Nieco o autorze

Obj. 8:12 I zatrąbił czwarty anioł, i rażona została trzecia część słońca i trzecia część księżyca, i trzecia część gwiazd, tak że zaćmiła się trzecia ich część i dzień przez jedną trzecią swoją część nie jaśniał, podobnie i noc.

Matthew Poole (1624–1679) był angielskim purytańskim, nonkonformistycznym teologiem i komentatorem biblijnym. Jego największe dzieło to komentarz biblijny przygotowanie którego ułatwiła wcześniejsza pięcio tomowa kompilacja dzieł komentatorów biblijnych ze wszystkich wieków i krajów, nad któą pracował przez 10 lat od zmierzchu do świtu.  Jako wierny chrześcijanin sprzeciwial się narzuconej odgórnie formie prowadzenia nabożeństwa, niebezpiecznie zbliżającej anglikanizm do herezji katolicyzmu, za co został ukarany przez króla Charlesa II Stuarta.

„Po restauracji Stuartów w 1660 roku Poole opublikował kazanie wygłoszone przed burmistrzem Londynu, w którym argumentował, że nie należy przywracać liturgii Kościoła anglikańskiego. W 1662 roku Poole odrzucił postanowienia Ustawy o ujednoliceniu i w efekcie został usunięty z urzędu pastora. Prawdopodobnie przez następne 20 lat nie założył zboru, lecz pracował głównie w samotności.”  Joel R. Beeke, Purytanie Tolle Lege s. 385

Pomimo iż korzystał z dorobku rabinów a nawet komentatorów rzymskokatolickich, nigdy nie stracił zdrowego dystansu do religii antychrystsa (KRK) często pisząc traktaty skierowane przeciwko katolicyzmowi. Dzięki temu Poole znalazł się na opublikowanej w 1679 roku przez Titutasa Oatesa liście śmierci, jako osoba przeznaczona do zamordowania w czasie „spisku papieskiego”. Poole cudem uniknął śmierci i uciekł do Niderlandów.

Poniżej komentarz Matthew Poola do tekstu Objawienia, jakżesz odbiegający od przyjętego przez obecnie panującą, dyspensacjonalistyczną popularną religię.


Interpretacja tekstu

Tłumacze (pomijając jednego lub dwóch, którzy wyobrażają sobie, że Objawienie jest niczym innym jak powtórzeniem rzeczy, które wydarzyły się w Judei przed czasem Jana) ogólnie zgadzają się, że okres, do którego odnosi się to proroctwo, to czas od roku 480, kiedy zachodnie imperium upadło.
.

I zatrąbił czwarty anioł…

Historia następnego wieku, zarówno w odniesieniu do spraw świeckich, jak i kościelnych, tak pasuje do tego proroctwa, że ​​interpretatorzy są bardzo podzieleni co do jego sensu, niezależnie od tego, czy należy rozumieć nieszczęścia, które spadły na cesarstwo rzymskie, czy na Kościół w ten czas; ponieważ jako wielcy książęta w pierwszym, tak wielkie światła w drugim są metaforycznie wyrażone w Piśmie pod pojęciami słońca, księżyca i gwiazd, ze względu na wielki wpływ, jaki wywierają na ludzi, tak jak mają to luminarze nieba na ziemi.

Pan Mede rozumie tu urzędników politycznych, wyrażonych tutaj (jak we śnie Józefa) przez słońce, księżyc i gwiazdy: i aby pokazać nam, jak wydarzenie pasowało do proroctwa, mówi nam spośród najlepszych autorów,

  • że kiedy Odoacer miał wygnał Augustulusa i wyrzucił go z cesarstwa, sam rządził Rzymem jako król szesnaście lat i zniszczył całe ich dawne sądy, ale po dwóch latach przywrócił je
    .
  • że Teodoryk, podążając za nim w rządzie Italii, przywrócił im wszystkie prawa, które tak obowiązywały pod rządami trzech królów (wszystkich Gotów) przez blisko pięćdziesiąt lat
    .
  • ale po roku 546 Rzym został zdobyty i spalony raz za razem, a trzecia jego część zburzona przez Totilasa.

