.Autorytatywne stwierdzenia Kościoła Rzymskokatolickiego w nauce o Eucharystii.
Spis treści
Rada trentu
Sesja XIII: O Najświętszym Sakramencie Eucharystii
Kanon 1. Jeśli ktoś zaprzeczy, że w sakramencie Najświętszej Eucharystii, są prawdziwie zawarte ciało i krew wraz z duszą i boskością naszego Pana Jezusa Chrystusa, a w konsekwencji Chrystusa; jeśli mówimy, że jest to tylko znakiem lub pod postacią lub cnotą: niech będzie przeklęty.
Kanon 2. Jeśli ktoś mówi, że w tym poświęconym i świętym sakramencie Eucharystii substancja chleba i wina złączona z ciałem i krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa, a zaprzecza tej cudownej i wyjątkowej przemiany wina w krew – tylko pozostałością chleba i wina – której przemianę kościół katolicki zręcznie nazywa Transubstynacją/Przeistoczeniem: niech będzie przeklęty.
Pytanie i odpowiedź katolicki katechizm
.
1212 Jakie jest sedno katolickiej liturgii?
Centrum liturgii katolickiej jest Eucharystia. Eucharystia jest najważniejsza w życiu Kościoła, ponieważ jest to Jezus Chrystus. Inkarnacja jest nadal kontynuowana w czasie i przestrzeni. Pozostałe sakramenty i wszystkie posługi i apostolaty Kościoła są ukierunkowane na Eucharystię.
.
1214. Czym jest sakrament Eucharystii?
Eucharystia jest sakramentem, który naprawdę, prawdziwie i zasadniczo zawiera ciało i krew, duszę i bóstwo naszego Pana Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina. Jest to wielki sakrament Bożej miłości, w której Chrystus jest zjadany, umysł pełen łaski, a przysięga jest nam dana w przyszłej chwale.
1217 Czy Eucharystia jest konieczna do zbawienia?
.
Eucharystia jest konieczna do zbawienia, otrzymana zarówno sakramentalnie lub w życzeniu. Słowa Chrystusa: „Jeśli nie spożywasz ciała Syna Człowieczego i nie pijesz krwi Jego, nie będziesz miał w sobie życia” (Jan 6:53), to znaczy, że święta komunia jest konieczna do podtrzymania życia pełnego łaski w danej osobie, która osiągnęła wiek rozumowania.
.
1223 Czy tylko w Eucharystii jest obecna istota ludzkiej natury Chrystusa?
Chrystus jest obecny w Eucharystii nie tylko ze wszystkim, co czyni go człowiekiem, ale ze wszystkim, co czyni Go istotą ludzką. Dlatego jest obecny ze wszystkimi właściwościami fizycznymi, rękami i stopami oraz głową i sercem ludzkim. Jest obecny ze swoją ludzką duszą, swoimi myślami, pragnieniami i ludzkimi uczuciami.
/
1224 W jaki sposób Chrystus staje się obecny w Eucharystii?
Chrystus staje się obecny w Eucharystii poprzez przeistoczenie. Przeistoczenie jest terminem używanym do identyfikacji zmiany, która ma miejsce podczas konsekracji.
.
Podsumowanie katolickiego nauczania
Z autorytatywnych cytatów z rzymskokatolickich źródeł dowiadujemy się, że Eucharystia jest sakramentem, w którym kapłan ma moc przemiany chleba i wina w dosłowne ciało i krew Jezusa Chrystusa, proces znany jako transsubstancjacja/przeistoczenie. Zgodnie z rzymskokatolickim nauczaniem to pozwala prezbiterowi ofiarować samego Chrystusa ludziom, którzy je spożywają i dosłownie jedzą, a także ofiarowują go na ołtarzu w sakramentalnej formie.
Kościół czerpie te nauki z interpretacji fragmentów Ewangelii dotyczących ostatniej wieczerzy, a także z Jana rozdziału 6, gdzie Jezus mówi o jedzeniu swojego ciała i piciu krwi. Kościół rzymskokatolicki posługując się terminem „Eucharystia”, często dołącza do niego słowo „ofiara”, by sformułować wyrażenie „Ofiara eucharystyczna„. Dlatego esencją Eucharystii jest pojęcie ofiary. Według drugiego Soboru Watykańskiego jest to głównym celem Chrystusa w ustanowieniu Eucharystii:
„W trakcie Ostatniej Wieczerzy, w nocy, kiedy został zdradzony, nasz Zbawiciel ustanowił Ofiarę Eucharystyczną ze Swego Ciała i Krwi. Uczynił to, aby na przestrzeni wieków uwiecznić ofiarę krzyża, do ponownego przyjścia” (dokumenty Vaticanum II, s. 154).
