Czy jesteś katolikiem?

utworzone przez | wrz 13, 2022 | Prima Scriptura, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Odnajdź w sobie rzymskiego katolika…

Obj. 17:4-5 4. A kobieta była ubrana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami. Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu. 5. A na jej czole wypisane było imię: Tajemnica, wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi.

Matka nierządnic opisywana przez Objawienie Jana to zwodniczy system religijny reprezentujący fałszywą ewangelię prowadzącą do mesjasza-zatracenia oraz rozmaitych bożków podszywających się pod Boga Wszechmocnego. W swojej ostateczne formie będzie to kult noszący znamiona chrześcijaństwa, w którego skład wejdą wszystkie denominacje nominalnie wyznające słowo “Chrystus”, lecz tak dalekie od Boga Pisma i Jego Chrystusa jak piekło od nieba.

Ten system jest w budowie od Upadku człowieka, gdzie kamieniami milowymi była wieża Babel, powstanie rzymskiego katolicyzmu w VI wieku oraz jezuicka kontrreformacja z jej najskuteczniejszym lekiem na protestantyzm: Arminianizmem

Jakub Arminiusz, zanim udał się w teologiczną podróż do Rzymu, był kalwinistą. W rzeczywistości Arminianizm jest tylko kopią Pelagianizmu, który rządzi rzymskokatolicką soteriologią. Dlatego wiedząc, że jezuici oświadczyli, że kalwinizm jest całkowicie nie do pogodzenia z katolicyzmem, życie i twórczość Jakuba Arminiusza doskonale oddaje sposób działania podstępnego agenta pracującego dla jezuitów.

Faktem jest, że kalwinizm z biblijnymi doktrynami podwójnej predestynacji (elekcji wybranych do zbawienia i reprobacji pozostałych ku potępieniu) jest antytezą katolicyzmu, ponieważ w soteriologii Reformowanej cały schemat zbawienia opiera się na wiecznych dekretach Boga. Bezwarunkowe wybranie i predestynacja są korzeniami zbawienia, podczas gdy w katolicyzmie podstawą zbawienia dla wszystkich katolików są sakramenty i przynależność do „świętej Matki Kościoła Rzymskiego”.

Arminiusz był człowiekiem, który wprowadził do protestantyzmu ten „nowy” pelagianizm, czyli rzymskokatolicką doktrynę zbawienia, której szanowny nie-Reformowany czytelniku najprawdopodobniej jesteś wyznawcą. I bardzo łatwo to wykryć zadając dwa kluczowe pytania:

1) Czy wierzysz, że łaska Boża w twoim sercu jest w stanie sprawić, że będziesz miły Bogu? Tak / Nie

2) Czy Bóg usprawiedliwia człowieka, wkładając w jego serce sprawiedliwość Chrystusa? Tak / Nie

Jeśli odpowiedziałeś twierdząco na którekolwiek z tych pytań, czytaj dalej…

Trzy aspekty zbawienia

Usprawiedliwienie przez wiarę jest sercem Ewangelii. Jako grzesznicy wszyscy jesteśmy potępieni przed Bogiem; zasługujemy na jakąkolwiek karę, którą On nam zechce wymierzyć. Ale Chrystus umarł za grzechy swego ludu; wybrani s usprawiedliwieni, a nie potępieni. Jak Bóg, który jest sprawiedliwy, może przebaczyć winnym?

Biblia przedstawia trzy aspekty Bożego dzieła zbawienia:

1) Bóg Ojciec zaplanował zbawienie swego ludu, zanim nastał czas. Pierwszym aspektem zbawienia — wyborem — jest wybranie przez Boga tych, którzy mają być zbawieni. Elekcja miała miejsce przed stworzeniem świata. To jest całkowicie poza naszym doświadczeniem jednak skutkuje posłuszeństwem Bogu (przyczyną elekcji nie jest jakiekolwiek ludzkie zachowanie, cecha czy zdolność)

Efez. 1:3-5 3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. 5. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli
.
1 Piotra 1:1-2 1. Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii; 2. Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha dla posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa. Łaska i pokój niech się wam pomnożą.

