Spis treści
Co z tą dziesięciną?
Wielu wierzących uważa, że chrześcijanin powinien dawać dziesięcinę, przez którą rozumie się 10% osiąganych przychodów osobistych. Mówi się często, że dziesięciny i składane ofiary pieniężne są niezbędnym elementem adoracji Boga i mają ścisły związek z Bożymi błogosławieństwami. Z drugiej strony istnieje przekonanie, że składanie dziesięciny nie należy do chrześcijańskich obowiązków.
Który punkt widzenia jest zgodny z nauką Pisma Świętego?
Z pewnością kwestia, którą poruszymy w niniejszym artykule nie powinna mieć żadnego wpływu na koinonię pomiędzy chrześcijanami, gdyż miłość jest o wiele ważniejsza niż nasza opinia na temat dziesięciny (1 Kor. 13). Przedstawimy jednak argumenty wskazujące na to, że dziesięcina nie jest obowiązkowa i nie powinna być nakładana na wierzących w Jezusa Chrystusa. Przejdźmy zatem do rzeczy.
Dziesięcina w Starym Testamencie
Co Stary Testament mówi o dziesięcinie?
1 Mojż. 14:20 I niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który wydał twoich wrogów w twoje ręce. I Abram dał mu dziesięcinę ze wszystkiego.
Autor Listu do Hebrajczyków odwołuje się do tej historii aby wykazać wyższość kapłaństwa Melchizedeka nad kapłaństwem Aarona (Hebr. 7).
1 Mojż. 28:22 A ten kamień, który postawiłem na znak, będzie domem Bożym. I ze wszystkiego, co mi dasz, będę ci na pewno oddawał dziesięcinę.
Gdy Bóg ukazał się Jakubowi w Betel składając mu obietnicę zawartą w przymierzu, Jakub zobowiązał się do składania Bogu dziesięciny ze wszystkiego, co będzie posiadał.
Jedna dziesiąta część z ziarna, owoców, wszelkich plonów, owiec i innych zwierząt uznawanych za czyste były przez lud Izraela oddawane Panu (3 Mojż. 27:30-32; 5 Mojż. 14:22-23; 2 Kronik 31:5-6; Neh 13:5; 12). Lud dawał dziesięcinę Lewitom na ich utrzymanie (4 Mojż. 18:21-24; Neh. 10:38; 12:44). Lewici natomiast dawali dziesiąta część z otrzymanych dziesięcin najwyższemu kapłanowi. (4 Mojż. 18:25-28). Ci, którzy nie oddawali dziesięciny byli zagrożeni przekleństwem, natomiast wszyscy którzy oddawali dziesięcinę mieli obiecane błogosławieństwo:
Mal. 3:8-10 8. Czy człowiek okradnie Boga? Wy jednak mnie okradacie. Lecz mówicie: Z czego cię okradamy? Z dziesięcin i ofiar. 9. Jesteście zupełnie przeklęci, ponieważ mnie okradacie, wy i cały wasz naród. 10. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby żywność była w moim domu, a doświadczcie mnie teraz w tym, mówi PAN zastępów, czy wam nie otworzę okien niebios i nie wyleję na was błogosławieństwa, tak że nie będziecie mieli gdzie go podziać
Moglibyśmy założyć, że Izrael w Starym Testamencie oddawał w formie dziesięciny 10% z tego co wyprodukował, ale w rzeczywistości trudno jest dokonać dokładnej kalkulacji. W tym krótkim artykule nie możemy rozwodzić się nad szczegółami, ale niektórzy uważają, że Izraelici składali czternaście dziesięcin w ciągu siedmiu lat, inni twierdzą że było ich dwanaście. Faktycznie, wysokość oddawanej przez nich dziesięciny oscylowała wokół 20% rocznie.
.
Dlaczego dziesięcina nie jest dziś wymagana?
Istnieje siedem niepodważalnych argumentów na podstawie których możemy bez cienia wątpliwości stwierdzić, że chrześcijanie nie mają obowiązku oddawania dziesięciny:
.
