Doktryna zmartwychwstania kontra intelektualni sceptycy

Kamień potknięcia intelektualistów

Są na świecie ludzie oczytani w Słowie i dobrze zaznajomieni z zasadami gramatyki greckiej, którzy mimo to, powołując się na tekst Filipian, poddają w wątpliwość dzieło Chrystusa w sposób dwojaki:

• subiektwynie: negują pewność chrześcijanina co do jego osobistego zmartwychwstania
• obiektywnie: negują zmartwychwstanie samo w sobie, traktują je raczej jako fikcję a nie rzeczywistość

Twierdzą oni stanowczo, że nawet sam Apostoł nie był pewien, czy będzie wzbudzony do ponownego życia i jest to konkluzja lżejszego kalibru, całkowicie znośna dla współczesnych odstępczych tzw. nominalnych “chrześcijan” którzy wierzą przecież w utracalność wiary i zbawienia. Jednakże to, co nie tyle niepokoi prawowiernych chrześcijan, ale raczej alarmuje w najwyższym stopniu, jest fakt, że w tle tej fałszywej nauki czai się demon niewiary, duch pseudochrześcijańskiej religijności opartej nie o nadzieję zbawienia lecz o egzystencjonalne tu i teraz, co w rzeczywistości jest kopią ideologii satanizmu

„Satanizm jest religią ciała. Satanista musi znaleźć szczęście tu i teraz. Nie istnieje niebo, które osiąga się po śmierci, ani ogień piekielny jako kara dla grzesznika”. – źródło

Pismo fanatyków zwących się chrześcijanami a watpiących w pewność zmartwychwstania nazywa fałszywymi świadkami, ludźmi najbardziej pożałowania godnymi spośród wszystkich z pwoodu trwania w wierze daremnej, która nic dobrego przynieść nie może a raczej prowadzi na zatracenie. (1 Kor. 15:12-21).

Rozważmy argumenty kacerzy

---

Gramatyka

Poniżej tekst źródłowy, gdzie na potrzeby rozważania w j. polskim słowo ἐξανάστασιν eksanastasin tłumaczone jako powstanie (r. męski) zostało zastąpione zbliżonym słowem rodzaju żeńśkiego reanimacja (w rozumieniu wskrzeszenia) w celu zachowania logicznej spójności względem dwóch przedimków określonych (część mowy jaka nie wystepuje w j. polskim).

εἴ	πως	καταντήσω	εἰς	τὴν	ἐξανάστασιν	τὴν	ἐκ	νεκρῶν
ei	pos	katanteso	eis	ten	exanastasin	ten	ek	nekron
jeśli	w jakikolwiek sposób	osiągnąłbym	do	tą konkretną	reanimację	tą konkretną	z (jak z wnętrza czegoś)	martwych
Partykula warunkowa	przyslówek	czasownik aorist tryb przypuszczajacy strona czynna 1 osoba	Przyimek	przedimek okreslony biernik, l.poj. r. żeński	rzeczownik biernik l. poj. r żeński	przedimek okreslony biernik, l.poj. r. żeński	Przyimek	Przymiotnik dopełniacz l. mnoga r. męski

Według sceptyków Paweł nie posiada żadnej pewności swojej pośmiertnej przyszłości i w rzeczywistości mówiąc “jeśli dostąpię powstania z martwych”, słowa te odnoszą:

• do subiektywnego przekonania o możliwości niewystąpienia tego zdarzenia w jego osobistym przypadku
• lub obiektwynego stanu rzeczywistości, gdzie zmartwychwstania po prostu nie ma.

Kluczowym jest tutaj związek frazeologiczny εἴ πως καταντήσω ei pos katanteso – jeśli jakoś doszedłbym – gdzie rola przysłówka zostaje umniejszona i umieszczona w nawiasie, przez co utworzony zostaje stan wątpliwości wyrażony zdaniem:

jeśli (jakimś sposobem – rozumiane jako “w ogóle”) mógłbym osiągnąć powstanie z martwych

Wnioskując sceptycy powiedzą, że zmartwychwstanie jest niepewne lub nieosiągalne. Tekst ten jest interpretowany jako wyrażenie wątpliwości względem powstania z martwych. Oczywiście logika ta oparta jest o błędną interpretację gramatyczną a także o fragment całkowicie wyrwany z kontekstu nie tylko najbliższego ale i dalszego.
..