2) Bóg Syn przyszedł na Ziemię w Jezusie Chrystusie (Mesjasz posiada dwie natury – prawdziwie Boską i prawdziwie ludzką) i dokonał zbawienia dla swojego ludu, żyjąc doskonałym życiem i umierając niewinną śmiercią. Drugim aspektem zbawienia jest Ewangelia — bezgrzeszne życie, niewinna śmierć i triumfalne zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa w imieniu tych, których Bóg Ojciec wybrał, aby zbawić.

1 Kor. 15:1-4 1. A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2. Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4. Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;
.
Kol. 2:9 Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa.

3) Bóg Duch Święty daje ludowi Bożemu dary, jakie Chrystus zdobył swoim niewinnym życiem i zastępując śmierć. Trzecim aspektem zbawienia jest zastosowanie dobrodziejstw życia, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa do ludzi, których Bóg wybrał, aby ich zbawić.

Rzym. 8:11 A jeśli Duch tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, mieszka w was, ten, który wskrzesił Chrystusa z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który w was mieszka.
.
1 Kor. 6:11 A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.

Numer 1 jest podstawą Ewangelii; numer 3 jest owocem Ewangelii. Nie wolno ich mylić, ale też nie wolno ich od siebie oddzielać. Większość dzisiejszych “kościołów” ignoruje lub nawet zaprzecza numerom 1 i 2 i koncentruje się na źle pojętym numerze 3, głosząc potrzebę ponadnaturalnych przeżyć co umożliwia rzekoma kontynuacja daru proroctwa, uzdrawiania i mówienia językami (w rzeczywistości nauczając fałszywych proroctw, czyniąc pseudo-uzdrowienia i propagując mówienie niezrozumiałym bełkotem).

Te “kościoły” utraciły prawdę Ewangelii.
.

Kościół rzymskokatolicki

W średniowieczu pasją było dążenie do niezwykłych przeżyć religijnych. Ludzie szukali wizji, stygmatów — znaków ran Chrystusa na rękach i stopach — i ekstaz. Ludzie byli tak zaabsorbowani własnymi doświadczeniami, że przez tysiąc lat w jakiejkolwiek dziedzinie wiedzy poczyniono niewielkie postępy. Ludzie w całej Europie

  • dźwigali drewniane krzyże,
  • tygodniami siedzieli na wysokich słupach,
  • maszerowali i zabijali w „świętych” wojnach zwanych krucjatami,
  • pielgrzymowali do „świętych” miejsc,
  • czcili „święte relikwie”

Ogólnie oddawali się wszelkim przesądom i doświadczeniom religijnym. Ludzie robili te rzeczy — im bardziej byli pobożni, tym więcej ich czynili — ponieważ myśleli, że spodobają się Bogu i zasłużą sobie na Bożą łaskę. Zostali oszukani przez Kościół rzymskokatolicki. „Chrześcijaństwo” było zdominowane przez ignorancję i przesądy.

Religijnym powodem wszystkich tych przesądów była doktryna usprawiedliwienia Kościoła rzymskokatolickiego. Kościół rzymski używał i nadal używa języka biblijnego – mówił o „łasce”, „usprawiedliwieniu” i „wierze” – ale zmienił znaczenie słów.

W Biblii „usprawiedliwienie” oznacza akt Boży całkowicie zewnętrzny dla człowieka: Boże przebaczenie grzechów i uznanie człowieka za niewinnego, ponieważ Chrystus umarł raz na zawsze w jego miejsce.

W Kościele rzymskokatolickim „usprawiedliwienie” oznacza, że ​​Bóg faktycznie czyni człowieka niewinnym, Bóg działa w sercu człowieka.

Kościół katolicki zamienił „łaskę”, atrybut Boga, Jego niezasłużone miłosierdzie i łaskę, w przymiot człowieka. Kościół rzymski nauczał – i nadal naucza – innej ewangelii: ludzie są usprawiedliwieni dzięki Bożej łasce w ich sercach. To nie jest Ewangelia głoszona przez Apostołów.

Wróćmy do pytań postawionych na wstępie artykułu:

1) Czy wierzysz, że łaska Boża w twoim sercu jest w stanie sprawić, że będziesz miły Bogu? Tak / Nie

2) Czy Bóg usprawiedliwia człowieka, wkładając w jego serce sprawiedliwość Chrystusa? Tak / Nie

Kościół rzymski naucza, że ​​prawidłowa odpowiedź na oba powyższe pytania brzmi „tak”. Jego nauczanie jest akceptowane przez wielu, którzy myślą, że są chrześcijanami, wielu, którzy nie należą nawet do Kościoła rzymskokatolickiego.
.