Widzieliśmy, że Biblia uczy, że nie ma już żadnych ofiar i kapłaństwo zostało zniesione.
Hebr. 10:18 Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie potrzeba już ofiary za grzech
Hebr. 7:12-25 12 A skoro zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana prawa. 13 Ten zaś, o którym się to mówi, należał do innego pokolenia, z którego nikt nie służył przy ołtarzu. 14 Wiadomo bowiem, że nasz Pan pochodził z pokolenia Judy, o którym to pokoleniu odnośnie kapłaństwa Mojżesz nic nie mówi. 15 Jest to jeszcze bardziej oczywiste, skoro na podobieństwo Melchizedeka pojawia się inny kapłan; 16 Który stał się nim nie według cielesnego przykazania prawa, ale według mocy niezniszczalnego życia. 17 Tak bowiem świadczy: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. 18 Zostało więc zniesione poprzednie przykazanie z powodu jego słabości i nieużyteczności. 19 Prawo bowiem nie uczyniło niczego doskonałym, ale na jego miejsce została wprowadzona lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga. 20 A stało się to nie bez złożenia przysięgi. 21 Tamci bowiem zostali kapłanami bez przysięgi, ten zaś na podstawie przysięgi tego, który powiedział do niego: Przysiągł Pan i nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka; 22 O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza. 23 A wprawdzie tamtych kapłanów było wielu, gdyż śmierć nie pozwoliła im trwać na zawsze. 24 Ten zaś, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. 25 Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.
Konsekwentnie Rzymsko Katolicka interpretacja Jana rozdział 6 i fragmenty związane z Ostatnią Wieczerzą muszą być niebiblijne. Ponieważ nie ma kapłaństwa, to nie może być szczególnej mocy nadanej wybranej grupie ludzi, aby umożliwić im przemienienie chleba i wina w dosłowne ciało i krew Jezusa Chrystusa.
.
Znaczenie symboliczne
Ale co dokładnie oznaczają te fragmenty Pisma Swiętego? Jan 6:26-65 jest opisem wydarzenia, w którym Jezus przedstawia się Żydom jako Chleb życia:
Odpowiedział im Jezus: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie… To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym… Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto <we Mnie> wierzy, ma życie wieczne. Jam jest chleb życia’ (Jan 6:35,40,47-48).
Jezus wyjaśnia Żydom znaczenie swoich słów podając ilustrację, aby mogli zrozumieć co ma na myśli mówiąc „wierzcie”, które 5 razy użył w tej sekcji:
„To jest ten chleb, który zstępuje z nieba, aby ten, kto go je, nie umarł. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata” (Jan 6:50-51).
Następnie Jezus przedstawia sprawę jasno, Jego słowa do Żydów mają duchowe znaczenie:
„Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem. Ciało nic nie zyskuje’ (Jan 6:63).
Muszą być zinterpretowane w sposób duchowy, a nie dosłowny lub fizyczny. Jezus uczy ich, co znaczy wejść z nim w duchową relację. Tak więc, kiedy mówi o jedzeniu i piciu swego ciała i krwi, nie mówi dosłownie. Jest to przenośny sposób wyjaśnienia znaczenia wiary.
Prawdziwa wiara jest przywłaszczeniem życia samego Jezusa Chrystusa do naszego życia, dzięki czemu osobiście staje się On życiem dla nas. Jezus nie jest dosłownym chlebem, ale nazywa siebie chlebem życia. Jest to symboliczny język o duchowym znaczeniu. Kontynuuje, mówiąc to
‘Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.’
Tutaj mówi o przyjściu i wierze. Co to znaczy przyjść i w Niego uwierzyć? Oznacza to wejście w duchową jedność z Synem Bożym, jest porównane do spożywania Jego ciała i picia Jego krwi. Wiara oznacza o wiele więcej niż intelektualną zgodę. Oznacza przyjecie życia Syna Boga w moim własnym życiu, pokazanie, że prawdziwa wiara chrześcijańska zakłada wchodzenie w istotną, żywą, intymną relację z osobą, a nie tylko popieranie zestawu doktryn proponowanych przez Kościół.
