Spis treści
Biblijne definicje
Przysłów 25:14 Człowiek, który się chlubi zmyślonym darem, jest jak chmury i wiatr bez deszczu.
*Znaki i cuda – Dary Ducha Świętego dla osób wierzących jakie obserwujemy w Biblii takie jak:
Prorokowanie – jedna osoba zawsze prorokuje autorytatywnie w całkowitej zgodzie ze Słowiem Bożym (przy czym należy pamiętać, że kanon jest zamknięty), przepowiednie zawsze i całkowicie i ze wszystkimi detalami się wypełniają. Prorok żyje świętym życiem, jest moralnie nienaganny. Jedna pomyłka w proroctwach czyni z człowieka fałszywego proroka.
Języki – jedna osoba bez nauki nagle posiada zdolność mówienia wieloma zagranicznymi językami zrozumiałymi przez obcokrajowców. Mówi płynnie i bezbłędnie zachowująć akcent i dialekt.
Tłumaczenie języków – jedna osoba potrafi bez wcześniejszej nauki przetłumaczyć wiele różnych i zrozumiałych zagranicznych języków, to jest takich, które są naturalnie zrozumiałe dla osób znających ten język.
Uzdrawianie przez nałożenie rąk – jedna osoba nakładając ręce leczy natychmiast z każdej choroby bez wyjątków, pomimo niewiary osoby chorej, efekty są niezaprzeczalne.
Wyganianie demonów – jedna osoba posiada Boży autorytet aby słowem wyganiać natychmiast i wszystkie demony, efekty są natychmiastowe
Picie trucizn bez ponoszenia szkody – jedna osob może zawszei świadomie pić dowolny rodzaj trucizny, żaden negatywny efekt jej nie dotknie.
.
Cuda tak, znaki nie
Bóg wszechmocny i suwerenny czyni cuda i dziś, leczy, uwalnia od nieczystych duchów, przywraca pokój, życie, a ponad wszystko czyni największy cud – zbawia do życia wiecznego. Bóg bez wątpienia jest Bogiem cudów. Jednak Bóg nie udziela mocy czynienia cudów ludzkim agentom. Znaki te były dostępne tylko Apostołom i prorokom, którzy zakładali fundament kościoła i służyły ich uwiarygodnieniu jako prawdziwych Bożych wysłanników głoszących nowe objawienie czyli nowe doktryny.
.
Zielonoświątkowe podróbki
Współcześni charyzmatycy twierdzą, że posiadają te same atrybuty w postaci znaków i cudów*, jakie posiadali pierwsi chrześcijanie. Czy tak jest naprawdę? Żaden będący przy zdrowych zmysłach człowiek nie może powiedzieć, że posiada którykolwiek z wyżej wymienionych darów Ducha Świętego. Żaden człowiek nie leczy z każdej choroby, nie mówi wieloma zagranicznymi językami wcale się ich nie ucząć, nie prorokuje zawsze ze 100% dokładnością, nie wygania demonów i nie może pić trucizn bez poniesienia szkody.
Zamiast tego wyznawcy ruchu zielonoświątkowego przekonują że:
Prorokowanie – jest zawodne, może zawierać błędy, to forma niewiążącej porady.
Języki – to niezrozumiały przez nikogo słowotok, z braku lepszego określenia zwykły bełkot.
Tłumaczenie języków – polega na tworzeniu i zmyślaniu znaczenia po usłyszeniu niezrozumiałego bełkotu.
Uzdrawianie przez nałożenie rąk – nieskuteczne, w najlepszym wypadku zanikają symptomy lecz nie sama choroba.
Wyganianie demonów – grupowe sesje gdzie krzykiem próbuje się nieskutecznych egozrcyzmów.
Picie trucizn – dar rzekomo działa tylko wtedy, gdy ktoś wypije truciznę nie wiedząc o tym.
.
