Jedyny Władca, Bóg i Pan

Czy ktokolwiek we wszechświecie, poza Najwyższym Bogiem, mógłby zostać nazwany jedynym Władcą, Bogiem i Panem? Nikt, absolutnie nikt przy zdrowych zmysłach nie może stwierdzić, że tak. Nawet najbardziej oszaleli w herezji antytrynitarze mają na tyle rozumu, aby odrzucić powyższą teorię. Nawet najbardziej zatwardziali Świadkowie Strażnicy nie powiedzą, że jedynym Władcą, Bogiem i Panem jest Archanioł Michał.

Z wyjątkiem gnostyków, którzy uznają Boga Jahwe za demiurga, złego i pomniejszego boga, absolutnie wszyscy uznający się za spadkobierców nauki apostolskiej muszą wyznać, że Bóg Jahwe to jedyny Władca i Pan. W sumie to dobrze i źle zarazem.

  • Dobrze, ponieważ wyznają monoteizm, ale to nie wystarczy.
  • Źle, ponieważ odrzucają Chrystusa jako jedynego Władcę, Boga i Pana odcinając się tym samym od zbawienia

Udajmy się do Pisma Świętego w celu wykazania, że Chrystus tak właśnie został objawiony.


Rózne wersje tekstu Judy?

Przyjrzyjmy się różnym tłumaczeniom dwóch wersów Pisma

Uwspółcześniona Wersja Gdańska Przekład Toruński Bibila Warszawska Biblia Jakuba Wujka
4. Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa. 4. Wkradli  się bowiem jacyś ludzie, już dawno zapisani na ów wyrok, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę, i zapierają się jedynego Władcy Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa 4. Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, na których od dawna wypisany został ten wyrok potępienia, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę i zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. 4. Abowiem wtrącili się niektórzy ludzie (którzy dawno na ten sąd są naznaczeni) niezbożni, którzy Boga naszego łaskę obracają w rozpustność i przą się samego Panującego i Pana naszego Jezusa Chrystusa.
5. Chcę więc wam przypomnieć, chociaż już kiedyś o tym wiedzieliście, że Pan, który wybawił lud z ziemi egipskiej, potem wytracił tych, którzy nie uwierzyli. 5. A chcę wam to przypomnieć, wam, którzy raz na zawsze to wiecie, że Pan wybawił lud z ziemi egipskiej, następnie tych, którzy nie wierzyli, wygubił. 5. A chcę przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie, że Pan wybawił wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli; 5. A chcę wam przypomionąć, gdyż raz wszytko wiecie, iż Jezus wybawiwszy lud z ziemie Egipskiej, zasię te potracił, którzy nie wierzyli

Już na pierwszy rzut oka widać dość istotne różnice. Otóż w zależności od wydania dowiemy się, że są na świecie ludzie, którzy zapierają się

a. jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa, lub
b. jedynego Władcy Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa lub
c. jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa, lub
d. Panującego i Pana naszego Jezusa Chrystusa

Oraz, że z Egiptu wyprowadził lud a potem zniszczył

a. Pan
b. Jezus

Rozpiętość wariacji tekstu może prowadzić do rozmaitych wniosków, np.

  • że o ile Bogiem jest Ojciec to Syn Bogiem nie jest,
  • że Bogiem jest Syn,
  • że Bogiem objawionym w Starym Testamencie był Ojciec
  • że Bogiem objawionym w Starym Testamencie był Syn

Czy rzeczywiście tłumaczenia Świętego tekstu zezwalają na tak dowolną interpretację? Oczywista odpowiedź brzmi nie, a problem jaki obserwujemy powyżej jest pozorny.
.


O czym mówi tekst Judy?

