Współczesny neomontanizm czyli szeroko pojęty ruch zielonoświątkowy głosi doktrynę, że każdy charyzmatyk może nałożyć ręce na wierzącego i „ochrzcić go Duchem”. Jako jeden z przykładów takiej praktyki podają spotkanie Saula z Ananiaszem, który był szeregowym członkiem kościoła a jednak ochrzcił w Duchu samego Apostoła.
Będziemy niczym szlachetni berejczycy i u udamy się do Słowa Bożego w celu zbadania, czy tak rzeczywiście sprawy się miały.
Zanurzenie a napełnienie
W poprzednim rozważaniu wykazaliśmy, że chrzest w Duchu Świętym to jednorazowe i nieodczuwalne wydarzenie w życiu wierzącego. To włączenie nowonarodzonego do społeczności z Chrystusem, do kościoła, to zapieczętowanie na dzień odkupienia. Wykazaliśmy również, że napełnienie Duchem Świętym jest wielokrotnym i odczuwalnym przeżyciem, to napełnienie mocą Ducha Świętego do konkretnej posługi / służby.
Przypomnijmy czym jest chrzest Duchem Świętym a czym napełnienie Duchem (więcej tutaj)
| ZANURZENIE (CHRZEST) W DUCHU ŚWIĘTYM | NAPEŁNIENIE DUCHEM ŚWIĘTYM |
| Βαπτίζω baptizō – czasownik – zanurzyć, zanurzać; aby całkowicie zmoczyć; dosłownie „kąpiel pod” | πλήθω plḗthō – czasownik – wypełnić, napełnić, pełnia, dostarczyć, wyposażyć, zaopatrzyć |
| Βάπτω baptó – zanurzam, zabarwić, to znaczy całkowicie przykryć płynem. | πλήρης plérés – przymiotnik – pełen, okupowany przez, obfitujący |
| W Duchu Świętym zanurza Jezus Mat. 3:11, Mar. 1:8, Łuk. 3:16, Dzieje 2:33 |
Mocą Ducha Świętego wypełnia sam Duch Święty 1 Kor. 12:8-11 |
| Zanurzenie w Duchu to jednorazowe wydarzenie Jan 3:1-8, Ezech. 36:25-27 |
Napełnienie Duchem to wielokrotne przeżycie Dzieje 4:31 |
| Zanurzenie w Duchu to nieodczuwalne wydarzenie Jan 3:8 |
Napełnienie Duchem jest odczuwalnym przeżyciem Dzieje 4:31, Dzieje 4:8, Łuk. 1:67, Łuk. 1:41-42, Dzieje 2:1-8 |
| Cechy zanurzenia w Duchu Świętym
Odrodzenie i odnowienie, Tyt. 3:5, Jan 3:5 |
Cechy napełnienia Duchem Świętym
Prorokowanie, Łuk. 1:67 |
| Zanurzony w Duchu może być tylko chrześcijanin.
Odrodzenie dotyczy wyłącznie ludzi wierzących . |
Napełnieni Duchem Świętym byli nie tylko chrześcijanie.
Judasz Iskariot, Mat. 10:1, Mar. 6:7, Łuk. 9:1 |
Zanurzenie w Duchu jest tożsame ze zbawieniem. Bóg nie zbawiał poprzez nakładanie rąk jednych ludzi na innych. a raczej przez ich służbę zwiastowania. Zatem całkowitym absurdem jest stwierdzenie, że Ananiasz ochrzcił Saula Duchem Świętym.
Ananiasz nie zanurzył Saula w Duchu Świetym. Uczynił to Jezus Chrystus bez pośrednictwa Ananiasza.
.
Apostołowie a moc cudów i znaków
Według Słowa Bożego cudownych darów Ducha Świętego udzielać mogli tylko osobiście wybrani przez Boga Apostołowie (Dwunastu oraz Paweł), czynili to przez nałożenie rąk. Słowo Boże informuje wyłącznie o dwóch przypadkach, gdy cudowne dary zostały udzielone w inny sposób niż nałożenie rąk przez Apostołów.
Pierwszym byo to wydarzenie w dniu Pięćdziesiątnicy, czyli powstanie kościoła (w obecności Apostołów)
Drugim zaś pierwszym w historii przyłączenie do Kościoła pogan (również w obecności Apostołów).