Inni rozumieją, że to był Pelagiusz lub jakiś inny słynny heretyk w tamtych czasach. Ale mówiąc swobodnie, słowa proroctwa i historie, które posiadamy, raczej zgadzają się z rozsądkiem pana Mede; gdyż (poza Pelagiuszem, który rozpoczął działalność około roku 406) nie czytamy o nikim w tym wieku, z którym słowa tego proroctwa zgadzałyby się w jakimkolwiek dobrym znaczeniu.
.


i rażona została trzecia część słońca…

Tak jak żeglarze powiadają, że lądy odchodzą, tak do tych, których dotknęło nieszczęście, mówi się, że Słońce, Księżyc i Gwiazdy im spadły. Ciemność Słońca, Księżyca i Gwiazd oznacza ruinę, zobaczmy teksty Pisma:

Mat. 24:29 A zaraz po ucisku tych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku, gwiazdy będą spadać z nieba i moce niebieskie zostaną poruszone.
.
Jer. 15:9 Mdleje ta, która urodziła siedmioro, wyzionęła ducha; jeszcze za dnia zaszło jej słońce. Zapłonęła i zawstydziła się. A ich resztkę wydam na pastwę miecza przed ich wrogami, mówi PAN.

i Chaldejska parafrazę z Izajasza 13:10

„Bo gwiazdy na niebie i ich konstelacje (ונפיליהון) nie dadzą swego światła: słońce zaćmi się, gdy wyjdzie; a księżyc nie zaświeci swego światła”.

  • Olbrzymy starego świata nazywano נְפִילִים/Nephilim, a konstelacja Oriona również nosiła tę nazwę. Uważa się, że נְפִילִים/Nephilim wywodzi się od rdzenia czasownika נפל, upaść, ponieważ spowodowali upadek świata.

Przeczytamy o tym także w Oneirocriticonie Achmeta 166.

W tym miejscu są oznaczone miasta Galilei i innych części, zajęte przez Wespazjana wraz ze zniszczeniem bardzo wielu Żydów. Ponieważ prawie jedna trzecia część Judei w tym czasie spotkała się z tym nieszczęściem, dlatego mówi się, że gwiazdy spadły w swojej trzeciej części (Grotius). 

  • Wespazjan prowadził kampanie przeciwko Galilei (67 r.) i Judei (68-69 r.), co spowodowało zniszczenie wielu miast i śmierć tysięcy Żydów.

Inni: Świątynia jest często opisywana w Piśmie jako armia. Ta armia jest trafnie przedstawiona przez Słońce, Księżyc i Gwiazdy, które zwykło się nazywać armiami niebios: Świątynia jest również oznaczona nazwą Nieba. Sens jest zatem taki, że teraz na Świątyni i jej kulcie, który odbywał się zarówno w dzień, jak i w nocy, spoczywało ciężkie nieszczęście, z czuwaniami odbywającymi się również w nocy

Joel 1:13 Przepaszcie się i płaczcie, kapłani. Zawódźcie, słudzy ołtarza. Przyjdźcie i nocujcie w worach, słudzy mojego Boga, bo zabrakło ofiar z pokarmów i płynów w domu waszego Boga.

Albo raczej Słońce tutaj jest Świątynią; Księżyc, Miastem; Gwiazdy, ludźmi; a wszystkie razem oznaczają cały naród, przeciwko któremu ta biada jest ogłoszona (Hammond).

Inni: Ta trąba zmierza do całkowitego pozbawienia Rzymu Światła Majestatu Rzymu, z władzą królewską i godnością konsularną, a władza Senatu i pozostałych sędziów została usunięta, miasto spalone przez Totil, i trzecia jego część została zniszczona, pozbawiona wszystkich mieszkańców, a w końcu rzeczywiście odzyskana, ale nieco później upadła przez trąbę powietrzną i błyskawice; swego czasu Królowa Miast rozpadła się teraz w niegodziwe Księstwo, a pod egzarchatem Rawenny, którym wcześniej rządziła, zmuszona była służyć i płacić daninę.

  • Totila, inaczej Baduila, był królem Ostrogotów od 541 do swojej śmierci w 552 roku. Trzykrotnie zaatakował Rzym między 546 a 549, niszcząc część miasta przez ogień.
    .
  • Rawenna, miasto w północnych Włoszech w pobliżu Morza Adriatyckiego, było stolicą Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego od 402 do 476, stolicą Królestwa Ostrogotów od 493 do 540 i siedzibą egzarchy (bizantyjskiego gubernatora) włoskiej prowincji Cesarstwa Bizantyjskiego od 584 do 751, znana jako Egzarchat Rawenny.

O ciemność i godna uwagi kpina z fortuny! Z takim zrozumieniem często bierze się Słońce, Księżyc i Gwiazdy, jak w Księdze Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela (Dzieła Medy 578).

Izaj. 13:10 Gwiazdy nieba bowiem i ich konstelacje nie będą jaśniały swoim światłem. Słońce się zaćmi, gdy tylko wzejdzie, a księżyc nie zabłyśnie swoim światłem.
.
Izaj.
60:20 Nie zajdzie już więcej twoje słońce, a twój księżyc nie ukryje się, bo PAN będzie twoją wieczną światłością i skończą się dni twojej żałoby.
.
Jer. 15:9 Mdleje ta, która urodziła siedmioro, wyzionęła ducha; jeszcze za dnia zaszło jej słońce. Zapłonęła i zawstydziła się. A ich resztkę wydam na pastwę miecza przed ich wrogami, mówi PAN.
.
Ezech. 32:7 A gdy cię zgaszę, zakryję niebo i zaciemnię jego gwiazdy, słońce zakryję chmurą, a księżyc nie da swego światła.

