Definicja terminu

„Ograniczone odkupienie” jest terminem użytym w celu podsumowania tego czego Biblia naucza na temat celu śmierci Chrystusa na krzyżu oraz tego co osiągnął On poprzez Swoje życie, śmierć i zmartwychwastanie. Jest to trzecia litera znanego akronimu TULIP, który jest powszechnie używany w celu wyjaśnienia pięciu punktów Kalwinizmu, znanego także jako doktryny łaski.

• Totalna deprawacja
• Usilna i bezwarunkowa elekcja
• Limitowane odkupienie
• I nieodparta łaska
• Przetrwanie świętych

Doktryna ograniczonego odkupienia jest z całą pewnością najbardziej kontrowersyjną i najprawdopodobniej najbardziej niezrozumianą ze wszystkich doktryn łaski. Ponieważ jej nazwa często jest myląca dla ludzi i sprawia, iż mogą mieć oni błędne wyobrażenia na temat jej znaczenia. W tym celu niektóre osoby wolą użyć terminów zamiennych typu:

• „określone odkupienie,”
• „definitywne odkupienie,”
• „rzeczywiste zadośćuczynienie,”
• lub„zamierzone zadośćuczynienie.”

Terminy te właściwie skupiają się na fakcie, iż Biblia naucza, że śmierć Jezusa na krzyżu była zamierzona oraz miała definitywny cel  który w pełni wykonała. Jednakże, tym co powinno nas najbardziej obchodzić nie jest imię które zostało przypisane tej doktrynie, lecz w jaki stopniu doktryna ta wiernie oddaje to czego naucza Biblia na temat natury i celu odkupieńczej śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu..

---

Cel dzieła Chrystusa

Doktryna ograniczonego odkupienia utrzymuje pogląd iż Biblia naucza, że odkupieńcze dzieło Chrystusa na krzyżu było uczynione w określonym celu – aby odkupić dla Boga ludzi z każdego plemienia, języka i narodu

Obj. 5:9 I śpiewali nową pieśń: Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.

Jezus umarł, według Mateusza 1:21, aby „zbawić lud swój od grzechów jego.”

Mat. 1:21 On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.

Prawda ta jest zauważona w wielu fragmentach Pisma. W Jana 10:15, zauważamy że On kładzie „życie swoje za owce.”

Jan 10:15 oddaję moje życie za owce.
.

---

Kim są owce?

Są to ludzie wybrani przez Boga przed założeniem fundamentów świata

Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.

To są te same osoby o których Jezus powiedział, że są dani Mu przez Ojca w celu wypełnienia woli Ojca, że nie straci z nich nikogo oraz że wskrzesi ich z martwych w dniu ostatecznym

Jan 6:37-40 37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz. 38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał. 39 A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym. 40 I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
.

---

Jednomyślność Testamentów

Prawda o tym specyficznym powodzie dla którego przyszedł  Jezus jest widziana zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie. Jednym z największych fragmentów Pisma dotyczącego odkupienia znajdujemy  w Starym Testamencie i jest nim rozdział 53 ksiegi Izajasza. W tym fragmencie zauważamy, że On był:

• „zraniony dla przestępstwa ludu Mojego” (werset 8);
• oraz że „wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa Mój; bo nieprawości ich on sam poniesie” (werset 11); j
• ak także „on sam grzech wielu poniósł” (werset 12).

Izaj. 53:8-12 8 Został zabrany z więzienia i z sądu. Kto wypowie jego pokolenie? Został bowiem wyrwany z ziemi żyjących i zraniony za przestępstwo mojego ludu. 9 I wyznaczono mu grób z niegodziwcami, a z bogaczami była jego śmierćl, choć nieprawości nie uczyznił ani nie znaleziono fałszu w jego ustach. 10 Lecz spodobało się PANU zetrzeć go i zgnębić. A po złożeniu swojej duszy na ofiarę za grzech, ujrzy swoje potomstwo, przedłuży swoje dni i to, co się podoba PANU, przez jego rękę szczęśliwie się spełni. 11 Z udręki swojej duszy ujrzy owoc i nasyci się. Mój sprawiedliwy sługa swoim poznaniem usprawiedliwi wielu, bo sam poniesie ich nieprawości. 12 Dlatego dam mu dział wśród wielkich, aby dzielił się zdobyczami z mocarzami, ponieważ wylał swoją duszę na śmierć. Został zaliczony do przestępców, sam poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami

