Spis treści
Nieomylność Pisma
Pismo Święte nie zaprzecza samo sobie oraz nie zawiera błędów i pomyłek ponieważ Bóg jest doskonały, święty I nieomylny. Rozważymy dzisiaj dwa fragmenty Słowa, które mogą stanowić problem interpretacyjny.
W Liście do Efezjan napisane jest, że Jezus dał ludziom dary, podczas gdy w Psalmie 68 napisano, że Jezus przyjął dary dla ludzi. Oba fragmenty brzmią niemal identycznie i nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że Paweł cytuje psalmistę, wszak wers 8 zaczyna się od frazy „dlatego Pismo mówi” stanowiącej początek cytatu ze Starego Testamentu. Skąd więc ta różnica?
Efez. 4:8 Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary.
.
Psalm 68:18 Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby PAN Bóg mógł z nimi zamieszkać.
Prawidłowo rozkładając Pismo Zgodnie z zaleceniem w 2 Tym. 2:15, odkryjemy wspaniałe prawdy. Zobaczymy, że Słowo Boże jest spójne, prawdomówne i doskonałe, ujrzymy też doskonałe dzieło Boga w przydzielaniu darów łaski, Ojca, Syna i Ducha współdziałających w tym dziele w harmonii, gdzie każda z Osób Bożych posiada różne zadania i jeden cel..
Rola każdej z Osób Boga w przydzielaniu darów
Ojciec
Jego suwerenna wola i zamiar jest źródłem wszystkich darów. Ojciec zezwala na hojne wyposażenie zbawionych w dary a Jego intencją jest aby każdy wierzący otrzymał dobre i zarazem doskonałe dary. Doskonałe w sensie w pełni dojrzałe, kompletne, w pełni rozwinięte, prawidłowe i zawsze osiągające cel wyznaczony przez Ojca.
Jak. 1:17 Wszelki dobry akt dawnia (δόσις dosis) i wszelki dar (δώρημα dōrēma) doskonały (τέλειος teleios) pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
δόσις dosis – (pochodna słowa δίδωμι didomi) dar, nacisk położony na intencję, cel, jaki motywuje dawcę oraz reakcję dawania i odpowiedzi na dawanie;
δίδωμι didomi – daję, kładę, umiejscawiam, powoduję, wylewam, zezwalam
δώρημα dorema – (pochodna słowa δωρέομαι doremai) – użyczyć, asygnować
δωρέομαι doremai – dać jako dar, za darmo, hojność
τέλειος teleios – (pochodna słowa τέλος telos) – dojrzały, rozwinięty, spełniający konieczny proces rozwoju duchowego, kompletny
τέλος telos – prawidłowy, osiągający cel, osiągający wszystkie wyniki, końcowy
Duch
Dokonuje suwerennego wyboru jakościowego darów według swojej woli. Nie pomija nikogo, dary otrzymują wszyscy, każdy bez wyjątku, każdy osobiście, zgodnie z suwerenną wolą Ducha. Przydziela suwerennie każdemu wierzącemu wybrany dar, który jest szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny, będący kombinacją różnych możliwości służenia kościołowi.
1 Kor. 12:11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu (ἑκάστῳ hekastō) z osobna (ἰδίᾳ idia), jak chce (καθὼς βούλεται kathōs bouletai)
ἕκαστος hekastos – wszyscy, każdy (bez wyjątku), każdy osobiście
ἴδιος idios – szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny
καθὼς βούλεται kathōs bouletai – dosł. według swojej woli
.
Syn
Ustala miarę daru, decyduje o zakresie i wystarczalności daru (dobór ilościowy).
Efez. 4:7 A każdemu (ἑκάστῳ hekastō) z nas została dana (ἐδόθη edothē) łaska według miary (μετρον metron) daru (δωρεᾶς doreas) Chrystusa.
ἕκαστος hekastos – wszyscy, każdy (bez wyjątku), każdy osobiście
δίδωμι didomi – daję, kładę, umiejscawiam, powoduję, wylewam, zezwalam
μέτρον metron – miara (sama w sobie); metaforycznie podstawa do zdecydowania ile jest wystarczająco (lub nie wystarczająco), co jest w porządku (lub nie wporządku), itd.
δωρεά dorea – (pochodna słowa δίδωμι didomi) – dar dobrowolny, zatem nie nabyty przez zasługę lub przez prawo; wyraża dawanie podkreślające dobroczynne pragnienie dawcy
.