Obdarowani ludzie a dary
Efez. 4:11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;
Zwróćmy uwagę na dwa pierwsze urzędy. Bóg ustanowił niektórych Apostołami, drugich prorokami. Niektórzy powiedzą, że Apostołowie i prorocy to dar. Nie ma czegoś takiego jak dar Apostolstwa czy dar Proroka. Tekst naucza o urzędach, obdarowanych ludziach, a to są ich oficjalne tytuły. To szczególne służby. Różnica będzie widoczna w wersie 7
Efez. 4:7 A każdemu z nas (chrześcijan) została dana łaska według miary daru (δωρεᾶς doreas) Chrystusa.
Słowo δωρεά dorea odnosi się do darmowego daru i nie kładzie szczególnego nacisku na jego rodzaj lecz na na jego darmowy charakter. Zatem każdy otrzymuje za darmo jakiś ponadnaturalny dar Ducha (wszystkie dary Ducha są ponadnaturalną zdolnością wymaganą do osiągania Bożych celów). Każdy chrześcijanin otrzymał dar Ducha przy nowonarodzeniu. Wszyscy posiadają dar Ducha.
Efez. 4:8 Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary (δόματα domata).
Wers 8 referuje do urzędów przedstawionych w wersie 11 i używa całkowicie innego słowa na określenie darów. Jest nim δόμα doma – nie dorea lecz doma. Mowa o czymś zupełnie innym. Słowo doma nie odnosi się do darmowego daru lecz do charakteru daru. Mowa o szczególnym jakościowo rodzaju daru. Tą szczególną jakością są urzędy:
- Apostoła
- proroka
- pasterza-nauczyciela
- ewangelisty
- nauczyciela
Potwierdza to list do Koryntian
1 Kor. 12:28 A Bóg ustanowił (ἔθετο efeto) niektórych w kościele najpierw jako apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cuda, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, rządzenia, różne języki.
Bóg ustanowił (efeto – wyznaczył) urzędy Apostołów i proroków tak samo jak ustanawia się ambasadorów. Tutaj mowa o urzędach. dopiero potem tekst przechodzi do darów Ducha, którymi są cuda, uzdrawianie, pomoc, zagraniczne języki.
.
Fundamentalne zadanie
Urzędy Apostoła i proroka miały charakter fundamentalny, przynależący wyłącznie do początkowego okresu istnienia kościoła. Tak jak Jezus przyszedł na świat raz aby ukonstytuować Kościół, tak rola Apostołów i proroków w przekazaniu doktryny również była fundamentalna i niepowtarzalna. Tak jak nie powinniśmy się spodziewać ani ponownego przyjścia Jezusa w celu założenia Kościoła, tak nie powinnismy spodziewać się powrotu urzędów Apostołów i proroków w celu założenia fundamentu Kościoła. Fundament kładzie się raz, na samym początku budowy. Nie potrzeba zakładać fundamentu na 10, 20 czy 30 piętrze.
Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus
Fundament to doktryny
Zadaniem Apostołów i nowotestamentowych prorków było zbudowanie doktrynalnego fundamentu Kościoła. Pismo Święte nieustannie wskazuje na Apostołów jako ostateczny autorytet doktrynalny
Efez. 3:4-5 4 Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa; 5 Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha;
.
Judy 1:17 Wy zaś, umiłowani, pamiętajcie słowa wcześniej wypowiedziane przez apostołów naszego Pana Jezusa Chrystusa
.
2 Piotra 3:2 Abyście pamiętali słowa wcześniej wypowiedziane przez świętych proroków oraz przykazanie od nas, którzy jesteśmy apostołami Pana i Zbawiciela
Apostołowie głosili nie swoje nauki lecz to, co usłyszeli od Jezusa Chrystusa osobiście z Jego ust, to wszystko zostało im przypomniane przez Ducha Świętego, była to nauka rozumienia słów Pana, właściwej ich interpretacji.
Jan 14:26 (do Apostołów) Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.
.