---

Refutacja

Apologetykę świętej i kluczowej dla chrześcijaństwa doktryny zmartwychwstania rozpoczniemy na polu, na którym heretycy rozpoczęli bitwę. Ponieważ ich najcięższym argumentem jest gramatyka tutaj podejmiemy walkę o prawdę raz przekazaną świętym (Judy 1:3). Czas na zgaszenie pocisku złego (Efez. 6:16)
.

---

Forma zdania idiomatycznego

Idiomatycznym jest zwrot właściwy danemu językowi. Np. niedźwiedzia przysługa nie oznacza wcale, że niedźwiedź komuś oddał jakąś przysługę (rozumienie dosłowne) lecz że przysługa była zła lub niepotrzebna. Zdanie idiomatyczne zawiera w sobie taki właśnie zwrot.

W tekście Filipian 3:11 Paweł używa frazy εἴ πως ei pos nie jako wprowadzenie zdania warunkowego, ale raczej idiomatycznie jako wprowadzenie zdania celowego. Przykłady takiego użycia znajdziemy w kilku miejscach:

A. Podczas podróży do Rzymu marynarze nie zakładali iż dostanie się do portu Feniks na Krecie jest niemożliwe lecz raczej szukali sposobu na osiągnięcie zamierzonego celu.

Dzieje 27:12 A ponieważ żaden port nie nadawał się do przezimowania, większość postanowiła stamtąd odpłynąć, dostać się jakoś na przezimowanie do portu Feniks na Krecie, otwartego na południowo-zachodnią i północno-zachodnią stronę.
.
εἴ πως δύναιντο, καταντήσαντες ei pos dynainto, katantesantes – jeśli jakoś oby mogą,  przyszedłszy

B. Apostoł nie poddawał w wątpliwość możliwość dostania się do Rzymu lecz raczej oczekiwał Bożej woli a zatem i osiągnięcia zamierzonego celu w najbliższym czasie

Rzym. 1:10 Zawsze prosząc, żeby wreszcie kiedyś udało mi się za wolą Bożą odbyć podróż do was.
.
εἴ πως ἤδη ποτὲ ei pos ede pote – jeśli być może kiedyś…

C. Apostoł nie wątpił iż wzbudzenie zazdrości w Żydach jest w ogóle możliwe, lecz raczej przewidywał osiągnięcie celu w konkretny sposób

Rzym. 11:14 Może w ten sposób wzbudzę zawiść w tych, którzy są moim ciałem i zbawię niektórych z nich.
.
εἴ πως παραζηλώσω ei pos parazeloso – jeśli jakoś wzbudzę zawiść 

W powyższych trzech przypadkach fraza εἴ πως ei pos ma znaczenie idiomatyczne i odnosi się do osiągnięcia zamierzonego celu który nie był żadną niewiadomą (cel zawsze był pewny, kontrowersja dotyczyła sposobu osiągnięcia celu). Prawidłowym tłumaczeniem będzie zatem abym jakimkolwiek sposobem
.

---

Jakoś, czyli istniejący sposób

Greckie πως pos jest przysłówkiem (przysłówek odpowiada na pytanie jak?), dosłownie tłumaczy się je w sposób następujący

• jak?
• w jaki sposób?
• za pomocą jakich środków?

Słowo to zatem odnosi się do sposobu, środka i metody osiągnięcia zamierzonego celu. πῶς w Filipian 3:11 odnosi sie do sposobu osiągnięcia zmartwychwstania, tak jak np. gdy faryzeusze szukali sposobu jak zabić Jezusa w tak, aby uniknąć zemsty ludu (Pismo daje świadectwo iż taki sposób się znalazł i Chrystus został ukrzyżowany przy aprobacie bluźniących tłumów).

Marek 11:18 A słyszeli to uczeni w Piśmie i naczelni kapłani i szukali sposobu, jak by go zgładzić (πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν pos auton apolesosin). Bali się go bowiem, dlatego że cały lud zdumiewał się jego nauką.

Konkluzja: użycie słowa πως pos dowodzi rzeczywistego istnienia zmartwychwstania i odnosi się do kontrowersji względem sposobu jego osiągnięcia. Prawidłowym tłumaczeniem będzie zatem jakimkolwiek sposobem
.

