Czy wątpisz? Dlaczego?

utworzone przez | sie 6, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Legalistyczny bajzel

Rzym. 8:1 Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.

Wiele razy, gdy pojawia się temat pewności zbawienia, rozmowa jest skierowana na przyczyny wątpliwości. Popularną odpowiedzią, której ludzie używają jako wymówki, by wątpić w zbawienie, jest to, że nie wątpią w Chrystusa, ale raczej wątpią w siebie. Widzą, że

  • ich posłuszeństwo jest słabe,
  • ich miłość jest zimna,
  • ich owoce nie kwitną
  • i „czują się” niezbawionymi z powodu winy za grzech.

Co sprawia, że ​​sprawy są jeszcze bardziej zagmatwane, inni ludzie próbujący ich pocieszyć, idą dalej niesłusznie, mówiąc, że te wątpliwości są prawdopodobnie najlepszym dowodem na to, że dana osoba jest zbawiona. Przyjrzyjmy się kilku sprawom, które mogą pomóc w rozwikłaniu tego bałaganu i miejmy nadzieję, że skierują nas na właściwe skupienie się na Ewangelii.

1) NIGDY w Słowie Bożym nie jesteśmy instruowani, aby zajrzeć w siebie, spojrzeć na siebie, nasze działanie, a nawet działanie Ducha w nas jako podstawę naszej pewności zbawienia. Chrystus i On ukrzyżowany jako nasz Przedstawiciel, Zastępca i Pośrednik jest naszą jedyną nadzieją i ufnością na przyjęcie przez świętego Boga. Szatan zawsze będzie próbował skłonić nas do spojrzenia do wewnątrz zamiast na samego Chrystusa. Wątpliwość jest po prostu tym, czym jest – niewiarą.

2) ZAWSZE musimy wątpić w siebie. Jeśli dojdziemy do punktu, w którym mamy zaufanie do siebie, to mamy duże kłopoty i zmierzamy w stronę niemałego upadku. Trudne lekcje bez wątpienia będą miały miejsce, jeśli lud Boży zejdzie z drogi w kwestii zapewnienia. Pan ma sposób, ma wiele sposobów, aby wycisnąć pozostałą obłudę i wydobyć ją na powierzchnię, aby uzyskać skruchę.

3) Wiara jest czasami słaba, bardzo słaba. Bóg prowadzi i kieruje naszym życiem w Swojej opatrzności w taki sposób, że naucza, kształtuje, dostosowuje i z miłością sprawia, że ​​wzrastamy w JEGO cennej łasce. Słowo Boże, Ewangelia, jest środkiem, dzięki któremu Bóg wzmacnia naszą wiarę. Jest to środek, którego nie wolno lekceważyć.

4) Jako zwykłe ludzkie stworzenia nie możemy ufać naszym uczuciom. One ciągle się zmieniają, czy się do tego przyznajemy, czy nie. Jesteśmy zmienni. W Ewangelii łaski jesteśmy zachęcani do zaufania Chrystusowi, który NIGDY się nie zmienia. On jest ten sam wczoraj, dziś i na wieki. Amen.
.

Pewność na podstawie czego? Fundament

1 Tes. 1:5 Gdyż nasza ewangelia nie doszła was tylko w słowie, ale także w mocy i w Duchu Świętym, i w pełnym przekonaniu. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was

Ewangelia jest obietnicą absolutnej pewności, że zbawienie jest uwarunkowane samym Jezusem Chrystusem, bez wkładu uczynków i zasług grzesznika. Jest to bez wątpienia dobra wiadomość, zwłaszcza gdy objawia się nam stan niezdolności człowieka w stanie potępienia. Ta obietnica, że ​​całe zbawienie jest uzależnione od Chrystusa, Przedstawiciela ludu Bożego, została ustanowiona w wiecznym Przymierzu Łaski, kiedy został ogłoszony Synem Bożym jako Najwyższym Kapłanem na wieki. Ponieważ Bóg nie mógł przysiąc na nic większego, przysiągł na Siebie, że Chrystus będzie takim Kapłanem, który spełni wszystkie warunki tego przymierza.

Istnieje bogate źródło pewności, które można czerpać z odwiecznego celu Boga w obiecanym zbawienia jedynie przez Osobę i dzieło Pana Jezusa Chrystusa. Przymierze łaski jest tak naprawdę tylko początkiem obfitego źródła pewności, z którego korzystamy dzięki wierze Bożej.

Ta obietnica faktycznie została wypełniona, gdy Chrystus zakończył dzieło.
.

Jak do tego pasuje gwarancja?

2 Kor. 1:20 Ile jest bowiem obietnic Boga, w nim są „tak” i w nim są „Amen”, ku chwale Boga przez nas.

Czy w początkowym okresie wierzenia w tę obietnicę, a także później, w codziennej wierze w tę obietnicę przez wiarę, nasza pewność powinna opierać się na czymś innym niż to, czym jest dana przez naszego Boga wiara? Jeśli Jezus Chrystus jest przedmiotem naszej wiary, czym właśnie jest cała dana przez Boga wiara, czy szukamy pewności w czymś w nas? Nawet jeśli to, na co patrzymy w naszym wnętrzu, jest dziełem Bożym w nas, czy bezpiecznie jest tam patrzeć?

