Nasi przyjaciele, czteropunktowi arminianie

utworzone przez | wrz 28, 2018 | Teologia reformowana

Akrostyk (gr. akróstichos od ákros – zewnętrzny, szczytowy, końcowy i stíchos – wiersz) – utwór wierszowany, w którym niektóre z kolumn liter, sylab lub wyrazów dają dodatkowo całe wyrazy, frazy lub zdania. Kolumny takie mogą być czytane w dół, w górę, lub naprzemiennie. – źródło

Pięć punktów Kalwinizmu

Totalna deprawacja
Usilna i bezwarunkowa elekcja
Limitowane odkupienie
I nieodparta łaska
Przetrwanie świętych

Pytanie: Niektórzy mówią, że tak naprawdę nie można uznawać jednej, dwóch czy trzech z doktryn odnoszących się do pięciu punktów Kalwinizmu, ale że one wszystkie są ze sobą spójne. Jeśli zamierzasz je uznać, uznajesz je wszystkie. Czy zgodzicie się ze mną?

R. C. Sproul (1939 – 2017)

Zaczynasz od T, pierwszej litery akrostychu, oznaczającego Totalną deprawację, co tak naprawdę oznacza Augustyńską koncepcję moralnej niezdolności. Jeśli rozumiesz Totalną deprawację i uznajesz Totalną deprawację, nie ma możliwości na odrzucenie pozostałych z pięciu doktryn Kalwinizmu.

Kiedyś nauczałem w Koledżu, pracowaliśmy ze studentami nad doktryną Totalnej deprawacji i kiedy skończyłem wykład spytałem, ilu z was uznaje tą doktrynę? Wszyscy studenci, 30 osób, podnieśli swoje ręce. Na lewej stronie tablicy zapisałem liczbę 30. Potem poprosiłem woźnego, aby nie zmazywał tego. Następnie doszliśmy do Usilnej i bezwarunkowej elekcji. Tym razem studentów było mniej. Zanim poszliśmy dalej rozważyliśmy implikacje Totalnej moralnej niezdolności i coraz więcej studentów było zmuszonych  wycofywało swoje pierwotne uznanie tej doktryny.

Ciągle słyszę ludzi mówiących mi, że są 4-punktowymi Kalwinistami. No cóż, my nazywamy ich arminianami. Muszę powiedzieć, że toczyłem wiele dyskusji z osobami identyfikującymi się jako 4-punktowi Kalwiniści, takimi, którzy odrzucają odkupienie konkretnych ludzi, co my nazywamy doktryną Limitowanego odkupienia, która jest moim zdaniem najprostrza do udowodnienia. Jednak gdy słyszę kogoś tak mówiącego, zakładam, że jeśli rzeczywiście takie osoby wierzą w pozostałe cztery, to tak naprawdę nie rozumieją tej doktryny.

Gdy pytam ich w co oni wierzą w odniesieniu do Bożej intencji Krzyża, czy Bóg zamierzał w czasie całej wieczności zbawić każdą osobę na świecie, oni odpowiadają, że nie, oni w to nie wierzą, ponieważ Bóg od wieczności wiedział, że nie wszyscy będą zbawieni i On nie podjął suwerennej decyzji żeby wszyscy byli zbawieni, bo gdyby taką decyzję podjął to wszyscy byliby zbawieni.

Zatem czy Jezus zawiódł na krzyżu w wypełnieniu zadania, jakie otrzymał od Ojca? Powiedzą, że nie, tego nie powiemy.

Oni po prostu nie rozumieją doktryny. Gdy zrozumieją jej implikacje powiedzą „oh w rzeczywistości jestem 5-punktowym Kalwinistą”.

Podkreślam, bycie Kalwinistą nie jest kwestią arytmetyki, nie chodzi o dodawanie od 1 do 5. Napisałem książkę pt. „Nieznana łaska”, która pomaga starszym zboru i zwykłym wierzącym zrozumieć esencję teologii reformowanej, gdzie dochodzę do wniosku, że 5 punktów historycznej kontrowersji, to uznanie 5 punktów Kalwinizmu nie czyni Kalwinistą, ponieważ teologia reformowana zajmuje się również doktrynami katolickim w równym stopniu co 5 punktami Kalwinizmu. Sama doktryna usprawiedliwienia z wiary nie znajduje się w 5 punktach Kalwinizmu. Teologia Reformowana to o wiele więcej niż te 5 punktów. – źródło

Ch. H. Spurgeon (1834 – 1892)