---

Protaza i apodeza

Skupmy się teraz na związku frazeologicznym εἴ  πως ei pos – dosł. jeśli jakoś / jakkolwiek. W zdaniach logicznych ” jeśli … to …” część zdania występoująca po “jeśli” jest nazywana protazą , a część zdania znajdująca się po logicznym “to”  nazwana jest apodezą. Protaza to warunek, apodeza to logiczny rezultat wynikający z wystąpienia warunku. Rozważmy proste zdanie określając w nim protazę i apodezę

Jeśli
<będzie padać deszcz  (protaza)>
.
to
<podwórko będzie mokre (apodeza)>

Zarówno słowo jeśli oraz to nie muszą występować w zdaniu aby utworzyć taki logiczny związek przyczynowo skutkowy, np.

• jeśli będzie padać deszcz zmoknę do suchej nitki (to jest logicznie wymuszoną konkluzją)
• będzie padać deszcz to zmoknę (warunek jeśli jest wymuszony logicznie)

W ostateczności możemy powiedzieć nawet: będzie padać – zmoknę do suchej nitki zachowując przy tym tak warunek jak i rezutlat wystąpienia warunku jeśli owczywiście wyrażenie takie zostanie umieszczone we właściwym kontekście.

Jednakże rozważane zdanie nie jest zdaniem warunkowym: εἴ πως ei pos jeśli jakoś (protaza jeśli zawiera swoją apodozę jakoś) καταντήσω katanteso osiągnąłbym

“Konstrukcja ta ściśle odpowiada homerycznemu użyciu εἴ κε lub ἤν (jak w Odyss., 3, 83, πατρὸς ἐμοῦ κλέος μετέρχομαι, ἤν που ἀκούσω), gdzie protaza naprawdę zawiera w sobie swoją własną apodozę „polegającą na implikacji celu“… tutaj klauzula jest prawie równoważna z pytaniem pośrednim.”– Exposistors greek NT

Konkluzja: ponieważ protaza zawiera swoją apodozę rozumiemy, że nie jest to pytanie warunkowe lecz implikujące celu; spełnienie warunku wystąpi z całą pewnością, tj. nie ma możliwości aby jakiś sposób osiągnięcia celu nie był dostęny. Ergo: rezultat jest osiągalny.

W naszym konkretnym przypadku osiągnąć zmartwychwstanie jakoś się da, tj. Apostoł nie miał wątpliwości iż zmartwychwtsanie jest obiektywnie osiągalne. Kontrowersja zatem nie dotyczy możliwości zaistnienia zmartwychwstania rozumianego jako obiektwynego stanu rzeczywistości. Zmartwychwstanie będzie miało miejsce. Lepszym tłumaczeniem będzie zdanie celowe Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił
.

---

Relacja przysłówka i partykuły warunkowej

Tłumaczonenie związku frazeologicznego εἴ πως καταντήσω ei pos katanteso jako jeśli (jakimś sposobem) mógłbym rozumiane jako wątpliwość istnienia zmartwychwzbudzenia oraz wątpliwość sposobu tego osiągnięcia jest nieprawidłowe co zostaje potwierdzone dodatkowo przez istnienie połączonej formy obu słów εἴπως eipos jakie znajdziemy w 8 edycji tekstu Tischendorfa (opartej o najstarsze możliwe manuskrypty, w tym o Kodeks Synajskim z 325 roku czyli o najstarszy zachowany kodeks)

εἴπως καταντήσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν

.

eipos katanteso eis ten exanastasin ten ek nekron

.

abymjakoś (jedno słowo) doszedł do powstania z martwych
/
źródło

Przysłówek πως pos jest związany z parytkułą warunkową εἴ ei zatem πως pos nie jest umieszczone w logicznym nawiasie i fraza εἴ πως καταντήσω ei pos katanteso tłumaczona powinna być raczej abym jakimkolwiek sposobem.
,

---

Aorist trybu przypuszczającego

Skoro już wiemy iż zmartwychwstanie rozumiane w ujęciu obiektywnym jest rzeczywiste musimy zastanowić się czy Paweł posiadał jakiekolwiek subiektwyne wątpliwości co do swojego osobistego zmartwychwstania. Tu z pomocą przychodzi kolejne greckie słowo

καταντήσω katanteso – doszedłbym, osiągnąłbym
Część mowy: czasownik
Czas: aorist, przeszły dokonany
Tryb: przypuszczający
Strona: czynna
Osoba: pierwsza
Liczba: pojedyncza

Aorist to czas przeszły dokonany, który w trybie oznajmującym informuje iż dana akcja została dokonana niezależnie od czasu jaki był do tego potrzebny. Np. zdanie kopnąłem piłkę niesie ze sobą przekaz iż piłka została kopnięta w przeszłości i to wydarzenie miało miejsce oraz jest kompletne (w odróżnieniu do akcji niedokończonej: piłka była kopana).