Wierzący nie podlegają Prawu Mojżeszowemu
Rzym. 7:6 Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa, gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery.
(Zob. Galacjan 3:15-4:7; 2 Koryntian 3:4-18)
Przykazania zawarte w Prawie Mojżeszowym nie obowiązują wierzących. Niektórzy odwołują się do podziału między prawem cywilnym, ceremonialnym i moralnym, jako argumentu na rzecz dziesięciny twierdząc, że prawo moralne nie utraciło swej aktualności. Zauważmy jednak, że dziesięcina z całą pewnością nie należałaby do prawa moralnego. Prawdą jest, że stardardy moralne Starego Testamentu ciągle obowiązuje jednakże w żadnym wypadku nie dotyczy to dziesięciny.
.
Przykłady Abrahama i Jakuba nie są wzorcami normatywnymi
Niektórzy uważają, że dziesięcina jest obowiązkowa, ponieważ zarówno Abraham jak i Jakub złożyli ją i obaj żyli zanim zostało ustanowione przymierze Mojżeszowe. Trudno jest jednak z tych dwóch przykładów wyciągać wniosek, że dziesięcina jest po wszystkie czasy. Podarunek od Abrahama dla Melchizedeka był jednorazowym wydarzeniem, nie ma żadnych dowodów na to, aby Abraham regularnie oddawał Bogu dziesięcinę.
Dziesięcina złożona przez Jakuba była wyrazem wdzięczności za to, że Bóg obiecał mu opiekę i protekcję. Wdzięczność i hojność Jakuba w tamtym momencie przemawia do dzisiaj, robi na nas wrażenie, ale opis historyczny tego zdarzenia nie popiera idei, że wszyscy wierzący powinni dawać Bogu jedną dziesiątą swoich dochodów.
.
Komu przysługiwały dziesięciny?
Dziesięciny były dawane Lewitom i kapłanom. W Nowym Przymierzu nie ma Lewitów ani kapłanów służących w świątyni. Lewici i kapłani powiązani byli z systemem składania ofiar zgodnie z nakazami starego Paktu. Obecnie, w epoce Kościoła wszyscy wierzący są kapłanami:
1 Piotra 2:9 Lecz wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości.
.
Obj. 1:6 I uczynił nas królami i kapłanami dla Boga, swego Ojca, jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.
.
(Zob. Objawienie 5:10; 20:6)
Jezus Chrystus jest naszym Najwyższym Kapłanem według porządku Melchizedeka (Hebr. 7)
.
Związek dziesięciny z terytorium Izraela
Izrael zobowiązany był do świętowania dziesięciny w Jerozolimie
5 Mojż. 14:22-26 22. Ochoczo będziesz dawać dziesięciny z całego zbioru swego nasienia, które co roku wydaje pole. 23. A będziesz spożywać przed PANEM, swoim Bogiem, w miejscu, które wybierze na mieszkanie dla swego imienia, dziesięcinę ze swego zboża, wina i oliwy oraz z pierworodnych swoich wołów i trzód, byś uczył się bać PANA, swego Boga, po wszystkie dni. 24. A jeśli daleka będzie twoja droga i nie będziesz mógł tego tam zanieść, jeśli odległe jest od ciebie to miejsce, które wybierze PAN, twój Bóg, na mieszkanie dla swego imienia, gdy PAN, twój Bóg, będzie cię błogosławić; (25) Wtedy spieniężysz to, pieniądze zawiniesz w swoich rękach i pójdziesz na miejsce, które wybierze PAN, twój Bóg. (26) I za te pieniądze kupisz wszystko, czego zapragnie twoja dusza: woły, owce, wino czy mocny napój lub wszystko, czego zechce twoja dusza. I będziesz tam jadł przed PANEM, swoim Bogiem, i będziesz się cieszył, ty i twój dom;”
Jest rzeczą niemożliwą zastosowanie tego wymogu do dzisiejszych chrześcijan. Nakaz ten dotyczył tylko i wyłącznie Żydów jako narodu zamieszkującego ziemię obiecaną. Nie ma to nic wspólnego z Kościołem Bożym. Ziemska Jerozolima nie jest już centralnym punktem w Bożych planach, a chrześcijanie są obywatelami Jerozolimy niebiańskiej:
Gal. 4:25-26 Hagar bowiem to góra Synaj w Arabii, a odpowiada ona dzisiejszemu Jeruzalem, bo jest ono w niewoli wraz ze swoimi dziećmi. Natomiast Jeruzalem, które jest w górze, jest wolne i ono jest matką nas wszystkich.
