Bożego.” – Ralph Brownrig, Pokuta i modlitwa, (Crossville, TN: Puritan Publications, 2021) s. 66.
„Szatan czerpie większą przyjemność ze zrujnowania i obalenia jednego chrześcijanina niż z potępienia tysiąca innych.” – Ralph Brownrig, tamże, s. 72.
„Niepoprawna postawa w używaniu środków reformacji odwraca Boga od nas.” – Ralph Brownrig, tamże, s. 22.
Jeremiah Burroughs (1600 – † 1646)
Służba duszpasterska Burroughsa obejmuje cztery okresy, w których zawsze okazywał się gorliwym i wiernym pasterzem. […] W ostatnim okresie swej służby, obejmującym lata od 1640 aż do śmierci, Burroughs zdobył w Londynie wielkie uznanie jako popularny kaznodzieja i jeden z czołowych purytanów. […] Kilkukrotnie zapraszano go do wygłaszania kazań w Izbie Gmin« oraz Izbie Lordów«. Thomas Brooks nazwał go „księciem kaznodziejów”. [6]
Żołnierz w armii Chrystusa „…nie będzie niewolnikiem diabła, ani żadnej pożądliwości swojej lub innych ludzi. Uważa siebie za zbyt dobrego na grzech”. – Jeremiah Burroughs
Nicholas Byfield (1579 – † 1622)
Zamierzał wykonywać swoją posługę w Irlandii; ale w po drodze głosił w Chester i został nakłoniony, by pozostać jednym z kaznodziejów miejskich, czemu nie potrafił odmówić. Wykładał w kościele św. Piotra i był niezwykle popularny. 31 marca 1615 Byfield został przyjęty do plebanii w Isleworth, gdzie dwukrotnie głosił kazania w każdą niedzielę i wygłaszał wykłady w każdą środę i piątek aż do śmierci na kamień nerkowy. [7]
„Ten, który jest jedynym Synem w niebie, jest przez to jedynym człowiekiem na ziemi, którego można podziwiać.” – Nicholas Byfield, Prawdy chrześcijańskie niezbędne do zbawienia
„Bądźmy ostrzeżeni, abyśmy, póki żyjemy, trzymali się z dala od towarzystwa takich, którzy odpadli od prawdy, jak to uczynił diabeł. Wszyscy apostaci są podobni do diabła; nie będą spokojni, dopóki nie sprawią, że inni odpadną razem z nimi.” – Nicholas Byfield, tamże
Edmund Calamy (1600 – † 1666)
Rodzina Calamy twierdziła, że pochodzi z hugenotów. Edmund Calamy kształcił się w Merchant Taylors 'School, a następnie w Pembroke College w Cambridge, gdzie jego sprzeciw wobec arminianizmu był przyczną wykluczenia go ze wspólnoty. W 1639 roku został wybrany na wieczystego wikariusza St Mary Aldermanbury w Londynie, gdzie miał wielu zwolenników. [8]
Dlaczego 99,9% treści kazań głoszonych dzisiaj przez kaznodziejów jest okropna i bezużyteczna dla słuchaczy? Edmund Calamy trafia w sedno: „Rzadko można usłyszeć ogólne kazanie, które może przynieść coś dobrego. Jest to szczególne zastosowanie, które działa na serca ludzi”. – Edmund Calamy, Sztuka Boskiej Medytacji
„Rozważanie rzeczy świętych i niebiańskich to praca, której Bóg wymaga od wszystkich ludzi. Ten Bóg, który wymaga od ciebie modlitwy, wymaga od ciebie zarówno medytacji, jak i modlitwy. Jednak niewielu chrześcijan wierzy w tę doktrynę ”– Edmund Calamy, tamże
„To prawda, wielkie zrozumienie i bystry umysł uczynią uczonego; ale to święte życie czyni dobrego człowieka ”. – Edmund Calamy, tamże
„Ten obowiązek codziennej boskiej medytacji jest życiem i duszą całego chrześcijaństwa. Jesteście trupami chrześcijan, jeśli nie jesteście z tym zaznajomieni. Życie bez duszy jest równie niemożliwe, jak bycie dobrym chrześcijaninem bez boskiej medytacji ” – Edmund Calamy, tamże
„Umiłowani, jeśli chcecie kiedykolwiek królować z Chrystusem, gdy umrzecie, On musi królować w was, gdy żyjecie. A jeśli chcesz kiedykolwiek zasnąć snem szczęśliwym, musisz żyć w Jezusie, abyś mógł zasnąć w Jezusie.: – Z kazania Edmunda Calamy „The Saint’s Rest” w książce „The Christian’s Duty and Safety by Love”.
