Ostateczne zboczenie od prawdy

Izaj. 29:11 Dlatego całe to widzenie stało się dla was jak słowa zapieczętowanej księgi, którą podaje się temu, kto umie czytać, mówiąc: Przeczytaj to, proszę, na co odpowiada: Nie mogę, bo jest zapieczętowana.

W naszych czasach powszechnej duchowej ślepoty i teologicznego oszustwa warto powtórzyć, że nauczanie Jana Kalwina na temat usprawiedliwienia jest radykalnie sprzeczne z

  • nauczaniem rzymskim,
  • fałszywym ekumenizmem,
  • Nową Perspektywą na Pawła
  • Wizją Federalną
  • i innymi herezjami

Genewski Reformator potrząsnąłby głową z całkowitym zdumieniem, słysząc twierdzenia niektórych, że jego doktryna o usprawiedliwieniu nie jest taka jak doktryna Marcina Lutra. Należy jasno potwierdzić i zrozumieć, że Kalwin nauczał ortodoksyjnej, biblijnej prawdy o usprawiedliwieniu jedynie przez wiarę tylko w Chrystusa, jedynie przez łaskę, jak głosiły wszystkie wyznania Reformowane.

Jednakże w tym artykule, głównie ze względu na ograniczoną przestrzeń, a częściowo z powodu wstydu związanego z udowadnianiem czegoś ewidentnie oczywistego dla wszystkich, z wyjątkiem tych najbardziej zwiedzionych, autor nie będzie poświęcał czasu na ustalenie, że to szczególne koło jest okrągłe. [1] Zamiast tego będziemy opierać się na prawdzie usprawiedliwienia przez samą wiarę, przedstawiając pięć aspektów nauczania Kalwina na temat tej doktryny, które są być może mniej znane i rozumiane, lecz mimo to są ważne dla pełnego wyznania i większej pociechy z tego chwalebnego klejnotu Ewangelii.


Pięć doktryn Kalwina

W tym celu rozważymy Katechizm Kościoła Genewskiego Kalwina (1545), który on napisał dla dzieci jako formę nauczania doktryny Chrystusa. [2] Co katechizm Kalwina mówi o usprawiedliwieniu? Co Kalwin chciał, aby dzieci w Kościele wiedziały na ten temat? Jakie wielkie prawdy ewangelii usprawiedliwienia według niego powinny i muszą pojąć jagnięta Chrystusa (a nie tylko Jego owce), ażeby móc dojrzewać jako zasobni i pożyteczni członkowie zboru?
.

Usprawiedliwienie a uświęcenie

Po pierwsze, Kalwin szczególnie jasno wyraża prawdę, że usprawiedliwienie i uświęcenie są odrębne, lecz nierozerwalnie ze sobą związane.

Mistrzu. Czy jednak tę [przypisaną] sprawiedliwość można oddzielić od dobrych uczynków, aby ten, kto ją posiada, był od nich wolny? .

Uczony. Tak nie może być. Gdy bowiem przez wiarę przyjmujemy Chrystusa takiego, jaki jest nam ofiarowany, On obiecuje nam nie tylko wybawienie od śmierci i pojednanie z Bogiem [tj. usprawiedliwienie], lecz także dar Ducha Świętego, przez który jesteśmy odrodzeni do nowego życia [tj. uświęcenia]; te rzeczy muszą koniecznie być połączone, aby nie oddzielać Chrystusa od Niego Samego [3]

Usprawiedliwienie i uświęcenie są w Chrystusie – jedno i drugie razem, nierozłącznie – tak jak usprawiedliwienie i uświęcenie są dwoma odrębnymi, kardynalnymi błogosławieństwami nowego przymierza w Chrystusie, jak Kalwin wielokrotnie naucza w swoich różnych pismach, zwłaszcza odwołując się do

Jer. 31:31-34
.
31. Oto nadchodzą dni, mówi PAN, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze;

32. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, kiedy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi Egiptu. Oni bowiem złamali moje przymierze, chociaż ja byłem ich mężem, mówi PAN.

33. Ale takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi PAN: Włożę moje prawo w ich wnętrzu i wypisze je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.

34. I nikt nie będzie już uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj PANA, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich, mówi PAN. Przebaczę bowiem ich nieprawość, a ich grzechów nigdy więcej nie wspomnę.

