Z nienawiści do Bożej prawdy
Niektórzy szabatarianie nienawidzą Pisma Świętego, ponieważ stoi im ono kością w gardle. Ci z nich, którzy pragną z całego serca zachowywać dni, tygodnie i lata, poddawać się restrykcjom żywnościowym oraz stosować zniesione przez Nowy Testament nakazy Prawa co do ubioru i szabatu mają trudny orzech do zgryzienia gdy czytają Listy Apostoła Pawła. I albo tworzą wynaturzone teologiczne interpretacje jego Pism albo idą na skróty. Najłatwiej jest bowiem ogłosić Pawła heretykiem i fałszywym nauczycielem a wszystko czego był autorem wyeliminować z kanonu.
Przez to odrzucają:
- List do Rzymian,
- 1 i 2 List do Koryntian,
- List do Galacjan,
- List do Efezjan,
- List do Filipian,
- List do Kolosan,
- 1 i 2 List do Tesaloniczan,
- 1 i 2 List do Tymoteusza,
- List do Tytusa,
- List do Filemona,
- List do Hebrajczyków (jako napisany przez kogoś z otoczenia Pawła),
- Dzieje Apostolskie (napisane przez Łukasza, przyjaciela Pawła),
- Ewangelię Łukasza (znowu Łukasz autorem),
- 2 List Piotra (bo uwiarygadnai dzieła Apostoła Pawła jako natchnione Pismo Święte)
- i Ewangelię Marka (poneiważ był przyjacielem Pawła).
Razem 18 Ksiąg
Do dyspozycji pozostaje im: Ewangelia Mateusza, Ewangelia Jana, 1 List Piotra, List Judy, List Jakuba, 1, 2 i 3 List Jana, Apokalipsa. Razem 9 Ksiąg
Zwykle kryje się za tymi poglądami często negowanie Boskośći Chrystusa i Ducha Świętego, wiara w płaską ziemię jako dogmat wiary, wiara w tajemne teorie spiskowe, wiara w zbawienie przez Prawo Boże, zmuszanie nie-Żydów do przestrzegania 613 przykazań Prawa Bożego. Dlatego właśnie według nich Paweł Apostoł był fałszywym Apostołem oszukanym przez diabła.
Statystycznie antypawłowcy aby uwiarygodnić naukę zbawienia z uczynków wyeliminowali 62 937 słów czyli 56% Świętego Tekstu w języku oryginalnym.
| Całość Pisma NT | Ilość słów | Antypawłowa wersja Pisma NT | Ilość słów | Odrzucone Księgi NT | Ilość słów |
| Ew. Łukasza | 19 482 | Ew. Mateusza | 18 346 | Ew. Łukasza | 19 482 |
| Dzieje | 1 845 | Ew. Jana | 15 635 | Dzieje | 1 845 |
| Ew. Mateusza | 18 346 | Objawienie | 9 851 | Ew. Marka | 11 304 |
| Ew. Jana | 15 635 | 1 List Jana | 2 141 | List do Rzymian | 7 111 |
| Ew. Marka | 11 304 | List Jakuba | 1 742 | 1 List do Koryntian | 683 |
| Objawienie | 9 851 | 1 List Piotra | 1 684 | List do Hebrajczyków | 4 953 |
| List do Rzymian | 7 111 | List Judy | 461 | 2 List do Koryntian | 4 477 |
| 1 List do Koryntian | 683 | 2 List Jana | 245 | List do Efezjan | 2 422 |
| List do Hebrajczyków | 4 953 | 3 List Jana | 219 | List do Galacjan | 223 |
| 2 List do Koryntian | 4 477 | List do Filipian | 1 629 | ||
| List do Efezjan | 2 422 | 1 List do Tymoteusza | 1 591 | ||
| List do Galacjan | 223 | List do Kolosan | 1 582 | ||
| 1 List Jana | 2 141 | 1 List do Tesaloniczan | 1 481 | ||
| List Jakuba | 1 742 | 2 List do Tymoteusza | 1 238 | ||
| 1 List Piotra | 1 684 | 2 List Piotra | 1 099 | ||
| List do Filipian | 1 629 | 2 List Tesaloniczan | 823 | ||
| 1 List do Tymoteusza | 1 591 | List do Tytusa | 659 | ||
| List do Kolosan | 1 582 | List do Filemona | 335 | ||
| 1 List do Tesaloniczan | 1 481 | ||||
| 2 List do Tymoteusza | 1 238 | ||||
| 2 List Piotra | 1 099 | ||||
| 2 List Tesaloniczan | 823 | ||||
| List do Tytusa | 659 | ||||
| List Judy | 461 | ||||
| List do Filemona | 335 | ||||
| 2 List Jana | 245 | ||||
| 3 List Jana | 219 | ||||
| Suma słów | 113 261 (100%) | 50 324 (44%) | 62 937 (56%) | ||
I tak ludzka głupota zostaje uwiarygodniona w umysłach ludzi, którzy słuchają objawienia własnych serc zamiast objawienia Bożego.
