Problem autorytetu

1 Jana 5:7 Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są

Dzisiaj większość „reformowanych uczonych” i „pastorów” kwestionuje lub odrzuca ten werset jako nienatchniony i niegodny włączenia go jako dowodu wyznaniowego lub katechetycznego dla doktryny Trójcy Świętej. Ta znacząca zmiana doprowadziła do zamieszania wśród współczesnych chrześcijan. Problematyka tekstowego krytycyzmu odcisnęła swoje piętno między innymi na „największym teologu naszych czasów”, który odnośnie tekstu 1 Jana 5:7 stwierdza:

„…zewnętrzne źródła posiadają dowód na to, że słowa te nie znajdowały się w oryginalnym tekście Listu. Nie pojawiały się one bowiem w żadnym greckim manuskrypcie sprzed dziesiątego wieku po Chr. Tylko osiem, bardzo późno spisanych manuskryptów zawiera te słowa. Najprawdopodobniej zostały tam zamieszczone jako tłumaczenie słów zapisanych najprawdopodobniej w łacińskiej Wulgacie.”John MacArthur, komentarz do NT

Debaty na temat natchnienia ustępu 1 Jana 5:7, znanego również jako tzw. Comma Johanneum, sięgają aż do IV wieku naszej ery. Niemniej jednak ważne jest, aby uznać, że uczeni epoki Reformacji świadomie i z uzasadnionych przyczyn włączyli Comma Johanneum do swoich deklaracji doktrynalnych.


Świadectwo Reformacji

Powyższy werset można znaleźć w prawie wszystkich Bibliach epoki Reformacji, takich jak

  • Wycliffe 1395,
  • Tyndale 1525,
  • Coverdale 1535,
  • Wielka Biblia 1539,
  • Mateusz 1549,
  • Genewa 1560,
  • Biskupowie 1568,
  • Sagradas Escrituras 1569,
  • Biblia Reina Valera Antigua 1602,
  • Giovanni Diodati 1607
  • i Autoryzowana (lub King James) wersja 1611.

Werset ten jest również cytowany jako tekst dowodowy w wielu historycznych Konfersjach wiary Reformowanej:

  • Konfesji Belgijskiej 1561 (art. 9),
    .
  • Katechizmie Heidelberskim 1563 (Dzień Pański 8),
    .
  • Westminsterskim Wyznaniu Wiary 1646 (rozdział 2),
    .
  • Większym Katechizmie Westminsterskim 1648 (Pyt. & Odp. 9) i
    .
  • Londyńskim Baptystycznym Wyznaniu Wiary 1689 (rozdział 2).

Przyjrzyjmy się teraz dwóm historycznym i wyznaniowym świadkom jego prawdziwości.
.


Świadek pierwszy Synod w Dort

Synod w Dort był międzynarodową radą kościelną, która opublikowała wspomnianą Konfesję Belgijską i Katechizm Heidelberski. Zlecił również nowe tłumaczenie holenderskiej Biblii, które później nazwano Statenvertaling (Tłumaczenie Państwowe).

Ta nowa Biblia zawierała wiele uwag na marginesie, a niektóre z nich uwzględniały znane warianty tekstowe. Wpis dot. 1 Jana 5:7 brzmi następująco:

„Ten werset, ponieważ zawiera bardzo wyraźne świadectwo Trójcy Świętej, wydaje się być pominięty w niektórych kopiach przez arian, lecz znajduje się w prawie wszystkich greckich kopiach, a nawet przez wielu starożytnych i zacnych nauczycieli, którzy żyli przed czasami arian [czyli przed 336 rokiem], wydobytych z nich na dowód Trójcy Świętej; a sprzeciw świadków na ziemi, werset 8, pokazuje wyraźnie, że ten werset musi tam być, jak to również wynika z 9 wersetu, gdzie jest mowa o tym świadectwie Bożym.”

Ta adnotacja zawiera kilka twierdzeń, które wskazują na dostępne dowody i metodologię krytyki tekstu zastosowaną przez holenderskich uczonych reformowanych:

  • Jasność i użyteczność doktrynalnego świadectwa lektury;
    .
  • Uznanie przekłamania tekstu przez heretyków III wieku;
    .
  • Świadectwo „prawie wszystkich greckich kopii” (tj. rękopisów);
    .
  • Świadectwa starożytnych i zacnych nauczycieli (tj. komentarze);
    .
  • Apologetyczna przydatność interpretacji w sporach doktrynalnych; oraz,
    .
  • Dowody wewnętrzne (tj. gramatyka, składnia, wnioskowanie itp.).