Tryb przypuszczający generalnie wskazuje prawdopodobieństwo lub obiektywną możliwość wystąpienia. Działanie czasownika może się zdarzyć, w zależności od pewnych obiektywnych czynników lub okoliczności. Często jest używany w twierdzeniach warunkowych (tj. logicznych klauzulach „jeśli … to …”) lub w klauzulach celu.

Tryb przypuszczający w klauzuli celu lub wyniku oznacza, że działania nie należy uważać za możliwy wynik, ale należy je postrzegać jako całkowicie pewny rezultat, który nastąpi w wyniku innego określonego działania. (źródło)

Połączenie czasu aorist z trybem przypuszczającym wyraża czynność bez jej wcześniejszej historii lub kontynuacji, która z pewnością będzie miała miejsce w przyszłości jako rezultat innego działania.

Konkluzja: w przypadku rozważanego fragmentu wzbudzenie z martwych jest całkowicie pewne i wynika z innego działania, którym jest πως pos czyli jakikolwiek sposób wyznaczony przez Boga do jego osiągnięcia. Ergo: rezultat zostanie osiągnięty osobiście

Ponieważ czasownik ten użyty został w liczbie pojedynczej i pierwszej osobie nie ma innej możliwości jak tylko zrozumieć iż Apostoł wyrażał subiektywne całkowite przekonanie o pewności osiągnięcia zmartwychwstania które dotyczyło jego samego. Paweł wierzył iż będzie zmartwychwzbudzony osobiście.
.

---

Czego dotyczy kontrowersja?

Skoro na podstawie gramatyki została dowiedziona obiektywna pewność zmartwychwstania (zmartwychwstanie będzie miało miejsce w czasie) oraz subiektywa pewność dostąpienia zmartwychwstania (Apostoł wiedział, że zmartwychwstanie), czego dotyczyła kontrowersja Pawła? Czego on nie był pewien?

Istnieją dwa możliwe wytłumaczenia powyższej kwesti.
.

---

Kwestia formalna

Święci, którzy zmarli w czasie Wielkiego Ucisku zostaną wskrzeszeni w czasie powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa na ziemię. Jest to zmartwychwstanie, które będzie miało miejsce w czasie porwania Kościoła. W tym czasie wszyscy zbawieni do tej pory święci żyjący w różnych ekonomiach zbawienia, począwszy od samego Adama, zostaną wskrzeszeni otrzymując nowe ciała (por. Dan. 12:1-2; Izaj. 26:19; Psalm 17:15; 85:6; Hiob 19:25-27; Oz. 6:1-2; 13:14) i zostaną przeniesieni do Nowej Ziemi i Nowego Nieba.

Apostoł mając pewność zmartwychwstania nie wiedział kiedy ono nastąpi i tym samym nie wiedział czy w czasie zmartwychwstania będzie jeszcze żywy czy też dostąpi go po śmierci swojego ciała (Łuk. 21:35; 1 Tes. 5:1-4; Dzieje 1:7) zatem słowa Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił powstania z martwych odnoszą się do dwóch możliwych sposobów:

a. pośmiertne zmartwychwstanie, przemiana i przyodzianie się w nowe, uwielbione ciało
b. przemiana i przyodzianie się w nieśmiertelne i uwielbione ciało przed śmiercią naturalną jego “ciała śmierci”
.

---

Kwestia moralna

Powyższe wersy należy rozumieć jako wyznaczenie celu polegające na rozpoznaniu rzeczywistości wiary, czego dowodem są cierpienia i upodobnienie do śmierci Chrystusa, co odpowiada uświęceniu progresywnemu (cierpią ci, którzy przeciwstawiają się grzechowi, por. 1 Piotra 4:1) zaś śmierć w Chrystusie odpowiada uświęceniu pozycjonalnemu (umarli w Chrystusie są martwi dla grzechu, przez co w oczach Bożych święci, por. Rzym. 6:9-11).

