Spis treści
Niezmienność Boga
Czy wierzący byli kiedyś dziećmi gniewu, tak jak i inni?
Efez 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni.
Wierzymy, że Bóg jest niezmienny w swojej istocie, atrybutach, dziełach. Ale jak wytłumaczyć „zmianę” w życiu wybranych Bożych, którzy wcześniej znajdowali się w stanie gniewu, a teraz są w stanie łaski? Czy nie wskazuje to na „zmianę” w relacji Boga do nas? W jednej chwili jest On gniewny wobec nas tylko dlatego, że nie jesteśmy jeszcze w Chrystusie i jesteśmy w ciągłym buncie, a potem, kiedy jesteśmy zbawieni, nie jesteśmy już w tym stanie? Czy nie wskazuje to na zmianę w Bożym usposobieniu wobec ludzi? (I dlatego On nie jest absolutnie niezmienny, ale jest zmienny w jednym sensie?)
W odpowiedzi na to pytanie należy podkreślić kilka rzeczy.
Niekwestionowany atrybut
Po pierwsze, niezmienność lub stałość Boga nie może być kwestionowana lub zaprzeczana. On ustanawia tę ważną prawdę w Malachiasza 3:6: „Gdyż ja, PAN, nie zmieniam się” używa tam imienia Jahwe, „Jestem, który jestem”, które nie tylko ujawnia Jego niezmienność, ale pokazuje, że nie ma w Nim przeszłości, teraźniejszości ani przyszłości.
Mal. 3:6 Gdyż ja, PAN, nie zmieniam się, dlatego wy, synowie Jakuba, nie zostaliście zniszczeni.
.
2 Mojż. 3:14-15 14. Wtedy Bóg odrzekł do Mojżesza: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was. 15. I mówił jeszcze Bóg do Mojżesza: Tak powiesz synom Izraela: PAN, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was. To jest moje imię na wieki i takim ma pozostać w pamięci po wszystkie pokolenia.
Jako „Ja Jestem”, bez przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości, nie może być żadnej zmiany w Nim lub w Jego dyspozycjach. Jeśli jest zmienny, to nie jest Bogiem:
1 Sam. 15:29 Ponadto Mocarz Izraela nie kłamie i nie będzie żałować, gdyż nie jest człowiekiem, aby miał żałować.
Zarówno Bartianizm, jak i Otwarty Teizm nauczają, że Bóg jest zmienny, ale, niestety, podobnie czyni wielu ewangelików. Próbując utrzymać Bożą niezmienność, jednocześnie jej zaprzeczając, mówią takie rzeczy jak: „Bóg dekretuje dla siebie serię różnych dyspozycji”, tj, On wiecznie dekretuje, że zmieni zdanie, najpierw będąc łaskawym dla niektórych, a potem wysyłając ich do piekła lub najpierw deklarując w Ewangelii, że chce, aby byli zbawieni, a potem wiecznie ich karząc. To zaprzecza niezmienności Boga.
Nasze zbawienie i pomyślność zależą od niezmienności Boga. Ponieważ On się nie zmienia, synowie Jakuba, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, nie są zniszczeni.
Mal. 3:6 Gdyż ja, PAN, nie zmieniam się, dlatego wy, synowie Jakuba, nie zostaliście zniszczeni.
Jest niezmienny jako Bóg,
- niezmienny w Swoich wiecznych dekretach,
. - niezmienny w Swoich atrybutach, w tym w Jego miłości, łasce i miłosierdziu, ponieważ to, co nazywamy Jego atrybutami, to po prostu opis tego, kim i czym On jest.
. - On jest niezmienny w Jego dziełach i drogach, oraz w swoim objawieniu Siebie, abyśmy mogli bezpiecznie Mu zaufać.
.
Miłujący gniew
Po drugie, gniew i miłość (lub miłosierdzie) nie są przeciwieństwami, ani nie wykluczają się wzajemnie. Jest to błąd, który jest często popełniany. To, że Bóg może być i jest zły na swój lud, który kocha, nie jest tożsame z tym, że go nienawidzi. Nienawiść jest przeciwieństwem miłości; gniew nie jest.
Bóg wiecznie kocha swój lud, ale zanim wierzący jest nawrócony i też kiedy potem chodzi w grzechu, Bóg jest zły na niego i ujawnia swój gniew w karceniu. Gniew może być miłością, a miłość może objawić się w gniewie. Boży gniew na Jego lud jest wiecznie miłujący. Rzeczywiście, miłość, która nie gniewa się na grzech i usprawiedliwia go lub pomija, nie jest żadną miłością.
1 Kor. 11:32 Lecz gdy jesteśmy sądzeni, przez Pana jesteśmy karceni, abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem
.
Hebr. 12:6-8 6. Kogo bowiem Pan miłuje, tego karze, a chłoszcze każdego, którego za syna przyjmuje. 7. Jeśli znosicie karanie, Bóg obchodzi się z wami jak z synami. Jaki to bowiem syn, którego ojciec nie karze? 8. A jeśli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, wtedy jesteście bękartami, a nie synami.