W związku z tym w nauczaniu Kalwina na temat usprawiedliwienia nie ma miejsca na luźne życie czy antynomizm. Ci, którzy są prawdziwie usprawiedliwieni jedynie przez samą wiarę, będą i muszą prowadzić nowe, pobożne życie, a tym samym czynić dobre uczynki. Dzieci Przymierza — i dorośli — muszą to wiedzieć i praktykować.
.


Pewność zbawienia

Po drugie, Kalwin stanowczo naucza, że usprawiedliwienie obejmuje pewność zbawienia. Kalwin chciał, aby katechumeni genewscy o tym wiedzieli, jak to pokazuje ten dialog między Mistrzem a Uczonym:

Jaka korzyść wynika dla nas z tego przebaczenia [które oczywiście jest zawarte w usprawiedliwieniu]? .

Zostaliśmy przyjęci, tak jakbyśmy byli sprawiedliwi i niewinni, a jednocześnie utwierdziły się nasze sumienia w pełnym zaufaniu do Jego ojcowskiej łaski, zapewniającej nam zbawienie [4]

Jest tak z konieczności, ponieważ usprawiedliwienie samo w sobie jest Bożym oświadczeniem złożonym nam w świadomości, że jesteśmy sprawiedliwi, a więc jesteśmy odbiorcami Ojcowskiej opieki i zbawienia od Jahwe. Zatem samo usprawiedliwienie niesie ze sobą prawdę pewności. Jest to kwestia, którą Kalwin wielokrotnie porusza w swoich różnych dziełach. Na przykład w dziele pt. Konieczność Reformy Kościoła, zaraz po rozmowie o usprawiedliwieniu, Kalwin surowo gani Rzym za jego ciężką herezję w tym względzie:

Na koniec istniał inny, najbardziej zaraźliwy błąd, który nie tylko zaprzątał umysły ludzi, ale był uważany za jeden z głównych artykułów wiary, o którym wątpić było bezbożnością, a mianowicie, że wierzący powinni być w ciągłym napięciu i niepewności co do ich korzyści z łaski Bożej. Przez tę sugestię diabła moc wiary została całkowicie zgaszona, korzyści płynące z odkupienia Chrystusa zniweczone, a zbawienie ludzi obalone. Jak bowiem stwierdza Paweł, ta wiara jedynie jest wiarą chrześcijańską, która napawa ufnością nasze serca i ośmiela nas do stawienia się przed obliczem Boga. Na żadnym innym stanowisku czy poglądzie nie można by utrzymać jego doktryny, jak to już zostało wyrażone w innym miejscu: to znaczy, że „otrzymaliśmy Ducha usynowienia, przez którego wołamy: Abba, Ojcze”  [5]

Fragmenty Pisma na które powołał się Kalwin to:

Rzym. 5:2 Dzięki któremu też otrzymaliśmy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Boga.
.
Rzym. 8:15 Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, aby znowu się bać, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, przez którego wołamy: Abba, Ojcze!

Zatem Reformator genewski nie tylko postrzega usprawiedliwienie i uświęcenie jako nierozerwalnie złączone; Pastor Kalwin słusznie naucza również, że usprawiedliwienie obejmuje pewność zbawienia. Najmłodsi katechumeni w kalwińskiej Genewie nie mieli co do tego żadnych wątpliwości. Jednak wielu Reformowanych teologów, nawet w naszych czasach, nie ma co do tego jasności.
.


Stałość przebaczenia

Po trzecie, usprawiedliwienie obejmuje ciągłe przebaczanie grzechów. Nie jest ono otrzymywane raz na zawsze na samym początku życia chrześcijańskiego, jak wierzy i naucza wielu w kręgach fundamentalistycznych i ewangelickich. Kalwin uczy, że w piątej prośbie Modlitwy Pańskiej („odpuść nam nasze długi [winy], jak i my odpuszczamy naszym dłużnikom [winowajcom]”) my, którzy już jesteśmy wierzący, nieustannie prosimy Boga o odpuszczenie naszych grzechów:

Co zawiera piąta prośba? .