Rozdział 3 Listu do Filipian możemy podzielić na następujące logiczne części

1. Ostrzeżenie przed fałszywą formą religii, wersy 1-3

2. Determinacja fałszywej i prawdziwej formy religii, wersy 4-9

a. negacja legalizmu, wersy 4-6

b. afirmacja sola fide, wersy 7-9

3. Wyznaczenie celu, wersy 10-11

4. Określenie dysonansu między uświęceniem progresywnym a pozycjonalnym, wers 12

5. Synchornizacja uświęcenia progresywnego względem pozycjonalnego, wersy 13-16

6. Kondemnacja praktykujących fałszywą formę religijności, wersy 17-19

7. Gloryfikacja wynikająca z prawdziwej formy religijności, wersy 20:21

Apostoł wcześniej okreslił iż zbawienia nie można osiągnąć przez sprawiedliwe uczynki (przed czym ostrzegał), choć Paweł dowodził, że gdyby to było możliwe miałby on największe ku temu predyspozycje. Było on bowiem obrzezanym Żydem, pochodził z pokolenia Beniamina, które, podobnie jak plemię Judy, nie otrzymało od Boga listu rozwodowego (Izaj. 50:1), posiadał nienaganną moralność i przestrzegał przepisów Prawa w sposób ekstremalny, a mimo to wszystko powyższe uznał za gnój czyli rzecz bez wartości. W związku z czym zdecydował się odrzucić legalizm jako formę osiągnięcia zmartwychwstania. To nie jest właściwy sposób, czytamy:

Filip. 3:4-8 4. Chociaż i ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeśli ktoś inny uważa, że może pokładać ufność w ciele, bardziej ja: 5. Obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do prawa – faryzeusz; 6. Co do gorliwości – prześladowca kościoła, co do sprawiedliwości opartej na prawie – nienaganny. 7. Lecz to, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. 8. Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój…

Z drugiej strony ustanawia sposób osiągnięcia zbawienia będący skończonym dziełem Bożym całkowicie niezależnym od ludzkich wysiłków. Jest to prawdziwa forma religii czyli Boże skończone dzieło uratowania martwego duchowo grzesznika z jego opłakanego stanu niemożności przyjścia do Boga o własnych siłach (duchowy trup nie posiada duchowych walorów umożliwiających interrakcję z Bogiem, por. Rzym. 8:7-8). To jest własciwy sposób, czytamy:

Filip. 3:8-10 8. …aby zyskać Chrystusa; 9. I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę; 10. Żeby poznać jego i moc jego zmartwychwstania oraz swój udział w jego cierpieniach, upodabniając się do jego śmierci;

Zatem skoro wcześniej Apostoł okreslił zły sposób (ludzka religia uczynków) osiągnięcia zbawienia oraz dobry sposób (Boża religia skończonego dzieła) osiągnięcia zbawienia, wers 11 nie może odnosić się do sposobu zbawienia ponieważ w takim przypadku obie alternatywy uzyskałyby równorzędny status (zbawienie mogłoby być osiągalne jakimkolwiek sposobem czyli albo przez uczynki albo przez wiarę) co zostaje całkowicie zanegowane przez stwierdzenie wykluczające zbawienie z uczynków (legalizm uznany za gnój).

Konkluzja: tekst ten nie wyklucza certituto salutis (pewności zbawienia) jak twierdzą rzymskokatoliccy apologieci ani też nie ustanawia formy osiągnięcia zbawienia (logiczne wykluczenie) lecz dotyczy szczerości walki o wiarę. Wers 11 wskazuje na sposób weryfikacji prawdziwość wiary (por. 1 Tym. 6:12; 2 Tym. 4:7).

“W tym przypadku deliberatywna [poddająca pod rozważenie] forma ekspresji (Kühner, II. 2, s. 1034) wyraża nie tyle wątpliwość czy dojdzie do zmartwychwstania umarłych (w przypadku gdyby Paweł nie dożył do paruzji czyli pochwycenia kościoła) co raczej pokorę ze względu na wielkość błogości i stanu moralnego, któremu podlega człowiek.” – Meyers Commentary.

---

Polemika

Tekst Filipian 3:11 nie może prowadzić do wątpliwości odnośnie zmartwychwstania, zaś interpretacja która tego dowodzi jest fałszywa. Zarówno obiektywnie jak i subiektywnie wzbudzenie z martwych będzie miało miejsce o czym mówi szereg fragmentów Pisma, również konktekst całego listu wyklucza podobną manipulację tekstem.
.

---

Aorist proleptyczny

Gdyby przyjąć interpretację sugerowaną przez sceptyków mielibyśmy niezły pasztet z uwagi na zastosowanie szczególnej formy czasu aorist w tekstach soteriologicznych. Mowa o aoriście futurystycznym, używanym do opisania zdarzenia, które jeszcze się nie wydarzyło i jest postrzegane jako zakończone (czasami nazywane proleptycznym czyli wyprzedzającym).