(Zob. Hebrajczyków 11:10)
.
Gdyby dziś obowiązywała dziesięcina, ile powinniśmy oddawać?
Jak już poprzednio wspomnieliśmy, dziesięciny składane przez Izraelitów z całą pewnością wynosiły więcej niż 10%, było to przynajmniej 20% rocznie. Zwolennicy oddawania dziesięciny powinni zatem przekazywać 20% swoich przychodów, jeśli chcą wypełniać nakaz starego przymierza.
.
Dziesięcina w nauczaniu Pana Jezusa
Gdy Pan Jezus wypowiadał się na temat dziesięciny, zwracał się wyłącznie do Żydów i miało to miejsce w czasie, gdy aktualne było stare Przymierze. Nowe Przymierze nie zostało jeszcze zawarte. Niektórzy obrońcy dziesięciny mówią, że Jezus pochwalił jej składanie, chociaż uznał ją za mniej ważną niż inne powinności (Mat. 23:23; Łuk. 11:42). Ten argument wydaje się być silny, ale nie jest przekonujący. Jezus przy innej okazji wspomniał o składaniu ofiar w świątyn:
Mateusza 5:23-24 23. Jeśli więc przyniesiesz swój dar na ołtarz i tam przypomnisz sobie, że twój brat ma coś przeciwko tobie; 24. Zostaw swój dar tam przed ołtarzem, idź i najpierw pojednaj się ze swoim bratem, a potem przyjdź i ofiaruj swój dar.
Żaden chrześcijan nie myśli o konieczności robienia tego, nawet gdyby świątynia w Jerozolimie została odbudowana. Słowa naszego Pana stają się zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę kontekst miejsca i czasu w którym zostały wypowiedziane oraz całą historię naszego odkupienia.
Pan Jezus mówił o ofiarach i o dziesięcinie przed swoją śmiercią na krzyżu i przed chwalebnym zmartwychwstaniem; przed wejściem w życie Nowego Przymierza. Używał dziesięciny i ofiar jako ilustracji i jako przykładów, gdy zwracał się do Żydów jemu współczesnych. On sam wypełnił całe Prawo, ponieważ urodził się “pod prawem”
Gal. 4:4 Lecz gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg posłał swego Syna, zrodzonego z kobiety, zrodzonego pod prawem
Nie możemy więc brać tych słów jako aprobaty dla dziesięciny w dzisiejszych czasach, tak samo jak nie aprobujemy składania ofiar na sposób Starego Testamentu.
.
Dziesięcina w Nowym Testamencie
Nigdzie w Nowym Testamencie, gdy jest mowa o hojnym dawaniu, nie ma ani słowa o dziesięcinie. Tam gdzie chrześcijanie otrzymują pouczenie o dawaniu ubogim, nie nakazuje się im składania “dziesięciny dla biednych”. Zamiast tego zaleca się im, aby byli szczodrzy w pomaganiu potrzebującym.
Dzieje 2:44-45 44. A wszyscy, którzy uwierzyli, byli razem i wszystko mieli wspólne. 45. Sprzedawali posiadłości i dobra i rozdzielali je wszystkim według potrzeb.
.