Wnioski:
Widzimy Trójjedynego Boga w działaniu. Ojciec decyduje o celu oraz o hojnym wylaniu darów na wszystkich wierzących, Duch decyduje o jakości daru a Syn o jego mierze (ilości, intensywności).
Argumenty językowe
Wiemy już, że Ojciec, Syn i Duch rozdają dary łaski w jedności, pełniąc przy tym różne role. Spójrzmy na oba teksty ponownie.
Efez. 4:8 Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary (δόματα domata).
.
Psalm 68:18 Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś (לָקַ֣חְתָּ laqahta) dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby PAN Bóg mógł z nimi zamieszkać.
…dał ludziom dary…
Chrystus rozdaje wojenne zdobycze w całym swoich królestwie. Po Jego wniebowstąpieniu, z mocy Ducha Świętego – który wtedy zstąpił – wszystkim wierzącym rozdane zostały wszelkie dary duchowe. Jednak Efezjan 4:8 referuje nie do darów duchowych lecz do urzędów przedstawionych w wersie 11 i używa całkowicie innego słowa na określenie darów. Jest nim δόμα doma – nie dorea lecz doma. Mowa o czymś zupełnie innym. Słowo doma nie odnosi się do darmowego daru lecz do charakteru daru. Mowa o szczególnym jakościowo rodzaju daru.
Efez. 4:11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;
Tą szczególną jakością są urzędy:
- Apostoła
- proroka
- pasterza-nauczyciela
- ewangelisty
- nauczyciela
.
…przyjął dary dla ludzi…
לָקַח laqach – przyjąć, sprowadzić, wystarać się
Jezus po swoim zwycięstwie nad szatanem poprowadził zbawionych (pojmanych jeńców – Efez. 4:8 – i buntowników Psalm 68:18) do Boga sprowadzając im dary jakie otrzymał od Ojca Światłości, w mocy Ducha Świętego. Tym darem są urzędy szczególnie obdarowanych duchowo ludzi dla kościoła. Stało się to możliwe dzięki dziełu krzyża, będącym wystaraniem przez Jezusa o to u Boga Ojca.
Potwierdza to list do Koryntian
1 Kor. 12:28 A Bóg ustanowił (ἔθετο efeto) niektórych w kościele najpierw jako apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cuda, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, rządzenia, różne języki.
Bóg ustanowił (efeto – wyznaczył) urzędy Apostołów i proroków tak samo jak ustanawia się ambasadorów. Tutaj mowa o urzędach. dopiero potem tekst przechodzi do darów Ducha, którymi są cuda, uzdrawianie, pomoc, zagraniczne języki.
.
Fundamentalne zadanie
Na marginesie należy zauważyć, że o ile urzędy pasterzy-nauczycieli, ewangelistów i nauczycieli są permanetne w kościele o tyle urzędy Apostoła i proroka miały charakter fundamentalny, przynależący wyłącznie do początkowego okresu istnienia kościoła. Tak jak Jezus przyszedł na świat raz aby ukonstytuować Kościół, tak rola Apostołów i proroków w przekazaniu doktryny również była fundamentalna i niepowtarzalna. Tak jak nie powinniśmy się spodziewać ani ponownego przyjścia Jezusa w celu założenia Kościoła, tak nie powinnismy spodziewać się powrotu urzędów Apostołów i proroków w celu założenia fundamentu Kościoła. Fundament kładzie się raz, na samym początku budowy. Nie potrzeba zakładać fundamentu na 10, 20 czy 30 piętrze.
Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus
Fundament to doktryny
Zadaniem Apostołów i nowotestamentowych prorków było zbudowanie doktrynalnego fundamentu Kościoła.
Efez. 3:4-5 4 Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa; 5 Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha;
Kiedy cała doktryna została przekazana, fundamentalna rola Apostołów i proroków została zakończona. Urzędy te przestały być potrzebne w Kościele.
.
Porównanie tekstu w grece
| Septuaginta Psalm 67:19 | Textus Receptus Efez. 4:8 |
| ἀνέβης εἰς ὕψος, ᾐχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś jeńców |
αναβας εις υψος ηχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν wstąpiwszy na wysokość poprowadził jeńców |
| και – spójnik łączący z konkluzją | |
| ἔλαβες przyjąłeś / wystarałś |
εδωκεν dał |
| δόματα ἐν ἀνθρώποις dary dla ludzi |
δοματα τοις ανθρωποις dary konkretnym ludziom |
| καὶ – spójnik łączący z konkluzją | |
| γὰρ ἀπειθοῦντας τοῦ κατασκηνῶσαι aby zamieszkać wśród nich |
.