Przykłady:

Jan 13:31 A gdy wyszedł, Jezus powiedział: Teraz jest uwielbiony (εδοξασθη  edoksasthe) Syn Człowieczy i Bóg jest w nim uwielbiony (εδοξασθη  edoksasthe).
.
Rzym. 8:30  Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił (εδοξασεν edoksasen)
.
Efez. 2:6 I razem z nim wskrzesił (συνηγειρεν  sunegeiren), i razem z nim posadził (συνεκαθισεν sunekathisen) w miejscach niebiańskich w Chrystusie Jezusie;

Ponieważ mamy całkowitą pewność, że gdy Chrystus jeszcze za życia i przed śmiercią krzyżową stwierdził iż On sam oraz Bóg został uwielbiony, tym samym oznajmiając przyszłe wydarzenia jako pewne i dokonane zgodnie z wolą Bożą, tak samo tekst Rzymian oznajmia o pewności uwielbienia żywych wierzących w Chrystusa, czyli osiągnięcia z Nim społeczności. Potwierdza to list do Efezjan, gdzie mowa o całkowitej pewności wskrzeszenia i osadzenia w niebie obok Chrystusa jeszcze żywych wierzących.

Skoro Chrystus nie mógł zawieść tak też wierzący nie mogą zgubić się po drodze do nieba. Tym samym aorist proleptyczny eliminuje naukę sceptyków, dowodząc istnienia zmartwychwstania oraz herezję Arminian zakładającą możliwość utraty zbawienia.
.

---

Tryb przypusczający stanowczej negacji

W języku greckim kiedy mówca chce jak najsilniejszej negacji wtedy stosuje podwójną negację ου μη hou me – nigdy nie w trybie przypuszczającym, którą można przetłumaczyć jako przenigdy lub żadną miarą, nie ma takiej możliwości. Tryb ten posiada szczególny wpływ na teologię na co wskazują nastepujące fragmenty:

Jan 10:28 A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą (ου μη απολωνται hou me apolontai – przenigdy nie zginą) ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki.

Skoro zbawieni nigdy przenigdy nie zginą to po śmierci musi istnieć zmartwychwstanie do życia wiecznego które

a. jest obiektywnie pewne (życie wieczne istnieje zatem i zmartwychwstanie)
b. jest subiektywnie pewne (Chrystus przenigdy nie utraci nikogo, kto jest przeznaczony do zmartwychwstania aby żyć wiecznie)

Ponownie tak nauka sceptyków jak i herezja pseudochrześcijan zostają obalone…
.

---

Analogia wiary

Pismo Święte nie może sobie zaprzeczać jest to podstawowa zasada analogii wiary. 1 Tym. 6:20 mówi: unikaj… sprzecznych twierdzeń, błednej rzekomej nauki. Bóg sobie nie zaprzecza. Jeśli jeden fragment Biblii wydaje sie być sprzeczny z drugim, to przynajmniej jeden z nich należy interpretować w inny sposób. Paweł wypowiadał się jednoznacznie w temacie zmartwychwstania:

Rzym 6:5 Jeśli bowiem zostaliśmy z nim wszczepieni w podobieństwo jego śmierci, to będziemy też z nim wszczepieni w podobieństwo zmartwychwstania;
.
1 Kor. 15:4;12-13 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; 12.  A jeśli się o Chrystusie głosi, że został wskrzeszony z martwych, jak mogą niektórzy pośród was mówić, że nie ma zmartwychwstania? 13. Jeśli bowiem nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wskrzeszony.
.
1 Tes. 4:14 Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, to też tych, którzy zasnęli w Jezusie, Bóg przyprowadzi wraz z nim.

Zmartwychwstanie odrzucali odstępczy saduceusze skupieni na gromadzeniu dóbr materialnych żerując na ludzkiej pobożności. To oni zarządzali Świątynią czerpiąc z niej zyski i to im Pan Jezus zamknął usta stwierdzając iż Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale Bogiem żywych. Wy więc bardzo błądzicie (Marek 12:27).