Stephen Charnock (1628 – † 1680)
Pilnie studiował, specjalizował się w językach biblijnych, teologii reformowanej i scholastycznej, patrystyce i fi lozofii. Podczas pobytu w Oksfordzie należał do kościoła zbierającego się na terenie uniwersytetu pod przewodnictwem Thomasa Goodwina. […] w czasie jego służby duszpasterskiej w Irlandii kazań Charnocka słuchali „wszyscy szlachcice i wybitne osobistości w Dublinie”. Kazania te, które wygłaszał bez wcześniej przygotowanych notatek, wywarły głęboki wpływ na słuchaczy. [9]
„Jeśli teraz nie zabijemy grzechu, może on nagle wyssać krew z naszej duszy” – Stephen Charnock, Works, tom 5, 215.
Thomas Doolittle (1630 – † 1707)
Doolittle szybko zyskał reputację wielkiego kaznodziei. W 1653 roku został ordynowany jako duchowny prezbiteriański, jednak postanowił służyć w londyńskim kościele anglikańskim św. Alfege, skąd usunięto go za nonkonformizm« w 1662 roku. Jego służba w tym kościele cieszyła się wielkim powodzeniem. […] Kiedy Doolittle powrócił do Londynu, był jednym z Nonkonformistów, którzy wbrew prawu budowali domy zgromadzeń na ruinach kościołów spalonych w Wielkim Pożarze w 1666 roku. [10]
„Czy brama niebios nie zostanie zamknięta przed twoją duszą, gdy umrzesz, jeśli nie będziesz pokutować za życia? A jednak, czy zwlekasz? Chrystus mówi, Łuk 13: 3: „Jeżeli nie będziecie pokutować, wszyscy podobnie zginiecie”. Czy myślisz, że Chrystus przemawia do ciebie bezmyślnie? ” – Thomas Doolittle
John Durant (1620 – † 1686)
Był gorliwym i popularnym niezależnym kaznodzieją purytańskim. Jego opublikowane prace potwierdzają opis Edmunda Calamy’ego jako „doskonałego praktycznego kaznodziei”. Pokazują również, że był człowiekiem o pewnym wykształceniu, znał grekę, hebrajski i łacinę. Po restauracji Stuartów został wyrzucony z katedry w Canterbury. [11]
„Nie mogę przestać myśleć o tych, którzy są godni potępienia, że ci, którzy w tych czasach chwalą się swoimi zdolnościami do wyłuskiwania niektórych z bardziej kontrowersyjnych prawd Pisma Świętego, a jednak zaniedbują studiowanie Jego miłości, która ma tak niezbędne znaczenie. Nie obwiniam zupełnie tych, którzy badają kierownictwo Chrystusowe; jednakowoż badanie głowy Chrystusowej, a zaniedbywanie Jego serca – myślenie o Jego rządzie, a jednak zaniedbywanie Jego miłości – jest bez wątpienia rzeczą, którą należy ganić.” – John Durant (1620-1686), Discovering the Glorious Love of Christ, 113.