.
Błędna interpretacja
Kiedy Jezus mówił do Nikodema o potrzebie ponownego narodzenia, ten religijny żydowski nauczyciel źle zrozumiał duchową prawdę, zrozumiał ją jako coś fizycznego.
„Jak mogę powrócić do łona mojej matki i narodzić się na nowo? „
W podobny sposób rzymskokatolicki kościoł źle interpretuje słowa Jezusa,
Jan 6:53-54; ‘Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, ązaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moj Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.’
Interpretuje je w sposób całkowicie niezależny od ich kontekstu i przypisuje fizyczne i dosłowne znaczenie temu, co miało być duchowe i figuratywne. Sam Jezus powiedział:
‘Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem. Ciało na nic się nie przyda.’
Przez wyrwanie tych wersetów z kontekstu, rzymskokatolicki kościół popadł w ten sam błąd, co Nikodem, dając fizyczną interpretację duchowej prawdzie.
.
Kontekst wypowiedzi Jezusa
Cały fragment zaczynając od Jana 6:22 do 6:65 pokazuje, że każda interpretacja słów Jezusa w wersach 53-54 musi brać pod uwagę całość kontekstu, w którym te słowa się znajdują. Interpretowanie Jego słów bez uważnego odniesienia się do całego kontekstu jest skazane na nadanie znaczenia Jego słowom, których nigdy nie zamierzał.
Jan 6:40,47, i 54 są równoznaczne:
To bowiem jest wolą mego Ojca, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (Jan 6:40).
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne (Jan 6:47).
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (Jan 6:54).
Określenie „jeść” i „pić” obrazują, co znaczy wierzyć – rezultatem wiery w Chrystusa to życie wieczne i powstaniem z martwych w dniu ostatecznym. Otrzymujemy życie wieczne poprzez wiare w Chrystusa, gdzie nie przyjmujemy Go fizycznie, ale duchowo do naszych serc i staje się On naszym życiem:
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego’ (Jan 1:12).
Słowa te nie mogły odnosić się do uczestnictwa w Eucharystii, ponieważ zostały wypowiedziane co najmniej rok przed Ostatnią Wieczerzą. Jezus mówił o konieczności wiary w Niego – w symbolicznym znaczeniu spożywania Jego Ciała i picia Jego krwi – aby otrzymać życie wieczne, czasie, w którym wypowiedziano te słowa, nie w jakimś czasie w przyszłości. Mówi w czasie terazniejszym” ‘ dopóki nie zjecie ( teraz, w terazniejszości), nie ma w was zycia.
Jedynie poprzez wyciagniecie Jana 6:53-54 z kontekstu i przypisanie mu fizycznej interpretacji, a następnie dostosowanie jej do interpretacji fragmentów związanych z Ostatnią Wieczerzą, kościół rzymskokatolicki może dotrzeć do nauki o przeistoczeniu.
.
Transsubstancjacja a symbolika Pisma
Transsubstancjacja oznacza zmianę substancji. Kościół rzymskokatolicki naucza, że chleb i wino jest fizycznie przmieniane ciało i krew Jezusa Chrystusa. Nauczanie to opiera się na słowach Jezusa Chrystusa w Mat 26:26-28: „To jest Ciało moje, to jest moja Krew.”
Kościół Rzymskokatolicki naucza, że te słowa należy traktować dosłownie. Wierzą, że w swoim rozkazie „Czyńcie to na moją pamiątkę„, Jezus autoryzował i umacniał apostołów jako kapłanów, aby nieśli praktykę przeistaczania, aby jedząc dosłownie ofiarowali Chrystusa ludziom, a także aby byli nieustannie ofiarni za swoje grzechy.
Niemniej jednak staje się oczywiste, że Jezus nie mówił w sposób realistyczny, ale w przenośnym sensie. Robił to dość często, kiedy nauczał, a sama Biblia jest pełna symbolicznego nauczania. Loraine Boettner wyraża to dobrze:
Wierzymy, że prawdziwe znaczenie słów Chrystusa można zauważyć, kiedy porównuje się je z podobnym figuratywnym językiem…
.
Drzwi, latorośl, pasterz
On powiedział, ‘Ja jestem drzwiami’ (Jan 10:7), – ale jasnym jest, że nie miał On dosłownie na myśli, że Był drewnianymi drzwiami z zamkiem i zawiasami. Powiedział: „Ja jestem latoroślą” (Jan 15:5), ale nikt nie zrozumiał, że to był On fizyczną winoroślą.