[Ale z tym najbardziej bolesnym stanem rzeczy wydaje się, że uderzenie całego Słońca zgadza się w większym stopniu i wycofanie całego jego światła itd., niż to, że tylko trzecia część itd. jest przesłonięta.]

Inni: Ta trąba oznacza wielkie zaćmienie chwały, zarówno w Kościele przez przesądy, jak iw Imperium przez wrogów wewnętrznych i zewnętrznych, i to przed pojawieniem się papiestwa, które objawia się pod następną trąbą. Zaćmienie dobrobytu ludu jest zwykle wyrażane tymi wyrażeniami, jak u Izajasza, Joela (Harmonia Lightfoota, Kronika i Porządek Nowego Testamentu 158).

Izaj. 13:9-10 9.Oto dzień PANA nadchodzi, okrutny, w zapalczywości i srogim gniewie, aby zamienić tę ziemię w pustynię i wytępić z niej grzeszników. 10. Gwiazdy nieba bowiem i ich konstelacje nie będą jaśniały swoim światłem. Słońce się zaćmi, gdy tylko wzejdzie, a księżyc nie zabłyśnie swoim światłem.
.
Joel 2:10 Przed nimi zadrży ziemia, niebiosa się poruszą, słońce i księżyc będą zaćmione, a gwiazdy stracą swój blask.

Ta trąba oznacza wyższy stopień odstępstwa (Forbes, podobnie Durham) i dalsze jego rozprzestrzenianie się oraz stopniowe i niezauważalne odstępstwo od czystości doktryny, prostoty kultu i praktyki pobożności, wraz ze stopniowo wprowadzanymi tradycjami, ludzkimi ceremoniami i przesądami. Odnoszę te rzeczy do VI wieku, w którym niewielu było ludzi słynących z nauki; a starożytne herezje zostały przywrócone, jak te Eutychesa, które Anastazjusz cesarz aprobował i faworyzował

  • Flawiusz Anastazjusz lub Anastazjusz I (ok. 430-518) był cesarzem bizantyjskim od 491 do 518 r. Był Miafizytą wierzącym w pomieszanie i złączenie się dwóch natur Chrystusa

A zaćmienie gorliwości i pobożności było wielkie; ale duma powstała, a mianowicie w Jan Biskup Konstantynopola, który za zgodą cesarza Mauritiusa i biskupów Wschodu przyjął sobie tytuł biskupa powszechnego, który to imię sam Grzegorz, biskup rzymski, pisał wówczas w Listach 7:33, być wskazówką i prekursorem Antychrysta (Durham). To tutaj oznacza gęstą i ślepą ignorancję leżącą w tym czasie na świecie itp. (Forbes).

  • Flawiusz Maurycjusz Tyberiusz August (539-602) był cesarzem bizantyjskim od 582 do 602. Był zwolennikiem soboru chalcedońskiego, ale tolerancyjny wobec monofizytyzmu.
    .
  • Jan IV Patriarcha Konstantynopola (znany również jako Jan Nesteutes lub Jan Szybszy) służył jako patriarcha od 582 do śmierci w 595. Był pierwszym, który otrzymał tytuł „biskupa powszechnego” lub „patriarchy ekumenicznego”; sprzeciwiał mu się Grzegorz Wielki.

Inni: Tutaj oznacza się albo herezję eutychiańską (Lyra), albo herezję katarów, donatystów, i pelagian (Gravius). Ale w VI wieku nie było nowej herezji itp. (Durham). 

  • Ci katarzy to nie albigenezi ze średniowiecznej Francji, ale nowacjanie z III wieku. Byli to schizmatyccy wyznawcy antypapieża Nowacji (ok. 250-258), których uznano za heretyków za odmowę ponownego przyjęcia chrześcijan, którzy upadli w czasie prześladowań.
    .
  • Donatyści byli schizmatykami IV i V wieku; poszli za Donatusem Magnusem (zmarł ok. 355), który podobnie nauczał, że należy odmówić ponownego przyjęcia do kościoła chrześcijan, którzy padli ofiarą prześladowań.
    ,
  • Pelagianie rozumieli łaskę Bożą jako światło pomocne człowiekowi w jego pracy moralnej dla dokonywania dobrych wyborów i dostrzegania właściwych wzorców postępowania. Byli wyznawcami herezji wolnej woli tak jak Arminianie.

Inni: Odnoszę tę Trąbę do ciemności wniesionej do Kościoła po czasach Sylwestra (biskup rzymski od 314 do 335 roku) do pojawienia się Antychrysta przez trzysta lat, ale tylko w trzeciej części, to jest w samej Europie (Pareus). Sens: W trzeciej części świata, a mianowicie w Kościołach zachodnich i europejskich, doszło do tego niepowodzenia pasterzy i światła prawdy Bożej (Cotterius).