---

Spójność interpretacji

Teraz rozważymy trzy fragmenty listu do Filipian przyjmując trzy kryteria

• Interpretacja chrześcijańska zakłada obiektywne istnienie zmartwychwstania oraz subiektywną pewność jego osiągnięcia przez zbawionych
  .
• Interpretacja heretycka zakłada obiektywne istnienie zmartwychwstania lecz subiektywną niepewność jego osiągnięcia przez zbawionych
  .
• Interpretacja ateistyczna odrzuca obiektywne istnienie zmartwychwstania a zatem siłą rzeczy subiektywną pewność jego osiągnięcia przez zbawionych

Pierwszy fragment

Filip. 1:21 Dla mnie bowiem życie to Chrystus, a śmierć to zysk
Interpretacja chrześcijańska	Interpretacja heretycka	Interpretacja ateistyczna
Ponieważ Apostoł jest pewien swojego zmartwychwstania ku życiu uznaje śmierć za przejście do lepszej formy egzystencji	Tekst powinien brzmieć: Dla mnie Chrystus być może jest życiem a smierć to być może zysk. Tekst Pisma należy zmienić.	Skoro nie ma zmartwychwstania nie ma zysku. Biblia kłamie

Biblia potwierdza doktrynę zmartwychwtsania oraz jego pewność bez możliwości utraty zbaweinia.
.

Drugi fragment

Filip. 3:20 Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa.
Interpretacja chrześcijańska	Interpretacja heretycka	Interpretacja ateistyczna
Pewność zmartwychwstania powoduje iż Paweł uznaje się za obywatela nieba.	Tekst powinien brzmieć: Nasza ojczyzna być może jest w niebie. Tekst Pisma należy zmienić.	Nie ma czegoś takiego jak ojczyzna w niebie, po śmierci człowiek przestaje istnieć. Biblia kłamie

Ponownie Pismo nie pozostawia wątpliwości: zmartwychwstanie będzie miało miejsce w życiu każdego zbawionego.
.

Trzeci fragment

Filip. 3:21 On przemieni nasze podłe ciało, aby było podobne do jego chwalebnego ciała, zgodnie ze skuteczną mocą, którą też może poddać sobie wszystko.
Interpretacja chrześcijańska	Interpretacja heretycka	Interpretacja ateistyczna
Każdy, za którego Chrystus umarł na krzyżu dostąpi zmartwychwstania i otrzyma chwalebne ciało	Tekst powinien brzmieć On być może przemieni nasze podłe ciało…. zgodnie z nie zawsze skuteczną mocą, którą nie wszystko może sobie poddać. Człowiek może się przeciwstawić Bożej mocy. Tekst Pisma należy zmienić.	Nie ma zmartwychwstania, nie ma mocy przemiany, nie ma Boga.

Jak widać ani ujęcie heretyckie ani sceptyczne nie wytrzymuje biblijnej krytyki. Pismo potwierdza jednoznacznie iż zmartwychwstanie jest tak obiektywnie jak i subiektywnie pewne.
.

---

Dowody wczesnochrześcijańskie

Ojcowie Kościoła mówili, pisali i myśleli w tym samym języku w jakim Pismo Święte Nowego Testamentu zostało spisane warto zatem udać się w historyczną podróż teologiczną aby zobaczyć jak prawowierni chrześcijanie pierwszych wieków interpretowali omawiany fragment:

Ireneusz z Lyonu (130 – † 202 a.d.)

Przeciw heretykom
Księga V, Rozdział XIII W umarłych, których wzbudził Chrystus, posiadamy najwyższy dowód
.
“Jeśli zatem w obecnych czasach cielesne serca stają się uczestnikami Ducha, co jest zadziwiającego w tym, że przy zmartwychwstaniu otrzymają to życie, które daje Duch Święty? O tym zmartwychwstaniu apostoł mówi w Liście do Filipian: „Upodabniając się do jego śmierci Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił powstania z martwych” (Filip. 3:10-11)… Bo jeśli umarli nie powstaną, to i Chrystus nie powstał. Otóż, jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, nasze nauczanie jest daremne, a wasza wiara daremna. Również w tym przypadku znajdujemy się wśród fałszywych świadków Boga, ponieważ zeznaliśmy, że On wzbudził Chrystusa, którego [na podstawie tego przypuszczenia] nie wzbudził.

---

Laktancjusz (240 – † 320 a.d.)