Stephen Egerton (1555 – † 1621)
Został członkiem St. Peter’s College w Cambridge i zyskał tak wielką reputację, gdy dowiedział się, że jedynym powodem, dla którego odmówiono mu stypendium, była bieda w jego koledżu. W 1584 roku został zawieszony za odmowę subskrypcji artykułów Whitgifta. Dr Nowell opisał go w liście jako „człowiek o wielkiej wiedzy i pobożności”. [12]
„Celem słuchania głoszonego słowa dla słuchacza nie jest głównie poznanie i zrozumienie, ale raczej wiara, praktyka i posłuszeństwo temu, co jest nauczane.” – Stephen Egerton
„Dlaczego ludzie nie powinni zasypiać, kiedy kazanie jest wygłaszane? Odpowiedź. Z różnych powodów. Po pierwsze, jest to naruszenie trzeciego przykazania, czyli branie imienia Bożego nadaremno przez zaniedbanie i nadużycie świętego rozporządzenia Bożego.” – Stephen Egerton
„Ludzie są podekscytowani, gdy rozmawiają z ziemskim królem i proszeni są o jedzenie przy jego stole. Czy jesteśmy podekscytowani, kiedy udajemy się do Króla nieba i ziemi, aby rozmawiać z Nim przez modlitwę i słuchać Go, głosząc i przez sakramenty, aby wspólnie z Nim ucztować i karmić się?” – Stephen Egerton
„Dlaczego ludzie często nienawidzą głoszenia kaznodziejów i służby Słowa? Odpowiedź. Zwykle z powodu sprawy, którą on wygłasza, przez którą błędy ich sądów i zepsucia ich serc i życia są ujawniane i strofowane.” – Stephen Egerton
Daniel Featley (1582 – † 1645)
Był nieunikającym kontrowersji angielskim teologiem W latach dwudziestych XVII wieku czołowy kalwiński polemista, z powodu swojej lojalności wobec Karola I w latach czterdziestych XVII wieku miał trudności z parlamentem, a pod koniec życia został surowo potraktowany i uwięziony. [13] Autor wielu dzieł „przeciwko herezjom Papizmu, Arminianizmu i Anabaptyzmu” [14]
„Prawdziwa wiara przynosi „niezwykłe efekty”: „Prawdziwą pokorę. Szczerą skruchę. Bojaźń na wzór Syna. Powszechne i absolutne poddanie się woli Bożej. Cierpliwość we wszystkich utrapieniach. Biegłość w pobożności. Uspokojenie umysłu. Niewypowiedzianą radość w Duchu”. – Daniel Featley
George Gifford (1548 – † 1600)
Prawdopodobnie w wieku 30 lat został wyświęcony przez biskupa Londynu zarówno na diakona, jak i na kapłana w grudniu 1578 r. W 1582 r. Opublikował „Dialog między papistą a protestantem, odnoszący się do zdolności osób niewykształconych”, a w 1584 r. traktat „Przeciw kapłaństwu i ofierze Kościoła Rzymu„. Zdobył reputację „wielkiego i pilnego kaznodziei” oraz był bardzo ceniony w Maldon za reformację dokonaną przez jego głoszenie. W 1584 r. przyłączył się do synodu nonkonformistycznych kaznodziejów Essex w Londynie i publicznie odmówił subskrybowania artykułów ustanowionego kościoła. Za to został zawieszony. [15]
„Zgubieni trwają w grzechu, oszukując się próżną nadzieją na Boże miłosierdzie. Zbawieni oczyszczają się od wszelkiego brudu ciała i wzrastają we wszystkich łaskach, aż poddadzą się, by Chrystus mógł w nich królować.” – George Gifford (1547-1620)
Richard Greenham (1542 – † 1594)
Ważną częścią służby duszpasterskiej Greenhama było nauczanie. W każdy czwartek oraz w niedzielę pomiędzy nabożeństwami przeprowadzał dwugodzinną katechizację wiernych. Greenham był niezmordowanym kaznodzieją. […] W ciągu tygodnia wygłaszał kazania sześciokrotnie: dwukrotnie w niedziele, oraz czterokrotnie podczas porannych sesji w pozostałych dniach tygodnia. Aby podołać takiemu reżimowi pracy wstawał codziennie o czwartej rano. […] Dziedzictwo Greenhama jako lekarza dusz przetrwało po jego śmierci. W 1599 roku Henry Holland porównał go do Eliasza i stwierdził, że „w teologii praktycznej ustępował niewielu teologom swojej epoki, albo nawet żadnemu z nich” [16]
„Czytanie bez medytacji jest bezowocne; medytacja bez czytania jest bolesna; rozmyślanie i czytanie bez modlitwy jest bez błogosławieństwa.” – Richard Greenham, The Works of the Reverend and Faithfull Servant of Jesus Christ, Mr. Richard Greenham, in One Volume, (Londyn: Thomas Snodham and Thomas Creede, 1612), s. 175.
