Spis treści
Tekst źódłowy
Akcentując dar uzdrawiania, charyzmatycy uzasadniają często swoje przekonania tekstem
1 Piotra 2:24 On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni.
Analiza tekstu
Zasada gramatyki
W odniesieniu do tego wiersza ma zastosowanie gramatyczna metoda interpretacji. Jakie znaczenie, w szerszym kontekście, ma słowo „uzdrowiły”,występujące w tym wierszu? Ani w tym wierszu, ani w sąsiadujących z nim nie ma wzmanki o fizycznym uzdrowieniu. Wiersz ten powiada, że Chrystus umierając na krzyżu, wziął na swoje ciało nasze grzechy, a nie naszą chorobę. Tekst ten powiada „ażyli dla sprawiedliwości”, a nie dla zdrowia; jest to bardzo ważne rozróżnienie.
Innym gramatycznym sprawdzianem tego wiersza są słowa: „przez jego rany zostaliście uzdrowieni”. Czas przeszły wskazuje na krzyż, gdzie została uzdrowiona grzeszna dusza ludzka. Wiersz ten nie mówi: „Przez jego rany stale będziecie uzdrawiani z fizycznych niedomagań”.
.
Zasada syntezy
Przy pomocy syntetycznej metody też możemy dowieść dlaczego charyzmatyczna interpretacja 1 Piotra 2:24 jest niewłaściwa. Porównując inne teksty Pisma Świętego przekonujemy się, że nasze dusze zostały odkupione, ale nasze ciała – przynajmniej od strony fizycznej – nie. Tekst z Rzyman powiada:
Rzym. 8:23 A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.
Wiersz ten mówi nam, że nadal żyjemy w ciele dotkniętym upadkiem Adama. Nadal jesteśmy poddani chorobom i innym niedomaganiom. Duch dopomaga nam w przezwyciężeniu tych niedomagań i tak na przykład sam Duch Święty modli się za nas, gdy sami nie wiemy jak powinniśmy się modlić. Nie ma tu żadnej obietnicy fizycznego uzdrowienia z choroby:
Rzym. 8:26 Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.
Patrząc na najbliższy kontekst tekstu dochodzimy do prawdy uzdrowienia, o jakim naucza Piotr. Rozważmy wersety 24 i 25
24. On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni.
25. Byliście bowiem jak zbłąkane owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Biskupa waszych dusz.
Wersety 24-25 zawierają w sobie dwie przesłanki i dwie następujące po nich konkluzje:
Przesłanka 1 (werset 24) – Chrsytusowi Bóg przypisał grzechy wybranych do zbawenia (On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo)
Konkluzja 1 – rezultatem przypisania grzechów jest życie dla sprawiedliwości (a nie w fizycznym zdrowiu). Życie dla sprawiedliwości oznacza usprawiedliwienie z grzechu a nie uzdrowienie fizyczne. (abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości)
Przesłanka 2 (werset 24) rany Chrystusa, czyli jego bierne posłuszeństwo Bogu w Jego śmierci, posłuszeństwo będące podstawą usprawiedliwienia grzesznika przed Bogiem, przynoszą uzdrowienie. (przez jego rany zostaliście uzdrowieni.)
Konkluzja 2 (werset 25) – rozpoczyna się od spójnika wynikowego „bowiem” czyli greckie γὰρ gar zatem wskazuje na zakres uzdrowienia z wersetu 24. Rezultatem tym jest nawrócenie się do Pasterza a nie fizyczne uzdrowienie (Byliście bowiem jak zbłąkane owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Biskupa waszych dusz.)
Wnioski: uzdrowienie odnosi się do nawrócenia do Boga co jest możliwe dzięki usprawiedliwieniu przez śmierć Chrystusa.
.\.
Zasada dosłowności
Dobrze jest również wiedzieć, że zwrot „jego ranami jesteśmy uzdrowieni” pochodzi z księgi Izajasza:
Izaj. 53:5 Lecz on zraniony jest dla występków naszych, starty jest dla nieprawości naszych; kaźń pokoju naszego jest na nim, a sinością jego jesteśmy uzdrowieni.
Czy Izajasz mówi tu o fizycznym uzdrowieniu? Studium księgi Izajasza dowodzi, że prorok mówi tu o duchowym uzdrowieniu, którego tak bardzo potrzebował wtedy Izrael.
Izaj. 1:4-6 4 Biada narodowi grzesznemu, ludowi obciążonemu nieprawością, nasieniu złośliwych; synom skażonym! Opuścili Pana, do gniewu pobudzili świętego Izraelskiego, odwrócili się nazad. 5 Przeczże tem więcej przyczyniacie przestępstwa, im więcej was biją? Wszystka głowa chora, i wszystko serce mdłe. 6 Od stopy nogi aż do wierzchu głowy niemasz na nim nic całego; rana i siność, i rany zagniłe nie są wyciśnione, ani zawiązane, ani olejkiem odmiękczone.
Mówiąc w 53 rozdziale swojej księgi o Cierpiącym Słudze, którego ranami Izrael zostanie uzdrowiony, Izajasz ma na uwadzę uzdrowienie duchowe, a nie fizyczne. Gdy Pismo Święte powiada: „On wziął na siebie nasze choroby” to nie naruszając zasady dosłowności przyjmujemy, że mówi ono o chorobie naszych dusz.