Zadanie znaków i cudów
Znaki i cuda udzielone Apostołom, Nowotestamentowym prorokom oraz niektórym ewangelistom miały jeden cel. Uwiarygodnić wypowiadane przez nich słowa (nowe objawienie) jako prawdziwe Słowo Boże a ich samych jako prawdziwie wysłanych przez Boga agentów.
.
Jezus
Znaki i cuda uwiarygadniające posłannictwo Jezusa
Jan 5:36 Ale ja mam świadectwo większe niż Jana. Dzieła bowiem, które Ojciec dał mi do wykonania, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał.
.
Jan 6:14 A ci ludzie, ujrzawszy cud, który uczynił Jezus, mówili: To jest prawdziwie ten prorok, który miał przyjść na świat.
.
Jan 7:31 A wielu z ludu uwierzyło w niego i mówiło: Gdy Chrystus przyjdzie, czyż uczyni więcej cudów, niż on uczynił?
.
Jan 10:24-25 24 Wtedy Żydzi obstąpili go i zapytali: Jak długo będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie. 25 Jezus im odpowiedział: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Dzieła, które wykonuję w imieniu mego Ojca, one świadczą o mnie.
.
Jan 10:37-38 37 Jeśli nie wykonuję dzieł mego Ojca, nie wierzcie mi. 38 A jeśli wykonuję, choćbyście mnie nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w nim.
.
Dzieje 2:22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie;
.
Apostołowie
Znaki i cuda potwierdzały iż Apostołowie mówią w imieniu Boga
Marek 16:20 Oni zaś (Apostołowie) poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi (z Apostołami) i potwierdzał ich słowa znakami, które im (Apostołom) towarzyszyły. Amen.
.
Dzieje 4:29-30 (modlitwa Apostolska) 29 A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo; 30 Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa.
.
Dzieje 14:3 I (Apostołowie) byli tam przez długi czas, odważnie mówiąc w Panu, który dawał świadectwo słowu swojej łaski, sprawiając, że przez ich ręce dokonywały się znaki i cuda.
.
Hebr. 2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli (przez Apostołów)? 4 Którym (Apostołom) i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli.
.
Wnioski
- Fundament jest ukończony
- Cała doktryna została przekazana raz na zawsze (Judy 1:3, Obj. 22:18, 1 Kor. 4:6, 2 Tes. 2:14, Gal. 3:15)
- Urzędy Apostołów i proroków spełniły swoją fundamentalną rolę
- Rola znaków i cudów została spełniona
- Fundament kładzie się tylko raz
- Znaki i cuda przestały być w kościele potrzebne i zanikły
.
Tymczasowe dary Ducha Świętego, początek Kościoła
| Dar | Fragment Słowa | Kategoria | Przeznaczenie |
| Apostołowie | 1 Kor. 12:28 | Urząd | Fundament, wzajemne budowanie |
| Prorocy | 1 Kor. 12:28, Efez. 4:8-12, | Urząd | Fundament, wzajemne budowanie |
| Uzdrawianie przez nałożenie rąk | Mar. 16:18 | Znaki i cuda | Uwiarygodnienie Apostoła i proroka |
| Wyganianie demonów | Mar. 16:18 | Znaki i cuda | Uwiarygodnienie Apostoła i proroka |
| Picie trucizn bez ponoszenia szkody | Mar. 16:18 | Znaki i cuda | Uwiarygodnienie Apostoła i proroka |
| Branie węży i stąpanie po skorpionach | Mar. 16:18, Łuk. 10:19 | Znaki i cuda | Uwiarygodnienie Apostoła i proroka |
| Rozróżnianie duchów czyli doktryn prawdziwych od fałszywych | 1 Kor. 12:10, 1 Tym. 4:1, | Znaki i cuda | Wzajemne budowanie |
| Zagraniczne języki | Mar. 16:18 | Znaki i cuda | Znak dla niewierzących Żydów, Wzajemne budowanie |
| Tłumaczenie zagranicznych języków | 1 Kor. 12:10 | Znaki i cuda | Wzajemne budowanie |
.