Te, a także wiele innych wersetów mówią na temat ‘przebłagania’ które było określone w tym za kogo było ono uczynione (Boży lud), było zastepcze w naturze (On rzeczywiście poniósł ich grzechy na krzyżu), oraz dokonało całkowicie tego co było wolą Bożą (usprawiedliwienie wielu). Możemy więc zauważyć tu obraz zamierzonego, definitywnego przebłagania. Jezus Chrystus umarł nie aby po prostu dać możliwość usprawiedliwienia, ale aby rzeczywiście usprawiedliwić tych za których On umarł. Umarł On aby ich zbawić, a nie uczynić ich ‘możliwymi’ do zbawienia.
.

---

Zastępcze przebłaganie

Doktryna o ograniczonym odkupieniu także rozpoznaje nauczanie Biblijne o śmierci Jezusa na krzyżu jako ‘zastępcze przebłaganie’ (substitutionary atonement) za grzechy. Wielu teologów używa w tym celu słowa ‘vicarious’ aby opisać przebłaganie dokonane przez Chrystusa. To słowo oznacza „działanie w czyimś imieniu” lub „reprezentowanie innej osoby” i jest użyte aby opisać „uczynienie czegoś lub cierpienie przez jedna osobę czego rezultatem jest przypisanie ich jako korzyść lub profit dla innej.”

Także więc zastępcze przebłaganie dokonane przez Chrystusa oznacza, że działał on jako reprezentant określonej grupy ludzi (wybranych) którzy otrzymają bezpośrednie korzyści (zbawienie) jako skutek Jego śmierci. Ten koncept jest w pełni widoczny w liście do Koryntian

2 Kor. 5:21 „On (Bóg Ojciec) tego, który nie znał grzechu (Jezusa Chrystusa), za nas grzechem uczynił abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą.”

Jeżeli Jezus rzeczywiście staną w moim miejscu i poniósł moje grzechy na krzyż jak naucza Biblia, oznacza to, że ja nie mogę być ukarany za te grzechy. Aby przebłaganie dokonane przez Chrystusa było prawdziwie ‘zastępczym przebłaganiem,’ musi ono rzeczywiście zabezpieczyć zbawienie wszystkim, za których umarł Chrystus. Jeżeli przebłaganie czyni zbawienie tylko ‘możliwym’, to nie może być ono ‘zastępczym przebłaganiem’. Jeżeli Chrystus naprawdę pełnił funkcję prawdziwego i rzeczywistego pośrednika / zastępcy dla tych, za których umarł, to wszyscy za których On umarł będą zbawieni. Powiedzenie więc, że Chrystus umarł zastępczą śmiercią w miejsce wszystkich grzeszników, zarazem twierdząc, że nie wszyscy grzesznicy będą zbawieni jest sprzecznością.

Cztery różne słowa lub aspekty przebłagania są w pełni widziane w Piśmie, oraz każde z nich pomaga nam w zrozumieniu natury oraz zasięgu przebłagania (atonement). Te cztery słowa to

1. odkupienie,
2. pojednanie,
3. przebłaganie (propitiation)
4. oraz zastępca.

Wszystkie te cztery aspekty przebłagania (atonement) przemawiają za tym iż Chrystus rzeczywiście dokonał czegoś poprzez Swoją śmierć. Studiowanie tych czterech wyrażeń w kontekście biblijnym prowadzi do wniosku, że nikt nie może utrzymywać iż prawdziwe uniwersalne przebłaganie (atonement) miało miejsce bez potrzeby uniwersalnego zbawienia. Jeżeli ktoś stoi na pozycji ‘nieograniczonego odkupienia’ zarazem odrzucając ‘uniwersalne zbawienie,’ wtedy ta osoba skończy z

1. odkupieniem (redemption) które pozostawia ludzi nie będących całkowicie wolnych lub całkowicie odkupionych (redeemed),
2. pojednaniem, które pozostawia ludzi obcych Bogu,
3. przebłaganiem (propictiation), które pozostawia ich ciągle pod gniewem Bożym, oraz
4. zastępczą śmiercią, która sprawia że grzesznik sam jest w potrzebie zapłacić dług za swój grzech.