Przez Słońce, Księżyc i Gwiazdy rozumiem każdy rodzaj światła, czystość doktryny, którą porównuje się do światła, i światło ładu i świętej rozmowy. Piękno Kościoła wyrażają także te słowa: Pieśń nad Pieśniamii i Izajasza  (Durham).

Psalm 119:105 Twoje słowo jest pochodnią dla moich nóg i światłością na mojej ścieżce.
.
2 Piotra 1:19 Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach;
.
Mat. 5:16 Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.
.
Filipian 2:15 Abyście byli nienagannymi i niewinnymi dziećmi Bożymi, bez zarzutu pośród narodu złego i przewrotnego, wśród którego świecicie jak światła na świecie;
.
Pnp. 6:10 Kim jest ta, która pokazuje się jak zorza poranna, piękna jak księżyc, czysta jak słońce, groźna jak uszykowane wojsko z chorągwiami?
.
Izaj. 30:26 Światło księżyca będzie jak światło słońca, światło słońca będzie siedmiokrotnie jaśniejsze, jakby światło siedmiu dni – w dniu, kiedy PAN obwiąże złamanie swego ludu i uleczy zadaną mu ranę.

Słońce tutaj to Chrystus (Forbes, Cluverus), słońce sprawiedliwości, światłość świata, który na podobieństwo Słońca cierpi zaćmienie, nie we właściwy sposób i w Sobie, ale ponieważ Jego światło, jasność i chwała są przechwycone, aby ludzie Go nie widzieli (Cluverus).

Mal 4:2 Ale dla was, którzy się boicie mojego imienia, wzejdzie Słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach; wtedy wyjdziecie i wyrośniecie jak cielęta z zagrody.
.
Jan 8:12 Jezus znowu powiedział do nich: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość życia.
.
Jan
9:5 Dopóki jestem na świecie, jestem światłością świata.
.
Jan
12:46 Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby każdy, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności.

Księżyc i gwiazdy to te, które przetrwają, aby rozproszyć w sercach innych światło poznania Boga w obliczu Chrystusa itd. (Forbes).

Inni: Pastorzy są Słońcem, które są najjaśniejszymi luminarzami świata; którzy przed tym nazywani są gwiazdami, tutaj słońcem, przez Progresję (Cotterius).

Księżyc jest tutaj Kościołem (Cotterius, Cluverus), który ma światło od Chrystusa, jest gorszy od gwiazd, to znaczy Nauczycieli; Kościół jaśnieje, wzrasta i maleje, i doświadcza prawdziwego Zaćmienia (Cluverus). Gwiazdy tutaj są albo chrześcijanami, albo synami Kościoła (Cotterius), albo nauczycielami (Cluverus).

Obj. 12:1, 4 1. I ukazał się wielki cud na niebie: Kobieta ubrana w słońce i księżyc pod jej nogami, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd. 4. A jego ogon wlókł trzecią część gwiazd nieba i zrzucił je na ziemię. I stanął smok przed kobietą, która właśnie miała urodzić, aby gdy tylko urodzi, pożreć jej dziecko.
.
Mat. 4:16 Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światłość wielką, a siedzącym w krainie i cieniu śmierci wzeszła światłość.
.
Filip. 2:15  Abyście byli nienagannymi i niewinnymi dziećmi Bożymi, bez zarzutu pośród narodu złego i przewrotnego, wśród którego świecicie jak światła na świecie;


… I dzień przez jedną trzecią swoją część nie jaśniał, podobnie i noc

To nie oznacza celu, ale skutek, (Piscator). Trzecia część z nich została zaciemniona (Beza, Piscator). Ale to się stanie na końcu świata (Menochius, podobnie Ribera). Ale w tych trąbach nie doszło jeszcze do końca świata, jak pokazuje to (Pareus).

Obj. 9:20 A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici przez te plagi, nie pokutowali od uczynków swoich rąk, tak by nie oddawać pokłonu demonom i bożkom złotym, srebrnym, miedzianym, kamiennym i drewnianym, które nie mogą ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić.
.
1 Jana 5:20 A wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.

Inni: Sens jest taki, że w trzeciej części Judei ustały zarówno praca, jak i podróże, z których to pierwsze było w tych regionach w dużej mierze wykonywane od rana, drugie zaś od nocy. Rzeczywiście, mniejsze zło niż w Egipcie,  ale zbliżające się do niego (Grotius).

2 Mojż. 10:22 I Mojżesz wyciągnął rękę ku niebu, i nastała gęsta ciemność w całej ziemi Egiptu, która trwała trzy dni.

Na podstawie Źródło


Zobacz w temacie