Wszystkie inne przypadki informują, że aby cudowny dar mógł być udzielony, potrzebne było nałożenie rąk przez Apostoła.
| Sposoby udzielania cudownych darów i znaków Ducha Świętego | |
| Jan 20:21-23 | Pierwsza zapowiedź udzielenia Ducha Apostołom zgromadzonym w ukryciu w obawie przed Judaistami |
| Marek. 16:11-20 | Druga zapowiedź udzielenia mocy Ducha Apostołom zebranym w domu w Jerozolimie. Apostołowie będą mogli udzielać darów Ducha w postaci znaków i cudów innym |
| Dzieje 1:2-9 | Trzecia zapowiedź udzielenia mocy Ducha dana Apostołom |
| Powstanie Kościoła – tu cudownych darów i znaków udzielił Duch Święty bezpośrednio | |
| Dzieje 2:1-8 | włączenie Żydów do Kościoła |
| Dzieje 10:44-48 Dzieje 11:1-18 |
włączenie pogan do Kościoła |
| Udzielanie darów Ducha przez nakładanie rąk czyli znamię Apostoła | |
| Marek 16:20 | Apostołowie – ustanowienie znamienia (znaku) Apostolskiego |
| Dzieje 4:29-33 | Moc Ducha działa przez Apostołów – znaki i cuda |
| Dzieje 5:12 | Dwunastu Apostołów – znaki i cuda |
| Dzieje 8:17-20 | Apostołowie Jan i Piotr Samarytanom –znamię Apostoła zdefiniowane jako dar Ducha Świętego; znamię pożądane przez Szymona czarnoksiężnika |
| Dzieje 14:3 | Moc Ducha działa przez Apostołów – znaki i cuda |
| Dzieje 19:1-7 | Apostoł Paweł Joanitom |
| Dzieje 19:11 | Apostoł Paweł – cuda |
| Rzym. 15:18-19 | Apostoł Paweł – znaki i cuda |
| 2 Kor. 12:12 | Apostoł Paweł – znamię Apostoła – znaki i cuda |
| 2 Tym. 1:6-7 | Apostoł Paweł Tymoteuszowi |
| Hebr. 2:3-4 | Apostołowie (rodzaje darów wedle woli Boga) |
| Gal. 3:5 | Apostoł Paweł Galatom |
| Rzym. 1:11 | Apostoł Paweł udziela cudownych darów Ducha |
Widzimy, że Apostołowie nakładali ręce a dary w postaci cudów i znaków przydzielane były według woli Boga Ducha Świętego. Ananiasz nie był Apostołem zatem nie posiadał mocy napełniania mocą Ducha Świętego tak, żeby osoba, na którą położył ręce uzyskiwała moc dokonywania cudów i znaków.
.
Teza zielonoświątkowców
Mimo to neomontaniści przywołują przypadek Ananiasza, który nie był Apostołem a według nich ochrzcił Saula (później Pawła) Duchem Świętym.
Ponieważ chrzest w Duchu Świętym nie jest zależny od nałożenia rąk, powstaje pytanie, czy Ananiasz nałożył ręce na Saula i ten został wypełniony mocą Ducha Świętego potrzebną do służby?
.
Analiza spotkania Ananiasza z Saulem
Dzieje 9:1-22
1 A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu wobec uczniów Pana, poszedł do najwyższego kapłana;
2 I prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł tam zwolenników tej drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, przyprowadzić ich związanych do Jerozolimy.
3 A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku, nagle olśniła go światłość z nieba.
4 Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz?
5 Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi.
6 A Saul, drżąc i bojąc się, powiedział: Panie, co chcesz, abym zrobił? A Pan do niego: Wstań i idź do miasta, a tam ci powiedzą, co masz robić.
7 A mężczyźni, którzy byli z nim w drodze, stanęli oniemiali. Słyszeli bowiem głos, lecz nikogo nie widzieli.
8 I podniósł się Saul z ziemi, a gdy otworzył oczy, nikogo nie mógł widzieć. Wtedy wzięli go za rękę i zaprowadzili do Damaszku.
