Spis treści
Monolog z samym sobą
3 Mojż. 19:35-3635 Nie czyńcie nieprawości w sądzie, w miarach, w wagach i w objętości. 36 Wagi sprawiedliwe, odważniki sprawiedliwea, efę sprawiedliwą i kwartę sprawiedliwą będziecie mieć. Ja jestem PAN, wasz Bóg, który wyprowadził was z ziemi Egiptu.
Powyższy fragment naucza, że wierzący w Boga powinni sądzić sprawiedliwie, przykładać tą samą miarę do róznych spraw oraz stron sporu. Takie same zasady powinny być stosowane niezależnie od przedmiotu i podmiotu sądu. Fragment ten odrzuca dwulicowość jako niezgodną z prawem i ujednolica standard jako ponadczasowo obowiązujący w ten sam sposób każdy podmiot i przedmiot rozważania. Innymi słowy, należy stosować te same zasady do oceny stanowiska adwersarza jakie stosowane są przy weryfikacji własnych stanowisk.
„Rzym mówi, że mamy Pismo i tradycję i że kościół jest pod autorytetem Pisma i tradycji. Problem jest taki, że Rzym mówi że ma autorytet definiowania co jest Pismem, ustanawiać kanon Pisma oraz interpretować Pismo bezbłędnie. A zatem gdy interpretuje Pismo nie można tego poprawić.
.
Rzym także definiuje co jest tradycją, jaki jest zasięg tradycji, jakie pisma Ojców Kościoła należy uznawać za tradycję a jakie odrzucać. Oraz również rości sobie prawo bezbłędnej interpretacji tej tradycji.
.
Jak możesz być pod autorytetetm dwóch rzeczy które zależą od ciebie, definicja i interpretacja? Twierdzę, że to niemożliwe. Ostatecznym autorytetem Kościoła Rzymskokatolickiego jest sam Kościół Rzymskokatolicki. Tak więc w gruncie rzeczy Rzym prowadzi monolog z samym sobą. Nie ma tam dialogu z Pismem czy tradycją, tego tam nie ma.” James White, Sola Scriptura, Ewangelia i Kościół Rzymsko-Katolicki
Mając na uwadze powyższą i słuszną wypowiedź Jamesa White rozumiemy, że błędem KRK jest:
- Zrównywanie Pisma i tradycji
- Uzurpowanie prawa do określania co należy do Kanonu Pisma
- Uzurpowanie prawa do określania zakresu tradycji
- Uzurpowanie prawa do bezbłędnej interpretacji Pisma
Reguła nr 1: jeśli ustalasz co jest a co nie jest Pismem oraz z jakiej tradycji Pisma będziesz korzystać, a którą odrzucać stanowisz autorytet ponad Pismem
Spójrzmy teraz na argumenty Jamesa White skierowane przeciw herezji King James Onlyism, która uznaje wyłącznie Biblię KJV za jedyne natchnione Słowo Boże na świecie dostępne w języku angielskim.
.
Równe standardy oceny
Musimy być sprawiedliwi, musimy używać równych odważników. Jakikolwiek standard aplikuję w stosunku do ciebie, muszę zaaplikować w stosunku do siebie. To coś cechuje całą moją służbę apologetyczną. Istotne jest, że mówię muzułmanom: wy używacie innego standardu gdy oceniacie moją Biblię a innego do oceny waszego koranu. – James White źródło
Innymi Słowy James White potwierdza naukę Pisma o stosowaniu równego standardu osądzania spraw. Jako praktyczny przykład podaje niesprawiedliwe, bo podwójne standardy używane przez muzułmanów. Inny standard stosowany jest do Biblii a inny do koranu. Wszystko po to, aby uzyskać z góry zamierzony cel.
Zobaczmy teraz jakich używa argumentów w celu podważenia herezji KJV Onlyism.
Steven Anderson: Wierzę, że KJV jest bezbłędną Biblią, jest doskonałym i trafnym tłumaczeniem oryginału.
.
James White: Czy KJV jest natchniona?
Jest oczywistym, że jedynym natchnionym tekstem były autografy, czyli tekst, jaki wyszedł spod piór Apostołów i ich najbliższych współpracowników. Argument jaki tu obserwujemy jest następujący:
Reguła nr 2: jeśli coś jest doskonałe i bezbłędne to jest natchnione.
Steven Anderson: Słowa, jakie Bóg wypowiedział w tej (KJV) Biblii to jest właśnie to, co Bóg powiedział
.
James White: Czy nie można ich poprawić?
Drugim truizmem jest fakt, że Słowo Boże jest doskonałe i nie można go poprawić, w żaden sposób uzupełnić ani z niego ująć. To jest to, co Bóg powiedział, to Jego autorska intencja. W przypadku KJV nie podlega dyskusji fakt, że tłumaczenie to nie jest pozbawione błędów. W ten prosty sposób James White już na wstępie rozmowy obalił tezę tak o natchnieniu jak i objawieniu KJV (jedynie natchnionym tekstem, który zawierał objawienie były autografy).
