Lekcja 7 – Zaimki względne: paradygmat , rodzaj i liczba , przypadek , przyciąganie , odwrotne przyciąganie
Spis treści
Zaimki względne
Słowa, który , która i jaki są zaimkami względnymi, gdy są używane do wprowadzenia zdania względnegoj. Rozważ następujące zdanie:
Mężczyzna, który mieszka obok mnie, ma kozę.
Proste zdanie składa się ze zdania głównego, Mężczyzna ma kozę. Ale istnieje też zdanie względne określające, który to jest człowiek (który ma kozę). To jest ta część, która jest podświetlona. Względny zaimek, który referuje do człowieka. Człowiek jest antecedentem słowa który.
Paradygmat
Zaimek względny jest deklinowany przez liczbę, przypadek i rodzaj w następujący sposób:
- Zauważ, że jest to deklinacja bardzo regularna. Rodzaj męski deklinuje się zgodnie z zasadami drugiej deklinacji bez wyjątku. Nawet mianownik liczby pojedynczej zachowuje ς, który jest utracony w przedimku określonym. Rodzaj żeński podąża za pierwszą deklinacją bez wyjątku. Tylko w rodzaju nijakim spotykamy coś, co może być uważane za anomalię, a to jest brak ν w mianowniku i bierniku l. pojedynczej. Ale widzieliśmy to już w przedimku określonym i w przymiotniku ἄλλος , a zobaczymy to ponownie w następnej lekcji, kiedy wprowadzimy zaimki wskazujące.
. - Zauważ również, że wszędzie występują szorstkie oddechy.
.
- I na koniec zauważ, że wszystkie formy są akcentowane, w tym mianowniki tak r. męskiego, żeńskiego jak i nijakiego. To odróżni te formy wizualnie od przedimka określonego.
Rodzaj i liczba
Podobnie jak w przypadku innych zaimków, zaimek względny zwykle zgadza się z poprzedzającym go rodzajem i liczbą antecedenta (ale nie koniecznie z przypadkiem). Rozważ następujące przykłady:
ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει (Łuk. 12:46)
godzinę, której nie zna
Poprzednik to ὥρᾳ (godzina celownik, l. poj. r. żeński). W związku z tym użyty został zaimek względny ᾗ – celownik, l.poj. r. żeński.
Τιμόθεον, ὅς ἐστίν μου τέκνον (1 Kor. 4:17)
Tymoteusza, który jest moim dzieckiem
Antecedentem jest Τιμόθεον (Tymoteusz , biernik, l. poj. r. męski). W związku z tym użyto zaimka względnego ὅς który rónież jest l. poj. r. męskiego ale przypadkiem jest mianownik.
W ćwiczeniach powinieneś być pewien, że twoje względne zaimki zgadzają się z poprzedzającymi je antecedentami pod względem rodzaju i liczby. Jednak w Nowym Testamencie znajdziesz przykłady, gdzie ta reguła nie jest przestrzegana. Raczej istnieje konstrukcja zgodna z sensem.
ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς, οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ (2 Jana. 1:1)
do wybraej pani i do dzieci jej, które ja miłuję
Względny zaimek to οὕς (które). Jego najbardziej oczywistym poprzednikiem jest τέκνοις (dzieci, r. nijaki liczba mnoga). Ale względny zaimek οὕς jest męski w liczbie mnogiej (nie użyto zaimka względnego τά r. nijaki. l. mnoga) . Może tak być, ponieważ w rzeczywistości istnieje podwójny antecedent, jeden żeński, κυρίᾳ (pani) i jeden nijaki τεκνοις (dzieci). Dlatego Jan używa domyślnego męskiego.
.
Przypadek
Spójrz jeszcze raz na to zdanie:
Mężczyzna, który mieszka obok mnie, ma kozę.
W swojej własnej klauzuli, który funkcjonuje jako podmiot. Który jest przedmiotem czasownika mieszka. Z tego powodu, który jest w przypadku mianownika. Ale zaimek względny nie zawsze działa jako podmiot. Rozważ następujące zdanie:
On jest człowiekiem, którego ty widziałeś.
W tym przykładzie, którego nie jest podmiotem w jego własnej klauzuli. Ty jest przedmiotem czasownika widziałeś. Którego jest bezpośrednim obiektem. Z tego powodu zamiast przypadku mianownika (kto?) używa się biernika (kogo?).
Tak więc również w języku greckim przypadek względnego zaimka jest określony przez jego funkcję w jego własnej klauzuli . Rozważ dwa przykłady, które już cytowaliśmy:
Τιμόθεον, ὅς ἐστίν μου τέκνον (1 Kor. 4:17)
Tymoteusza, który jest moim dzieckiem
Względny zaimek ὅς jest mianownikiem, ponieważ działa jako podmiot w jego własnej klauzuli. Jest antecedentem czasownika ἐστίν . Fakt, że nie zgadza się on ze swoim poprzednikiem (Τιμόθεον), jest nieistotny.
ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς, οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ (2 Jana. 1:1)
do wybraej pani i do dzieci jej, które ja miłuję
W tym przykładzie zaimek względny οὕς jest biernikiem, ponieważ w jego własnej klauzuli działa on jako bezpośredni przedmiot czasownika ἀγαπῶ – które kocham
.
Przyciąganie
Po ustaleniu zasady, że przypadek zaimka względnego jest określony przez jego funkcję w jego własnej klauzuli, musimy teraz uznać, że istnieją wyjątki od tej zasad. Często przypadek względnego zaimka będzie przyciągnięty do przypadku jego poprzednika. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy funkcja względnego zaimka w jego własnej klauzuli wymagałaby bycia biernikiem, a jego poprzednik jest dopełniaczem lub celownikiem. W takich przypadkach zaimek względny będzie często odpowiadał przypadkowi poprzednika. Zastanów się nad pierwszym przykładem, który zobaczyliśmy:
ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει (Łuk. 12:46)
w godzinie, której nie zna
Zaimek względny to ᾗ , której. Jego poprzednikiem jest ὥρᾳ ( godzina – celownik ). W swojej klauzuli ᾗ jest bezpośrednim obiektem. To jest to, czego ktoś nie wie. Można się spodziewać biernika (ἥν). Ale tutaj, względny zaimek jest celownik, przyciągnięty do przypadku poprzednika ὥρᾳ (celownik komu?, czemu?).
.
Odwrotne przyciąganie
Rzadziej w Nowym Testamencie przypadek antecedenta przyciąga się do względnego zaimka.
.
Podsumowanie
- Zwykle zaimek względny zgadza się z rodzajem i liczbą poprzedzającego go antecedenta czyli wyrazu, do którego referuje.
- Istnieją wyjątki od tej reguły.
- Spójrz najpierw na przypadek względnego zaimka, który zostanie określony przez jego funkcję w jego własnej klauzuli.
- Istnieje wiele wyjątków od tej reguły.
Ściągnij lekcję