Te rozważania niestety różnią się od większości współczesnych kanonów krytyki tekstu. Należy jednak pamiętać, że takim wnioskiem nie była prywatna opinia osoby nieposiadającej uprawnień [jak James White czy John MacArthur dla wielu tzw. „wielcy mężowie Boży” ], ale staranna, zbiorowa, odpowiedzialna ocena międzynarodowego Synodu Reformowanego, mająca wpływ na jego formalne świadectwo.

Synod w Dort i jego adnotacje na temat Biblii stanowią ważne historyczne świadectwo autentyczności i użyteczności Comma Johanneum jako części Pisma Świętego w odniesieniu do kluczowej doktryny o Samym Bogu. Odwołujemy się teraz do drugiego świadka.
.


Świadek drugi Zgromadzenie Westminsterskie

Zgromadzenie Westminsterskie najwyraźniej zgodziło się z Synodem w Dort, że Comma Johanneum pochodzi z natchnienia, ponieważ jest trzykrotnie cytowana jako tekst dowodowy dla Trójcy Świętej, zarówno w 2 rozdziale Westminsterskiego Wyznania Wiary, jak i w jej Większych i Krótszych Katechizmach (odpowiednio pytania i odpowiedzi 9 i 6).

Co więcej, w języku odpowiedzi katechizmowych, w rzeczywistości dokładne sformułowanie „a ci trzej są jednym” jest wprost cytowaniem 1 Jana 5:7 dosłownie.

Pytanie 6: Ile jest Osób Boskich?
.
Odpowiedź: Są trzy Osoby Boskie – Ojciec, Syn i Duch Święty – a te trzy to jeden Bóg, tej samej istoty, równe w mocy i chwale. Mat. 28:19, 1 Jana 5:7, 5 Mojż. 6:4

Warto również zwrócić uwagę, że to podobne użycie Comma Johanneum w obu zgromadzeniach kościelnych nie zostało wykonane przypadkowo lub niezależnie od siebie; zamiast tego istniał między nimi celowy i historyczny związek.

Komisarze Zgromadzenia Westminsterskiego doskonale zdawali sobie sprawę z adnotacji opublikowanych przez Synod w Dort. Wyrażali nawet „nieustanne pragnienie i tęsknotę” za tłumaczeniem ich na język angielski. Po zakończeniu tej pracy adnotacje zostały następnie poświadczone przez Izbę Lordów.
.


Wnioski

Dlatego też zarówno Synod w Dort, jak i Zgromadzenie Westminsterskie służą jako godni uwagi autorytatywni i wyznaniowi świadkowie w historii Kościoła potwierdzający natchnienie Comma Johanneum jako boskiego wyznawczego świadectwa Trójcy.

Nasi ojcowie w wierze byli świadomi kwestii krytyki tekstu związanych z Comma Johanneum już od III wieku; zbadali zachowane dowody i odkryli, że „prawie wszystkie greckie kopie” dostępne w ich czasach zawierały Comma Johanneum; rozważyli inne względy właściwe dla ich metodologii; i uznali tę interpretację za prawdziwą i godną zaufania.

Dlatego ci, którzy dzisiaj podpisują się pod Reformowanymi Wyznaniami i Katechizmami i nadal z nimi wyznają, że trzej świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej stanowią jedno mogą być pewni, że stoją na twardym gruncie kościelnym [a kościół jest filarem i podporą prawdy], otwierając Pismo Święte na wersecie 1 Jana 5:7 i składając świadectwo doktrynie Trójcy Świętej ze szczerym: „Tak mówi Pan!

1 Tym. 3:15 A gdybym się opóźniał, piszę, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.

Natomiast nazywający się „reformowanymi”, którzy przedkładacie wyniki badań komputerowych ponad Bożą opatrzność w zachowaniu Świętego Tekstu Pisma w Kościele  wniwecz obracając słowo Boże przez waszą tradycję, którą przekazaliście. I wiele innych tym podobnych rzeczy czynicie (Marek 7:13) powinniście mocno wziąć sobie do serca ostrzeżenie zawarte w Objawieniu Jana 21:8. Albo przynajmniej przestańcie nazywać się „reformowani”, bo to nie tylko jest wbrew Reformowanej Wierze wyrażonej w Konfesjach ale i waszych słuchaczy wprowadza w błąd.

Tłumaczył Robert Jarosz, na podstawie źródło


Zobacz w temacie