Permanetne dary w Kościele
| Dar | Fragment Słowa | Kategoria | Przeznaczenie |
| Nauczyciele | 1 Kor. 12:28, Efez. 4:8-12, Rzym. 12:5-8 | Urząd | wzajemne budowanie |
| Pastor-nauczyciel | Rzym. 12:5-8, 1 Kor. 12:28 | Urząd | Wzajemne budowanie |
| Ewangeliści | Efez. 4:8-12 | Urząd | Wzajemne budowanie |
| Publiczne przemawianie | Rzym. 12:5-8 | Mowa | Wzajemne budowanie |
| Mowa wiedzy | 1 Kor. 12:8-10, 2 Kor. 8:7 | Mowa | Wzajemne budowanie |
| Mowa mądrości | 1 Kor. 12:8-10, 2 Kor. 8:7 | Mowa | Wzajemne budowanie |
| Usługiwanie | Rzym. 12:5-8, | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Napominanie | Rzym. 12:5-8, | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Pilność | 2 Kor. 8:7 | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Rozdawanie | Rzym. 12:5-8, 2 Kor. 8:7 | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Miłosierdzie | Rzym. 12:5-8 | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Wiara | 1 Kor. 12:8-10, | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Odwaga głoszenia | Dzieje 4:31 | Mowa | Wzajemne budowanie |
| Oświecenie | Jan 14:26, Jan 16:12-15, Efez. 1:17-18, | Posługa | Wzajemne budowanie |
| Pomaganie | 1 Kor. 12:28 | Posługa | Wzajemne budowanie |
.
Owoce Ducha
Nie należy ich mylić z darami Ducha Świętego.
| Powściągliwość | Gal. 5:22-23 |
| Łagodność | Gal. 5:22-23 |
| Cierpliwość | Gal. 5:22 |
| Życzliwość | Gal. 5:22 |
| Miłość | Rzym. 5:5, Gal. 5:22 |
| Nadzieja | Rzym. 5:5, Rzym. 15:13 |
| Wspólnota | 2 Kor. 13:14 |
| Wsparcie w głoszeniu | Dzieje 1:8 |
| Słowo Boże | Jan 6:63, Judy 1:3, |
.
Inne przejawy działania Ducha Świętego w życiu chrześcijanina
| Przejaw | Fragment Słowa |
| Nowonarodzenie | 1 Kor. 6:11, Tyt. 3:5 |
| Życie | Rzym. 8:2 |
| Usprawiedliwienie | 1 Kor. 6:11 |
| Adopcja | Gal. 4:6, Rzym. 8:15 |
| Obmycie z grzechów | 1 Kor. 6:11, Tyt. 3:5 |
| Odnowienie | Tyt. 3:5 |
| Uświęcenie | 1 Kor. 6:11 |
| Rękojmia | 2 Kor. 5:5 |
| Pięczęć i zabezpieczenie | Efez. 1:13 |
| Utwierdzenie | Efez. 3:16 |
| Upamiętanie | Dzieje 11:16-18 |
| Zwycięstwo przeciw ciału | Gal. 5:17 |
| Wolność | 2 Kor. 3:17 |
| Pocieszenie | Jan 14:16 |
| Pokój | Rzym. 15:13, Gal. 5:22 |
| Wsparcie w niemocy | Rzym. 8:26 |
| Samozaparcie | Gal. 5:22-23 |
| Radość | Gal. 5:22 |
| Pokora | Gal. 5:22-23 |
| Bojaźń | Gal. 5:22-23 |
| Owoce | Gal. 5:22-23 |
| Wstrzemięźliwość seksualna | 1 Kor. 7:1-7 |
Święty gniew również jest przejawem działania Ducha
1 Sam. 11:6 Gdy Saul usłyszał te słowa, zstąpił na niego Duch Boży i Saul zapałał wielkim gniewem
.
