Ciągle całkowicie zdeprawowany? – praktyczna aplikacja doktryny

utworzone przez | sty 29, 2024 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia reformowana

Odpowiedź ważna praktycznie

Rzym. 7:22-24

22. Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka.

23. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach.

24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?

Tajemnicza nauka o duchowym stanie wierzącego, o istnieniu w jednej osobie dwóch natur, cielesnej i grzesznej oraz duchowej i bezgrzesznej, nauka ta jest wybitnie praktyczna. Prawda o pozostawaniu całkowicie zdeprawowanej natury, jak już wykazano, chroni wierzącego przed rozpaczą, jak gdyby taka natura miała dowodzić, że jest się osobą niewierzącą i niezbawioną. Doświadczając, że nadal jest nędznym grzesznikiem, wierzący może dojść do wniosku, że nie narodził się na nowo.

Ale Rzymian 7 zawiera identyfikację i opis odrodzonego wierzącego.

  • Wierzący nadal jest cielesny i zaprzedany grzechowi.
    .
  • Wierzący w dalszym ciągu jest „człowiekiem nędznym”, ponieważ ma w swoich członkach prawo, które trzyma go w niewoli prawa grzechu.

Wezwanie do czujności

Gal. 5:13 Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.

Po drugie, prawda, że wierzący jest z natury całkowicie zdeprawowanym grzesznikiem w stosunku do swego „starego człowieka”, stawia go na straży samego siebie. Potwór jest pod ręką, w mojej skórze, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, zdeterminowany, aby zniszczyć mnie duchowo, a zatem i na zawsze.

Jakże zatem cenna jest prawda Ewangelii o zachowaniu świętych; wierzący potrzebuje tego pocieszenia w odniesieniu do swego całkowicie zdeprawowanego ja. Nawet wtedy jego całkowicie zdeprawowana natura może go chwilowo pokonać, aby przynieść wstyd jemu, kościołowi i jego błogosławionemu Zbawicielowi, Jezusowi.

Słowo, które przychodzi do wierzącego w obliczu jego całkowitego zepsucia z natury, brzmi:

„Bądźcie czujni! Nie relaksuj się podczas wojny! Nie karmcie potwora na przykład potężną żądzą seksualną pornografii, nieodpowiedzialności pijaństwem lub narkotykami, morderstwem uporczywą zazdrością lub pielęgnacją nienawiści w sercu!”

Wezwanie do walki

Gal. 5:24 A ci, którzy należą do Chrystusa, ukrzyżowali swoje ciało wraz z namiętnościami i pożądliwościami.

Po trzecie, jako nowy mężczyzna lub nowa kobieta w Chrystusie, walcz ze starym mężczyzną lub kobietą! Kontynuuj walkę Ducha z ciałem! W biblijnym języku Galacjan 5 „ukrzyżuj” ciało wraz z jego uczuciami i pożądliwościami.

Nie miejcie litości dla starej, grzesznej natury; uśmierć go mocą krzyża Chrystusa. Rób to codziennie; rób to godzina po godzinie.
.

Wezwanie do osobistego wysiłku

Efez. 4:22-24 22. Że – co się tyczy poprzedniego postępowania – powinniście zrzucić z siebie starego człowieka, który ulega zepsuciu przez zwodnicze żądze 23.  I odnowić się w duchu waszego umysłu 24. I przyoblec się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i w prawdziwej świętości.

Niech nikt tutaj nie staje się zbyt pobożny i nie odpowiada: „Chrystus musi to zrobić”. Rzeczywiście Chrystus musi to zrobić, a jeśli tego nie zrobi, nigdy się to nie stanie.

Ale Chrystus czyni to, uzdolniając do tego wierzącego, dzięki łasce Swojego krzyża. Nie czyni tego, podczas gdy wierzący śpi.

Zwycięstwo w Chrystusie

Rzym. 7:23-25 23. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach. 24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? 25. Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Tak więc ja sam umysłem służę prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu.

Wreszcie, jeśli chodzi o dwie walczące natury każdego wierzącego, wierzący musi szukać i znaleźć zwycięstwo w tej najbardziej gwałtownej ze wszystkich wojen w Jezusie Chrystusie. Rzymian 7 zachęca i pociesza świętych, że już w tym życiu nowy człowiek świętości jest zwycięzcą nad starym człowiekiem całkowitego zepsucia.

„Kto mnie wybawi?” rozdział się kończy. Odpowiedź powraca: „Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego”, aby „umysłem służyć prawu Bożemu”.
.

Przesądzony wynik

2 Kor. 2:14 Lecz dzięki Bogu, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i roznosi przez nas woń swojego poznania w każdym miejscu.

Wynik toczącej się duchowej walki wierzącego na śmierć i życie nie jest przypadkowy.

  • Nowa natura zwycięża.
    .
  • Nowy człowiek ma zwycięstwo.
    .

Chrystus w wierzącym ma w sobie zwycięstwo nad starym człowiekiem.
.

Upamiętanie

Łuk. 24:47 I w jego imieniu ma być głoszone upamiętanie i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.

Rozpoznajmy przynajmniej aspekty zwycięstwa nowego człowieka nad starym człowiekiem, zwycięstwa „ja” świętej natury wierzącego nad „ja” całkowitej deprawacji. Przede wszystkim zwycięstwo polega na upamiętaniu wierzącego i późniejszym przebaczeniu jego grzechów i grzeszności.

Tego decydującego zwycięstwa nowego człowieka nie można przeoczyć ani nie docenić. Kiedy dzięki łasce Chrystusa wierzący upamiętuje się i usłyszy wyrok usprawiedliwienia, nowy człowiek zwycięża. Stary człowiek jest przerażony. Nowy człowiek jest ożywiony.
.

