Spis treści
Definicja
Przymiotnik określa cechy rzeczownika (istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów). Koresponduje z łacińskim adicicĕre oznaczającym „rzucić do” lub „dodać do tego, co zostało powiedziane”.
Przymiotnik modyfikuje rzeczownik. Jako taki przymiotnik musi zgadzać się z rzeczownikiem, który modyfikuje pod względem
- rodzaju,
- liczby
- i przypadku.
Dr Richard Young dostarcza ciekawej uwagi dotyczącej użycia przymiotnika, w swojej gramatyce dla średnio zauważa, że Mat. 26:27 brzmi: „Pijcie z tego wszyscy (πάντες pantes)” a niektórzy tłumaczą to „pijcie wszystko z tego”
Można by pomyśleć, że w takim razie Jezus kazał Swoim uczniom wypić cały kubek. Jeśli tak, to następna osoba nie miałaby nic do picia, ponieważ dzieliła ten sam kielich.
Przymiotnik πάντες pantes jest mianownikiem rodzaju męskiego liczby mnogiej i modyfikuje podmiot; nie może modyfikować kielicha: Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες piete ex autou pantes. Zatem znaczenie jest takie:
„Wszyscy z niego pijcie”.
Ten przykład służy zilustrowaniu jednego ważnego zastosowania przymiotnika, a mianowicie jego podstawowego zastosowania jako modyfikatora rzeczownika, ale przymiotnika można używać też na inne sposoby.
Grecki przymiotnik posiada szereg zastosowań.
Jako modyfikator
Podstawową funkcją przymiotnika jest ograniczenie lub opisanie rzeczownika, który on modyfikuje. W tym użyciu przymiotnik może być użyty w pozycji atrybutywnej lub w pozycji predykatu (orzeczenia). Więcej o funkcji atrybutywnej i orzecznikowej przymitnioków tutaj
ὁ ἀγαθὸς λόγος | to dobre słowo
to słowo, to dobre |
pozycja atrybutywna |
ὁ λόγος ὁ ἀγαθός | ||
ὁ λόγος ἀγαθός | to słowo jest dobre
dobre jest to słowo |
pozycja orzeczenia |
ἀγαθὸς ὁ λόγος |
Przymiotnik atrybutywny
Przymiotnik atrybutywny modyfikuje rzeczownik, przypisując mu jakość lub ilość. W tej pozycji przymiotnik zawsze występuje po przedimku określonym. Przykładem jest ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ho agathos anthropos = dobry człowiek.
Mat. 12:35 Dobry człowiek (ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ho agathos anthropos) wydobywa z dobrego skarbca serca dobre rzeczy, a zły człowiek wydobywa ze złego skarbca złe rzeczy.
Atrybutywny
Ma postać przymiotnik + rzeczownik. Na przykład
Łuk. 19:17 I powiedział do niego: Dobrze, sługo dobry (ἀγαθὲ δοῦλε agathe doule – dobry sługo), ponieważ byłeś wierny w małym, sprawuj władzę nad dziesięcioma miastami.
Wyjaśnienie: Sługa uznany jest za dobrego. To jego atrybut.
Pierwsza pozycja atrybutywna
Ma formę przedimek określony + przymiotnik + rzeczownik, gdzie przymiotnik ma większy nacisk. Na przykład
Mat. 4:5 Wtedy diabeł wziął go do miasta świętego (τὴν ἁγίαν πόλιν ten hagian polin – tego konkretnego świętego miasta ) i postawił na szczycie świątyni.
Wyjaśnienie: Tutaj nacisk położony jest na bardziej na świętość niż na samo miasto.
Druga pozycja atrybutywna
Dotyczy formy przedimek określony + rzeczownik + przedimek określony + przymiotnik i zarówno rzeczownik, jak i przymiotnik otrzymują równe co do wartości podkreślenie.
Dzieje 11:15 A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty (τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον to Pneuma to Hagion – ten Duch ten Święty), tak jak na nas na początku.
Wyjaśnienie: Znaczenie nacisku zarówno na Ducha jak i na Jego Świętość odniesione zostało do dzieła zstąpienia. Na pogan zstąpił ten sam Duch i tak samo Święty jak na Żydów w dniu Pięćdziesiątnicy. Nie ma zatem mowy o gorszym statusie tych pierwszych w Kościele.
