Gorliwy w dobrych uczynkach

utworzone przez | mar 25, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu

Cel i pasja chrześcijanina

Tyt. 2:14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Czy masz pasję lub cel, który Cię pochłania? Czy jest coś, czemu poświęcasz swoją energię, czas, pieniądze i życie?

Wszyscy mamy coś, co nas napędza, co sprawia, że rano wstajemy z łóżka lub dla czego żyjemy. Są tacy, którzy kierują się pragnieniem bogactwa; inni kierują się pragnieniem sławy i popularności; inni mają żądzę władzy – będą wydawać i będą wydawać na te rzeczy. Inni, być może z mniej ambitnymi aspiracjami, żyją dla swojej rodziny.

Jaki jest cel lub pasja chrześcijanina?

  • Czy to ma być zdrowe?
    .
  • Czy naszym priorytetem w życiu jest dobre samopoczucie fizyczne?
    .
  • Czy to nasza rodzina, nasz współmałżonek lub nasze dzieci?
    .
  • Czy ich dobro jest na pierwszym miejscu?
    .
  • A może to nasz kościół?

Chociaż te rzeczy są ważne, żadna z nich nie jest poprawną odpowiedzią.

Chrześcijańska pasja: dobre uczynki

gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Jesteśmy, musimy być i Chrystus uczynił nas ludem gorliwym w spełnianiu dobrych uczynków. Jakieś dwa tysiące lat temu Apostoł Paweł, pisząc do młodego pastora misjonarza na Krecie, przypomniał mu, czym jest pasja chrześcijanina: dobre uczynki.

W Liście do Tytusa czytamy, że lud Boży jest „gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków”. Gorliwość (gr. ζηλωτής zelotes) jest gorącą, żarliwą, płonącą pasją — czy macie taką gorliwość w dobrych uczynkach? Chrystus umarł, aby uczynić nas ludem gorliwym i pasjonatem tych dobrych uczynków.

W Starym Testamencie Jahwe jest nazywany „Bogiem zazdrosnym”. Wyrażenie to można by również przetłumaczyć jako „gorliwy Bóg”, to znaczy

  • Bóg, który pasjonuje się własną chwałą
  • Bóg, który nie toleruje rywali do tej chwały

2 Mojż. 20:5 Nie będziesz oddawał im pokłonu ani nie będziesz im służył, bo ja jestem PAN, twój Bóg, Bóg zazdrosny, nawiedzający nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą; 
.
2 Mojż. 34:14 Nie będziesz oddawał pokłonu innemu bogu, bo PAN, którego imię jest Zazdrosny, jest Bogiem zazdrosnym;

W Nowym Testamencie wcielony Jahwe, Jezus Chrystus, jest gorliwy. Kiedy z wielkim oburzeniem wypędza przekupniów ze świątyni, podane jest wyjaśnienie: „Gorliwość o twój dom zżarła mnie”. Jezus był gorliwy, zazdrosny, płomienny lub pasjonujący się chwałą Boga i czystością domu Bożego.

Jan 2:17 I przypomnieli sobie jego uczniowie, że jest napisane: Gorliwość o twój dom zżarła mnie. 
.
Psalm 69:9 Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie. 

Cel i skutek śmierci Chrystusa

Który wydał samego siebie za nas

„Gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków” – to jest zarówno cel (lub zamysł), jak i skutek (lub wynik) śmierci Chrystusa na krzyżu. Nie tylko od czasu do czasu wykonujemy kilka dobrych uczynków, być może bez przekonania lub niechętnie. Zupełnie nie!

  • Mamy pełne pasji zaangażowanie w dobre uczynki
    .
  • Nie mamy dość dobrych uczynków
    .
  • Nigdy nie jesteśmy zadowoleni z ilości dobrych uczynków lub jakości dobrych uczynków, które wykonujemy
    .
  • Jesteśmy głodni i spragnieni, aby wykonywać więcej dobrych uczynków

Jesteśmy tak samo pasjonatami dobrych uczynków, jak kandydat na prezydenta jest pasjonatem zdobycia prezydentury lub jesteśmy tak samo pasjonatami dobrych uczynków, jak konkurencyjny zespół jest pasjonatem zdobycia Pucharu Świata, Ligi Mistrzów lub innego trofeum sportowego.

Czy to opisuje Ciebie, drogi czytelniku?

Właśnie dlatego — ufam — zdecydowałeś się przeczytać ten tekst. Chcemy słuchać o świętości, o uświęceniu, nie po to, żeby tylko o tym wiedzieć, nie po to, żeby właściwie zdefiniować to słowo, nie po to, żeby spierać się o to w debacie teologicznej, ale dlatego, że osobiście chcemy być święci. Jesteśmy namiętni, gorliwi, płoniemy świętością – naszą wlaną w nas przez Boga własną świętością.
.