Wnioski
Judy 1:12 Oni są zakałami na waszych ucztach braterskich, którzy z wami bez bojaźni ucztują, pasąc samych siebie. Są to bezwodne chmury wiatrami unoszone; drzewa zwiędłe, bez owoców, dwukrotnie obumarłe i wykorzenione;
Twierdzenie zatem, że zanik cudownych darów jest jednoznaczny z negacją działania Ducha Świętego jest całkowicie nieprawdziwe. Otóż każdy odrodzony z Ducha posiada dary Ducha
1 Kor. 12:7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku.
Ruch zielonoświątkowy to ogromna rzesza charyzmatyków skupionych w różnych denominacjach (w tym wśród martwych duchowo i nienarodzonych katolików, mormonów czy prawosławnych). Każdy gorliwie szukający prawdy chrześcijanin powinien zastnowić się nad kilkoma ważnymi kwestiami:
.
- 750 milionów charyzmatyków nie może się mylić!
- Idąc za tym tokiem rozumowania, 1 miliard katolików i 1 miliard muzułmanów nie może się mylić.
.
- Nowy Testament nigdzie nie mówi wyraźnie, że znaki i cuda* ustaną w czasie istnienia kościoła
- To twierdzenie jest jak miecz obosieczny -nigdzie też Pismo nie twierdzi wyraźnie, że będą występować przez cały czas istnienia kościoła.
.
- Nowy Testament mówi wyłącznie o czasie kościoła, dlatego języki muszą istnieć dopóki istnieje kościół
- Zatem musimy wierzyć w to, że i dzisiaj istnieją Apostołowie (będący darem Ducha Świętego dla kościoła). Jeśli nie, dokonujemy podziału chrześcijaństwa na 2 ery: czas apostolski i czas poapostolski.
.
Gdy Pismo Święte przestaje dla nas być ostatetcznym i nieomylnym autorytetetm w dziedzinie wiary i praktyki życia, wtedy otwierami drzwi dla teologicznego chaosu. Każdy może wtedy rościć pretensje do wypowiadania Bożego objawnienia. Odejście od wyjątkowości Pisma Świętego – jego normatywnego charakteru jako jedynego Słowa Bożego – jest wejściem do duchowej samowoli. Jest ono przyczyną zamieszania, błędu a nawet inwazji demonicznych mocy. Dążenie do czegoś nowego i niezwykłego jest zaproszeniem satanicznego fałszerstwa. .
Objawienie Boże zostało zakończone. Bóg objawił swoje Słowo w czasach starotestamentowych, aż do napisania ksiąg Ezdrasza i Nehemiasza. Potem nastąpiło czterysta „milczących lat”, gdy nie było proroka wypowiadającego Boże objawienie. Milczenie to zostało przerwane wystąpieniem Jana Chrzciciela. Bóg wtedy jeszcze raz przemówił przed nastaniem epoki Nowego Testamentu. Następnie Bóg dał swoje nowotestamentówe objawienie, które zakończyło się na Pismach apostoła Jana. Do końca II wieku nastąpiło powszechne uznanie kanonu. Jego ostateczne sformowanie i zamkniecie nastąpiło w czwartym wieku. Jest to bardzo ważne, ponieważ jest porównywalne z kanonem Starego Testamentu, po którego zamknięciu nastąpił okres milczenia. Boży wzorzec dla Nowego Tesatamentu jest taki sam – milczenie w dziedzinie objawienia po zamknięciu kanonu.
Zobacz w temacie
- Rola znaków i cudów w planie Bożym
- Koniec objawienia to koniec cudów i znaków
- Fundamentalna rola Apostołów i proroków
- Natura znaków i cudów
- Koniec znaków i cudów – świadectwo Słowa i historii Kościoła
- Wystarczalność Słowa Bożego
- Nowotestamentowe zasady używania znaków i cudów