Hebr. 6:4. Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego (τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου tes doreas tes epouraniou – tego daru tego niebiańskiego), i stali się uczestnikami Ducha Świętego;
Wyjaśnienie: Z punktu widzenia egzegetycznego zarówno dar jak i jego pochodzenie są równie ważne.
Obj. 19:2 Bo jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe, gdyż osądził wielką nierządnicę (τὴν πόρνην τὴν μεγάλην ten pornen ten megalen – tę nierządnicę tę wielką), która skaziła ziemię swoim nierządem, i pomścił krew swoich sług z jej ręki.
Wyjaśnienie: Osąd dotyczy wielkiej nierządnicy, gdzie zarówno nierząd jak i jego skala stanowią podstawę Bożego sądu. Zdanie wyraża równą dezaprobatę zarówno dla grzechu jak i jego rozmiaru.
Trzecia pozycja atrybutywna
Dotyczy formy rzeczownik + przedimek określony + przymiotnik, gdzie nacisk położony jest na przymiotnik. Na przykład
Jan 1:18 Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg / Syn (ο μονογενὴς Θεὸς / Υιος ho monogenes Theos / Hyios – ten jednorodzony Bóg / Syn), który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział.
Wyjaśnienie: Tekst kładąc nacisk na przymiotnik jednorodzony w odniesieniu do Boga wskazuje na wyjątkowość natury Syna. Jest to Boska natura, której nie ma żadne stworzenie. Chrystus zatem jest jednorodzonym Bogiem, Synem, nie jest stworzony a Jego wyjątkowa forma bycia zrodzonym nie ma analogii i odpowiednika w stworzeniu.
.
Przymiotnik orzekający (predykatu)
Przymiotnik predykatu stwierdza o rzeczowniku, który modyfikuje. W tej pozycji rzeczownik następuje po przedimku określonym ale nie przymiotnik. Na przykład ὁ ἄνθρωπος ἀγαθὸς ho anthropos agathos (ten człowiek dobry) / ἀγαθὸς ὁ ἄνθρωπος agathos ho anthropos (dobry ten człowiek) co tłumaczy się człowiek jest dobry.
Pozycja predykatu
Kontekst definiuje formę. Przykładem jest
Jakuba 1:12 Błogosławiony człowiek (Μακάριος ἀνὴρ makarios aner), który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
Wyjaśnienie: Znaczenie tekstu: błogosławiony jest człowiek, który znosi próbę
Pierwsza pozycja predykatu
Ma formę przymiotnik + przedimek określony + rzeczownik, gdzie przymiotnik jest nieco bardziej dobitny niż rzeczownik. Na przykład
Mat. 5:9 Błogosławieni czyniący pokój (Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί makarioi hoi erenopoioi – błogosławieni ci pokojoczyńcy), ponieważ oni będą nazwani synami Bożymi.
Wyjaśnienie: Błogosławieństwo Boże jest wyeksponowane zatem należy je uznać za uzdolnienie do czynienia pokoju przez podmiot czyli człowieka pobłogosławionego.
Druga pozycja predykatu
Ma formę przedimek + rzeczownik + przymiotnik, a nacisk jest kładziony w równym stopniu na rzeczownik i przymiotnik. Na przykład
Jan 3:33 Kto przyjmuje jego świadectwo, ten zapieczętował, że Bóg jest prawdziwy (ὁ Θεὸς ἀληθής ho Theos alethes – ten Bóg prawdziwy jest).
Wyjaśnienie: Zarówno Bóg jak i to, że jest On prawdziwy, tj. że Bóg jest prawdą, są prawdami równorzędnymi. Innymi. Pojęcia Bóg i prawda są zrównane co do ważności. Bóg jest prawdą.
.
Jako rzeczownik
Czasami przymiotnik funkcjonuje niezależnie jako rzeczownik. Ważny przymiotnik, który często funkcjonuje jako rzeczownik, jest ἅγιος hagios „święty”, a w liczbie mnogiej „święci”. Na przykład
Mat. 6:13 I nie wystawiaj nas na pokusę, ale wybaw nas od złego (πονηροῦ ponerou – złego w rozumieniu zły czyli od szatana)
Jako przysłówek
Niektóre przymiotniki pełnią funkcję przysłówków. Przymiotniki
- ιδιον idion – po swojemu
- λοιπόν loipon – ostatecznie
- μικρόν mikron – mało
- μόνον monon – zaledwie
- ολιγον oligon – malutko
- πρῶτον proton – przedtem
Słowa te mogą funkcjonować jako przysłówki modyfikujące czasownik. Przykładem jest
Filip. 3:1 W końcu (λοιπόν loipon – ostatecznie), moi bracia, radujcie się w Panu. Pisać do was o tym samym mnie nie męczy, a dla was jest bezpieczne.