Reguła nr 3: jeśli czegoś nie można poprawić (dodać, ująć, zmienić) jest to objawione słowo Boże.
Zastosujmy teraz obie reguły Jamesa White do jego własnych twierdzeń na temat tekstowego krytycyzmu.
Słowo Boże, tylko które?
Psalm 12:6-7 6 Słowa PANA to słowa czyste jak srebro wypróbowane w ziemnym tyglu, siedmiokrotnie oczyszczone. 7 Ty, PANIE, zachowasz je, będziesz je strzegł od tego pokolenia aż na wieki.
Korzystając z bazy danych różnych źródeł (majoskułów i minoskułów), porównałem Textus Receptus Scrivenera (reprezentujący źródła leżące u podstaw Wersji Króla Jakuba) z czterema krytycznymi tekstami i zidentyfikowałem 4165 tłumaczonych różnic przyjętych przez Tregelles 1857 , Tischendorf 1869 , Westcott & Hort 1881 i Nestle -Aland 1979 .
W tych 4165 miejscach rodzaje różnic są następujące:
pominięcia | 1915 | 46% |
substytucje | 1577 | 38% |
wzbogacenie | 529 | 13% |
transpozycje | 144 | 3% |
W tych 4165 miejscach liczby dla każdego tekstu to:
Tregelles | 3095 | 74% |
Nestle-Aland | 3323 | 80% |
Tischendorf | 3498 | 84% |
Westcott & Hort | 3618 | 87% |
W tej próbie 4165 miejsc w poniższej tabeli została przedstawiona zgodność czterech krytycznych tekstów. Dla każdego parowania podano liczbę zgodności dotyczących liczby miejsc, w których dowolny tekst różni się od TR.
Tregelles | Tischendorf | Westcott-Hort | Nestle-Aland | |
Tregelles | 3095/3095 | 2765/3828 | 2907/3806 | 2803/3615 |
Tischendorf | 2765/3828 | 3498/3498 | 3094/4022 | 3023/3798 |
Westcott-Hort | 2907/3806 | 3094/4022 | 3618/3618 | 3195/3746 |
Nestle-Aland | 2803/3615 | 3023/3798 | 3195/3746 | 3323/3323 |
Procent zgodności dla każdej pary wynosi zatem:
Tregelles | Tischendorf | Westcott-Hort | Nestle-Aland | |
Tregelles | 100% | 72% | 76% | 78% |
Tischendorf | 72% | 100% | 77% | 80% |
Westcott-Hort | 76% | 77% | 100% | 85% |
Nestle-Aland | 78% | 80% | 85% | 100% |
Co z „tekstem większośćiowym”?
„Tekst większościowy” Hodgesa i Farstada reprezentuje znaczną większość średniowiecznych manuskryptów i jest on bardziej zbliżony do TR Scrivenera niż jakikolwiek z krytycznych tekstów. Stwierdziłem, że
- Całkowita liczba tłumaczonych różnic tego tekstu z TR w Scrivenerze wynosi 1005
.
- W 156 z tych miejsc (16%) tekst Hodgesa i Farstada zgadza się jednak z innym przedstawicielem tradycji TR (Estienne 1550, Beza 1598 lub Elzevir 1624), tak więc konieczne jest wprowadzenie drobnych różnic i definicji termin „Textus Receptus” w tym przypadku. Podane tu liczby – należy pamiętać – mają związek ze Scrivener 1881, który reprezentuje jedynie źródła przyjęte przez tłumaczy KJV.
.
- W 327 miejscach różni się od TR, nie zgadzając się z żadną z wyżej wymienionych krytycznych tradycji.
.
- Różnice te nie mieszczą się w próbie 4165 miejsc użytych w porównaniach statystycznych powyżej.
. - W 678 miejscach zgadzają się z jednym lub kilkoma krytycznymi edycjami.
.
Kilka uwag na temat ustaleń
Z tych ustaleń można zauważyć, że
- Tam, gdzie teksty krytyczne odbiegają od XVI-wiecznego Textus Receptus, zgadzają się ze sobą w najlepszym przypadku w 85 % (Westcott & Hort / Nestle Aland), w najgorszym w 72% (Tischendorf / Tregelles).
. - 72% możliwych do przetłumaczenia różnic w Textus Receptus zostało uzgodnionych przez Tregelles i Tischendorf na długo przed publikacją tekstu Westcott-Hort.
.
- Tekst Westcott-Horta (1881) odbiega najdalej od TR.
.
- Tekst Nestle’a (1979), choć w dużej mierze odpowiada tekstowi Westcott-Hort, różni się od niego w 551 miejscach.