  • Czy przez Boga dana wiara sprawia, że ​​spoglądamy do wewnątrz, introspektywnie, aby wzmocnić naszą pewność?
    .
  • Jeśli patrzymy wyłącznie na Chrystusa i Jego dokonane dzieło, jakiej pewności miałoby nam brakować?
    .
  • Czy nie wierzymy obietnicy Ewangelii?
    .
  • Czyż naszym zapewnieniem nie jest ufność, że Jego dzieło jest wystarczająco dobre, aby czuć się bezpiecznie w naszym chodzeniu w wierze?
    .
  • Czy może też potrzebujemy czegoś więcej, aby nas zmotywować?
    .

Jaki jest nasz standard?

Kol. 2:14 Wymazał obciążający nas wykaz zawarty w przepisach, który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;

Co usuwa gniew Boga i zyskuje Jego łaskę? Właściwa i prawdziwa ewangeliczna odpowiedź na to pytanie brzmi: Osoba i dzieło Pana Jezusa Chrystusa. Bóg ustanowił i wprowadził doskonałą, wieczną sprawiedliwość, która odpowiada bez wyjątku na każde żądanie Boga, którego wymaga Jego święty i doskonały standard.

Czy odpowiedź na to pytanie nie powinna być tą samą podstawą naszej pewności zbawienia?
.

Co nas motywuje?

Tyt. 2:14 Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Czy mamy porzucić to, co niektórzy nazwali „napięciem” między zbawieniem jedynie z łaski a nauką biblijną, że wiara bez uczynków jest martwa? Czy to „napięcie” wzbudza strach przed karą, aby nas zmotywować, czy też wystarczy łaska Boża, aby nas zmotywować? Czy mamy wytrwać ze strachu, że nie wytrwamy, albo też wytrwać w nagrodę za wytrwanie?

Czy te tak zwane napięcia są zagrożeniem, które popychają nas do przodu w nadziei, że w końcu uda nam się to osiągnąć? Czy naprawdę możemy być pewni pewności naszego zbawienia, zanim umrzemy, tylko w oparciu o Chrystusa? Czy pozwalamy legalistycznym teologom i kaznodziejom ustanawiać przykazania ludzkie jako nowe standardy, które mają dać zapewnienie? Czy Pismo Święte uczy nas, abyśmy z wiarą szukali pewności w Chrystusie, czy też patrzeć w siebie z wiarą w nasze posłuszeństwo i tam szukali pewności?

Biblia mówi nam, że przykazania ludzkie faktycznie „odwracają się od prawdy” (Tytusa 1:14). Czy przez posłuszeństwo zachowujemy jakiś kształt lub formę zbawienia? Broń Boże! Nie mówię teraz tylko o legalistycznych przykazaniach ludzi. Mam też na myśli to, że nie zachowujemy żadnej części zbawienia nawet przez przestrzeganie Bożych przykazań. Zbawienie jest całkowicie we wszystkim tylko z łaski, bez naszych uczynków posłuszeństwa przez wiarę.

Czyż łaska nie wystarczy do pewności?
.

Powinniśmy być posłuszni

Filip. 2:12 Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie.

Czy wiara bez uczynków jest martwa? Oczywiście! Czy jesteśmy wezwani do gorliwości w dobrych uczynkach i do trwania dobrych uczynkach po uwierzeniu w Ewangelię? Oczywiście, że tak! Czy mamy się troszczyć o wykonywanie tych dobrych uczynków z właściwych pobudek? Z całą pewnością! Czy mamy wykonywać wszystkie nasze uczynki posłuszeństwa przez wiarę? Oczywiście!

Teraz, kiedy przewidzieliśmy i odpowiedzieliśmy na większość obaw wielu osób, które oskarżają nas o bycie antynomianinami (przeciw prawu), pytanie brzmi po prostu,

co to jest czynienie uczynków posłuszeństwa Bogu przez wiarę?

Czy to wiara w nasze uczynki, gdy je wykonujemy? Nie ma mowy! Czy to wiara w to, że postępujemy właściwie? Nie.

Zwróćmy uwagę na to, że człowiek z Ewangelii Mateusza ma wiele pewności, którą miał nawet do samego końca, gdy stanął przed Chrystusem jako sędzią, ale jego pewność była w jego „cudownych czynach”. Chrystus nazwał najlepsze uczynki tego człowieka, niegodziwością czy też bezprawiem. Te same czyny dały temu człowiekowi fałszywą pewność zbawienia na podstawie jego posłuszeństwa, w ten sposób oszukiwał samego siebie aż do czasu, gdy został osądzony.