Wszystkie więc z tych czterech aspektów z odkupieńczego dzieła Jezusa Chrystusa stają się niczym więcej niż możliwościami które opierają się na działaniu ludzkim aby stać się rzeczywistością.
.

Jednakże nie jest to czego naucza Biblia. Naucza ona, że ci którzy zostali odkupieni przez Chrystusa są prawdziwie wolni a ich grzech jest całkowicie spłacony. Naucza, że ci którzy zostali pojednani z Bogiem są rzeczywiście pojednani a mur niezgody (separation) który istniał pomiędzy nimi i Bogiem został zburzony

Kol. 2:14 Wymazał obciążający nas wykaz zawarty w przepisach, który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;

Naucza, że śmierć Chrystusa na krzyżu była ofiarą, która w pełni usatysfakcjonowała Boży gniew. Nucza także, że Chrystus był naprawdę zastępcą (substitute), odkupicielem (kinsmen redeemer), który działał w miejscu i za Swój lud. Kiedy Chrystus umarł na krzyżu, powiedział „dokonało się” (Jana 19:30), a Greckie słowo przetłumaczone jako „dokonało się” jest teleo, które zostało użyte aby potwierdzić, że dług został w pełni spłacony. Jest to dokładnie to czego Chrystus dokonał na krzyżu

Kol. 2:13-14 13 I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy; 14 Wymazał obciążający nas wykaz zawarty w przepisach, który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;
.

---

Błędne zrozumienie doktryny

.

Ograniczenie odkupienia?

Jednym z najczęstszych nieporozumień dotyczących doktryny o ‘ograniczonym odkupieniu’ jest to, że w jakis sposób zmniejsza ona lub ogranicza wartość odkupienia w Chrystusie. Jest jednak zupełnie odwrotnie. Ograniczone odkupienie właściwie rozpoznaje prawdę, iż śmierć Chrystusa miała nieskończoną wartość i nic jej nie braknie. W rzeczywistości jest ona tak wartościowa, że jeżeli Bóg by to ustanowił, śmierć Chrystusa mogłaby zbawić każdego człowieka jaki kiedykolwiek istniał.  Chrystus nie musiałby cierpieć więcej lub zrobić cokolwiek innego niż uczynił aby zbawić każdego człowieka zamiast zabezpieczenia zbawienia ‘wybranych’. Jednakże nie to było celem Boga w posłaniu Chrystusa na krzyż. Celem Boga w odkupieniu było wieczne zabezpieczenie zbawienia przez Jezusa dla tych którzy zostali Mu dani przez Ojca

Heb. 7:25 Dlatego też ma moc całkowicie zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.

Także, kiedy uznajemy że przebłaganie dokonane przez Chrystusa było ograniczone w swoim zamiarze lub celu, było nieograniczone w mocy.

.

Umniejszenie miłości Boga?

Kolejnym często spotykanym niezrozumieniem doktryny o ograniczonym odkupieniu jest to iż umniejsza ona jakoś miłość Boga do ludzi. Jednakże, znowu, zupełnie odwrotnie. Ze wszystkich doktryn łaski, to doktryna o ograniczonym odkupieniu, kiedy właściwie zrozumiana, potęguje miłość Boga; nie umniejsza jej. Ograniczone odkupienie wzmacnia intensywną miłość Boga która jest objawiona w Biblii. Bóg kocha swoich ludzi miłością, która zbawia ich z ich grzechów, w przeciwieństwie do doktryny o ‘nieograniczonym odkupieniu’, która widzi miłość Bożą jako bardziej powszechną / ogólną w swej naturze. W nieograniczonym odkupieniu, kocha On każdego bez wyjątku w taki sam sposób ale nie zbawia nikogo poszczególnego, ponieważ zbawienie zależy od samych zbawionych. 

Która miłość w rzeczywistości jest większa?

• Miłość która w rzeczywistości zbawia ludz?
• Czy też ta, która czyni zbawienie „możliwym” dla tych, którzy są umarli w swoich upadkach i grzechach, i nie mogą sami wybrać Boga?
  .
  

Zaprzeczenie w Piśmie?