Boskie Instytuty
Księga VII o szczęśliwym życiu
.
“Wówczas ci, którzy będą żywi w swoich ciałach, nie umrą, ale przez te tysiąc lat będą zradzać nieskończony tłum, a ich potomstwo będzie święte i umiłowane przez Boga; lecz ci, którzy zostaną wzbudzeni z martwych, będą przewodniczyć żyjącym jak sędziowie. [To jest “pierwsze zmartwychwstanie” w rozumieniu starożytnych oraz ἐξανάστασις Świętego Pawła w Filip. 3:11]
.
Ale narody nie zostaną całkowicie wygaszone, lecz niektórzy pozostaną jako zwycięstwo dla Boga, aby mogli być okazją do triumfu sprawiedliwych, ale mogą też podlegać wiecznemu niewolnictwu. Mniej więcej w tym samym czasie również książę diabłów, który jest gospodarzem wszelkiego zła, będzie związany łańcuchami i uwięziony w ciągu tysiąca lat niebiańskich rządów, w których sprawiedliwość będzie panować na świecie, aby nie mógł czynić zła przeciw ludowi Bożemu.
.
Po Jego [Jezusa] przyjściu sprawiedliwi zostaną zebrani z całej ziemi, a sąd się zakończy, święte miasto zostanie zasadzone na środku ziemi, w której sam Bóg budowniczy zamieszka wraz ze sprawiedliwymi, sprawując w nim władzę. A Sybilla opisuje to miasto, gdy mówi: „A miasto, które stworzył Bóg, uczynił jaśniejszym niż gwiazdy, słońce i księżyc”.”

---

Metody z Olympu ( – † 311 a.d.)

Bankiet Dziewic
Dyskurs IV, Theopatra
Rozdział V – Dary dziewic, ozdobione nimi, które są przedstawiane jednemu mężowi, Chrystusowi.
.
“Teraz te obietnice, oczywiste dla każdego, zostaną spełnione po zmartwychwstaniu. Duch nie mówi o tym znanym mieście w Judei; ale odnosi się do niebieskiego miasta, błogosławionego Jeruzalem, które ogłasza, że ​​jest zgromadzeniem dusz, które Bóg wyraźnie obiecuje umieścić na pierwszym miejscu, „ponad Swoją główną radością”, w nowej dyspensacji, osiedlając tych, którzy są ubrani w najbardziej białą szatę dziewictwa w czystym mieszkaniu niedostępnego światła;

---

Wspomnienia Edessy i inne  starożytne dokumenty syryjskie (411 – 462 a.d.)

Dzieje Sharbil, który był kapłanem bożków i został nawrócony na wyznanie chrześcijaństwa w Chrystusie
.
“Sędzia powiedział: Obraziłeś cesarzy i bogów; i oto! ty też mnie obrażasz, abym mógł szybko wydać na ciebie wyrok śmierci. Ale zamiast tego, czego szukasz, jestem jeszcze gotów zadać ci gorzkie i surowe tortury.
.
Sharbil powiedział: „Wiesz, co wiele razy ci mówiłem: zamiast grozić zacznij mi działać…
.
Sędzia powiedział: Niech zostanie rozdarty grzebieniami na nogach i po bokach ud. A kaci tak postępowali, dopóki jego krew nie spłynęła i nie spłynęła na ziemię.
.
Sharbil powiedział: Dobrze postępowałeś, traktując mnie w ten sposób: ponieważ słyszałem, że jeden z nauczycieli Kościoła powiedział: „Blizny są na moim ciele, abym mógł dojść do zmartwychwstania z miejsca umarłych”. Ja też, który byłem umarłym poza zasięgiem wzroku, oto! twoje na nowo mnie ożywają.

---

Podsumowanie

Drogi czytelniku miażdżące świadectwo Pisma Świętego nie pozostawia absolutnie żadnej wątpliwości iż zmartwychwstanie będzie miało miejsce oraz że jest ono pewne dla każdego wybranego do zbawienia. Dowodzi tego gramatyka, kontekst oraz całokształt nauki zawartej na kartach Biblii. Nikt po drodze nie odpadnie. Jeśli zatem nie wierzysz lub wątpisz w to, jeśli jesteś teologicznym Arminianinem lub sceptykiem, w imię Chrystusa Pana wzywamy cię pojednaj się z Bogiem.

2 Kor. 5:20 Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał was przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.

---

Zobacz w temacie

• Archanioł Chrystus?
• Chrystus wskrzeszony i wniebowzięty w ciele
• Doktryna zmartwychwstania kontra intelektualni sceptycy
• Bezcielesny Jezus Strażnicy
  .
• Chrzest za zmarłych
• Bóg Syn: Jego zmartwychwstanie
• Harmonia Ewangelii – zmartwychwstanie Jezusa
• Nowe Niebo i Nowa Ziemia
• Zmartwychwstanie w Chrystusie