Rzymskokatolicka soteriologia MacArthura

Sztandarowym przykładem wiary tożsamej z soteriologią Rzymu jest nauczanie Johna MacArthura. W powszechnie dostępnym i niedawno wydanym a zatem aktualnym doktrynalnie Komentarzu do Nowego Testamentu stwierdza wprost, że sprawiedliwość Chrystusa zostaje przelana na grzesznika i wypełnia go, zaś to, co człowieka czyni sprawiedliwym jest wiara.

“Józef był człowiekiem prawdziwie wierzącym w Boga, co czyniło go też sprawiedliwym i uważnie przestrzegającym Prawa” – John MacArthur, Komentarz do NT Gdańsk 2015 s. 117
.
“Przez swój chrzest Jezus identyfikuje się z grzesznikami. Bierze On na siebie ich grzechy, a Jego sprawiedliwość będzie przelana na nich. Ten akt chrztu był niezbędną częścią sprawiedliwości, którą Bóg dał grzesznikom.” – John MacArthur, Komentarz do NT Gdańsk 2015 s. 125
.
“Boża sprawiedliwość wypełni tych, którzy jej poszukują” – John MacArthur, Komentarz do NT, Gdańsk 2015 s. 130

W rzeczywistości sprawiedliwość Chrystusa nie jest organicznie wlewana czy też przelewana na grzesznika ani też go nie wypełnia, lecz legalnie przypisywana. Ponownie nikt ze zbawionych nie jest uczyniony sprawiedliwym, lecz zostaje okryty sprawiedliwością Chrystusa. Wiara w ewangelię, a w zasadzie w fałszywą ewangelię Johna MacArthura nie może zbawić nikogo, ponieważ jest całkowicie sprzeczna z nauczaniem Pisma Świętego, to dokładna kopia doktryny rzymskiej, w której Bóg wlewa w serce człowieka łaskę i sprawiedliwość Chrystusa. Tego właśnie naucza Katechizm Kościoła Katolickiego:

KKK 1999 Łaska Chrystusa jest darem darmo danym, przez który Bóg obdarza nas swoim życiem wlanym przez Ducha Świętego do naszej duszy, by ją uleczyć z grzechu i uświęcić. Jest to łaska uświęcająca lub przebóstwiająca, otrzymana na chrzcie. Jest ona w nas źródłem dzieła uświęcenia 

Czego naucza Biblia?

Biblia naucza, że ​​wierzący w Chrystusa są zbawieni nie dzięki dobrym uczynkom, dobrym intencjom, przeżyciom religijnym czy rytuałom religijnym – nawet nie dzięki temu, co Duch Święty uczynił w ich sercach – ale wyłącznie i tylko dzięki temu, co uczynił Chrystus 2000 lat temu, kiedy zrealizował plan Boga w zbawieniu.

Jezus Chrystus prowadził doskonałe i bezgrzeszne życie, spełniając w ten sposób wymagania prawa Bożego dla swojego ludu. Zmarł śmiercią zastępczą, przyjmując karę, na którą jego lud zasługuje za swoje grzechy. Ożył na nowo trzeciego dnia, udowadniając, że Bóg był zadowolony ze swojego doskonałego życia i poświęcenia.

Ewangelia Jezusa Chrystusa jest obiektywna. Chodzi o rzeczy, które dzieją się całkowicie poza nami, a nie o nasze subiektywne odczucia, doświadczenia czy prace.

Paweł podsumowuje Ewangelię we wcześniej wspomnianym 1 Liście do Koryntian 15: „Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem, został pogrzebany i trzeciego dnia zmartwychwstał zgodnie z Pismem”.

Paweł pełniej wyjaśnia Ewangelię w Liście do Rzymian

Rzym. 3:21-24, 28
.
21. Lecz teraz bez prawa została objawiona sprawiedliwość Boga, poświadczona przez prawo i proroków.

22. Jest to sprawiedliwość Boga przez wierność Jezusa Chrystusa dla wszystkich i na wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy.

23. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga;

24. A zostają usprawiedliwieni darmo, z jego łaski, przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie.

28. Tak więc twierdzimy, że człowiek zostaje usprawiedliwiony przez wiarę, bez uczynków prawa.

Paweł wyjaśnia, że ​​sama wiara jest „darem Bożym”. Nie jest to coś, co ludzie mogą wypracować o własnych siłach. Nikt nie może uwierzyć w Chrystusa, jeśli Bóg nie spowoduje, że człowiek uwierzy. Wiara nie jest przyczyną naszego zbawienia, ale jego dowodem. Bóg daje ludowi wybranemu wiarę ze względu na to, co Chrystus uczynił dla nich 2000 lat temu.

  • Chrystus żył doskonałym życiem dla swojego ludu.
  • Chrystus umarł za grzechy swojego ludu.
  • Chrystus został zabity za zniewagi swego ludu.
  • Chrystus uzyskał wieczne odkupienie dla swojego ludu.
  • Chrystus modli się za swój lud.

Kontrast między tym, czego naucza Kościół rzymskokatolicki, a tym, czego naucza Biblia o usprawiedliwieniu, można podsumować w następujący sposób:

Doktryna Rzymu Biblia
Usprawiedliwienie jest subiektywne, psychologiczne i wewnętrzne. Usprawiedliwienie jest obiektywne, prawne i zewnętrzne.
Jesteśmy usprawiedliwieni dzięki Bożemu działaniu w nas. Jesteśmy usprawiedliwieni tylko dzięki dziełu Chrystusa dla nas.
Usprawiedliwienie koncentruje się na człowieku. Usprawiedliwienie jest skoncentrowane na Chrystusie.
 Bóg usprawiedliwia człowieka, czyniąc go osobiście sprawiedliwym. Prawne usprawiedliwienie jest realizowane przez organiczną unię z Chrystusem

Według Biblii Bóg usprawiedliwia człowieka, przypisując mu sprawiedliwość Chrystusa i uznając go za sprawiedliwego, ponieważ Chrystus przyjął karę, na którą zasługuje wybrany do zbawienia grzesznik.

2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
.
Rzym. 8:3-4 3. Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; 4. Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.

Teoretycznie rzymskokatolicka idea usprawiedliwienia uczy ludzi polegać na Bożym dziele w nich dla ich usprawiedliwienia i zbawienia. W praktyce prowadzi ich do polegania na własnych uczynkach, gdyż uczynki są w nich dowodem Bożego działania. To wyjaśnia, dlaczego najbardziej oddani wyznawcy Kościoła rzymskiego zawsze byli najbardziej zaabsorbowani doświadczeniem religijnym: długie i powtarzające się modlitwy, życie w klasztorach i zakonach, pielgrzymki do „świętych” miejsc, cuda, kult relikwii, modlitwy do Maryi i „święci”, dobre uczynki i tak dalej. Żadna z tych rzeczy nie może uratować. Osoba, która im ufa, umrze w swoich grzechach.

To wyjaśnia także koncentrację wyznawców doktryny “zbawienia panującego Pana” na dobrych uczynkach jako dowodzie zbawienia. Jednak Biblia naucza, że najlepsze uczynki najlepszych ludzi nie wystarczą, by zasłużyć na zbawienie.

Izaj. 64:6 My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr.

Tylko Chrystus jest powodem naszego usprawiedliwienia i zbawienia.
.

Odpowiedź na wstępne pytania

Odpowiedzmy na pytania, od których zaczęliśmy rozważania:

1) Czy wierzysz, że łaska Boża w twoim sercu jest w stanie sprawić, że będziesz miły Bogu? Nie

Łaska jest atrybutem Boga – Jego niezasłużoną łaską – a nie substancją, którą Bóg wlewa w nasze serca. Jesteśmy usprawiedliwieni jedynie dzięki łasce Bożej, objawiającej się w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu samego Chrystusa.

2) Czy Bóg usprawiedliwia człowieka, wkładając w jego serce sprawiedliwość Chrystusa? Nie

Bóg nie usprawiedliwia nikogo, wlewając w niego sprawiedliwość, lecz przypisując sprawiedliwość Chrystusa grzesznikowi. Chrystus został ukarany za grzechy swego ludu, a Bóg stosuje swoją sprawiedliwość na wybranych. „Usprawiedliwienie”, „potępienie”, „przebaczenie” i „odpuszczenie” to terminy prawne, – te wydarzenia mają miejsce całkowicie poza nami.

Rzym. 4:6 …błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, …

Na podstawie John Robbins, Are you catholic? źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email