Język grecki, choć miejscami podobny do Polskiego, posiada swoje niuanse i różnice gramatyczne, które nie są możliwe do przetłumaczenia. Istnieje również szeroka gama manuskryptów, które przekazują tą samą informację na różny sposób, tworząc rozmaite warianty tekstu. Dlatego też poniżej przedstawiona została kompilacja, który nie jest żadnym oficjalnym tłumaczeniem lecz tekstem interlinearnym, w którym zastosowano  gramatyczne reguły Granville Sharpa oraz metodę genealogiczną opartą na koherencji, ang. CBGM

Judy 1:4-5
.
4. Wkradli się bowiem pewni ludzie, ci od dawna przeznaczeni na ten konkretny sąd, bezbożni, (którzy) tą łaskę tego naszego Boga zamieniający na rozpustę i tego jedynego Władcy, Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa (reguły Granville Sharpa) wypierający się.

5. Przypomnieć więc wam chcę, chociaż już kiedyś o tym wiedzieliście, że ten Jezus (CBGM), lud z ziemi egipskiej uratowawszy, na drugi raz tych, (którzy) nie uwierzyli wytracił.

W ten sposób przedstawiony tekst jasno wskazuje, że

  • Jedynym Władcą, Bogiem i Panem chrześcijan jest Jezus Chrystus
  • To Chrystus uratował Żydów z Egiptu a potem ich wytracił, zatem Chrystus zostaje potwierdzony jako Wieczny Bóg Jahwe.

Być może sceptycy podniosą zaraz krzyki i powiedzą: nie ma ani jednego tłumaczenia tego tekstu, które byłoby zgodne z powyższym. Otóż nie jest to prawdą. Jak już na samym początku zostało wykazane informacje te zostały zachowane w greckim tekście oryginalnym, jednakże nie wszystkie tłumaczenia z tych, czy innych powodów, zastosowały właściwe reguły tłumaczenia, czy też odpowiednie teksty źródłowe.

Dokonajmy teraz wnikliwej analizy tekstu Judy
.


Wers 4 a reguła Granville Sharpa

4. Wkradli się bowiem pewni ludzie, ci od dawna przeznaczeni na ten konkretny sąd, bezbożni, (którzy) tą łaskę tego naszego Boga zamieniający na rozpustę i tego jedynego Władcy, Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa (reguły Granville Sharpa) wypierający się.

Granville Sharp odkrył sześć gramatycznych reguł jakie rządzą greką Koine i opublikował je 10 czerwca 1778 roku. Reguły te zostały potwierdzone i od te pory zastosowane w tłumaczeniach.

Pierwsza Reguła: Kiedy spójnik łączny καί kai łączy przynajmniej dwa rzeczowniki w tym samym przypadku, [viz. rzeczowniki (materialne lub przymiotnikowe lub przymiotniki / imiesłowy) opisu osobistego odnoszące się do urzędu, godności, powinowactwa lub związku oraz atrybutów, właściwości lub jakości, dobrych lub złych], jeśli przedimek określony ho lub którykolwiek z jego przypadków poprzedza pierwszy tych rzeczowników, przymiotników lub imiesłów i nie jest powtarzany przed drugim rzeczownikiem, przymiotnikiem lub imiesłowem, ten ostatni odnosi się zawsze do tej samej osoby, która jest wyrażana lub opisywana przez pierwszy rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów: tj. oznacza dalszy opis osoby o tej samej nazwie.

Konstrukcja gramatyczna
.
przedimek określony / pierwszy rzeczownik / spójnik καί kai / drugi rzeczownik

.

Textus Receptus

Ustalony został w oparciu o późne rękopisy reprezentujące bizantyjską tradycję tekstualną, ale ze względu na drobne naleciałości tekstu cezarejskiego, Wulgaty oraz tekstu zachodniego nie jest klasycznym tekstem bizantyjskim. Niektóre jego warianty pochodzą z Wulgaty i nigdy nie były obecne w tekście greckim.