Jak sugeruje List do Hebrajczyków, dotyczy to nawet życia rodzinnego. Ci z nas, którzy są rodzicami, wyrządzamy naszym dzieciom wielkie zło, kiedy nie gniewamy się na ich grzechy i nie okazujemy gniewu w karaniu ich grzechów.
Ten gniew musi być kierowany i kontrolowany przez miłość, ale ojciec, który nieustannie przeocza i ignoruje grzechy swoich dzieci, pokazuje, że tak naprawdę ich nie kocha. Dzieci to rozumieją, zwłaszcza w przypadku dzieci przymierza, oczekują, a nawet chcą, aby ich rodzice je poprawiali.
Dlatego my, którzy jesteśmy zbawieni, byliśmy jak inni dziećmi gniewu. Chociaż jesteśmy wśród Bożych wybranych i kochani przez Niego od wieczności, dopóki nie zostaliśmy odrodzeni, byliśmy pod Jego gniewem. Rzeczywiście, świadomość straszliwego gniewu Bożego przeciwko grzechowi jest jednym z pierwszych dowodów na to, że człowiek jest duchowo przebudzony przez Jego Ducha.
Jesteśmy dziećmi gniewu od naszych pierwszych narodzin i z natury jako dzieci Adama, zrodzeni i poczęci w grzechu. Jesteśmy tacy, jak inni, ponieważ poza łaską Bożą nie różnimy się od tych, którzy giną, nie jesteśmy lepsi, nie jesteśmy bardziej godni zbawienia. Jedyna różnica polega na tym, że
Efez. 2:4-5 4. …Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, z powodu swojej wielkiej miłości, którą nas umiłował; 5. I to wtedy, gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni
Doświadczamy też Bożego gniewu, kiedy jesteśmy zbuntowani i nieposłuszni. On karci nas, a my wiemy i czujemy, że On jest zły na nas za nasz grzech. Dla dziecka Bożego jest to nie do zniesienia i często jest to używane przez Boga, aby odwrócić nas od naszych grzechów zwracając z powrotem do siebie. Takie było doświadczenie Dawida:
Psalm 32:3-4 3. Gdy milczałem, moje kości schły od moich całodziennych narzekań. 4. We dnie i w nocy bowiem ciążyła na mnie twoja ręka, usychałem jak podczas letniej suszy.
Dopiero kiedy wyznał i porzucił swój grzech, doświadczył ponownie przychylności pojednanego Boga.
.
Krzyż – sprawiedliwość i miłość
Niezadowolenie i gniew Boga z powodu grzechu nigdzie nie objawia się wyraźniej niż na krzyżu, gdzie w sprawiedliwym gniewie ukarał nasze grzechy, jednocześnie objawiając nam swoją wielką miłość do nas. Odnosiło się to również do Chrystusa. Bóg nigdy nie był tak zadowolony ze swojego umiłowanego Syna, jak wtedy, gdy bez narzekania znosił karzący gniew Jahwe. Z pewnością krzyż dowodzi, że gniew i miłość nie są przeciwieństwami ani nie do pogodzenia.
Po trzecie, zmiana naszego doświadczenia z dzieci gniewu na dzieci, które znają Boże miłosierdzie i łaskę, jest kwestią naszego doświadczenia, a nie zmiany w Nim. On jest na zawsze i niezmiennie Bogiem, który nienawidzi i karze grzechy.
Psalm 5:4 Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.
Bóg miłosierdzia
On jest także na zawsze i niezmiennie Bogiem miłosierdzia, który wiecznie i niezmiennie nas umiłował i który, gdy grzeszymy przeciwko Niemu, objawia tę niezmienną miłość w gniewnej karze. Jego gniew i kara są zarówno miłością, jak i zbawieniem, ponieważ, jak widzieliśmy, objawienie Jego niezmiennego gniewu na grzech jest jednym ze środków, które przeznaczył, aby doprowadzić nas do pokuty i wiary w Chrystusa.
Niewiele jest rzeczy wspanialszych niż doznanie łaski Bożej po tym, jak się jest świadomym Jego gniewu i niezadowolenia z powodu naszego grzechu.
Bóg mówi:
Izaj. 54:8 W niewielkim gniewie ukryłem na chwilę swoją twarz przed tobą, ale zlituję się nad tobą w wiecznym miłosierdziu, mówi PAN, twój Odkupiciel.
A my odpowiadamy:
Psalm 30:5 Jego gniew bowiem trwa tylko chwilę, a jego łaskawość przez całe życie; choćby płacz trwał przez noc, rankiem nastanie radość.
Na podstawie: źródło
Zobacz w temacie
- Jezus Chrystus wczoraj i dziś ten sam na wieki
- Niezmienny Bóg źródłem pewnej pociechy
. - Grzech zielonoświątkowstwa
. - O potrzebie karcenia
- Pokuta, upamiętanie, skrucha i nawrócenie
- Spowiedź, czyli sakrament pokuty
. - Doktryna skutecznego powołania, czyli Arminianie do klatek
- Syn zatracenia, czy to ty przyjacielu?
. - Skutki liberalnej myśli teologicznej
. - Rzym. 9:14-16 Zmiłuję się nad kim się zmiłuję
- Efez. 1:16-23; 2:1-13 Kalwinizm w pigułce