Jeśli zamiarem Chrystusa było zbawić wszystkich ludzi, to jakże żałośnie musiał być On zawiedziony, ponieważ posiadamy Jego własne świadectwo, że istnieje jezioro płonące ogniem i siarką, i do tej czeluści cierpienia zostały wrzucone również te osoby, za które, według teorii ‚uniwersalnego odkupienia’, zostało zapłacone Jego własną krwią. Bóg ukarał Chrystusa, dlaczego miałby On karać dwa razy za jedno przewinienie? Chrystus umarł za wszystkie grzechy swoich ludzi, i jeśli jesteś częścią tego przymierza, to jesteś jednym z ludzi Chrystusa. Nie możesz zostać potępiony, ani też cierpieć za swoje grzechy. Tak jak Bóg nie jest niesprawiedliwy, i nie domaga się dwóch spłat za jeden dług, tak też nie może On zniszczyć duszy, za którą umarł Jezus.

Londyńskie Baptystyczne Wyznanie Wiary (1689)

Rozdział 8 CHRYSTUS – POŚREDNIK
.
8. Chrystus pewnie i skutecznie stosuje i udziela wiecznego odkupienia tym, dla których je zdobył.

Rozdział 10 SKUTECZNE POWOŁANIE

1. W czasie wyznaczonym przez Boga i zgodnym z Jego upodobaniem, ci,których Bóg przeznaczył do życia, są skutecznie wywołani przez Słowo i Ducha ze stanu śmierci, w którym są z natury, do łaski i zbawienia danego przez Jezusa Chrystusa. Ich umysły zostają duchowo oświecone i jako ci,którzy są zbawieni, zaczynają rozumieć sprawy Boże. Bóg odbiera im wtedy serca kamienne i daje serca mięsiste.
.
4. Ludzie, którzy nie są wybrani, nawet gdyby byli wezwani do przyjęcia zbawienia przez kaznodziejów Ewangelii i choć mogą być przedmiotem jakiegoś powszechnego działania Ducha Świętego, nie mogą być zbawieni ponieważ nie są praktycznie pociągnięci do Chrystusa przez Ojca i z tej przyczyny ani nie mogą, ani nie chcą naprawdę przyjść do Niego.

Westminsterskie Prezbiteriańskie Wyznanie Wiary (1646)

Rozdział 10 Skuteczne powołanie
.
I. Ci, których Bóg przeznaczył do życia, uwalniani są w czasie wyznaczonym przez Boga i zgodnym z Jego upodobaniem z naturalnego stanu śmierci przez Słowo i Ducha. Otrzymują łaskę i zbawienie przez Jezusa Chrystusa. Ich umysły zostają duchowo oświecone i jako ci, którzy są zbawieni, zaczynają rozumieć sprawy Boże.
.
IV. Ludzie, którzy nie są wybrani, nie mogą być zbawieni, ponieważ nie docierają do Chrystusa, nawet gdyby byli wezwani do przyjęcia zbawienia przez kaznodziejów Ewangelii, albo poddani byli jakiemuś powszechnemu działaniu Ducha.

Synod w Dort (1619)

Rozdział 2 artykuł 8
.
Taki był bowiem suwerenny zamysł i najłaskawsza wola i cel Boga Ojca, aby ożywiająca i zbawiająca skuteczność najcenniejszej śmierci swego Syna objęła wszystkich wybranych, aby dając wyłącznie im dar wiary usprawiedliwiającej, przyprowadzić ich pewnie do zbawienia; to znaczy, że wolą Bożą było, aby Chrystus przez krew krzyża, przez którą utwierdził nowe przymierze, skutecznie wykupił z każdego ludu, plemienia, narodu, oraz języka wszystkich tych, i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani mu przez Boga Ojca; aby podarował im wiarę, która, wraz ze wszystkimi innymi zbawiającymi darami Ducha Świętego jakie nabył dla nich przez swą śmierć, oczyściła ich ze wszystkich grzechów, zarówno pierworodnego jak i popełnionych rzeczywiście, bez względu na to, czy popełnione przed czy po uwierzeniu; i wiernie zachowawszy ich aż do końca, przyprowadzić ich nieskalanych i czystych do radości chwały w jego Obecności na zawsze.