Zawiera w sobie trzy określenia na Jezusa Chrystusa: Władca, Bóg i Pan

Tego jedynego despoty, Boga i Pana naszego, Jezusa Chrystusa (zapierający się)

W wersie 4 tekstu Judy w tradycji manuskryptów zwanej Textus Receptus czytamy

τὸν μόνον Δεσπότην  θεον  καὶ  Κύριον  ἡμῶν  Ἰησοῦν  Χριστὸν
ton nomon despoten Theon kai Kurion hemon Iesoun Christon
tego konkretnego jedynego despoty Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa
t_ Acc Sg m a_ Acc Sg m n_ Acc Sg m n_ Acc Sg m Conj n_ Acc Sg m pp 1 Gen Pl n_ Acc Sg m n_ Acc Sg m
przedimek określony w bierniku przymiotnik w bierniku
poprzedzany przez τὸν
pierwszy rzeczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν
drugi rzeczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν
spójnik trzeci rzeczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν 
zaimek osobowy czwarty rezczownik w bierniku
nie poprzedzany przez τὸν 
piąty rzeczownik w bierniku
nie poprzedzany przez τὸν 
  • Przedimek określony w bierniku poprzedza przymiotnik (również w bierniku) i rzeczowniki, do których on się odnosi
  • Wszystkie następujące rzeczowniki są w bierniku
  • Spójnik καί kai występuje między drugim a trzecim rzeczownikiem
  • Znaczenie: Jezus Chrystus to nasz jedyny Władca, Bóg i Pan (którego zapierają się ludzie idący na zatracenie).
    .
Nestle Aland

Eberhard Nestle postanowił opracować własne wydanie greckiego Nowego Testamentu. Nestle nie kolacjonował rękopisów, dokonał jedynie kompilacji tekstu trzech najważniejszych wydań: Tischendorfa, Westcotta i Horta oraz Weymoutha. Jeżeli wydania te różniły się między sobą Nestle dobierał warianty wspierane przez dwa wydania, jeżeli różniły się wszystkie trzy, wybierał zrozumiały wariant. Pozostałe warianty przenosił do przypisów.

Tekst opuszcza jedno z określen na Jezusa Chrystusa pozostawiając dwa: Despota i Pan

Tego jedynego despoty i Pana naszego, Jezusa Chrystusa (zapierający się)

W wersie 4 tekstu Judy w tradycji manuskryptów używanej przez Nestle Aland czytamy

τὸν  μόνον  Δεσπότην  καὶ  Κύριον  ἡμῶν  Ἰησοῦν  Χριστὸν 
ton nomon despoten kai Kurion hemon Iesoun Christon
tego konkretnego jedynego despoty i Pana naszego Jezusa Chrystusa
t_ Acc Sg m a_ Acc Sg m n_ Acc Sg m Conj n_ Acc Sg m pp 1 Gen Pl n_ Acc Sg m
przedimek określony w bierniku przymiotnik w bierniku poprzedzony przez τὸν
pierwszy rzeczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν spójnik trzeci rzeczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν zaimek osobowy czwarty rezczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν piąty rzeczownik w bierniku nie poprzedzany przez τὸν
  • Przedimek określony w bierniku poprzedza przymiotnik (również w bierniku) i rzeczowniki, do których on się odnosi
  • Wszystkie następujące rzeczowniki są w bierniku
  • Spójnik καί kai występuje między drugim a trzecim rzeczownikiem
  • Znaczenie: Jezus Chrystus to nasz jedyny Władca i Pan (którego zapierają się ludzie idący na zatracenie).
    .
Wnioski

Niezależnie od tego, które źródło zostanie zastosowane do tłumaczenia konkluzje są identyczne. Chrystus jest jedynym Władcą i Panem (zgodność TR i NA) i Bogiem (TR). Ale nawet pominięcie słowa Bóg nie pozbawia Chrystusa Boskości. Czemu? Ponieważ jeśli jedynym Władcą i Panem jest Chrystus – Syn Boży, oraz Syn Boży nie jest Bogiem, to Bóg Jahwe nie może w takim przypadku być Jedynym Władcą i Panem wszystkich ludzi (tej funkcji pozbawił by Go Syn-Boży, w założeniu stworzenie, nie Stwórca). To czysta niedorzeczność, ponieważ:

  • Jeśli naszym Władcą i Panem jest jedynie Syn, to nie jest nim Ojciec (Stworzyciel niższy od stworzenia)
  • Jeśli naszym Władcą i Panem jest tak Ojciec jak i Syn, to Syn nie może nim być jedynie (sprzeczność logiczna)
  • Jeśli naszym Władcą i Panem jest jedynie Syn, a Ojciec nim nie jest, to Ojciec nie jest Suwerenen odkupionego stworzenia lecz jedynie nieodkupionego (por. Psalm 24:1)

Jedynym rozwiązaniem jest doktryna trynitarna. Skoro Syn jest naszym jedynym Panem i Władcą oraz Bóg Ojciec jest naszym jedynym Władcą i Panem, to Ojciec i Syn są jednym Bogiem, choć różnymi osobami.
.