Arthur Hildersham (1563 – † 1632)
Ojciec Arthura, widząc jego rosnące zainteresowanie purytanizmem, zmusił go do powrotu do Londynu w nadziei, że katoliccy przyjaciele zdołają go przekonać do wyjazdu do Rzymu i pozostania w wierze katolickiej. Kiedy te wysiłki nie przyniosły skutków, wydziedziczył syna. […] W 1593 roku Hildersham zastąpił Thomasa Wyddowesa na stanowisku księdza w kościele św. Heleny w Ashby. […] biskup Lincoln, William Chaderton, usunął Hildershama z urzędu za nonkonformizm. […] W 1630 roku został zawieszony w obowiązkach duchownego za odmowę noszenia komży oraz kaptura podczas nabożeństw [17]
„Choć ludzie myślą, że służą Panu, służą diabłu, jeśli cześć, jaką oddają Bogu, nie jest oparta na Jego słowie”. – Arthur Hildersham, Dyrektywy Chrystusa dotyczące natury prawdziwego kultu
„Prawdziwa religia, gdzie jest przyjęta, będzie rozkazywać sercu i całemu człowiekowi. Niech człowiek wyznaje, co chce, jeśli jego serce i życie nie jest zreformowane, jest hipokrytą; a jakikolwiek kult, jaki oddaje Bogu, jest tylko fałszywym kultem.” – Arthur Hildersham
„Wyznanie i głoszenie prawdziwej doktryny we wszystkich podstawowych kwestiach jest jedyną właściwą i pewną nutą prawdziwego kościoła”. – Arthur Hildersham
Na podstawie, źródło
Przypisy
[1] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 21
[2] tamże, s. 45
[3] Biografia Olivera Bowles, Puritans mind, źródło
[4] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 73
[5] Wikipedia, źródło
[6] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 95
[7] Wikipedia, źródło
[8] tamże, źródło
[9] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 113
[10] tamże, s. 146
[11] Biografia Johna Duranta, Puritans mind, źródło
[12] Biografia Stephena Egertona, Puritans mind, źródło
[13] Wikipedia, źródło
[14] Biografia Daniela Featleya, Puritans mind, źródło
[15] Biografia Georga Gifforda, Puritans mind, źródło
[16] Joel R. Beeke, Purytanie, Instytut Tolle lege, s. 233
[17] tamże, s. 275
Zobacz w temacie
- Kilka wspaniałych cytatów z najlepszych dzieł purytańskich, część 2
. - Purytanie
- Purytańskie przywiązanie do Sola Scriptura
- Reformacja przeciw papiestwu
- Reformacja przeciw tradycji i pozabiblijnemu objawieniu
Semper Reformanda kontra formalizm
. - Jaki jest związek pomiędzy Anabaptystami a Baptystami?
- Jan Hus a mściwy reżim Rzymsko-katolicki
. - Sześć rzeczy, których nie wiedziałeś o Janie Kalwinie
- Kalwinizm w pigułce
- Kanony Synodu w Dort