Odrzucenie błędów
Wyjaśniwszy prawdziwą naukę, Synod odrzuca błędy tych:

PARAGRAF 1
.
Którzy nauczają: Że Bóg Ojciec wyznaczył swego Syna na śmierć na krzyżu bez pewnego i ostatecznego postanowienia zbawienia kogokolwiek, tak aby istniała konieczność, pożytek i wartość tego, co Chrystus wyjednał przez swą śmierć, i aby mogło to pozostać we wszystkich częściach pełne, doskonałe, i niewzruszone, nawet gdyby nabyte odkupienie nigdy nie zostało przyznane żadnej osobie.
.
Taka bowiem nauka gardzi mądrością Ojca i zasługami Jezusa Chrystusa i sprzeciwia się Pismu Świętemu. Albowiem tak mówi nasz Zbawiciel: „Życie swoje kładę za owce … i znam je” (Jan 10:15.27). Prorok Izajasz mówi zaś o Zbawicielu: „Ale to Panu upodobało się go zetrzeć, utrapić go cierpieniem, i chociaż Pan uczyni jego życie ofiarą za grzech, ujrzy swe potomstwo i przedłuży swe dni, a wola Pana spełni się przez Jego ręce” (Iz 53:10). Na koniec zaś, nauka taka sprzeczna jest z artykułem wiary, zgodnie z którym wierzymy, iż istnieje Kościół Boży.

Jan Kalwin (1509 – 1564)

Komentując Rzym. 5:15  Lecz z przestępstwem nie jest tak, jak z darem łaski. Jeśli bowiem przez przestępstwo jednego wielu umarło, tym obficiej spłynęła na wielu łaska Boga i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa.

Wszyscy, którzy upadli w Adamie z całą pewnością nie otrzmują „obfitości łaski” i nie zostają „uczynionymi sprawiedliwymi”…. To jest doprawdy sprzeczne z ewidentnymi faktami. Nie może to także oznaczać, że droga akceptacji została otwarta, tak żeby była odpowiednią dla wszystkich… Dlatego „wielu” i „wszyscy” w odniesieniu do Adama to jego potomkowie; a „wielu” i „wszyscy” w odniesieniu do Chrystusa, to ci, którzy wierzą.

Komentując 1 Jana 2:2 I on jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.

„W tym miejscu można zadać pytanie, w jaki sposób zadośćuczyniono za grzechy całego świata? Pomijam tutaj zapędy fanatyków, którzy pod tym pozorem rozszerzają zbawienie na wszystkich potępionych, a zatem i na szatana. Taka potworność nie zasługuje na żadne obalenie. Ci, którzy starają się uniknąć tego absurdu, powiedzieli, że Chrystus cierpiał wystarczająco dla całego świata, ale skutecznie tylko dla wybranych. Takie rozwiązanie powszechnie panowało w szkołach. Mimo że zgadzam się, że to, co zostało powiedziane, jest prawdą, ale zaprzeczam, że jest ono odpowiednie dla tego fragmentu; zamiarem (Apostoła) Jana nie było nic innego jak uczynienie tej korzyści wspólnej dla całego Kościoła. Następnie pod słowem „całego”, nie umieszcza on potępionych ale oznacza tych, którzy uwierzą tak samo, jak ci, którzy zostali rozproszeni w różnych częściach świata.”

Komentując Rzym. 9:15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.

„[Apostoł] Naucza, że zbawienie jest przygotowane tylko dla tych, których Pan z przyjemnością obdarzy miłosierdziem – że ruina i śmierć czekają na wszystkich, których nie wybrał. Potwierdził stan odrzucenia na przykładzie faraona i potwierdził pewność nieodpłatnego wyboru przez fragment w Mojżeszu: „Zmiłuję się nad kim się zmiłuję i zlituję się nad kim się zlituję”.” – Instytuty II, 5, 17

Synod w Orange (529)

Kanon 3 – o suwerennym wyborze do zbawienia
.
Jeśli ktoś twierdzi, że łaska Boża może być udzielona wskutek prośby człowieka, i że to nie sama właśnie łaska sprawia, że prosimy o nią, ten zaprzecza prorokowi Izajaszowi, oraz Apostołowi, który mówi to samo:
.
Rzym. 10:20 cytując Izaj 65:1 „Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o mnie nie pytali” 

Euzebiusz z Cezareu (364 – 440)

„Do czegóż to słowo MY się odnosi, jeśli nie do tych, którzy wierzą w Niego? Bo tym, którzy w Niego nie wierzą, jest on autorem ich ognia i palenia. Powód przyjścia Chrystusa jest odkupienie tych, którzy mieli być przez Niego zbawieni.”

Teodoret z Cyru (357 – 486)

„On nie popełnił żadnego grzechu, ani też nie znaleziono zdrady w jego ustach”. Należy oczywiście zauważyć, że poniósł on grzechy wielu, nie wszystkich: nie wszyscy przyszli do wiary, więc on usunął grzechy tylko wierzących”.