Zmiana woli

Rzym. 7:19 Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię.

Po drugie, zwycięstwem nowego człowieka jest wola wierzącego, aby czynić dobro, czynić to doskonale, niezależnie od tego, że wierzący nigdy nie czyni dobra. Zwycięstwem jest sama wola, podobnie jak nienawiść wierzącego do zła, które w rzeczywistości czyni, jest pokonaniem zła. Zarówno wierzący, jak i niewierzący mogą popełnić ten sam grzech cudzołóstwa, chociaż wierzący popełnia ten grzech jedynie w swoim pragnieniu. Jednak niewierzącego przezwycięża obrzydliwe zło, gdyż czyni je z żarliwym i szczerym pragnieniem.

Natomiast wierzący jest zwycięzcą zła nawet wtedy, gdy je popełnia, ponieważ nienawidzi grzechu, który popełnia. W języku Rzymian 7 wierzący czyni, to znaczy cudzołoży, czego nie chce i czego nie robi, a mianowicie żyje w czystości, czyli to, co chce zrobić.

Konsekwencją tego aspektu zwycięstwa wierzącego jako nowego człowieka nad jego grzeszną naturą – starym człowiekiem – jest to, że wierzący nigdy nie cieszy się grzechem w takim stopniu jak niewierzący.

Rzym. 1:32  Oni to, poznawszy wyrok Boga, że ci, którzy robią takie rzeczy, są godni śmierci, nie tylko sami je robią, ale też pochwalają tych, którzy tak postępują.

Podczas gdy niewierzący może wyssać wszelkie soki przyjemności, na przykład z grzechu rozpusty, wierzący nienawidzi tego, co robi, nawet gdy popełnia grzech.

Efez. 4:19 Oni, stawszy się nieczuli, oddali się rozpuście, dopuszczając się wszelkiej nieczystości z zachłannością.

W języku Rzymian 7 czyni zło, którego nie chce.
.

Dominacja nowego człowieka

Rzym. 6:12 Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, żebyście mieli mu być posłuszni w jego pożądliwościach.

Po trzecie, nowy człowiek odnosi zwycięstwo nad starym człowiekiem w duchowej walce chrześcijanina w tym sensie, że nowy człowiek dominuje. Takie jest przesłanie Rzymian 6, które w zasadzie pokrywa się z przesłaniem Rzymian 7. Rzymian 6 opisuje życie usprawiedliwionego wierzącego jako życie rządzone sprawiedliwością. Pomimo obecności i mocy grzesznego ciała, życiem w świecie chrześcijanina rządzi nie to grzeszne ciało, ale święte życie Chrystusa.

Grzech nigdy nie zostaje wymazany w wierzącym w tym życiu. Perfekcjonizm to niebezpieczna iluzja. To nie jest zwycięstwo nowego człowieka.

Jednak wezwanie skierowane do wierzącego, szczególnie teraz, w Liście do Rzymian 6, brzmi: „Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele,“ (Rzym. 6:12). Istnieje różnica pomiędzy byciem obecnym, a nawet potężnym z jednej strony, a panowaniem z drugiej strony. Grzech jest zawsze obecny w wierzącym, obecny z mocą, ale nie panuje i nie powinien panować. Odnosząc się do panowania sprawiedliwości w wierzącym, Luter zauważył:

„Nie mogę powstrzymać ptaków przed przelatywaniem nad moją głową, ale mogę sprawić, aby nie założyły gniazd w moich włosach”.

Moc od Chrystusa

Rzym. 6:6 Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi.

Tę moc świętego życia — bycie aktywnym w królowaniu sprawiedliwości i powstrzymywanie grzesznych ptaków przed zakładaniem gniazd na naszych włosach — mamy od Chrystusa Jezusa przez wiarę w Niego; nie mamy tego z Prawa. Przez wiarę jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem Jezusem, który raz na zawsze ukrzyżował moc grzechu w swoim Ciele, czyli Kościele, wraz z jego członkami, i w którym jest Duch Święty, który daje siłę do świętego życia.

Dlatego słowa i myśli: „Nie mogę”, to znaczy „nie mogę pokonać jakiejś mocy grzechu w moim życiu lub nie mogę realizować mojego chrześcijańskiego powołania”, nie występują w słowniku chrześcijańskim.

„Nie mogę przestać brać narkotyków ani pić za dużo”
.
„Nie mogę przestać oglądać pornografii”
.
„Nie mogę przestać cudzołożyć z żoną mojego bliźniego”
.
„Nie mogę przestać żywić urazy do mojego kolegi ze służby”

Słowa  „nie mogę!” sprowadzają się do następujących słów: „Nie mogę pozwolić, aby królował nowy człowiek; Nie mogę zabić starego człowieka.”  „Nie mogę” jest kłamstwem. List do Filipian zaprzecza stwierdzeniu „nie mogę”:

Filip. 4:13 Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia.

Całkowicie zdeprawowana stara natura jest bardzo silna. Zmartwychwstały Chrystus w wierzącym jest silniejszy. W tym zaufaniu wierzący jako nowy człowiek walczy i zwycięża.

Rzymian 6 nie tylko nawołuje wierzących, aby nie pozwalali, aby grzech nad nimi panował; obiecuje także, że grzech nie będzie nad nimi panował: „Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, ” (werset 14). Chrystus w nas jest zwycięzcą – nie całkowicie zdeprawowany stary człowiek, ale nowy człowiek świętości.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email