Kontekst Listu

List Pawła do Tytusa pięknie ilustruje prawdę, że pobożne życie wynika ze zdrowej nauki. Nie możesz żyć pobożnie bez wiary w prawdę. Otrzymasz moralistyczne przekonanie o samosprawiedliwości, ale nie dobre uczynki. Wiara w prawdę będzie i musi prowadzić do pobożnego życia.

Rozważmy następujące fragmenty listu do Tytusa:

… i poznania prawdy, która jest zgodna [tj. w zgodzie z] pobożnością (Tyt. 1:1)
.
Ty zaś mów to, co jest zgodne ze zdrową nauką. (Tyt. 2:1)
.
Przypominaj im aby… abyście byli gotowi do każdego dobrego uczynku (Tyt. 3:1)
.
Wiarygodne to słowo i chcę, abyś o tym zapewniał, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, zabiegali o celowanie w dobrych uczynkach. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi. (Tyt. 3:8)
.
A niech i nasi uczą się przodować w dobrych uczynkach, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli bezowocni. (Tyt. 3:14)

List Pawła do Tytusa z mocą obala oszczerstwo, jakoby wiara Reformowana zniechęcała do dobrych uczynków lub czyniła ludzi nieostrożnymi, bluźnierczymi i nieaktywnymi w dobrych uczynkach. Co za parodia! Nikt nie jest bardziej pasjonatem dobrych uczynków niż chrześcijanin zbawiony wyłącznie dzięki łasce. Nikt!

Powodem, dla którego wielu z nas czuje się przestraszonych, a nawet zniechęconych takim tekstem, jest to, że mamy fałszywe zrozumienie dobrych uczynków. Dobre uczynki to uczynki wykonywane w posłuszeństwie prawu Bożemu, uczynki wykonywane z wiary oraz uczynki wykonywane na chwałę Bożą. Oto Reformowana, Biblijna definicja Katechizmu Heidelberskiego:

[Dobre uczynki to] tylko te, które wypływają z prawdziwej wiary i wykonywane są zgodnie z Prawem Bożym i na Bożą chwałę, nie zaś te, które według ludzkich kryteriów i postanowień uznajemy za dobre (Odp. 91).

Ale to nie wszystko.
.

Dobre uczynki, czyli jakie?

W Kościele istnieje współczesna tendencja do dyskredytowania „zwykłych” dzieł. Dobre uczynki, mówią współcześni chrześcijanie, muszą być spektakularne. Musimy być tam i robić wielkie rzeczy dla Boga; musimy pomagać biednym na wielką skalę, musimy walczyć z niesprawiedliwością, musimy promować cele społeczne. Jeśli te rzeczy są dobrymi uczynkami z Listu do Tytusa 2:14, to wielu (jeśli nie większość) z nas nie jest uwzględnionych w naszym tekście. Być może powiecie:

„Ale ja mam mało czasu na dobre uczynki. jestem zajęty swoją pracą; kiedy wracam do domu jestem zmęczony. Jestem zajętą matką, wymęczoną opieką nad dziećmi i utrzymywaniem domu w czystości. Jestem zajęty w szkole lub na uniwersytecie, więc poza studiami prawie nie mam czasu na dobre uczynki”.

Ale czy nie są to dobre uczynki?

  • Czy wierna praca w celu utrzymania rodziny i wspierania kościoła nie jest dobrą pracą?
    .
  • Czy ojciec, który przewodzi żonie i dzieciom — nawet po długim dniu w pracy — nie czyni dobrej pracy?
    .
  • Czy opieka matki nad dziećmi — karmienie ich, kształcenie, pocieszanie, sprzątanie po nich, karcenie — nie jest dobrą pracą?
    .
  • Czy studium — szanowanie nauczyciela, terminowe odrabianie zadań domowych, życzliwe traktowanie innych uczniów — nie jest dobrą pracą?
    .
  • Czy życie w kościele — pilne uczęszczanie na nabożeństwa, przygotowywanie i posyłanie dzieci na katechizm, cieszenie się społecznością z innymi świętymi — nie jest dobrą pracą?
    .
  • Czy bycie miłym dla młodszego lub starszego rodzeństwa, szanowanie i posłuszeństwo rodzicom oraz bycie pomocnym w domu nie jest dobrym uczynkiem?