Mat. 7:21-23 21. Nie każdy, kto mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto wypełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 22. Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? 23. A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość.

Jak jesteśmy posłuszni?

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.

Czym zatem jest dokonywanie dobrych uczynków przez wiarę? Aby wykonać zadowalające posłuszeństwo przez wiarę, pierwszą rzeczą, jaką widzimy, jest: jesteśmy w pełni i całkowicie przyjęci przez dzieło całkowicie wykonane dla nas i poza nami przez jedyną kwalifikowaną Osobę, Chrystusa Jezusa Pana. Jesteśmy posłuszni przez wiarę, wiedząc, że nasze posłuszeństwo nie przyczynia się do naszej akceptacji, ale że zatroskano się o naszą akceptację wcześniej i ona będzie zawsze przez Chrystusa. Drogę wiary rozpoczynamy jako pełny święci, a nie po to, by stać się świętymi.

W stanie usprawieldiwienia nasza akceptacja u Boga nie jest w żadnym momencie uwarunkowana naszym charakterem czy postępowaniem. Ta prawda nie tylko ustanawia parametry naszego posłuszeństwa przez wiarę, ale także pokazuje skutki i rezultaty samej Ewangelii. Powinno to być naszym wyraźnym tonem, gdy głosimy. Najbardziej zwięzłe wyrażenie biblijne, które to oddaje, to; „On nas przyjął w Umiłowanym” Efezjan 1:6. Oznacza to, że Ojciec mądrze zaplanował zbawienie w taki sposób, że akceptuje tylko swój lud w Chrystusie, w imieniu Chrystusa, ze względu na Niego czy też w sposób przez Niego uwarunkowany.
.

Tak Bóg działa w nas

Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.

Wiara dana przez Boga zawsze patrzy na Chrystusa. Dlaczego mielibyśmy myśleć, że kiedy wykonujemy uczynki po nawróceniu, wiara powinna być skoncentrowana na czymś innym niż Chrystus? Mamy patrzeć na Niego w każdej chwili, jak jest powiedziane, że jest Autorem i Dokończycielem naszej wiary. Obejmuje to wszystko, nawet naszą pewność. Zauważcie uważnie, że jeśli patrzymy na Chrystusa i jesteśmy przez Niego zapewnieni, kiedy jesteśmy posłuszni, wtedy będziemy mieć stałą i zdrową pewność.

Jeśli patrzymy na nasze posłuszeństwo, twierdząc, że patrzymy na Chrystusa, nasze spojrzenie jest podzielone, a wiara nie jest właściwym przedmiotem. Zapewnienie w tym przypadku chwieje się i zamienia się w wątpliwości, ponieważ ciągle zawodzimy, co powoduje w nas wyrzuty sumienia z nie patrzenia tylko na Chrystusa. Nie jest to zalecane, chyba że lubicie torturować siebie i być nieszczęśliwymi. Co ważniejsze, nie podoba się to Bogu. Zwątpienie i niewiara są niczym innym jak grzechem.
.

Ostateczna odpowiedź

Kol 2:2 Aby ich serca były pocieszone, będąc zespolone w miłości, a to ku wszelkiemu bogactwu zupełnej pewności zrozumienia, ku poznaniu tajemnicy Boga, Ojca i Chrystusa

Najważniejsze jest to, że nasza pewność powinna znajdować się w tym samym miejscu, w którym znajduje się podstawa i fundament naszego zbawienia: Jezus Chrystus i On ukrzyżowany, pogrzebany, zmartwychwstały, wniebowstąpiony i wywyższony. Nie opierajcie się na ramieniu ciała, ponieważ jest to obłuda. Paweł ostrzegał ludzi, aby nie myśleli, że rozpoczęli w Duchu, a potem stali się doskonali w ciele.

Nasza wiara nie powinna się zmieniać po początkowym nawróceniu, ale raczej powinna stale i intensywnie dążyć do Chrystusa, aby przyjąć naszą akceptację przed Bogiem aż do dnia naszej śmierci.

*Zauważcie, że powinniśmy również lgnąć do Niego, aby uzyskać pewność tej samej akceptacji. To jest miłe Bogu, a także pokojem dla ludu Bożego. Patrzenie tylko na Chrystusa przez posłuszną wiarę jest tym, co znaczy „żyć wiarą” (Rzymian 1:17), ustanawiać prawo przez wiarę (Rzymian 3:31), być posłusznym Ewangelii (Rzymian 6:17) i „ chodzeniem w Duchu” (Rzymian 8:4). Bogu niech będzie chwała za darmowe zbawienie z łaski!

Rzym. 1:17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary
.
Rzym. 3:31 Czy więc obalamy prawo przez wiarę? Nie daj Boże! Przeciwnie, utwierdzamy prawo.
.
Rzym. 6:17 Ale chwała Bogu, że gdy byliście sługami grzechu, usłuchaliście z serca wzoru tej nauki, której się poddaliście;
.
Rzym. 8:4 Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email