Słowem wstępu
Jan 10:15 Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za (ὑπὲρ hyper – w miejsce) owce
Słowo zastępczy jest niezwykle ważne dla naszego zrozumienia zadośćuczynienia Chrystusa. Nieżyjący już szwajcarski teolog Karl Barth powiedział kiedyś, że w jego ocenie najważniejszym słowem w całym greckim Nowym Testamencie jest maleńkie słowo ὑπέρ huper. To małe słowo jest tłumaczone przez wyrażenie „w imieniu”.
Barth najwyraźniej angażował się w nieco przesadną interpretację tego stwierdzenia, ponieważ wiele słów w Nowym Testamencie jest prawdopodobnie równie ważnych lub nawet ważniejszych niż huper , ale chciał po prostu zwrócić uwagę na znaczenie tego, co jest znane w teologii jako zastępczy aspekt posługi Jezusa.
Chrystus zadośćuczynił za nasz dług, naszą wrogość wobec Boga i naszą winę. Spełnił żądanie okupu za nasze uwolnienie z niewoli grzechu.
Zastępstwo
Izaj. 53: 4-5 4. Zaprawdę on wziął na siebie nasze cierpienia i nosił naszą boleść. A my uważaliśmy, że jest zraniony, uderzony przez Boga i utrapiony. 5. Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni.
Istnieje jednak inne znaczące słowo, które jest często używane w opisach odkupienia: zastępstwo. Kiedy patrzymy na biblijne przedstawienie grzechu jako zbrodni, widzimy, że Jezus działa jako Zastępca, stając przed Bożą sprawiedliwością. Z tego powodu czasami mówimy o dziele Jezusa na krzyżu jako o zastępczym zadośćuczynieniu Chrystusa, co oznacza, że gdy ofiarował On zadośćuczynienie, nie miało to na celu zadośćuczynienia Bożej sprawiedliwości za własne grzechy, ale za grzechy innych. Wszedł w rolę Zastępcy, reprezentującego swój lud. On nie oddał życia za siebie; Położył go dla swoich owiec. On jest naszym ostatecznym Zastępcą.
Idea bycia Zastępcą w ofiarowaniu zadośćuczynienia w celu zaspokojenia wymagań prawa Bożego za innych była czymś, co Chrystus rozumiał jako swoją misję od chwili, gdy wszedł na ten świat i przyjął na siebie ludzką naturę [Filip. 2:6-8; Hebr. 2:16; Kol. 2:9]. Przyszedł z nieba jako dar Ojca w wyraźnym celu wypracowania odkupienia jako nasz Zastępca, czyniąc dla nas to, czego nie moglibyśmy zrobić dla siebie. Widzimy to na samym początku służby Jezusa, kiedy zapoczątkował Swoją publiczną pracę, przychodząc nad Jordan i spotykając Jana Chrzciciela.
Wyobraź sobie scenę nad Jordanem tego dnia. Jan był zajęty chrzczeniem ludzi w ramach przygotowań na nadejście królestwa. Nagle podniósł głowę i zobaczył zbliżającego się Jezusa. Wypowiedział słowa, które później stały się tekstem tego wielkiego hymnu kościoła, Agnus Dei:
Jan 1:29 Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata!
Ogłosił, że Jezus był Tym, który przyszedł, aby ponieść grzech swego ludu. W Swojej osobie spełni wszystko to, co było symbolizowane w starotestamentowym systemie ofiarnym, w którym baranek zostawał zabity i spalony na ołtarzu jako ofiara przed Bogiem jako ofiara pokuty za grzechy. Baranek był substytutem, więc nazywając Jezusa „Barankiem Bożym”, Jan zapewnił, że On również będzie Zastępcą, ale Tym, który dokona prawdziwego odkupienia.
.
Potrzeba doskonałej ofiary
Jezus przyszedł do Jana i ku przerażeniu Jana poprosił o chrzest. Pismo podaje nam reakcję Jana na tę prośbę.
Mat. 3:14 Ale Jan powstrzymywał go, mówiąc: Ja potrzebuję być ochrzczonym przez ciebie, a ty przychodzisz do mnie?