Analogia Scriptura

Poniższe teksty głoszą identyczny przekaz, że Jezus Chrystus jest Bogiem, naszym Zbawicielem

Judy 1:4 Wkradli się bowiem jacyś ludzie, już dawno zapisani na ów wyrok, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę i zapierają się jedynego Władcy, Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa.
.
1 Jana 5:20 A wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.
.
Tyt. 2:13 Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;
.
2 Piotra 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Jeśli przyjąć nielogiczną doktrynę antytrynitarną dochodzimy do wielu sprzeczności, takich jak:

Pan nie jest Panem

Marek 12:29 Pan, nasz Bóg, Pan jest jeden.
.
Jeśli Syn nie jest Bogiem oraz jest jedynym Panem i Władcą i nie jest nim Ojciec, powyższy tekst kłamie mówiąc, że Pan i Bóg jest jeden

Bóg nie uczynił wszystkiego dla siebie

Przyp. 16:4 PAN uczynił wszystko dla samego siebie,
.
Jeśli Syn nie jest Bogiem oraz jest jedynym Panem i Władcą i nie jest nim Ojciec, powyższy tekst kłamie mówiąc, że Bóg uczynił wszystko dla siebie, ponieważ zbawieni nie zostali w takim przypadk uczynieni dla Ojca lecz zaledwie dla Syna

Zbawieni nie należą do Boga

Psalm 24:1 Pańska jest ziemia i to, co ja napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają.
.
Jeśli Syn nie jest Bogiem oraz jest jedynym Panem i Władcą i nie jest nim Ojciec, powyższy tekst kłamie mówiąc, że zbawieni zamieszkujący świat należą do Ojca, ponieważ należą wyłącznie do Syna

Bóg nie nabył swoją krwią zbawionych

Dzieje 20:28 kościół Boga, który on nabył własną krwią.
.
Jeśli Syn nie jest Bogiem oraz jest jedynym Panem i Władcą i nie jest nim Ojciec, powyższy tekst kłamie mówiąc, że Bóg nabył na własność kościół, ponieważ nie ma do niego żadnych praw, ma je wyłącznie Syn

Jednakże mamy całkowitą pewność, że Bóg to nie tylko Ojciec ale i Syn (a także Duch Święty pochodzący tak od Ojca jak i od Syna). Skoro mamy jednego Boga i jednego Pana, rozumiemy że Bóg jest jeden ale to więcej niż jedna osoba.

1 Kor. 8:6 To dla nas jest jeden Bóg, Ojciec, z którego wszystko, a my w nim, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko, a my przez niego.

..


Wers 5 a metoda CBGM

5. Przypomnieć więc wam chcę, chociaż już kiedyś o tym wiedzieliście, że ten Jezus (CBGM), lud z ziemi egipskiej uratowawszy, na drugi raz tych, (którzy) nie uwierzyli wytracił.

Obecnie dostępnych jest około 5 800 manuskryptów, minoskułów i majoskułów, które składają się na kompletny tekst Słowa Bożego. Wszystkie one zostały poddane digitalizacji i w formie elektronicznej zapisane w bazie danych. Ponieważ ilość różnic i wariacji, jaka zachodzi między wszystkimi manuskryptami jest większa niż ilość samych słów w Nowym Testamencie, do ich analizy stworzono specjalne narzędzie.
.

