Jak obserwować Słowo Boże?

utworzone przez | lis 5, 2020 | Teologia biblijna

Praca detektywa

2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.

Chcę mówić o tym jak dokonać obserwacji fragmentu który będziesz głosił. Każde ekspozycyjne kazanie, przygotowanie tego kazania rozpoczyna się od dokonania obserwacji fragmentu. Obserwacja odnosi się do tego, o czym mówi ten fragment.

Niektórzy kaznodzieje widzą więcej, niż inni kaznodzieje we fragmencie Pisma. Nie mam przez to na myśli, że wczytują do fragmentu coś czego tam nie ma. Po prostu niektórzy kaznodzieje mają bardziej obserwujące oko w odniesieniu do szczegółów w tekście, w odniesieniu do relacji między słowami i prawdami w tekście. Musisz być jak Sherlock Holmes,  który wchodzi do pokoju w którym popełniono morderstwo. Musisz:

  • być w stanie zaobserwować wszystkie szczegóły w pokoju
  • zobaczyć tlący się papieros
  • zobaczyć okno które jest otwarte
  • zobaczyć dywan na którym jest fałdka
  • zobaczyć że kawa w filiżance nie została dopita

Musisz po prostu doszukać się każdego małego detalu, jaki możesz znaleźć w danym fragmencie Pism.

Sztuka szukania

Kiedy byłem w szkole biblijnej, pamiętam że pierwszymi zajęciami jakie miałem, były podstawowe metody studiowania Biblii, a pod koniec pierwszego dnia zadano nam jako pracęw oparciu o tekst:

Dzieje 1:8 Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

Zadanie było takie: wypisać 40 obserwacji z tego jednego fragmentu Dziejów Apostolskich. Początkowo myślałem, że w tej szkole będzie łatwo, i że jest to prawie tak łatwe jak ćwiczenia WF. Więc poszedłem do domu, usiadłem przy biurku i wypisałem pierwszych pięć obserwacji. To było naprawdę łatwe. Pięć dalszych było nadal bardzo łatwe, ale jak zacząłem szukać dalszych pięciu, i dalszych pięciu, to naprawdę musiałem zagłębić się w złożone i konkretne szczegóły w tym fragmencie, i umieścić je pod mikroskopem i zacząć wydobywać obserwacje.

I zaobserwowałem, że niektórymi najlepszymi obserwacjami były te, które nie były natychmiastowo widoczne, gdy się czytało tekst. Trzeba było przeczytać dwa, trzy, cztery czy pięć razy i miałem długopis w ręce i kartkę papieru. I musiałem być interaktywny i zacząć kreślić kręgi wokół niektórych słów i podkreślać inne słowa, po czym zacząłem pisać ten werset na kartce papieru i podkreślać podmiot, czasownik, dopełnienie i dodawać słowa pod nimi opisujące ich znaczenie. Aby zauważyć chociaż pierwsze słowo: „ale”, i z czym to kontrastuje i tak dalej.

Musisz być właśnie kimś takim, gdy masz fragment Pisma, i mogą to być 3 wersety, 4 wersety, 5 wersetów. Ale żeby być właśnie takim obserwatorem tego co jest w danym fragmencie, ponieważ nie możesz interpretować tego czego nie zaobserwujesz, i nie możesz zastosować tego czego nie zaobserwujesz. Tak więc od tego między innymi zależy, czy będziesz powierzchownym głosicielem, czy będziesz przenikliwym głosicielem  i czy dotrzesz do głębi tego fragmentu.
.

Obszary obserwacji

Gdy dokonujesz obserwacji, to istnieją dwa podstawowe obszary w których powinieneś to czynić. Pierwszym jest to co nazwałbym makro, a drugim jest mikro.

Makro jest dużym obrazem.