Jednym z głównych argumentow używanych przeciwko ‘ograniczonemu odkupieniu’ jest to, że jeżeli Chrystus nie zapłacił (atone) za grzechy wszystkich na świecie i jeżeli Bóg tylko zamierza zbawić wybranych, jak wyjaśnić wiele biblijnych fragmentów, które wskazują na darmową ofertę ewangelii dla „kogokolwiek kto przyjdzie?” 

Jak Bóg może oferować zbawienie dla wszystkich, zaliczając w to tych których On nie wybrał lub przeznaczył do zbawienia? Jak zrozumieć paradoks wynikający z tego, że Biblia naucza, że tylko wybrani będą zbawieni, a jednak, z drugiej strony, Biblia deklaruje iż Bóg dowolnie i szczerze oferuje zbawienie dla każdego kto uwierzy?

Ezech. 33:11 Rzeczże tedy do nich: Jako żyję Ja, mówi panujący Pan: Nie chcę śmierci niepobożnego, ale aby się odwrócił niepobożny od drogi sojej, a żył. Odwróćcież się, odwróćcież się od złych dróg swoich, przeczże macie umrzeć, o domie Izraelski

Izaj. 45:22 Obejrzyjcież się na mię, abyście zbawione były wszystkie kończyny ziemi; bom Ja Bóg, a niemasz żadnego więcej.

Izaj. 55:1 Nuż wszyscy pragnący pójdźcie do wód, i wy, co niemacie pieniędzy, pójdźcie, kupujcie a jedzcie; pójdźcie, mówię, kupujcie bez pieniędzy i bez zapłaty, wino i mleko

Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek.

Mat. 23:37 Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod skrzydła, a nie chcieliście!

2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.

Obj. 22:17 A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A kto pragnie, niech przyjdzie, a kto chce, niech darmo weźmie wodę życia.

Rozwiązaniem tego paradoksu jest po prostu uznanie tego co naucza Pismo.

1. Zawołanie ewangelii  jest uniwersalne w tym sensie, że każdy kto usłyszy i uwierzy w nią będzie zbawiony.
   .
2. Ponieważ każdy jest martwy w swoich przewinieniach i grzechu, nikt nie jest w stanie o swoich własnych siłach uwierzyć ewangelii i odpowiedzieć na nią z wiarą o ile najpierw Bóg nie sprawi, że ci którzy są umarli w przewinieniach i grzechach, zostaną przez Niego ożywieni

Efez. 2:1-5 1 I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach; 2 W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa. 3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni. 4 Lecz Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, z powodu swojej wielkiej miłości, którą nas umiłował; 5 I to wtedy, gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni;

Biblia naucza, że „ktokolwiek uwierzy” będzie mieć życie wieczne i wtedy wyjaśnia dlaczego niektórzy wierzą a inni nie.
.

Uniwersalne odkupienie w Piśmie?

Kolejny argument przemawiający przeciwko doktrynie o ‘ograniczonym odkupieniu’ dotyczy fragmentów Pisma mówiących o odkupieniu w Chrystusie w bardziej powszechnym znaczeniu. Na przykład, 1 Jana 2:2 Apostoł mówi że Chrystus jest przebłaganiem za grzechy „całego świata.” Podobnie, w Jana 4:42 Jezus jest nazwany „Zbawicielem świata”, a w Jana 1:29 jest powiedziane że On „gładzi (w znaczeniu ‘zabiera’) grzechy całego świata.”

Inne wersety które wydają się świadczyć o ‘nieograniczonym  odkupieniu’ zaliczają między innymi: 2 Kor. 5:14-15 „umarł On za wszystkich” oraz 1 Tym. 2:6 „siebie samego złożył jako okup za wszystkich.” (jednakże Mateusza 20:28  i Marka 10:45 mówią, że Chrystus przyszedł aby „oddał życie Swoje jako okup za wielu”).

Mat. 20:28  Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.

Marka 10:45 Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i aby dać swe życie na okup za wielu.

Ci którzy wierzą w ‘nieograniczone odkupienie’ używają tych i podobnych wersetów aby wskazać, że jeżeli Chrystus umarł za wszystkich oraz zabiera grzechy całego świata, to wtedy niemożliwością byłoby ograniczenie odkupienia tylko do wybranych.

Jednakże, wersety te można łatwo pogodzić z fragmentami Pisma świadczącymi o ograniczonym odkupieniu poprzez rozpoznanie tego, iż Biblia często używa słów „świat” lub „wszyscy” w limitowanym sensie. Wyrażenia te nie muszą automatycznie oznaczać ‘każdą żyjącą osobę.’ 