Sposób analizy

Jest nim CBGM w języku angielskim coherence-based genealogical method – to metoda genealogiczna oparta na koherencji. Metoda komputerowa, która bada spójność manuskryptów pod względem jednolitości tekstu w ujęciu historycznych zmian i wariacji tekstowych, jakie w nich zachodziły w czasie. Poniżej definicja działania tej metody, podana przez jej twórców:

Metoda genealogiczna oparta na koherencji posiada następujące założenia: we wszystkich kopiach danej tradycji tekstowej, gdzie znane jest źródło lub (w przypadku skażenia) źródła, oraz znane jest pochodzenie każdej wersji tekstu w każdej kopi, genealogiczne powiązania między wszystkimi wariantami w dowolnym miejscu wariacji muszą pojawiać się w ogólnej rodzinie świadków jako genealogiczna relacja między spójnymi polami relacji między świadkami. – źródło

Innymi słowy im więcej zgodności między tekstami oddalonych od siebie historycznie manuskryptów należących do tej samej tradycji, im mniej między nimi różnic, oraz im więcej zgodności tekstowej w manuskryptach należących do tej samej tradycji, tym bardziej prawdopodobnym jest, że teksty te zawierają w sobie pierwotny przekaz.

Co ciekawe, okazuje się, że niezależnie od tego do jakiej należą tradycji, wszystkie teksty poddane analizie za pomocą tej metody mówią jednym głosem i przekazują tą samą informację pomimo wariacji w poszczególnych manuskryptach należących do danej tradycji. Okazuje się, że różne tradycje manuskryptów mówią dokładnie to samo.
.

Pan czy Jezus?

W analizie każdego biblijnego tekstu Nowego Testamentu:

1) Stosuje się narzędzia komputerowe pozwalające na porównywanie wszystkich dostępnych tekstów pod różnym kątem ich pokrewieństwa, spójności itd.

2) Wykorzystuje się różnego rodzaju algorytmy pozwalające na tworzenie zależności między tekstami, a nie manuskryptami. W tej metodzie nie liczą się manuskrypty, ale tekst, który one zawierają. Tak też program może w swojej bazie danych posiadać manuskrypt z X wieku, ale jego tekst może zostać określony na wiek III. Także program ten nie bada zależności między manuskryptami, ale tekstami. W tego też wynika to, iż program ten pokazuje, iż rozróżnienie, które kiedyś zawsze się robiło na różne tradycje tekstualne: teksty aleksandryjskie, bizantyjskie, zachodnie etc., w ogóle nie istnieje. Program widzi wszystkie te teksty jako jedną i spójną całość.

3) Na podstawie wariantów tekstowych określa się ich zależności, tak żeby odkryć jakie czytanie danego fragmentem jest najstarsze i tym samym oryginalne. Program badając wszystkie możliwe warianty określa, które czytanie jest najstarsze i jakie czytania miały większą szansę, żeby się później pojawić i tak na przykład: w liście do Judy 1:5 w tekście głównym zawsze wstawiało się „Pan wybawił lud z ziemi egipskiej”, a inne czytania pojawiały się w aparacie tekstualnym, np. NA28 a od czasu pojawienia się CBGM, który uwzględnia wiele czynników (jak to, co jest bardziej prawdopodobne, czy skryba mógł, znając historię wyjścia ludu z ziemi egipskiej, zmienić z Jezus na Pan czy w drugą stronę) w tekście głównym widnieje: „Jezus wybawił lud z ziemi egipskiej”, co bardzo pasuje do kontekstu, w którym zdanie wcześniej czytamy, o tym, że Jezus jest naszym jedynym Władcą i Panem (TR / NA) i Bogiem (TR)

Nestle Aland Textus Receptus
δεσπότην καὶ κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν,
deposten kai kurion hemon Iesoun Christon
δεσπότην θεον καὶ κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν,
deposten theon kai kurion hemon Iesoun Christon
kurios = Iesous kurios = Iesous
Ἰησοῦς λαὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου σώσας  Iesous laon ek ges aiguptou sosas –

Jezus (czyli Pan) wybawił lud z Egiptu

κυριος λαὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου σώσας  kurios laon ek ges aiguptou sosas –

Pan (czyli Jezus) wybawił lud z Egiptu

Wariacje tekstu

Jezus wybawił z Egiptu (teksty o najwyższej koherencji genealogicznej)