  • kto jest autorem,
  • kim jest odbiorca,
  • gdzie był autor gdy to pisał,
  • dlaczego to napisał,
  • jaki jest główny motyw całej tej księgi,
  • gdzie ten fragment jest umieszczony w całej tej księdze,
  • co było przed danym fragmentem w tej księdze,
  • jaki jest bezpośredni kontekst,
  • jakie wersety są umieszczone zaraz za tym fragmentem

Wszystko to znajduje się w makro. Musisz znać makro, tło historyczne, usytuowanie geograficzne. Wszystko to ma krytyczne znaczenie w zrozumieniu danego fragmentu.

A następnie mikro. I mikro z kolei skupia się na mniejszych szczegółach tego fragmentu. Gdzie raczej niżby być na wysokości 36 tysięcy stóp w samolocie lecąc nad fragmentem – jest to makro – masz teraz stopy na ziemi, przechodzisz przez ten tekst, i jesteś bardzo blisko związany z tym tekstem, gdy patrzysz na wszystkie poszczególne części tego właśnie fragmentu. Musisz posiadać obie rzeczy. Duży obraz z 36 tysięcy stóp, jak również drobiazgi które są bardzo ważne. Czasem słyszy się: diabeł tkwi w szczegółach. Nie wierz temu. Bóg tkwi w szczegółach. Dla Boga ważna jest każda kropka i każda drobna w tym fragmencie Pisma, później powiem wam o tym jak dostać się do tych szczegółów które są w tekście, ale wiedzie o tym, że bardzo często główne interpretacje zależą od najmniejszych cząstek które są w tekście.

  • może to być forma czasownika,
  • może to być studium znaczenia danego słowa,
  • może to być stwierdzenie tego, co poprzedza co,
  • jaka jest przyczyna i skutek pomiędzy poszczególnymi częściami tego wersetu.

Wszystko to jest bardzo ważne w celu przygotowania ekspozycyjnego kazania, które jest prawdziwe dla tego fragmentu Pisma. Cóż, niech wam Bóg da oczy ku widzeniu. Psalm 119:18 mówi: Otwórz oczy moje, abym oglądał cudowność zakonu twego. Potrzebnym jest, aby Bóg otworzył twoje oczy tak, abyś mógł zobaczyć wyczerpująco wszystko to co jest ważne w tym fragmencie Pisma. Nie możesz po prostu zrobić przelotu, nie możesz zwyczajnie hydroplanować nad tym tekstem. Będziesz musiał zejść na ziemię i skupić się na szczegółach, jeśli masz być wiernym ekspozytorem.
.

Kluczowe pytania

W tym miejscu chcę mówić o czynieniu ważnych obserwacji, które są w tekście Pisma który masz przed sobą. Jednym z łatwych sposobów na uczynienie tego, i aby było to w twoim umyśle, jest zadanie kluczowych, przysłówkowych pytań:

  • “kto?”,
  • “co?”,
  • “kiedy?”,
  • “gdzie?”,
  • “dlaczego?”,
  • “jak”?
  • “co z tego wynika?”.

“Kto?” odnosi się do tego, kim jest autor i kim są odbiorcy tej księgi. To są kluczowe pytania które należy zadać. Kim jest mówca w tym fragmencie? Przykładowo, gdy czytacie Psalmy, i głosicie z Psalmów, to często dochodzi do zmiany mówcy, i musicie zadać sobie pytanie: kto mówił, gdy zostało to napisane – i – do kogo zostało to napisane. Czasem jest to naprawdę proste, na przykład List do Filipian był oczywiście napisany do wierzących którzy byli w Filipii. Mateusz Ewangelię napisał do Żydowskich odbiorców, i każdy z autorów czterech Ewangelii pisze do innych odbiorców. Więc jest to bardzo podstawowe pytanie.

“Co?” czyli jaki jest dominujący wątek tego konkretnego zbioru wersetów? Czy te wersety są o Ewangelii, o gniewie Boga, o usprawiedliwieniu przez wiarę, o uświęceniu, o pewności zbawienia, o pokucie, o kościelnej dyscyplinie, o nowym narodzeniu? To, co jest dominującą ideą w tym fragmencie, to jest to “co?”, i musicie zidentyfikować “co?”.