Można to zauważyć na przykładzie nawet tych paru wersetów. W Łukasza 2:1 zostało zapisane: „wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat,” a także w Łukasza 2:3: „szli więc wszyscy do spisu, każdy do swego miasta.” Widzimy więc, że Łukasz nie mówi o każdej osobie w ówczesnym świecie. Dekret cezara nijak się miał do Japonii, Chin lub innych niezliczonych ludów na powierzchni ziemi nie wchodzących w skład Cesarstwa Rzymskiego.

W podobny sposób, Faryzeusze, kiedy byli zazdrośni wobec rosnącej popularności Jezusa powiedzieli,„zobaczcie oto cały świat za Nim poszedł!” Czy każda osoba na świecie podążyła za Jezusem? Albo czy może„świat” był ograniczony do małej części ówczesnej Palestyny, w której głosił Jezus?

Tak więc, powinnio być to teraz dość widoczne że frazy typu „wszyscy” lub „cały świat” nie muszą koniecznie oznaczać każdą osobę. Zrozumienie tego prostego faktu pozwala na zrozumienie każdego z tych pozornie uniwersalnych fragmentów w ich kontekście, i kiedy jest to tak uczynione, wtedy staje się jasnym że nie przedstawiają one żadnego konfliktu z doktryną o ograniczonym odkupieniu.
.

Głoszenie ewangelii zbyteczne?

Natepny argument przeciwko tej doktrynie stwierdza, że jest ona przeszkodą w głoszeniu ewangelii oraz w ewangelizacji. Ci, którzy przystają przy tym argumencie, zwykle przedstawiają go w taki sposób:

Jeżeli ewangelista nie może powiedzieć „Chrystus za ciebie umarł,” wtedy jego efektywność w prezentowaniu ewangelii zostanie ograniczona. Albo powiedzieli by oni, że jeżeli tylko wybrani będą zbawieni, dlaczego powinniśmy wogóle głosić ewangelię?

Jak to zwykle w tych sprawach bywa, te obiekcje mogą zostać łatwo stłamszone. Ewangelia musi być głoszona do każdego ponieważ jest ona mocą Bożą ku zbawieniu każdego kto uwierzy oraz jest sposobem który został zarządzony przez Boga w celu zbawienia wybranych

Rzym. 1:16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.

Rzym. 10:14-17 14 Jakże więc będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez kaznodziei? 15 Jakże też będą głosić, jeśli nie zostaną posłani? Jak jest napisane: O jak piękne są nogi tych, którzy opowiadają pokój, tych, którzy opowiadają dobre rzeczy! 16 Ale nie wszyscy byli posłuszni ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu? 17 Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.

1 Tes. 2:16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby ci nie byli zbawieni, aby zawsze dopełnialimiary swoich grzechów; nadszedł bowiem na nich ostateczny gniew.

A więc, ewangelista nie musi powiedzieć osobie niewierzącej, że „Chrystus umarł za jej grzechy,” konkretnie. Wszystko to co musi on głosić to, że Chrystus umarł płacąc karę za grzechy oraz otworzył drogę grzesznikom aby zostali pojednani ze świętym Bogiem. Uwierz w niego, i będziesz zbawiony.

Doktryny łaski, a w szczególności doktryna o ‘ograniczonym odkupieniu,’ wzmacniają ewangelizację raczej niż ją wstrzymują. Przyjęcie tych wspaniałych prawd bilbijnych pozwala na czytelnie i odważnie deklarowanie dobrej nowiny ewangelii; wiedząc że jej moc nie zależy od perfekcji naszej prezentacji lub zdolności słuchaczy do jej zrozumienia lub nawet ich chęci do uwierzenia, ale raczej, spoczywa ona całkowicie na wszechpotężnym Bogu który zdecydował aby zbawić ludzi z wszystkich plemion, języków i narodów.
.

---

Problemy uniwersalnego odkupienia

Wiara w ‘nieograniczone odkupienie,’ z drugiej strony, przedstawia wiele logicznych oraz biblijnych problemów.