.
Zasada praktyczności
Aluzja ewangelii Mateusza w wskazuje na fakt, że w pewnym sensie Chrystus wziął na siebie nasze choroby przez współczucie nam, a list do Hebrajczyków powiada, że Chrystus naprawdę może nam współczuć, ponieważ sam był narażony na pokusy.
Mat. 8:17 Aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: On nasze słabości wziął na siebie i nosił nasze choroby.
Hebr. 4:15 Nie mamy bowiem najwyższego kapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu.
Nie usuwa on naszych chorób, lecz współczuje nam w bólu, jaki nam one sprawiają.
.
W objęciach szaleństwa teologii sukcesu
2 Kor. 8:9 Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym, dla was stał się ubogim, abyście wy zostali ubogaceni jego ubóstwem.
Kolejny krok zielonoświątkowego szaleństwa idzie jeszcze głębiej w mrok. Teologiczni kretyni ruchu wiary uznają że Chrystus na krzyż zabrał biedę i dlatego każdy chrześcijanin powinien być bogaty. A wszystko to ma rzekomo wynikać z tekstu 2 Listu do Koryntian. Ta interpretacja wynika albo z choroby umysłowej albo z duchowego zaślepienia, co w zasadzie jest tym samym (Dlatego Bóg zsyła im ostry obłęd, tak że uwierzą kłamstwu 2 Tes. 2:11). Nic dodać nic ująć.
Tekst 2 Kor. 8:9 naucza o odpuszczeniu grzechów (Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa, (będąc bogatym, dla was stał się ubogim) ) i stawia Chrystusa jako Zbawiciela przyjmującego na siebie grzechy wybranego ludu aby go ubogacić swoją sprawiedliwością (abyście wy zostali ubogaceni jego ubóstwem.). Postawa Chrystusa stanowi lustrację i antytezę do zachęty dla Koryntian, zupełnie jak FIlipian 2:3-8 naucza porzucenie kłótliwości na zasadzie naśladowania Chrystusa, który uniżył się w posłuszeństwie aby zbawić swój lud.
Teraz według 2 Kor. 8:9 skoro Chrystus oddał za swój Kościół swoje życie by go zbawić to Koryntianie wiedząc o tym, że należą do Chrystusa, powinni pomagać inym chrześćijanom, tj. tym, którzy są biedni w kościele. Chrystus nie zabrał biedy finansowej na krzyż ale nakazał aby dbać jedni o drugich poprzez zbiórkę na biednych co potwiedzają następne wersety
11. Teraz więc to, co zaczęliście robić, dokończcie, aby tak, jak była gotowość w chęciach, tak też aby było wykonanie z tego, co macie.
12. Jeśli bowiem najpierw jest gotowość, jest przyjmowana według tego, co kto ma, a nie według tego, czego nie ma.
13. Nie chodzi bowiem o to, żeby innym ulżyć, a was obciążyć;
Teraz zwróćmy uwagę na na analogię Pisma gdzie nauczane są podobne zachęty:
1 Jana 3:16 Po tym poznaliśmy miłość Boga, że on oddał za nas swoje życie. My również powinniśmy oddawać życie za braci.
.
1 Kor. 9:11 Jeśli my zasialiśmy wam dobra duchowe, to cóż wielkiego, jeśli będziemy żąć wasze dobra cielesne?
Należycie rozkładając Słowo
W Drugim Liście do Tymoteusza mówi się o należytym wykładaniu słowa prawdy
2 Tym 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.
To dobre rozkładanie w języku greckim dosłownie znaczy „proste rozcinanie”
ὀρθοτομέω orthotomeo – ciąć prosto
Ponieważ Paweł trudnił się szyciem namiotów, wyażenie to mogło mieć jakiś związek z jego pracą. Przy krojeniu materiału mógł posługiwać się szablonami. W tamtych czasach namioty były wykonywane ze skór zwierzęcych i tworzyły wzorzystą całość. Każdy kawałek skóry musiał być właściwie obcięty i umiejętnie wkomponowany w całość.
Paweł po prostu powiada tu: „Jeżeli ktoś nie potnie wszystkich kawałków właściwie, w całości nie będą one pasowały do siebie”. To samo odnosi się do Pisma Świętego. Jeżeli ktoś niewłaściwie interpretuje jego różne części, co całe poselstwo nei będzie przedstawione właściwie. W studiowaniu Biblii i jej interpretacji chrześcijanin powinien „ciąć prosto”. Musi on być dokładny, prostolinijny i akuratny.
Nasze studium powyższych tak często używanych tekstów wskazuje, że charyzmatyczni ewangeliści i pisarze zamiast „ciąć prosto” często interpretują Pismo w taki sposób, który podbudowuje ich charyzmatyczne nauki i praktyki. Ich interpretacja tych tekstów nie ma solidnego, hermeneutycznego uzasadnienia. Przy zastosowaniu wypróbowanych i sprawdzonych metod dobrej interpretacji ich sposoby tłumaczenia Pisma są po prostu śmieszne. Dlaczego charyzmatycy ignorują te wypróbowane zasady interpretacji? Tłumaczyć to może fakt, że zbytnio podkreślają wartość uczucia.
Na podstawie, źródło