“Kiedy?”. Kiedy w odkupieńczej historii było to napisane? Czy było to napisane przed niewolą babilońską? W czasie niewoli babilońskiej? Po niewoli babilońskiej? Czy było to napisane o pierwszym roku publicznej służby Jezusa, czy o drugim roku, czy o trzecim roku Jego publicznej służby? W której części dziejów Apostolskich miały miejsce wydarzenia z tego fragmentu? Są to bardzo ważne pytania, które musisz postawić patrząc na swój fragment. Kiedy było to napisane? To zapewni lepsze zrozumienie tego fragmentu.

“Gdzie?”, gdzie był autor gdy to pisał? Czy Dawid był w jaskini ukrywając się przed Saulem? Czy Mojżesz był na pustyni prowadząc lud Boży. Czy Jezus był nad morzem Galilejskim, czy był w Jerozolimie, czy też przechodził On przez Samarię. Gdzie to ma miejsce? W dziejach Apostolskich – czy jest to w Jeruzalemie, czy w Judei i Samarii? Czy jest to w Rzymie, czyli na najdalszym krańcu znanego świata w tamtym czasie. Więc jest to bardzo ważne.

“Dlaczego?” Musimy zadać sobie pytanie: dlaczego te wersety zostały napisane i dlaczego zostały włączone. Przykładowo, w pastoralnych listach (1 i 2 Tym. oraz Tyt.), wszystko co Paweł pisze młodemu Tymoteuszowi, jest albo po to aby skorygować nadużycia które miały miejsce, albo aby utrzymać Tymoteusza na właściwym torze. I gdy Paweł pisze do Efezjan, czy do Kolosan, czy do Galacjan, zawsze pisze po to, aby coś skorygować bądź naprawić. Listy są w większej części napisane w formie polemiki, gdy chodzi o ten temat. Fałszywe nauczanie jest poprawianie. Musimy postawić sobie pytanie “dlaczego?” Albo też Tymoteusz załamuje się i staje się słaby, i potrzebuje teraz zachęty. To jest to pytanie “dlaczego?”

“Jak?” Jak jest to przedstawione? Czy ta prawda jest umieszczona doksologicznie? Na przykład w Efezjan

Efez. 1:4-5 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. 5. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli;

Musimy zrozumieć że jest to element doksologii, czyli chwały oddawanej Bogu. Wcześniejszy werset mówi:

Efez. 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie.

To wpływa nawet na nasze głoszenie i na nasze zrozumienie, i na zastosowanie tego fragmentu. To, że jest to w środku uwielbienia oddawanego Bogu. Czy też ton, jakim to powiedziano. Czy powiedziano to smutnie, czy radośnie? Musimy wiedzieć jak coś zostało powiedziane – ton, a nawet gatunek literacki i umiejscowienie w księdze, wpływa na to. Musimy posiadać większy zmysł uświadomienia tego, jak zostało coś powiedziane. Ponieważ to wpływa na to, jak przedstawimy dany fragment.

“Co z tego?”– i to tak naprawdę odnosi się do zastosowania fragmentu, a nie tak bardzo do obserwacji, ale zawsze chcemy być jeszcze poza częścią teoretyczną. “Co z tego?”, czyli: jak to się ma do czyjegoś życia? I będziemy mówić o tym więcej, gdy dotrzemy do tematu zastosowania Pisma. Ale w tym momencie możesz myśleć nad tym, gdy patrzysz na fragment Pisma, patrząc na niego całościowo: „kto?”, „co?”, „kiedy?”, gdzie?”, „jak?”, „dlaczego?”, i możesz dodać do tego „co z tego?”. Niech cię Bóg błogosławi. Być może to ci pomoże w zrozumieniu fragmentu na który patrzysz.

źródło1, źródło 2

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email