.
- W 295 (54%) z tych miejsc wraca do odczytów TR.
.
- Tekst Nestle ma również najwyższy procent porozumienia z każdym innym, od 78% z Tregelles do 85% porozumienia z Westcott & Hort.
.
- Tekst Hodgesa i Farstada przedstawia zupełnie inną metodę, więc porównywanie jej z tekstami krytycznymi przypomina porównywanie jabłka z czterema pomarańczami, ale 67% różnic między nimi a TR Scrivenera jest wspierane przez jeden lub więcej krytycznych tekstów.
Michael D. Marlowe
Jedna miara dla wszystkich
Przypomnijmy trzy reguły Jamesa White
Reguła nr 1: jeśli ustalasz co jest a co nie jest Pismem oraz z jakiej tradycji Pisma będziesz korzystać, a którą odrzucać stanowisz autorytet ponad Pismem
Reguła nr 2: jeśli coś jest doskonałe i bezbłędne to jest natchnione.
Reguła nr 3: jeśli czegoś nie można poprawić (dodać, ująć, zmienić) jest to objawione słowo Boże.
Mając na uwadze ogrom zmian, jakie wnoszą kolejne edycje Pisma Świętego rozumiemy, że od roku 1857 Pismo Święte było nieustannie modyfikowane
- 1857 Tregelles 3095 pominięć, substytucji, wzbogaceń i transpozycji
- 1869 Tischendorf 3498 pominięć, substytucji, wzbogaceń i transpozycji
- 1881 Westcott & Hort 3618 pominięć, substytucji, wzbogaceń i transpozycji
- 1979 Nestle -Aland 3323 pominięć, substytucji, wzbogaceń i transpozycji
Ponieważ od 1857 roku obserwujemy zmiany w tekście źródłowym, który nieustannie ulega „poprawie” należy zadać postawić kluczowe pytanie: czy do tego czasu mieliśmy do czynienia z nieomylnym, bezbłędnym i objawionym Słowem Bożym? Stosując słuszną metodologię Jamesa White odpowiedź (zgodna z regułami 2 i 3) musi brzmieć NIE.
Obecnie pastorzy kongregacji mając przed sobą ogrom różnych (i to nieraz w znaczącym stopniu) tekstów Pisma Świętego muszą sami zdecydować, za którą tradycją będą podążać i które fragmenty Pisma są prawdziwe a które fałszywe. Jest to jednoznaczny autorytet człowieka ponad Pismem Świętym.
Pamiętajmy na słowa Jamesa White, które użyjemy w celu parafrazy.
Pastor mówi, że mamy Pismo i różne biblijne tradycje i że pastor jest pod autorytetem Pisma i tradycji. Problem jest taki, że to pastor, mówi że ma autorytet definiowania co jest Pismem… To pastor definiuje, która tradycja Pisma jest prawdziwa… Jak możesz być pod autorytetetm Pisma? Twierdzę, że to niemożliwe. Ostatecznym autorytetem każdego pastora jest sam pastor (zgodnie z regułą 1)
Zostaliśmy pozostawieni przed dylematem. Z jednej strony Pismo stwierdza, że jest bezbłędne, zawiera prawdę i tylko prawdę, że jest natchnionym objawieniem. Z drugiej mamy różne tradycje Pisma, głoszące w wielu miejscach wykluczające się nauki zaprzeczają natchnieniu, nieomylności i bezbłędności Pisma Świętego.
Psalm 119:160 Podstawą twego słowa jest prawda, a wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.
.
Jan 18:38 Piłat powiedział do niego: Cóż to jest prawda?
Jest jeszcze inna możliwość. Bóg rzeczywiście zachował swoje Słowo przez całą historię Kościoła. Nie był to tekst Tregelles, nie był to Tishendorf. Ani tym bardziej Westcott & Hort (tekst oparty o syntezę trzech niezgodnych ze sobą kodeksów: Codex Vaticvanus Codex Sinaiticus Codex Alexandrinus. Istnieje 3 000 niezgodności między kodeksami Vaticanus, Sinaiticus i Alexandrinus oraz 6 500 opuszczonych słów w stosunku do Textus Receptus).
Bóg zachował swoje Słowo w postaci setek majoskułów i minoskułów, które zebrane zostały do utworzenia Textus Receptus, na który się składają:
.
- 1500 a.d. Tekst Bizantyjski Reprezentuje 80% rękopisów 12 Kodeksów 52 Majoskuły 1217 Minoskułów
- 382-406 a.d. Wulgata
- Pocz. II wieku Text Zachodni 6 Kodeksów 3 Papirusy 29 Rękopisów
Zobacz w temacie
- Księga Rodzaju a Enuma Elisz
- Jak przetrwały zwoje biblijne?
- Transmisja i Kanonizacja Pisma
- Jedyny kanon Pisma