9 Trzy dni nic nie widział i nie jadł ani nie pił.
10 A w Damaszku był pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I powiedział do niego Pan w widzeniu: Ananiaszu! A on odpowiedział: Oto ja, Panie.
11 A Pan powiedział do niego: Wstań i idź na ulicę, którą nazywają Prostą, i zapytaj w domu Judy o Saula z Tarsu, oto bowiem się modli.
12 I ujrzał w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, wchodzącego i kładącego na nim rękę, aby odzyskał wzrok.
13 Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu, ile złego wyrządził ten człowiek twoim świętym w Jerozolimie.
14 Tutaj także ma władzę od najwyższych kapłanów uwięzić wszystkich, którzy wzywają twego imienia.
15 Lecz Pan powiedział do niego: Idź, bo on jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię do pogan, królów i synów Izraela.
16 Ja bowiem pokażę mu, jak wiele musi wycierpieć dla mego imienia.
17 Wtedy Ananiasz poszedł, wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan mnie posłał – Jezus, który ci się ukazał w drodze, którą jechałeś – żebyś odzyskał wzrok (ἀναβλέψῃς anablepsēs) i został napełniony (πλησθῇς plēsthēs) Duchem Świętym.
18 I natychmiast spadły z jego oczu jakby łuski, i zaraz przejrzał, wstał i został ochrzczony.
19 A gdy zjadł, odzyskał siły. I Saul przebywał przez kilka dni z uczniami, którzy byli w Damaszku.
20 I zaraz w synagogach zaczął głosić Chrystusa, że on jest Synem Bożym.
21 A wszyscy, którzy go słuchali, ze zdziwieniem pytali: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie tępił tych, którzy wzywali tego imienia, i przybył tu po to, aby ich związać i zaprowadzić do naczelnych kapłanów?
22 A Saul coraz bardziej się wzmacniał (ενεδυναμουτο enedynamouto) i wprawiał w zakłopotanie Żydów, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem.
Definicje słownikowe
ενεδυναμουτο enedynamouto – napełniał się mocą / był napełniany mocą
Część mowy: Czasownik
Tryb: Orzekający
Czas: Aorist – Przeszły niedokonany
Strona: Deponens medialny / Bierna
Osoba: Trzecia
Liczba: Pojedyncza
ἀναβλέψῃς anablepsēs – odzyskał wzrok
Część mowy: Czasownik
Tryb: Przypuszczający
Czas: Aorist – Przeszły dokonany
Strona: Czynna
Osoba: Druga
Liczba: Pojedyncza
πλησθῇς plēsthēs – mógł być wypełniony
Część mowy: Czasownik
Tryb: Przypuszczający
Czas: Aorist – Przeszły dokonany
Strona: Bierna
Osoba: Druga
Liczba: Pojedyncza
.
Konstrukcja całego zdania:
| ὅπως | ἀναβλέψῃς | καὶ | πλησθῇς |
| hopōs | anablepsēs | kai | plēsthēs |
| żebyś | odzyskał wzrok | i | (mógł) być wypełniony |
.
Gramatyka
Czasowniki ἀναβλέψῃς anablepsēs oraz πλησθῇς plēsthēs występują w czasie zwanym aorist. Czas ten wyraża “pojedyncze wystąpienie” lub „sumę wystąpień”, bez względu na ilość czasu potrzebnego do wykonania działania. Ten czas często też jest nazywany czasem „punktowym”. „Punktowy” w znaczeniu „postrzegany jako pojedyncza, wspólna całość”, czynność występująca jednorazowo w czasie, aczkolwiek może ona nastąpić w okresie czasu (rozciągnięta w czasie, za jakiś czas).
Aorist w trybie przypuszczajcym nie wskazuje na absolutny czas wystąpienia czynności i często nawet nie wskazuje na czas relatywny.
..
…żebyś przejrzał…
Strona czynna czasownika ἀναβλέψῃς anablepsēs (odzyskał wzrok) wskazuje, że uzdrowienie nastąpi w odpowiedzi na czynność, która wystąpi natychmiast, potwierdza to dalszy tekst,
Dzieje 9:18 I natychmiast spadły z jego oczu jakby łuski, i zaraz przejrzał, wstał i został ochrzczony.
.
