Przymierze z Abrahamem – ok. 430 lat

Po upadku człowieka w grzech Bóg ogłosił ludzkości plan zbawienia. Przedstawił, że potrzebna będzie ofiara zastępcza, która będzie musiała być dokonana przez bezgrzesznego Mesjasza. Mesjasz będzie samym Bogiem. Tak było do czasu potopu, gdzie praktycznie cała ludzkość odwróciła się od Boga za co została unicestwiona (prócz Noego jego rodziny).

W czasie potopu Bóg uśmiercił całą ludzkość z wyjątkiem ośmiu dusz. Po potopie, w ciągu ok. 437 lat ludzkość rozmnożyła się, Bóg zbawiał w tym czasie wybranych. Po IV wiekach w swojej pysze stworzenie ponownie zbuntowało się przeciw Stwórcy ustanawiając odstępczą religię Babilonu dającą fałszywą nadzieję na lepsze życie po śmierci. Bóg pomieszał języki, podzielił ludzkość na narody i rozproszył po całym świecie.

Nadszedł czas przymierza z Abrahamem i powołania do istnienia szczególnego ludu, narodu wybranego, w którym Bóg będzie zbawiał tak samo jak zawsze.

Ewangelia

Z łaski przez wiarę, uczynki owocem.

Cztery pokolenia ewangelii: Adam – Methusaleh – Noe – Abraham

Adam żył do czasów Methusaleha, który był dziadkiem Noego. Noe po potopie żył jeszcze 350 lat i spotkał Abrama osobiście.

1 Mojż. 9:28 I Noe żył po potopie trzysta pięćdziesiąt lat

Potomkowie Noego (według. 1 Mojż. 12)

  • Sem płodzi Arpaszada 2 lata po potopie
  • Arpaszad płodzi Szelacha po 35 latach
  • Szelach płodzi Ebera po 30 latach
  • Eber płodzi Pelega po 34 latach
  • Peleg płodzi Reu po 30 latach
  • Reu płodzi Seruga po 32 latach
  • Serug płodzi Nachora po 30 latach
  • Nachor płodzi Teracha, dziadka Abrama po 29 latach
  • Terach płodzi Abrama po 70 latach

Razem od Arpaszada do Abrama upływa 292 lata. Tak więc Noe żyje jeszcze 58 lat w czasie, gdy Abram stąpa po ziemi. Cała dotychczasowa wiedza ewangeliczna zostaje przekazana Abramowi w czasie życia trzech generacji od Adama. Jest to bardzo wiarygodne świadectwo gwarantujące zachowanie nietkniętej prawdy dla przyszłych pokoleń.

Do poprzedniego objawienia ewangelii (świadomość grzechu, świadomość potrzeby ofiary zastępczej, ofiarą zastępczą może być tylko mesjasz – Bóg wcielony, Mesjasz prawdziwą arką bezpieczeństwa, zbawienie jest z łaski, ofiara Noego obrazem ofiary Mesjasza) zostają dodane następujące elementy:

  • Izaak mający zostać złożony w ofierze i baran złożony w jego zastępstwie obrazem ofiary Mesjasza, 1 Mojż. 22:9-13

W okresie od potopu do Abrahama istniał sformalizowany religijny kult Boga Yahweh. I tak przykładowo Melchisedek sprawował urząd kapłański, który posiadał swój porządek oraz przybytek w którym składano ofiary. Tam gdzie kapłan, tam wyznawcy. Salem to stara nazwa Jeruzalem. Ciekawym jest też fakt, że kapłan Boga najwyższego oferuje Abramowi chleb i wino. Symbolika tego wydarzenia może być interpretowana jako odświeżenie nie tylko ciała ale i duszy oraz może wskazywać na wieczerzę Pańską, jaka spożywana jest w postaci chleba i wina przez wierzących.

  • 1 Mojż. 14:18 A Melchisedek, król Salemski, wyniósł chleb i wino; a ten był kapłanem Boga najwyższego
  • Psalm 76:2 W Salem jest jego przybytek, a jego mieszkanie na Syjonie.

Melchisedek jest opisany jako kapłan El ‘eljon, najwyższego władcy wszechświata; jednak Abram przysięga na Yahweh El ‘eljon, w ten sposób potwierdzając, że Yahwe jest najwyższym władcą wszechświata, któremu służył Melchisedek.

Melchisedek reprezentuje kapłaństwo Chrystusa. Kapłaństwa Melchisedeka i Chrystusa posiadają wiele cech wspólnych. Wartość kapłaństwa Melchisedeka, tak jak i Chrystusa, leżała nie tylko w “byciu królem sprawiedliwości i pokoju” lecz w jego uniwersalnym charakterze, nieograniczonym przez zewnętrzne obrządki i rozporządzenia i nie przywiązanym do konkretnej grupy ludzi.