To są dobre uczynki kontekstu. Wstrzemięźliwość u starszych mężczyzn, święte życie u starszych kobiet, wierność i miłość u młodszych, trzeźwość u młodzieńców, pracowitość i wzorowe zachowanie u pastora, posłuszeństwo u niewolnic (lub pracowników) i według List do Tytusa 3:13-14, gościnność — to są zwykłe, niezbyt efektowne dobre uczynki, jakich się od nas wymaga.

Czy jesteśmy o nie gorliwi? Jeśli nie jesteśmy wierni w tych, nie będziemy wierni w bardziej efektownych dziełach! W rzeczywistości będziemy wykonywać nasze dobre uczynki z pobudek faryzeusza, a zatem nie będą one wcale dobre (Mat. 6:1-18).

Poza tym jesteśmy wezwani do gorliwego sprzeciwu wobec złych uczynków. Gorliwość Chrystusa dla domu Jego Ojca nie tylko sprawiła, że pilnie uczestniczył w uwielbieniu, ale także rozpaliła go do czerwoności w jego gorliwości przeciwko zepsuciu kultu Jego Ojca.

Mamy gorliwie sprzeciwiać się naszym własnym złym uczynkom! Ten, kto jest gorliwy w dobrych uczynkach, jest gorliwy w upamiętaniu z grzechów. Nienawidzi własnych grzechów i ubolewa nad własną grzeszną naturą — na długo przed tym, jak gorliwie przeciwstawia się złym uczynkom innych!
.

Źródło dobrych uczynków

Ale Paweł nie oczekuje, że my, chrześcijanie, jesteśmy z natury gorliwi w dobrych uczynkach, ani nie mówi nam, żebyśmy po prostu się tym zajmowali. Ani nie czyni nas winnymi, jeśli nie wykonujemy wystarczająco dobrych uczynków, ani nie grozi nam, jeśli wykonujemy zbyt mało dobrych uczynków. Zamiast tego Paweł wyjaśnia, jak i dlaczego spełniamy dobre uczynki oraz dlaczego jesteśmy gorliwi w spełnianiu wielu dobrych uczynków.

Nasza gorliwość o dobre uczynki jest owocem krzyża. To jest to, co moralistyczne nauczanie zaniedbuje i czemu zaprzecza. Dobre uczynki są niemożliwe bez łaski Bożej; dobre uczynki są koniecznym, nieuniknionym, nieomylnym owocem łaski Bożej, ponieważ ta łaska przychodzi do nas przez krzyż naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Tyt. 2:11-14 11. Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom; 12. Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie; 13. Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa; 14. Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

W Liście do Tytusa 2 łaska

  • Boża przynosi zbawienie (werset 11)
    ,
  • łaska Boża uczy nas wyrzekania się bezbożności i prowadzenia pobożnego życia (werset 12)
    .
  • łaska Boża uczy nas gorliwego oczekiwania na powrót Chrystusa (werset 13)
    .
  • i łaska Boża zbawia i oczyszcza – czyniąc nas ludem gorliwym w dobrych uczynkach (werset 14)

Tak gorliwy jest Chrystus o chwałę Bożą, tak gorliwy jest On w czynieniu dobrych uczynków i tak gorliwy jest On, abyśmy byli gorliwi w czynieniu tych dobrych uczynków, że oddał się na krzyż właśnie w tym celu.
/

Wyjaśnienei śmierci Chrystusa

Paweł wyjaśnia śmierć Chrystusa w kategoriach trzech rzeczy.

1) śmierć Chrystusa była ofiarą samego siebie („który wydał samego siebie za nas”).

2) śmierć Chrystusa była zapłatą ceny odkupienia („aby nas wykupić”).

3) śmierć Chrystusa była dziełem uświęcającym („oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.”).

Po pierwsze, widzimy motywację Chrystusa — była to miłość. Miłość oznacza, że Chrystus darzy nas głębokim uczuciem i ma w nas upodobanie, że jest zdecydowany czynić nam dobro i czyni nas swoimi. Widzimy tę miłość w sposób, w jaki opisuje nas werset 14 — „szczególny lud”.

„Szczególny lud” nie jest dziwnym czy też dziwacznym ludem. Bezbożny świat uważa nas za osobliwych w tym sensie. Wyrażenie to oznacza szczególną przynależność do Boga jako Jego cenną własność. W 2 Mojż. 19:5 Jahwe oświadcza: „będziecie moją szczególną własnością ponad wszystkie narody, bo do mnie należy cała ziemia”. W 5 Mojż. 7:6 Jahwe oświadcza: „PAN, twój Bóg, wybrał cię, abyś był dla niego szczególnym ludem”. W Nowym Testamencie zarówno Paweł (w naszym tekście), jak i Piotr nazywają Kościół osobliwym ludem, szczególnym skarbem Bożym w Jezusie Chrystusie: „Lecz wy jesteście rodem wybranym,” (1 Piotra 2:9).