…i mógł być wypełniony Duchem Świętym…
Strona bierna czasownika πλησθῇς plēsthēs (być napełnony) wskazuje na czynność jaka wystąpi w innym czasie niż spotkanie z Ananiaszem, potwierdza to tryb przypuszczający czasu Aorist oraz dalszy tekst,
Dzieje 9:19-22 19 A gdy zjadł, odzyskał siły. I Saul przebywał przez kilka dni z uczniami, którzy byli w Damaszku. 20 I zaraz w synagogach zaczął głosić Chrystusa, że on jest Synem Bożym. 21 A wszyscy, którzy go słuchali, ze zdziwieniem pytali: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie tępił tych, którzy wzywali tego imienia, i przybył tu po to, aby ich związać i zaprowadzić do naczelnych kapłanów? 22 A Saul coraz bardziej się wzmacniał (ἐνεδυναμοῦτο enedynamouto – był napełniany mocą) i wprawiał w zakłopotanie Żydów, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem.
.
Wnioski:
Tekst nie mówi o chrzcie w Duchu Świętym ale o napełnieniu Duchem Świętym. Kiedy Ananiasz odwiedza Saula, ten jest już narodzonym z góry (nowonarodzonym) czyli ochrzczonym (zanurzonym) w Duchu i włączonym do ciała Chrystusa człowiekiem. Stało się to na drodze do Damaszku (Dzieje 9:3-6, Dzieje 9:15) gdzie zwiastowana mu była ewangelia bezpośrednio przez samego Boga (Gal. 1:11-17).
Zgodnie z Jana 3:1-8 oraz Ezech. 36:25-27 otrzymał nowe serce i narodził się z wody (nie mylić z chrztem w wodzie) i Ducha. Dowodem na to jest zmiana zachowania z dyszącego rządzą mordu prześladowcy wyznawców Pana (Dzieje 9:1) w pokornego sługę; w Dziejach 9:5-6 Saul dwukrotnie nazywa Jezusa Panem (κυριε kyrie – absolutny władca, właściciel, mistrz, pochodna słowa κύρος kuros – władca) i pyta o dyrektywy.
Duch (moc) która wypełniła Saula po wizycie Ananiasza to siła, odwaga, mądrość i determinacja potrzebne do głoszenia Słowa, Dzieje 9:20. Było to napełnienie Duchem Świętym, które wydarzyło sie wiele dni po spotkaniu z Ananiaszem. (ενεδυναμουτο enedynamouto – napełniał się mocą / był napełniany mocą)
.
Kolejność wydarzeń
- Najpierw nastąpiło zwiastowanie ewangelii (Gal. 1:11-12)
. - Nawrócenie Saula przy jednoczesnym odnowieniu serca i chrzcie Duchem Świętym (Dzieje 9:3-6),
. - Saul nawraca się przed spotkaniem z Ananiaszem na skutek Bożego objawienia w osobie Pana Jezusa (Dzieje 9:3-6, Dzieje 9:15, Jan 3:1-10, Ezech. 36:25-27, przy czym samo głoszenie ewangelii Gal. 1:11-17 musiało odbyć się między Dzieje 9:5 a Dzieje 9:6), Ananiasz nazywa największego wroga chrześcijaństwa (Dzieje 9:13, Gal. 1:13-14) bratem (Dzieje 9:17) zawczasu wiedząc, że Saul jest wybrany przez Boga (Dzieje 9:15, Gal. 1:15-16).
. - Oślepienie (Dzieje 9:8),
. - Wycieńczenie fizyczne (Dzieje 9:6, Dzieje 9:9)
. - W momencie spotkania z Ananiaszem Saul jest w szoku, przerażony i drżący (Dzieje 9:6) niewidomy oraz słaby fizycznie (od trzech dni nic nie widział, nie jadł i nie pił, Dzieje 9:9). Ananiasz miał dar uzdrawiania, Saul odzyskuje wzrok przez nałożenie rąk, Dzieje 9:12 i Dzieje 9:17-18, Dzieje 22:13-16
. - W Dziejach 9:12 sam Jezus osobiście mówi wyraźnie, że zadaniem Ananiasza była pomoc Saulowi w odzyskaniu wzroku Dzieje 9:12 I ujrzał w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, wchodzącego i kładącego na nim rękę, aby odzyskał wzrok.