  • Psalm 110:4 PAN przysiągł i nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka
  • Hebr. 5:10 Nazwany przez Boga najwyższym kapłanem według porządku Melchizedeka.
  • Hebr. 7:2-3 2 Jest on najpierw, według tłumaczenia, królem sprawiedliwości, potem też królem Salemu, co znaczy król pokoju. 3 Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, niemający ani początku dni, ani końca życia, ale upodobniony do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze.
  • Hebr. 7:15-16 Jest to jeszcze bardziej oczywiste, skoro na podobieństwo Melchizedeka pojawia się inny kapłan; 16 Który stał się nim nie według cielesnego przykazania prawa, ale według mocy niezniszczalnego życia.

Melchisedek udziela błogosławieństwa Abramowi, tak jak Chrystus udziela błogosławieństwa wierzącym. W obu przypadkach większy udziela błogosławieństwa mniejszemu

  • Hebr. 7:6-7 6 Lecz ten, który nie wywodził się z ich rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił temu, który miał obietnice. 7 A jest to rzecz bezsporna, że mniejszy otrzymuje błogosławieństwo od większego.

Abraham wierzył w zbawienie przez wiarę, czego owocem są dobre uczynki

  • 1 Mojż. 15:6 Uwierzył tedy Panu, i poczytano mu to ku sprawiedliwości.
  • Rzym. 4:3 Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość.
  • Jak. 2:22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki wiara stała się doskonała.
    .

Zbawieni

Abraham, Sara, Izaak, Jakub, dwunastu patriarchów, Lot, poddani królestwa Salem, potomstwo dwunastu patriarchów. Ewangelia zbawienia z łaski przez wiarę działa wśród wielkiej rzeszy ludzi od czasów Noego.

Bóg ustanawia przymierze z Abrahamem, którego symbolem jest obrzezanie. W ten sposób powstaje lud, który Bóg obiecał odkupić osobiście. Zbawiająca łaska działa w potomkach Abrahama. Pamiętajmy, że Izrael wchodząc do Egiptu liczył 75 dusz, a w exodusie wzięło udział około 2 milionów ludzi (w tym część obcokrajowców).

  • 1 Mojż. 17:10-11 10 A toć jest przymierze moje, które zachowywać będziecie, między mną, i między wami, i między nasieniem twojem po tobie, aby był obrzezany między wami każdy mężczyzna. 11 Obrzeżcie tedy ciało nieobrzezki waszej; a to będzie znakiem przymierza między mną, i między wami.
    .
  • 5 Mojż. 7:6-8 6. Albowiem ty jesteś lud święty Panu, Bogu twemu; ciebie obrał Pan, Bóg twój, abyś mu był osobliwym ludem ze wszystkich narodów, które są na ziemi.
    .
  • Psalm 33:12 Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.
    .
  • Izaj. 46:4 Ja sam aż do starości, i owszem aż do sędziwości was nosić będę. Jam was uczynił, Ja też nosić będę; Ja mówię nosić was będę, i wybawię.
    .

Odstępstwo

Powstaje Izrael, wybrany naród, siedemdziesiąt pięć dusz przenosi się do Egiptu, gdzie rozmnaża się ponad miarę i popada w niewolę i wielki ucisk, którego celem była całkowita eksterminacja biologiczna całej populacji.

  • Dzieje 7:14 Potem Józef posłał po swego ojca Jakuba i całą swoją rodzinę liczącą siedemdziesiąt pięć dusz… 17 A gdy zbliżył się czas obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi, lud w Egipcie rozrodził się i rozmnożył; 18 Aż nastał inny król, który nie znał Józefa. 19 Ten, działając podstępnie wobec naszego narodu, uciskał naszych ojców tak, że musieli porzucać swoje niemowlęta, żeby nie zostawały przy życiu.

Izrael zapomina o Bogu, przestaje kroczyć drogą sprawiedliwości i popada w wielki grzech. Powszechna staje się przemoc, nieposłuszeństwo, brak autorytetów, fałszywa religia wkracza na scenę zbierając swoje żniwo.

  • Dzieje 7:25 Sądził bowiem, że jego bracia zrozumieją, że Bóg przez jego ręce daje im wybawienie. Lecz oni nie zrozumieli.
    .
  • Dzieje 7:27 Lecz ten, który krzywdził bliźniego, odepchnął go, mówiąc: Kto cię ustanowił wodzem i sędzią nad nami?
    .
  • Dzieje 7:39 Lecz nasi ojcowie nie chcieli mu być posłuszni, ale odepchnęli go i zwrócili swoje serca ku Egiptowi.
    .
  • Dzieje 7:41 I zrobili cielca w tych dniach, i złożyli ofiarę temu bożkowi, i cieszyli się dziełami swoich rąk.

Po raz trzeci obserwujemy, że to co rozpoczęło się w wierze kończy się na odstępstwie i cielesności. Jednak Bóg w swej cierpliwości wysyła proroka, który ma wszystko zmienić.


Zobacz w temacie