Przysł. 18:2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
Warto w tym momencie przedstawić artykuł “Czym jest Pawłowe chrześcijaństwo?” z apologetycznej strony Got Questions
.
Pytanie: „Czym jest Pawłowe chrześcijaństwo?”
Odpowiedź: Pawłowe Chrześcijaństwo jest terminem stosowanym do tego, co niektórzy postrzegają jako religijną naukę unikalną dla pism Pawła i różniącą się od ewangelii Jezusa. To znaczy, Jezus nauczał jednej rzeczy, a Paweł nauczał czegoś zupełnie innego. Ci, którzy wierzą w oddzielne Pawłowe chrześcijaństwo, wierzą, że dzisiejsze chrześcijaństwo ma niewiele wspólnego z naukami Jezusa; jest raczej wynikiem zepsucia tych nauk przez Pawła.
Wierzymy, że Nowy Testament jest zjednoczoną całością: Ewangelie przedstawiają życie i dzieło Jezusa Mesjasza; Listy wyjaśniają znaczenie i zakres działalności Jezusa i stosują ją do codziennego życia.
Na przykład Mat. 28 opowiada o zmartwychwstaniu Jezusa, a 1 Kor. 15 wyjaśnia znaczenie Jego zmartwychwstania. Marka 15:38 mówi o tym, że zasłona świątynna została rozdarta na dwie części, gdy Jezus umarł; Hebr. 10:11-23 ujawnia znaczenie tego wydarzenia. Ten sam Duch Święty, który zainspirował Ewangelie, również zainspirował Listy, aby dać nam pełniejsze zrozumienie Bożego planu zbawienia.
Jednak ci, którzy teoretyzują o odrębnym „chrześcijaństwie Pawła”, opowiadają inną historię:
Jezus, wielki nauczyciel, uważał się za długo oczekiwanego Mesjasza dla Żydów. Wierzył, że Bóg obali Rzym i sprowadzi Jego królestwo na ziemię. W ramach przygotowań do tego Jezus nauczał przesłania o bezwarunkowej miłości, tolerancji i bezstronnej akceptacji wszystkich. Niestety, misja Jezusa, by zainaugurować nową ziemską erę, zawiodła, gdy Rzymianie Go ukrzyżowali.
.
Naśladowcy Jezusa, wierząc, że Bóg wzbudził ich rabbiego z martwych, nadal spotykali się w Jerozolimie pod przywództwem Jakuba, brata Jezusa. Ich zamiarem było oczekiwanie na wciąż nadchodzące Królestwo i dalsze przestrzeganie Jezusowej odmiany oświeconego judaizmu. Ale nadszedł Saul z Tarsu, który sfałszował nawrócenie, aby zinfiltrować Kościół. Piotr, Jakub i inni, którzy rzeczywiście znali Jezusa, byli podejrzliwi wobec Saula, który nigdy nie spotkał Jezusa.
.
Wtedy Saul, który zaczął nazywać siebie „Pawłem”, miał wylew geniuszu. Przebiegle połączył tradycyjne idee hebrajskie z pogaństwem (z pogańskimi ideami) greckiej filozofii, tworząc nową religię, która mogłaby przemawiać zarówno do Żydów, jak i pogan. Zaczął głosić, że Jezus jest rzeczywiście Bogiem, że śmierć Jezusa była powiązana z żydowskim systemem ofiar, że można być zbawionym przez proste uwierzenie, i że prawo Mojżeszowe było przestarzałe. Gorliwa działalność misyjna Pawła i przekonywające pisma przywiodły jego nową „ewangelię” w obręby Cesarstwa Rzymskiego. Kościół Jerozolimski, w tym Piotr i Jakub, wyrzekli się/wyparli się Pawła jako heretyka i przywódcę sekty.
.
Po zniszczeniu Jerozolimy w roku 70 po Chrystusie, Kościół Żydowski utracił autorytet, ale Nieżydowski Kościół założony przez Pawła zwiększył swoje wpływy. Jeden z gorliwych zwolenników Pawła napisał księgę Dziejów Apostolskich, która nadała Pawłowi legendarny prestiż dzięki entuzjastycznemu przedstawieniu go jako bohatera Kościoła. Później czterej nieznani pisarze zebrali skrawki informacji o Jezusie i napisali księgi, które nazwali imionami: „Mateusza”, „Marka”, „Łukasza” i „Jana” — ale dominująca już w Kościele teologia Pawła skaziła perspektywę tych (czterech) autorów. Tak religia Pawła pokonała religię Jezusa.