.
- Sam Paweł poświadcza, że Ananiasz został wysłany aby przywrócić mu wzrok, nie wspomina nic o wypełnieniu Duchem Świętym
Dzieje 22:13-16 13 Przyszedł, podszedł do mnie i powiedział: Bracie Saulu, przejrzyj! I w tej chwili spojrzałem na niego. 14 A on powiedział: Bóg naszych ojców wybrał cię, żebyś poznał jego wolę, oglądał Sprawiedliwego i słuchał głosu z jego ust. 15 Będziesz mu bowiem wobec wszystkich ludzi świadkiem tego, co widziałeś i słyszałeś. 16 Dlaczego teraz zwlekasz? Wstań, ochrzcij się i obmyj swoje grzechy, wzywając imienia Pana.
- Po odzyskaniu wzroku Saul wyznaje publicznie Chrystusa (Dzieje 22:16, Rzym. 10:9-10)
. - Poprzedzony wiarą (Dzieje 8:36-37) chrzest w wodzie przy asyście Ananiasza, Dzieje 9:18.
. - Potem Saul zjada posiłek i odzyskuje siły, Dzieje 9:19.
. - Następnie przebywa kilka dni z uczniami w Damaszku, możliwe że również w towarzystwie Ananiasza Dzieje 9:19.
. - Następnie wypełnienie Duchem Świętym jako suwerenny akt Boga objawiające się mocą i odwagą do głoszenia ewangelii (Dzieje 9:20)
. - Po kilku spędzonych z braćmi dniach zaczyna głosić Chrystusa, Dzieje 9:20-21.
. - Moc Ducha Świętego ulega intensyfikacji w miarę prowadzenia służby. Pochodząca od Ducha moc do głoszenia Słowa ulegała wzmocnieniu, w miarę pełnienia posługi Saul coraz bardziej wypełniał się mocą (ενεδυναμουτο enedynamouto), Dzieje 9:22.
.
- Takie samo wypełnienie mocą widzimy w przypadku Piotra Dzieje 4:8, Apostołów Dzieje 4:31 (13-31), i Szczepana Dzieje 7:55-56
.
Podsumowanie
Saul nie został ochrzczony Duchem Świętym przez Ananiasza, chrzest Duchem Świętym jest suwerennym aktem Bożym, niezależnym od zabiegów człowieka. Saul nie został napełniony Duchem Świętym dzieki Ananiaszowi ponieważ nałożeniu rąk nie towarzyszy żaden znak (tekst nie wspomina o mówieniu zagranicznymi językami czy prorokowaniu ani żadnym innym widocznym przejawie mocy będącym bezpośrednim efektem nałożenia rąk).
Ananiasz nie miał apostolskiego daru udzielania darów Ducha Świętego. Rola Ananiasza polegała na bezpośrednim uzdrowieniu Saula. Saul dopiero po kilku dniach, po odzyskaniu sił zostaje napełniony mocą Ducha potrzebną do głoszenia Słowa (pośrednio dzięki Ananiaszowi, który zainicjował proces rekonwalescencji używając swojego daru uzdrawiania).
W tym przypadku moc Ducha nie została udzielona przez nałożenie rąk jednego z dwunastu Apostołów od Boga ani żadnego innego człowieka. Saul nazywany, później Pawłem, jest Apostołem od Boga, równym dwunastu zarówno pod względem autorytetu jak i posiadanych znaków, został również bezpośrednio powołany przez Jezusa, posiadał apostolski dar udzielania darów Ducha Świętego (2 Kor. 12:12, Dzieje 19:6).
Mając na uwadze powyższe charyzmatycy nie mogą używać spotkania Saula z Ananiaszem jako argumentu za tym, że nie tylko Apostołowie mogli chrzcić Duchem Świętym i napełniać Duchem Świętym przez nałożenie rąk. Nakładanie rąk w celu napełnienia Duchem Świętym było zarezerwowane wyłącznie dla Apostołów od Boga (więcej o Apostołach tutaj)
Teza wyznawców ruchu zielonoświątkowego jest fałszywa, tak samo oparta o tą tezę teologia, którą w jej całości odrzucamy.
Zobacz w temacie