Po pierwsze, jeżeli odkupienie jest naprawdę nieograniczone, wtedy każda osoba byłaby zbawiona gdyż wszystkie jej grzechy, włączając w to grzech niewiary, zostałyby zapłacone przez Chrystusa na krzyżu. Jednakże, taki uniwersalizm jest całkowicie niebiblijny, ponieważ Biblia jasno stwierdza, iż nie wszyscy są lub będą zbawieni.

Tak więc, zarówno Arminianie jak  i Kalwiniści wierzą w jakiś typ‘ograniczonego odkupienia.’ 

• Arminianin ogranicza efektywność odkupienia mówiąc, że Chrystus umarł za wszystkich ludzi ale nie wszyscy ludzie będą zbawieni. Taki pogląd na odkupienie ogranicza jego moc gdyż czyni zbawienie tylko możliwością i w rzeczywistości ewangelia nie zbawia nikogo. 
  .
• Kalwinista z drugiej strony, ogranicza zamiar (intent) odkupienia utrzymując, że odkupienie w Chrystusie było uczynione tylko za konkretnych / określonych ludzi oraz iż całkowicie zabezpieczyło zbawienie tych za których On umarł.

Zatem wszyscy Chrześcijanie wierzą w jakiś rodzaj ograniczonego odkupienia.

Pytanie więc nie powinno brzmieć ‘czy Biblia naucza ograniczonego odkupienia’ ale ‘jak lub w jakim sensie odkupienie jest ograniczone?’

• Czy moc odkupienia jest ograniczona poprzez czynienie zbawienia ‘możliwością,’ albo czy jego moc jest nieograniczona oraz skutkuje w zbawieniu tych, których Bóg chce zbawić (wybrani, Jego owce)?
  .
• Czy to Bóg wstawia limit, czy może człowiek?
  .
• Czy to Boża suwerenna łaska oraz zamiar dyktuje ostateczny sukces lub porażkę w odkupieńczym dziele Chrystusa, czy może to wola człowieka decyduje o tym czy Boże zamierzenia i cele będą dokonane?
  .

Sprawiedliwość Boga na szali

Głównym problemem dotyczącym ‘nieograniczonego odkupienia’ jest to, że czyni je ono tylko potencjalnym lub przypuszczalnym (hipotetycznym) aktem. Nieograniczone odkupienie oznacza, że ofiara Chrystusa nie jest skuteczna zanim grzesznik nie uczyni swojego kroku w wierze. W tym poglądzie, to wiara grzesznika jest decydującym czynnikiem w tym, czy odkupienie (atonement)  rzeczywiście dokonuje czegokolwiek .

Jeżeli doktryna o nieograniczonym odkupieniu jest prawdą, wtedy czyni ona Chrystusa umierającym za ludzi, o których Ojciec wiedział, że nie będą oni zbawieni oraz uznaje Chrystusa płacącego karę za grzechy ludzi, którzy także muszą zapłacić karę za te same grzechy.

W efekcie doktryna nieograniczonego odkupienia czyni Boga niesprawiedliwym.

Albo Bóg karze ludzi za grzechy, za które Chrystus już zapłacił, albo odkupienie (atonement) Chrystusa nie jest w stanie dostatecznie pokryć wszystkich grzechów tych, za których On umarł. Ten problem staje się jeszcze bardziej widoczny, kiedy zauważymy, że w czasie śmierci Chrystusa na krzyżu już wtedy byli grzesznicy którzy umarli i będą musieli stawić czoła gniewowi Boga w piekle za swoje grzechy. Logicznym więc jest, że nie ma to najmniejszego sensu aby Bóg Ojciec pozwolił Chrystusowi zapłacić za grzechy tych, którzy już cierpieli gniew Boży za swoje grzechy. Gdzie jest sprawiedliwość w karaniu Chrystusa za grzechy tych, którzy już znosili karę za swoje grzechy?

Ponownie, to tylko ukazuje, że ‘nieograniczone odkupienie’nie może być zastępczym, ‘vicarious’ odkupieniem (atonement).
.

Brak pewności zbawienia

Kolejnym problemem z ‘nieograniczonym odkupieniem’ jest to, że domaga się ono sprawiedliwości Boga i niszczy fundamenty pewności zbawienia osoby wierzącej.