Bóg Chrystus wybawił z Egiptu

Bóg wybawił z Egiptu

Pan wybawił z Egiptu

wybawił z Egiptu (bez zdefiniowania)

Odpowiedź na pytanie, dlaczego skrybowie w pierwszych wiekach używali słów Jezus, Chrystus Bóg, i Pan zamiennie jest bardzo prosta. Otóż pierwszy kościół od samego początku wierzył, że Jezus Chrystus to Bóg i Pan, to były po prostu synonimy. Niektórzy nawet dla podkreślenia tego faktu używali zwrotu Bóg Chrystus (np. pochodzący z III wieku Papirus 72).
.

Analogia Scriptura

Czy znajdziemy potwierdzenie w Piśmie Świętym, że to Chrystus wyzwolił, prowadził i sądził naród Żydowski? Owszem: ta sama myśl została przedsatwiona w 1 Liście do Koryntian, gdzie jasno jak na dłowni czytamy, że Bogiem, który wybawił lud Żydowski z Egiptu oraz który ich wytracił był sam Jezus Chrystus, Wieczny Bóg.

Judy 1:5 Chcę więc wam przypomnieć, chociaż już kiedyś o tym wiedzieliście, że Jezus, który wybawił lud z ziemi egipskiej, potem wytracił tych, którzy nie uwierzyli.
.
1 Kor. 10:1-9 1 Nie chcę, bracia, żebyście nie wiedzieli, że wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze; 2 I wszyscy w Mojżesza zostali ochrzczeni w obłoku i w morzu; 3 Wszyscy też jedli ten sam pokarm duchowy; 4 I wszyscy pili ten sam duchowy napój. Pili bowiem ze skały duchowej, która szła za nimi. A tą skałą był Chrystus. 5 Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg. Polegli bowiem na pustyni. 6 A to stało się dla nas przykładem, żebyśmy nie pożądali złych rzeczy, jak oni pożądali. 7 Nie bądźcie więc bałwochwalcami, jak niektórzy z nich, jak jest napisane: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. 8 Nie dopuszczajmy się też nierządu, jak niektórzy z nich się dopuszczali i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące; 9 I nie wystawiajmy na próbę Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawiali i poginęli od wężów; 10 Ani nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez niszczyciela.

 


Podsumowanie

Niezależnie od tego, jakiego źródłą tekstu będziemy używać zawsze zostaniemy skierowani w stronę Jezusa Chrystusa jako Jedynego Boga i Zbawiciela, który nie jest jednocześnie swoim Ojcem, i od którego pochodzi Duch Święty. Być może metoda zachowania tekstu nie spełnia ludzkich oczekiwań, gdyż większość ludzi wyobraża to sobie jako transmisję tekstu w formie kserokopiarki, jednakże jest ona w pełni niezawodna. Bóg powiedział coś i to zostało zachowane.

Sam przykład tekstu Judy potwierdza, że nie ważne czy będziemy tam używać słowa Pan, Jezus, Bóg czy Władca, każda z wariacji wskaże na Syna Bożego jako właściwy podmiot tych określeń – czy to bezpośrednio w tekście, czy też przy pomocy kontekstu. Zatem drodzy bracia i siostry mamy pewną i całkowitą ufność w prawdziwość Słowa Bożego. Możemy śmiało i dziś powtórzyć za psalmistą:

Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.

Tego nie możemy powiedzieć ani o rzekomych nowych objawieniach zielonoświątkowych heretyków, które bliższe są urojeniom i majaczeniom chorych umsyłów, ani o pełnej pychy tradycji odstępczego Rzymskiego katolicyzmu. To są zawodne rzeczy, które w obliczu nieskazitelnego przekazu Pisma są po prostu śmieszne i pozbawione jakiejkolwiek wartości jako źródło prawdy teologicznej. Sam Apostoł Piotr nakazywał trzymać się jedynie spisanego Słowa Bożego.Mówi on:

2 Piotra 1:19-21 19 Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; 20 To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi. 21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.

Sola Scriptura umiłowani.


Zobacz w temacie