To proste stwierdzenie musiało maskować głębokie zamieszanie ze strony Jana. Właśnie ogłosił, że Jezus jest Barankiem Bożym, a aby służyć jako doskonała ofiara za grzechy swego ludu, Baranek Boży musiał być bez skazy. Musiał być całkowicie bezgrzeszny. Ale rytuał chrztu, który Jan wzywał do przejścia całego Izraela w ramach przygotowań na przyjście Mesjasza, był obrzędem symbolizującym oczyszczenie z grzechu. Dlatego Jan powiedział w istocie: „Byłoby absurdem, gdybym Cię chrzcił, ponieważ Ty jesteś bezgrzesznym Barankiem Bożym”. Następnie Jan przedstawił alternatywną myśl: Jezus powinien go ochrzcić. W ten sposób Jan przyznał, że jest grzesznikiem, który potrzebuje oczyszczenia. Jezus odrzucił protest Jana.
Mat. 3:15 A Jezus mu odpowiedział: Ustąp teraz, bo godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Wtedy mu ustąpił.
Dobór słów Jezusa w tym stwierdzeniu jest interesujący. Najpierw powiedział: „Ustąp teraz”. Fakt, że Jezus dał swoje polecenie Janowi w tych konkretnych słowach, świadczy o tym, że rozumiał, iż wiąże się to z pewnymi teologicznymi trudnościami. To było tak, jakby Jezus mówił:„Janie, wiem, że nie rozumiesz, co się tutaj dzieje, ale możesz Mi zaufać. Śmiało i chrzcij Mnie ”. Jednak Jezus wyjaśnił, dlaczego Jan powinien Go ochrzcić. Powiedział: „godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość”.
Słowo godzi się (gr. πρέπον prepton) w tym miejscu można również przetłumaczyć jako „konieczne”. Innymi słowy, Jezus powiedział, że chrzest był konieczny. Czemu to było konieczne? Jan Chrzciciel przyszedł jako prorok od Boga. Jezus powiedział później:
Łuk. 7:28 Nie ma wśród narodzonych z kobiet większego proroka od Jana Chrzciciela.
Przez tego proroka Bóg dał swojemu ludowi przymierza nowy nakaz: mieli oni zostać ochrzczeni. Nigdy nie powinniśmy myśleć, że Bóg przestał wyrażać swoją wolę swojemu ludowi po wypowiedzeniu dziesiątego przykazania. Po ich wydaniu do podstawowych dziesięciu przykazań dodano wiele praw. Nakaz, aby Jego lud przeszedł ten rytuał oczyszczenia, aby przygotować się na przełom w królestwie Bożym, był zaledwie ostatnim edyktem Boga.
.
Chrystus doskonałą ofiarą zastępczą
Zanim Chrystus mógł pójść na krzyż, zanim mógł wypełnić rolę Baranka Bożego, zanim mógł uczynić siebie ofiarą, aby zaspokoić wymagania Bożej sprawiedliwości, Jezus musiał poddać się każdemu szczegółowi każdego prawa, które Bóg dał. Musiał reprezentować swój lud w każdym szczególe przed sądem Bożej sprawiedliwości. Ponieważ prawo wymagało teraz chrztu wszystkich ludzi, Jezus również musiał zostać ochrzczony. Musiał wypełnić każde przykazanie Boże, jeśli miał być bez grzechu. Nie prosił Jana, aby Go ochrzcił, ponieważ potrzebował oczyszczenia; Chciał zostać ochrzczony, aby był posłuszny swojemu Ojcu w każdym szczególe.
Właśnie o tym Jezus mówił Janowi, ponieważ misją Jezusa było być Zastępcą, zastępczą ofiarą złożoną Bogu. Jezus to zrozumiał i przyjął. Od początku swojej służby wiedział, że przybył, aby działać w zastępstwie swoich owiec. W centrum Jego nauczania było stwierdzenie, że czynił to nie dla siebie, ale dla nas – aby nas odkupić, odkupić, zbawić.
Zobacz w temacie
- Bóg Syn: Jego zastępcza śmierć
- Chrzest w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego
- Skutki liberalnej myśli teologicznej
- Pokłosie Arminianizmu w ujęciu historycznym