Bardzo ważną częścią pewności zbawienia wierzącego jest to, że Bóg jest sprawiedliwy i że nie może on ukarać tego samego grzechu dwa razy. Tak więc, grzech który jest zakryty krwią Chrystusa nie może nigdy więcej być poczytany na konto grzesznika.  Jednak jest dokładnie tym do czego prowadzi pogląd o nieograniczonym odkupieniu. Chrystus zostaje ukarany za grzechy tych którzy nie są zbawieni, a także później i oni zostają ukarani w piekle za te same grzechy.

Doktryna o ‘nieograniczonym odkupieniu’ naucza, że w czasie kiedy Chrystus uczynił wiele aby sprowadzić zbawienie do Swojego ludu, Jego śmierć na krzyżu nie zabezpieczyła rzeczywiście zbawienia dla nikogo.

Śmierć Chrystusa nie jest sama w sobie w stanie w pełni zbawić zagubionych ludzi, oraz śmierć Chrystusa nie jest w stanie sprawić aby Jego odkupieńcze dzieło było efektywne, ponieważ ustanowione zostaje wymaganie, które grzesznicy muszą spełnić.

Tym wymaganiem jest wiara. Aby człowiek był zbawiony, musi on dodać swoja wiarę do odkupieńczego dzieła Chrystusa na krzyżu. A więc, efektywność odkupienia (atonement) jest ograniczona przez ludzką wiarę lub jej brak. 

Z innej perspektywy, ograniczone odkupienie stwierdza, że śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa rzeczywiście zabezpiecza zbawienie Jego ludu. Podczas gdy Bóg wymaga wiary od Swojego ludu, śmierć  Chrystusa zapłaciła nawet za brak naszej wiary, tak więc Jego śmierć spełnia wszystkie wymagania potrzebne do naszego zbawienia oraz dostarcza wszystko co potrzebne aby zabezpieczyć  zbawienie wybranych Bożych wliczając w to nawet wiarę potrzebną aby uwierzyć. Jest to prawdziwa bezwarunkowa miłość, zbawienie które pochodzi tylko z łaski i tylko w Chrystusie.

Chrystus plus nic równa się zbawienie – odkupienie jest (atonement) tak pełne, że zabezpiecza wszystko to co jest potrzebne do zbwienia, wliczając w to wirę którą Bóg nam daje abyśmy mogli uwierzyć

Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
.

---

Podsumowanie

‘Ograniczone odkupienie,’ tak jak wszystkie doktryny łaski, podtrzymuje i gloryfikuje jedność trójjedynego Boga jako Ojca, Syna i Ducha Świętego razem działających w dziele zbawienia. Doktryny te budują się na sobie nawzajem. Doktryna ‘totalnej deprawacji’ ugruntowuje nas w tym, co Biblia naucza na temat duchowej kondycji nieodrodzonych ludzi oraz pozostawia nas z pytaniem „Kto więc może być zbawiony?”Doktryna o ‘bezwarunkowym wybraniu’ odpowiada na zadane pytanie deklarując, że to Bóg wybiera suwerennie aby zbawić osoby pomimo ich deprawacji, oraz na podstawie Swojego suwerennego wyboru aby odkupić dla Siebie ludzi ze wszystkich plemion, języków i narodów. Następnie doktryna o ‘limitowanym odkupieniu’ wyjaśnia w jaki sposób Bóg jest doskonale sprawiedliwy a jednak odkupuje dla siebie tych grzesznych ludzi i pojednuje ich z Sobą. Jedyną drogą aby poradzić sobie z ludzką deprawacją było aby Bóg dostarczył nam Odkupiciela który działałby jako zastępca (substitute) oraz cierpiał gniew Boży za ich grzechy. Uczynił On to w śmierci Chrystusa, który zostając ukrzyżowany, całkowicie i kompletnie:

Kol. 2: 14 Wymazał obciążający nas wykaz zawarty w przepisach, który był przeciwko nam, i usunął go z drogi, przybiwszy do krzyża;

To wszystko prowadzi nas do następnego pytania: w jaki sposób duchowo martwy grzesznik który jest przeciwny Bogu może uzyskać wiarę w odkupieńcze dzieło Jezusa Chrystusa na krzyżu? To pytanie znajduje swoją odpowiedź w doktrynie o łasce, która jest znana jako ‘nieodparta łaska,’ znana pod akronimem „I” w TULIP.

Artur Piotrowski

Tłumaczenie z oryginalnego źródła