Aby uczynić nas swoim szczególnym ludem, Chrystus dał samego siebie za nas.

Po drugie, akt oddania się Chrystusa był odkupieniem. Odkupienie oznacza wyzwolenie więźnia lub niewolnika przez zapłacenie ceny. W czasach rzymskich niewolnik mógł odkupić siebie lub ktoś inny mógł go odkupić, jeśli zapłacono odpowiednią cenę. Ceną, jaką Jezus zapłacił, aby nas odkupić, był On sam — „który dał samego siebie”. Nie ma wyższej ceny niż ta!

Musieliśmy zostać odkupieni, ponieważ byliśmy zniewoleni. Najgorszą niewolą jest niewola grzechu. Grzech kontroluje człowieka i człowiek nie może – i nie zrobi tego – powiedzieć „nie” żądaniom grzechu, chociaż wie, że grzech ostatecznie go zniszczy. Od tego tyrana grzechu Jezus nas wybawia.

Zwróćmy uwagę, co Paweł mówi w wersecie 14: „aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości”. Niektórzy ludzie chcą być odkupieni, aby mogli cieszyć się nieprawością bez wyrzutów sumienia i bez sądu Bożego. Ale Jezus odkupuje nas od nieprawości, od wszelkiej nieprawości. Bezprawie w wersecie 14 jest przeciwieństwem Bożego prawa moralnego.

Jak dotąd prawdą jest, że Ewangelia czyni nas antynomistami – tymi, którzy sprzeciwiają się Bożemu prawu – że krzyż Jezusa rzeczywiście odkupia nas od antynomizmu, od wszelkiego antynomizmu.

Po trzecie, celem Chrystusa na krzyżu jest uświęcenie nas, uczynienie nas świętymi lub, jak to wyraża Paweł w wersecie 14, „oczyszczenie sobie ludu szczególnego”. Jeśli odkupienie od wszelkiej nieprawości jest zaprzeczeniem świętości, to oczyszczenie nas ku sobie jest pozytywem świętości, ponieważ świętość jest oddaniem Bogu w Jezusie Chrystusie, a oddanie to przejawia się w gorliwości lub gorącym, płonącym, żarliwym pragnieniu, dla dobrych uczynków.
.

Konkluzje

Kiedy służyliśmy grzechowi, byliśmy gorliwi w grzechu. Chciwie podążaliśmy za grzechem.

Syciliśmy się grzechem

Efez. 4:19 Oni, stawszy się nieczuli, oddali się rozpuście, dopuszczając się wszelkiej nieczystości z zachłannością.

Oddawaliśmy ciało i duszę grzechowi

Rzym. 6:19 Po ludzku mówię, z powodu słabości waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście wasze członki na służbę nieczystości i nieprawości, aby czynić nieprawość, tak teraz oddawajcie wasze członki na służbę sprawiedliwości, abyście byli uświęceni.

Chrystus wyzwolił nas z tego starego sposobu życia, który prowadzi do śmierci i życia, które nie przynosi satysfakcji. Teraz mamy nowego Mistrza, Mistrza, który nas kocha, Mistrza, który pragnie naszego dobra i Mistrza, który dał siebie za nas, Pana Jezusa Chrystusa.

W ten sposób Mu dziękujemy – żyjemy dla Niego. W ten sposób żyjemy dla Niego — jesteśmy Mu posłuszni, przestrzegając Jego przykazań. Oto owoc takiego posłuszeństwa — spełniamy dobre uczynki; wykonujemy wiele dobrych uczynków; jesteśmy gorliwi w dobrych uczynkach.

Dobrych uczynków nie brakuje. Możemy okazywać sobie względy, dodawać sobie otuchy, służyć sobie nawzajem i szanować innych bardziej niż siebie. Będziemy podekscytowani, pełni pasji i gorliwości w tych pracach. Ludzie zobaczą i będą chwalić naszego Ojca, który jest w niebie, który dał nam moc czynienia tych dobrych uczynków.

Nie ma większej motywacji do czynienia dobrych uczynków – łaska Boża, odkupienie przez Jezusa i przyjścia Chrystusa w chwale!

Dlatego On umarł — abyśmy mogli żyć gorliwie służąc Mu!

Na podstawie Be Ye Holy, D. Engelsma, H. Hanko.

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email