Aby Pan odpuścił nasze grzechy... Kiedy Chrystus dał tę formę modlitwy, przeznaczył ją dla całego Kościoła [6]

W swoich Instytutach religii chrześcijańskiej Reformator genewski stwierdza:

… musimy dostąpić tego błogosławieństwa [usprawiedliwienia] nie tylko raz, ale musimy się go trzymać przez całe życie… poselstwo wolnego pojednania jest ogłaszane [tj. kazane] nie tylko na ten czy inny dzień, lecz jest poświadczone jako wieczne w Kościele [7]

Usprawiedliwienie nie wzrasta, gdyż jest ono w 100% kompletne, w oparciu o przypisaną nam doskonałą sprawiedliwość Jezusa Chrystusa. Ale my, którzy jesteśmy sprawiedliwi, jesteśmy także grzesznikami (zapożyczając frazeologię Lutra), dlatego nieustannie potrzebujemy słyszeć w naszej świadomości zapewnienie o ułaskawieniu, zwłaszcza poprzez zwiastowanie.

Marka 3:28 Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, którymi bluźnią synowie ludzcy, będą im przebaczone.
.
Kol. 2:13 I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy;
.
Efez. 1:7 W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów, według bogactwa jego łaski;

To jest Reformowane i biblijne chrześcijaństwo dla młodych i starych.
.


Członkostwo w Kościele

Po czwarte, Kalwin naucza, że dar usprawiedliwienia, który jest nierozerwalnie związany z uświęceniem i obejmuje zarówno pewność, jak i ciągłe przebaczenie grzechów, można otrzymać i cieszyć się nim tylko w prawdziwym kościele. W ten sposób Katechizm Kościoła Genewskiego odnosi się do dwóch artykułów Apostolskiego Wyznania Wiary: „Wierzę w święty, Kościół powszechny” i „odpuszczenie grzechów”:

Dlaczego podporządkowujecie odpuszczenie grzechów Kościołowi? |.

Nikt bowiem go nie uzyskuje, jeśli wcześniej nie zjednoczył się z ludem Bożym, zachowując wytrwale do końca jedność z Ciałem Chrystusa i tym samym dając świadectwo, że jest prawdziwym członkiem Kościoła [8]

.

W ten sposób dochodzisz do wniosku, że poza Kościołem jest tylko ruina i potępienie? .

Oczywiście. Ci, którzy opuszczają Ciało Chrystusa i rozdzierają jego jedność przez frakcje, są odcięci od wszelkiej nadziei na zbawienie w czasie, gdy pozostają w schizmie, choćby była krótka [9]

Pasuje to doskonale do nauczania Kalwina zawartego w jego pismach na temat konieczności przyłączenia się do prawdziwego Kościoła lub pracy nad jego ustanowieniem [10] jak również pasuje do artykułów 28 i 29 naszego Belgijskiego Wyznania Wiary, napisanego głównie przez Guido De Brèsa, który pozostawał pod wpływem Kalwina.

To nie jest usprawiedliwienie z wiary i uczynków! Kalwin naucza, że Kościół jest jedyną sferą, w której można cieszyć się błogosławieństwem usprawiedliwienia przez samą wiarę. Jest to kolejny dobry powód, dla którego młodzi i starzy święci muszą „połączyć się i zjednoczyć się” z prawdziwym Kościołem, „poddając się jego doktrynie i dyscyplinie; uginając swe karki pod jarzmem Jezusa Chrystusa” [11]

Hebr. 10:24-25 24. I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków; 25. Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.


Radość w Dniu Sądu

Po piąte, usprawiedliwienie, według Jana Kalwina, przynosi „wyjątkową radość” w rozważaniu Dnia Sądu.

Czy fakt, że Chrystus pewnego dnia będzie sędzią świata, sprawia jakąkolwiek radość naszemu sumieniu? .

Rzeczywiście, szczególną radość. Wiemy bowiem z całą pewnością, że przyjdzie tylko dla naszego zbawienia.

.

Czyż nie powinniśmy więc drżeć przed tym sądem, aby napełnił nas przerażeniem? .