Dzieje 4:32-37 32. A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. 33. Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi. 34. Nie było też wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek, gdyż ci, którzy mieli pola albo domy, sprzedawali je i przynosili pieniądze za to, co posprzedawali; 35. I kładli u stóp apostołów. Rozdzielano to każdemu według potrzeb. 36. Także Józef, nazwany przez apostołów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru; 37. Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów.
.
Dzieje 11:27-30 27. A w tych dniach przybyli z Jerozolimy do Antiochii prorocy. 28. I jeden z nich, imieniem Agabos, powstał i oznajmił przez Ducha, że w całej ziemi nastanie wielki głód. Nastał on za cesarza Klaudiusza. 29. Wtedy uczniowie, każdy z nich według swoich możliwości, postanowili posłać pomoc do braci, którzy mieszkali w Judei. 30. Tak też zrobili, posyłając ją starszym przez ręce Barnaby i Saula.
.
Gal. 2:10 Bylebyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.
.
1 Kor. 16:1-4 1. A co do składki na świętych, to i wy zróbcie tak, jak zarządziłem w kościołach Galacji. 2. Każdego pierwszego dnia tygodnia niech każdy z was odkłada u siebie, stosownie do tego, jak mu się powodzi, aby nie urządzać składek dopiero wtedy, kiedy ja tam przybędę. 3. A gdy przyjdę, poślę tych, których w listach uznacie za godnych, aby zanieśli wasz hojny dar do Jerozolimy. 4. A jeśli będzie właściwe, abym i ja się udał, pójdą razem ze mną
.
2 Kor. 8:15 Jak jest napisane: Kto wiele nazbierał, nie miał za wiele, a kto mało nazbierał, nie miał za mało.
Przykładowo, 1 Kor. 16:1-4 jakże często cytowany jako argument zwolenników dziesięciny, nic o niej nie wspomina. Jest tam mowa jedynie o ofierze, która została zebrana dla biednych braci w Jerozolimie.
.
Dajmy hojnie
Wprawdzie oddawanie dziesięciny nie jest obowiązkiem wierzącego, nie oznacza to, że mamy gromadzić dobra materialne. Otrzymaliśmy przykazanie, aby wspierać tych, którzy głoszą Ewangelię oraz tych spośród starszych, którzy odznaczają się na polu pracy w Słowie i zarządzaniu zboru.
1 Kor. 9:14 Tak też Pan postanowił, aby ci, którzy ewangelię głoszą, z ewangelii żyli.
.
1 Tym. 5:17-18 17. Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce. 18. Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty.
I chociaż powinniśmy cieszyć się ze wszystkiego, co Bóg nam daje, jesteśmy również wezwani do okazywania hojności w stosunku do biednych i potrzebujących
1 Tym. 6:17-19 17. Bogaczom tego świata nakazuj, aby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu żywym, który nam wszystkiego obficie udziela, abyśmy z tego korzystali. 18. Niech innym dobrze czynią, bogacą się w dobre uczynki, chętnie dają i dzielą się z innymi; 19. Gromadząc sobie skarby jako dobry fundament na przyszłość, aby uchwycić się życia wiecznego.
Zobacz 2 Koryntian 8-9
Bogactwo może łatwo stać się naszym bożkiem i prowadzić do oddalenia się od Pana. Naszym największym skarbem jest miłość Boga i dar odkupienia, dlatego powinniśmy dawać hojnie i ze swobodą.
Słowo Boże nie nakazuje abyśmy, jako chrześcijanie, dawali dziesięcinę. To nie zwyczaje lub tradycje, lecz Pismo Święte jest naszym przewodnikiem i autorytetem.
Część 1
Część 2
Zobacz w temacie
- Spożywać czy nie spożywać? Oto jest pytanie.
- Dzień Pański – klasyczna pozycja Reformowana, część 1
- Dzień Pański – klasyczna pozycja Reformowana, część 2
- Chrystus Panem Zakonu
- Umarli w Chrystusie, martwi dla Prawa