Jako porównawczy
Przymiotnik pełni funkcję porównawczą pod względem stopnia. Są trzy stopnie przymiotników:
- Pozytywny (np. dobry),
- Porównawczy (np. lepszy)
- Najwyższy (np. to, co najlepsze)
.
Przymiotnik pozytywny
Przymiotnik pozytywny (np. dobry) można podzielić na następujące użycie:
Normalne użycie
Przymiotnik pozytywny modyfikuje rzeczownik, koncentrując się na właściwościach rzeczownika pod względem rodzaju. Na przykład,
Rzym. 7:12 A tak prawo jest święte i przykazanie jest święte, sprawiedliwe i dobre (ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή hagia kai dikaia kai agathe)
Wyjaśnienie: Prawo zostało określone jako posiadające trzy atrybuty: dobroć, świętość i sprawiedliwość. Stąd stosowanie prawa jest dobre, sprawiedliwe i święte.
Pozytywne dla porównania
Przymiotnik pozytywny może pełnić funkcję porównawczą. Na przykład
Mat. 18:8 Dlatego jeśli twoja ręka albo noga jest ci powodem upadku, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej (καλόν kalon – dosł. dobrze w rozumieniu lepiej) jest dla ciebie wejść do życia chromym albo ułomnym, niż mając dwie ręce albo dwie nogi, być wrzuconym do ognia wiecznego.
Wyjaśnienie: Umartwianie grzechu jest dobrą rzeczą a zatem lepszą niż grzeszenie.
Pozytywne dla superlatyw
Przymiotnik pozytywny może pełnić funkcję superlatywu. Dla przykładu
Mat. 22:38 To jest pierwsze i największe (μεγάλη megale – dosł. wielkie) przykazanie.
Wyjaśnienie: Przykazanie miłowania Boga z całej duszy sił i serca jest pierwsze wiekie czyli największe.
.
Przymiotnik porównawczy.
Przymiotnik porównawczy (np. lepszy) może funkcjonować w następujące sposóby:
Normalne użycie
Przymiotnik porównawczy zwykle dokonuje porównania. Na przykład
Hebr. 4:12 Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze (τομώτερος tomoteros) niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca.
Wyjaśnienie: Działanie Słowa Bożego jest bardziej skuteczne w porównaniu z działaniem miecza.
Porównawcze dla superlatyw
Porównanie może funkcjonować jako superlatyw. Sposób użycia porównawczy dla superlatywu jest jednym z charakterystycznych idiomów Koine. To używanie było kontynuowane, dopóki we współczesnej grece nie pozostała żadna wyróżniająca forma superlatywu. Na przykład
Mat. 18:1 W tym czasie podeszli do Jezusa uczniowie, pytając: Kto jest największy (μείζων meizon – dosł. większy) w królestwie niebieskim?
Wyjaśnienie: Ponieważ królestwo niebieskie postrzegane jest jako lepszy stan od rzeczywistości śmiertelnego życia, bycie większym w tym królestwie oznacza bycie największym.
Porównawczy dla elatywu
Przymiotnik porównawczy może pełnić funkcję elatywności (np. bardzo lub bardzo). Elatyw wyraża zintensyfikowaną jakość, a nie porównanie. Daniel Wallace zauważa, że sens elatywny w klasycznej grece był zwykle zarezerwowany dla superlatywu, „ale w Koine porównanie wkroczyło w domenę superlatywu”. Na przykład
Dzieje 17:22 Wtedy Paweł stanął pośrodku Areopagu i powiedział: Mężowie ateńscy, widzę, że pod każdym względem jesteście nadzwyczaj religijni (δεισιδαιμονεστέρους deisidaimonesterous – dosł. religiniejsi).
Wyjaśnienie: Wyjątkowo intensywna acz fałszywa religijność ateńczyków była większa niż innych społeczności.
.
Na podstawie, źródło
Zobacz w temacie
- Greka koine, kurs 1 lekcja 4
- Grecki bezokolicznik
- Grecki imiesłów
- Grecki przedimek
- Podstawy hermeneutyki, cz. 1 – pieć podstawowych zasad
- Podstawowa doktryna biblijna
. - Czy można utracić zbawienie?
- Żydowskie mrzonki