Oczywiście nie; staniemy bowiem przed trybunałem sędziego, który jest jednocześnie naszym obrońcą i który wziął nas pod swoją wiarę i opiekę [12]

Jakże wnikliwe pytania i przenikliwe odpowiedzi zawiera katechizm genewski! Tylko prawdziwa Ewangelia może umożliwić nam kontemplację nadchodzącego Dnia Sądu bez uciekania w popłochu, drżenia z grozy lub przepełnienia przerażeniem. Tylko usprawiedliwienie przez samą wiarę – zapewnienie, że sprawiedliwość Chrystusa jest nam zaliczona na nasze konto z łaski Bożej bez uczynków – może dać nam pewność, a nawet „szczególną rozkosz”, zarówno teraz, jak i w dniu ostatecznym, w związku z sądem Bożym.

1 Jana 4:17-18 17. W tym jest doskonała miłość w nas, abyśmy mieli ufność w dniu sądu, że jaki on jest, tacy i my jesteśmy na tym świecie. 18. W miłości nie ma lęku, ale doskonała miłość usuwa lęk, bo lęk przynosi udrękę, a kto się boi, nie jest doskonały w miłości.


Podsumowanie

Każda doktryna o usprawiedliwieniu, która nie może tego dokonać, jest zatem fałszywą doktryną o usprawiedliwieniu, a nie doktryną o usprawiedliwieniu nauczaną w Biblii, ani w czasie Reformacji, ani przez Kalwina. Jest to między innymi potępienie doktryny rzymskiej, fałszywego ekumenizmu, Nowej Perspektywy na Pawła i Federalnej Wizji.

Jan Kalwin – dobry pastor i teolog – głosił dobrą nowinę o usprawiedliwieniu katechumenom w Genewie, a my i nasze dzieci także powinniśmy ją słyszeć i nieustannie w nią wierzyć:

„Dziatki, nie rozpaczajcie, gdy rozmyślacie o wielkim Dniu Sądu. Nie myślcie o nim z beznadziejnym przerażeniem. Rozważajcie go z wyjątkowym zachwytem, bo jesteście usprawiedliwieni, jesteście sprawiedliwi dzięki sprawiedliwości samego Boga, dokonanej w naszym Panu Jezusie Chrystusie, który stanął przed sądem za was dwa tysiące lat temu na krzyżu.” [13]

Na podstawie, źródło
Tłumaczył Robert Jarosz

Przypisy

[1] Por. David Engelsma,Doktryna usprawiedliwienia w teologii Jana Kalwina ”, Protestant Reformed Theological Journa [Czasopismo Teologiczne Protestantów Reformowanych], tom. 41, nie. 2 (kwiecień 2008), s. 26-58.
[2] Między innymi Kalwinowski Katechizm Kościoła Genewskiego znajduje się u Jana Kalwina, Traktaty o sakramentach: Katechizm Kościoła Genewskiego, Formy modlitwy i Wyznania wiary, przeł. Henry Beveridge (Szkocja: Dziedzictwo Chrześcijańskie, 2002), s. 34–94. Numery stron w treści tego artykułu odnoszą się do tej książki.
[3] Katechizm Kościoła Genewskiego, s. 55
[4] Tamże, s. 79
[5] Jan Kalwin, Konieczność Reformy Kościoła, przeł. Henry Beveridge (Dallas, Teksas: Protestant Heritage Press, 1995), s. 25. 27
[6] Katechizm Kościoła Genewskiego, s. 79
[7] Jan Kalwin Instytuty 3.14.11
[8] Katechizm Kościoła Genewskiego, s. 52
[9] Tamże
[10]  Por. szczególnie Jan Kalwin: Wyjdźcie spośród nich: Pisma antynikodemowskie Jana Kalwina , przeł. Seth Skolnitsky (Dallas, Teksas: Protestant Heritage Press, 2001).
[11] Konfesja Belgijska 28
[12] Katechizm Kościoła Genewskiego, s. 49-50
[13] Artykuł ten zaczerpnięto z części przemówienia wygłoszonego w Irlandii Północnej, Republice Irlandii, Walii i USA w 2009 roku, w pięćsetną rocznicę urodzin Kalwina. Audio (nagrane w Portadown w Irlandii Północnej) i wideo przemówienia (nagrane w Grand Rapids w USA), a także jego znacznie rozszerzona forma pisemna są dostępne w Internecie. Płytę CD lub DVD można zamówić w CPRC.


Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email