Augustyn z Hippony (354 – 430)

W swoim komentarzu do Ewangelii Jana, odnosząc się do słów Jezusa: „Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich.” (J 10:26) Augustyn pisze o ludziach, którzy będąc przeznaczeni na wieczną zgubę, nie zostali nabyci krwią Jezusa:

„Żydzi jako o coś ważnego Chrystus pytali i gdyby powiedział: Jestem Chrystusem i według tego, co o Nim wiedzieli, czyli iż tylko z rodu Dawida będzie pochodził, to będą Go mogli oczerniać, iż przywłaszcza sobie godność królewską. Donioślejszą dał im odpowiedź. Oni chcieli go za to oczernić, iż nazwał się synem Dawida. On zaś im odpowiedział, że jest Synem Boga. A w jaki sposób? Posłuchajcie. „Odpowiedział im Jezus: Mówię wam, a nie wierzycie. Czyny, które wykonuję w imię Ojca mego, świadczą o mnie, ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich.” (Jan 10:25-26)
.
Już poprzednio uczyłem was (Homilia 45.9), które to są owce; bądźcie więc owcami. Stają się owcami, wierząc, są owcami, idąc za pasterzem; są owcami, nie gardząc swym Odkupicielem; są owcami, wchodząc przez bramę; są owcami, wychodząc i znajdując pastwiska; są owcami, zażywając wiecznego życia. Dlatego więc im powiedział: „Nie jesteście z owiec moich.” Bo wiedział, iż na wieczną zgubę są przeznaczeni, a nie za cenę Jego krwi nabyci dla wiecznego życia.”

Ambroży z Mediolanu (339 – 397)

„Przed założeniem świata, było Bożą wolą, aby Chrystus cierpiał za nasze zbawienie.”
.
„Czy może potępić tych, których wykupił od śmierci, którym ofiarował samego Siebie, których życie przez Niego znanych jest nagrodą za Jego własną śmierć?”

Hieronim ze Strydonu (331 – 419)

„Chrtystus jest poświęcony dla zbawienia wierzących.”
.
„Nie wszyscy są odkupieni, gdyż nie wszyscy będą zbawieni, lecz tylko resztka.”
.
„Wszyscy, którzy są odkupieni i uratowani przez Twoją krew, wrócą do Syjonu, który Tyś przygotował dla Siebie przez Twoją własną krew.”
.
„Chrystus przyszedł aby odkupić Syjon Swoją krwią. Lecz abyśmy nie myśleli, że wszyscy są Syjonem, albo że każdy jest Syjonem, ten jest prawdziwie odkupiony przez Pana, którzy są odkupieni przez krew Chrystusa tworzą kościół.”
.
„Nie dał On Swego życia za każdego człowieka, ale za wielu, to jest, za tych, którzy uwierzą.”

Epifaniusz z Salaminy (315 – 403)

„Jeśliś zbawiony… i jeśli jesteś wykupiony krwią, a są przecież tacy, którzy tą krwią nie są wykupieni, O Manesie, ponieważ zapierasz się tej krwi.”
.
„On dał Swoje życie za Swoje własne owce.”

Hilary z Potiers (315 – 367)

„Chrystus, został mianowany pośrednikiem w sobie, ad salute ecclessiae, dla zbawienia kościoła, ktry jest domem Dawida, jako podmiot odkupienia, komentując te słowa: Hosanna Synowi Dawida, zauważa, że słowa uwielbienia wyrażają moc odkupienia bo „Osanna” w jęz. hebrajskim oznacza odkupienie.” – De Trinitae 50:9, s. 116

Juliusz Rzymski ( – 352)

„Syn Boży, poprzez przelanie Jego drogocennej krwi, odkupił swych oddzielonych; są oni uratowani krwią Chrystusa.”

Pacian z Barcelony (310 – 392)

„Więcej, On nie pozwoli zbawionemu aby został zniszczony, ani też On nie odrzuci tych, których On odkupił za wielką cenę.”