Intepretacja
Paweł cytuje Psalm 68 częściowo. Kluczową rolę będzie pełnił tutaj spójnik καὶ po którym występuje inna konkluzja.
oryginał: Wstąpiłeś na wysokość, poprowadziłeś pojmanych jeńców, przyjąłeś / wystarałeś się o dary dla ludzi, nawet dla buntowników,
konkluzja: i (καὶ) aby PAN Bóg mógł z nimi zamieszkać
cytat: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców
konkluzja / nowe objawienie: i (καὶ) dał ludziom dary
Paweł cytuje Psalm 68 nie dosłownie lecz w sposób luźny. Kluczową rolę mają tutaj zmienione formy słów wstąpiłeś / wstąpiwszy oraz poprowadziłeś / poprowadził oraz kontekst. Poprzednie objawienie stanowi analogię dla nowego. W obu przypadkach tłem jest Przymierze Boga z ludźmi.
Psalm 68 referuje do sprowadzenia Arki Starego Przymierza na Górę Syjon, Efezjan 4 mówi o Nowym Przymierzu w krwi Chrystusa. Zatem Paweł adaptuje tekst Psalmu w celu wyrażenia nowej idei.
Jezus Chrystus poprzez swoją śmierć wystarał się o zaopatrzenie kościoła w szczególnie obdarowanych ludzi.
.
Zielonoświątkowe oszustwo
Zadaniem Słowa Bożego jest ukazanie rodzajów darów, ich cech oraz sposobu działania. Pismo Święte to nasza lampa prawdy w ciemności grzesznej rzeczywistości. Jest obiektywnym narzędziem identyfikacji prawdizwych darów, umożliwiającym odróżnienie ich od diabelskich podróbek. Nie ma mowy o pomyłce, ponieważ, w odróżnieniu od subiektywnych przeżyć neomontanistów, informacje jakich udziela Pismo, są prawdziwe, stałe i w pełni wystarczające do tego dzieła (2 Tym. 3:16-17).
Rzym. 12:6-7 Mamy więc różne dary według łaski, która nam jest dana: jeśli ktoś ma dar prorokowania, niech go używa stosownie do miary (ἀναλογίαν analogian) wiary (τῆς πίστεως tēs pistēos) 7 Jeśli usługiwania, niech usługuje; jeśli ktoś naucza, niech trwa w nauczaniu; 8 Jeśli ktoś napomina, to w napominaniu; jeśli ktoś rozdaje, to w szczerości; jeśli ktoś jest przełożonym, niech nim będzie w pilności; jeśli ktoś okazuje miłosierdzie, niech to czyni ochoczo.
ἀναλογία analogia – proporcja, miara, analogia, pochodna słów νά i λόγος
ἀνά ana – gdy używany jako prefiks: po, do, w stosunku, znowu, wstecz
λόγος logos – słowo, Boże objawienie
πίστίς pistis – wiara, to, w co się wierzy, wierzenie
τῆς tēs – nieprzetłumaczalny na język polski przedimek określony; dodanie tego przedimka do słowa πίστίς pistis (wiara) zawęża znaczenie do jednej, konkretnej i określonej wiary; chodzi o wiarę przekazaną świętym przez Boga
Zatem jeśli ktokolwiek przemawia, jego słowa powinny być w całkowitej zgodzie z zamkniętą teologią Pisma Świętego. Nie ma tutaj miejsca na nowe objawienie, ponieważ, jak powiedział John Owen, jeśli nowe objawienie jest sprzeczne z Pismem, to jest fałszywe, a jeśli jest zgodne z Pismem, jest niepotrzebne.
Drugą sprawą jest fakt, że absolutnie do wszystkich darów należy przykładać miarę, jaką jest wiara raz przekazana świętym czyli spisane Słowo Boże. (Judy 1:3 … uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym). Wiara ta, (czyli zamknięty kanon Pisma) jest wystarczająca i mamy poza nią nie wykraczać (1 Kor. 4:6 …abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane ).
Te dwie proste zasady stanowią dla wyznawców ruchu zielonoświątkowego problem nie do przeskoczenia, ponieważ tak zwane cudowne dary obecne w tym ruchu jak np. mówienie niezrozumiałym bełkotem, zawodne proroctwa czy pseudouzdrowienia to fenomen nie mający nic wspólnego ze standardem ustanowionym przez Pismo (więcej w artykułach Natura znaków i cudów, Dar języków, Niepełne uzdrowienia oraz w kazaniu Kłamstwa charyzmatyków).
.