.
Pasterz, nowonarodzenie, sól, światłość, zakwas
Kiedy powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem” (Jan 10:14), nie miał na myśli, że w rzeczywistości był On „pasterzem”. Kiedy powiedział: „Musicie narodzić się na nowo” (Jan 3:7), nie odnosił się on do fizycznych narodzin, ale do duchowych narodzin. Kiedy powiedział: „Zniszczcie tę świątynię i w trzy dni ją wzniosę” (Jan 2:19), Jezus miał na myśli Swoje ciało, a nie strukturę z drewna i kamienia … Powiedział; ‘Jesteście solą ziemi „(Mat. 5:13) oraz „Jesteście światłością świata „(Mat. 5:14). Mówił o „zakwasie faryzeuszy i saduceuszy” (Mat. 16: 6)
.
Ramiona, ręce, oczy, uszy, skrzydła i pióra
Przez cały Stary Testament Bóg mówi o sobie w przenośni, posiadając ramiona, ręce, oczy i uszy. W Psalmie 91:4 czytamy, że ma „skrzydła i pióra„, ale wiemy, że Bóg jest Duchem, a nie ciałem. Nie ma ciała, kości ani piór. Jest to symboliczny język. W podobny sposób żadna z tych nauk, ani wypowiedzi Jezusa nie powinny być brane dosłownie; są o symbolicznym znaczeniu.
.
Wieczerza Pańska
Tak samo jest z Wieczerzą Pańską. Słowa Jezusa są figuratywne.
Wierzenie o instytucji Wieczerzy Pańskiej, zarówno w Ewangeliach, jak i w liście Pawła do Koryntian, wyraźnie pokazuje, że mówił On w kategoriach figuratywnych. Jezus powiedział: „Ten kielich jest nowym przymierzem krwi mojej” (Łuk. 22:20). A Paweł cytuje Jezusa, mówiąc: „To jest nowe przymierze w mojej krwi… Gdy bowiem jecie ten chleb i pijecie z tego kielicha, głosicie śmierć Pańską, aż przyjdzie” (1 Kor. 11:25- 26).
W tej wypowiedzi użył figury retorycznej.
Kielich jest dla wina, a wino nazywane jest nowym przymierzem. Kielich nie był dosłownym nowym przymierzem, chociaż jest on definitywnie za taki uznany, jak chleb uznany jest jako Jego ciało. Oni dosłownie nie piją z tego kielicha, ani dosłownie nie piją nowego przymierza …
Chlebem dosłownie nie było Jego ciało, ani wino Jego krwią.
Po podaniu uczniom wina Jezus powiedział: „Odtąd nie będę pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże” (Łuk. 22:18). A więc wino, nawet wtenczas i po tym jak im je podał, pozostało „owocem latorośli„! Paweł również przypomina, że chleb zostanie chelbem: Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha (1 Kor 11: 27-28). W elementach nie zaszła żadna zmiana.
Było to po modlitwie konsekracji, kiedy Kościół Rzymski przypuszcza, że zaszła zmiana, pomimo, że Jezus i Paweł oświadczają, że pierwiastkami nadal są chleb i wino (Boettner, str. 176).
.
Wnioski
Słowa Chrystusa skierowane do jego uczniów nie zawsze powinny być traktowane dosłownie. On zainaugurował uroczystość upamiętniającą, dzięki której uczniowie będą mogli zachować swoją ofiarę w pamięci jako ciągłe wspomnienie. Osobiste słowa Jezusa: „Czyńcie to na moją pamiątkę„, pokazuje, że ta wieczerza miała być świętem pamięci przypominającym starą żydowską Paschę.
To miała być kolacja wspomnień, dzięki której chrześcijanie nieustannie mieli przed sobą ofiarę Pana w ich imieniu.
Nauczanie kościoła rzymskokatolickiego o Eucharystii jako o dosłownym ciele i krwi Jezusa oraz przypuszczenie, że jest On nieustannie składany na ołtarzu, a następnie oferowanany jako źródło życia wiecznego, jest całkowicie sprzeczne z prawdą Bożego Słowa. Nie ma już kapłaństwa, ani ofiary, a słowa Jezusa są symboliczne i duchowe, a nie dosłowne i fizyczne.
Book: “Salvation” – The Bible and Roman Catholicism by William Webster.
Tłumaczyła Marlena Wozowicz