Laktancjusz (250 – 330)

„Mówiąc o ukrzyżowaniu Chrystusa, mówi: wyciągnął swe dłonie w swojej namiętności i zmierzył świat aby w tym czasie pokazać, że od wschodu słońca do jego zachodu, wielki lud zebrany ze wszystkich języków i plemion powinien znaleźć się pod Jego skrzydłami i otrzymać wielki i wysublimowany znak na swoich czołach.” – Lactant, Divin, Insytut roz. 26 s.344

Cyprian (200 – 258)

„Kościół Chrystusa umacnia się dzięki łasce tego który został ukrzyżowany za niego.” – Genesis 3:8

„I aby dać swoje życie jako okup za wielu, zatem dla wielu, którzy uwierzyli w Niego.” – Kom. do Mateusza s. 422

Tertulian (150 – 240)

„Tak, w tym ciele, w którym mógłby umrzeć przez ciało, umarł nie przez kościół, ale prawdziwie dla kościoła, zmieniając ciało na ciało i to co jest cielesne na to co jest duchowe.” – Adv Marcion 1,5,9 s. 613

Ireneusz z Lyonu (140 – 202)

„Wszystko, co zrobił dla młodszej Racheli, która miał dobre oczy, która określała kościół dla którego cierpiał Jezus Chrystus, czyli cierpienie i śmierć” – Adv Haeres 47, 1:88 s. 376

„Klemens rozróżnia między Chrystusem będącym Zbawicielem niektórych i Panem innych, bo mówi, ze jest Zbawicielem tych którzy wierzą, ale Panem tych, którzy nie wierzą.” – Strom 1, 7 s. 703

„Jemu słusznie okazujemy chwałę. Nie zna Go nikt, chyba że Syn i ci którym Syn objawił Go, albowiem Syn objawi Go wszystkim, dla których Ojciec będzie znany i bez dobrej woli Ojca, ani też beż pomocy Syna nikt nie może poznać Boga” – Adv Hoeres 1.4 roz. 19 s. 333

Barnaba (130 – 200)

„Mowa Chrystusa: Widzę, że w ten sposób ofiaruje ciało moje ciało za grzech nowych ludzi, oznacza to osoby szczególne i osobliwe, które powinny być wyzwolone spośród pogan pod dozorem Nowego Testamentu, zwanych nowymi ludźmi, aby odróżnić ich od starożytnych Żydów” – Part 1, s.6, 2024

Justyn Męczennik (100 – 163)

„Ofiara dobrej mąki dla trędowatego, była figurą chleba, Eucharystii, którą Jezus Chrystus, nasz Pan, wydał nam abyśmy czynili dla upamiętnienia Jego cierpień, jakie znosił dla tych ludzi, których dusze oczyszczone są z wszelkiej niegodziwości.” – Dialog cum Tryph. s. 259, 260

„Jezus umarł za wszelkiego rodzaju ludzi, nie wszystkich ludzi. Jak Jakub służył Labanowi dla bydła, które zostało zauważone różnego rodzaju, tak Chrystus służył nawet na krzyżu dla ludzi wszelkiego rodzaju, o wielu różnych kształtach, zaopatrując ich poprzez Jego krew i tajemnicę krzyża.” – Dialog Tryph s. 364

Ignacy Antiocheński (30 – 107)

„Chrystus cierpiał dla nas abyśmy byli zbawieni, za nasze grzechy. Jezus Chrystus umarł za nas aby wiara w Jego śmierć umknęła przed śmiercią, ponieważ Jezus jest życiem wierzących.” – Ignat. s. ad Smurn. s. 2, 5; Polikarp s. 12; Efezjan s. 17; Romans s. 59; Tralles s. 47; Ep ad Romans s. 59; Apol. Pro Christ 1 s. 45

Klemens Rzymski ( – 99)

„Udowadniajcie, że przez krew Pana będzie zbawienie dla tych wszystkich, którzy wierzą i mają nadzieję w Bogu” – Epist ad Corinth s. 30

„Bez miłości nic nie jest miłe Bogu, w miłości Pan przyjął nas do siebie, z powodu miłości jaką Chrystus, nasz Pan, obdarza nas oddał swoją krew za nas, swoje ciało za nasze ciała, za nasze dusze.” – Epist ad Corinths. 112

Pismo Święte (44 – 96)

Mat. 20:28 Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.
.
Obj. 5:9 I śpiewali nową pieśń: Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.
.
Mat. 1:21 I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.
.
Jan 10:11 Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.
.
Jan 10:14-15 14 Ja jestem dobrym pasterzem i znam moje owce, a moje mnie znają. 15 Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce.
.
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
.
Efez. 5:25 Mężowie, miłujcie swoje żony, jak i Chrystus umiłował kościół i wydał za niego samego siebie;
.
Hebr. 2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu.
.
Hebr. 9:15 I dlatego jest pośrednikiem nowego testamentu, ażeby przez śmierć poniesioną dla odkupienia występków, popełnionych za pierwszego testamentu, ci, którzy zostali powołani,otrzymali obietnicę wiecznego dziedzictwa.

Zobacz w temacie

 

Print Friendly, PDF & Email