.
Krótko mówiąc, Paweł był szarlatanem, natrętnym handlarzem ewangelicznym (ewangelickim szamanem), któremu udało się przekręcić przesłanie Jezusa o miłości w coś, czego sam Jezus nigdy by nie uznał. To Paweł, a nie Jezus, zrodził „chrześcijaństwo” w jego dzisiejszej postaci
Zwykle ci, którzy utrzymują powyższą teorię, również wierzą w następujące rzeczy:
- Jezus nie był boski. Nigdy nie twierdził, że jest Bogiem i nigdy nie zamierzał założyć nowej religii.
. - Biblia nie jest natchnioną księgą i jest pełna sprzeczności. Żadna księga z Biblii, z wyjątkiem prawdopodobnie księgi Jakuba, nie została napisana przez kogokolwiek, kto znał Jezusa. W Ewangeliach są fragmenty nauk Jezusa, ale trudno jest rozpoznać, co naprawdę powiedział.
. - Paweł nigdy nie był faryzeuszem i nie był dobrze wykształcony. Jego „nawrócenie” było albo osobistym doświadczeniem halucynogennym, albo jawnym oszustwem. Jego roszczenia do bycia apostołem były próbami wzmocnienia swego własnego autorytetu w Kościele.
. - Teologiczne „wynalazki” Pawła obejmują
.
a) boskość Jezusa;
b) zbawienie z łaski przez wiarę;
c) zbawienie przez krew Jezusa;
d) bezgrzeszna natura Jezusa;
e) pojęcie grzechu pierworodnego; oraz
f) Ducha Świętego.
.
Żadna z tych „nowych doktryn” nie została zaakceptowana przez prawdziwych naśladowców Jezusa.
. - Ewangelie gnostyckie są bliższe prawdzie o Jezusie niż tradycyjne cztery Ewangelie Biblii.
.
.
Bezpardonowy atak na Słowo Boże
Pojęcie „chrześcijaństwa Pawła” oznacza bezpośredni atak na Biblię jako Słowo Boże. Zwolennicy teorii „Pawłowego chrześcijaństwa” naprawdę źle interpretują nauki Jezusa. Postanawiają uwierzyć w Jego słowa o miłości, ale zapierają się Jego nauk o Sądzie (takich jak w Mat. 24). Nalegają na ludzkiego Jezusa, zaprzeczając Jego boskości, chociaż Jezus wyraźnie nauczał o Jego równości z Bogiem w miejscach takich jak m. in. Jana 10:30. Chcą „kochającego” Jezusa bez konieczności akceptowania Go jako Pana i Zbawiciela.
Za każdym razem, gdy sceptyk znajdzie w Biblii „nieprzyjemną” doktrynę, najprawdopodobniej powie: „Ten fragment został przekręcony”, lub „Paweł to napisał i wiemy, że był kłamcą”. Gdzie Ewangelie uczą doktryny „Pawłowej”, takiej jak odkupienie za grzech przez Jezusa w
Jan 1:29 A nazajutrz Jan zobaczył Jezusa przychodzącego do niego i powiedział: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata
sceptyk odrzuca ją jako „wstawioną przez uczniów Pawła”. W rzeczywistości jedyną podstawą selektywnego podejścia sceptyka do Pisma jest osobiste uprzedzenie do idei odkupienia przez Jezusa.
Co ciekawe, świadectwo Pawła jako Apostoła zostało zaatakowane, nawet za jego życia, przez tych, którzy chcieli poprowadzić Kościół do legalizmu i innych błędnych ideologii. Paweł broni się przed fałszywymi atakami fałszywych nauczycieli w 1 Kor. 9; 2 Kor. 12; i Gal. 1.
Apostolstwo Pawła jest potwierdzane przez cuda, których dokonywał
Rzym. 15:19 Przez moc znaków i cudów, przez moc Ducha Bożego, tak że obszar od Jerozolimy i okolic aż do Ilirii napełniłem ewangelią Chrystusa
szkolenie, które otrzymał
Gal. 1:15-20 Lecz gdy upodobało się Bogu, który mnie odłączył w łonie mojej matki i powołał swoją łaską; 16 Aby objawić swego Syna we mnie, abym głosił go wśród pogan, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi; 17 Ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy przede mną byli apostołami, poszedłem do Arabii, po czym znowu wróciłem do Damaszku. 18 Potem, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy, aby zobaczyć się z Piotrem, u którego przebywałem piętnaście dni. 19 A spośród apostołów nie widziałem żadnego innego poza Jakubem, bratem Pana. 20 Oświadczam przed Bogiem, że w tym, co do was piszę, nie kłamię
i świadectwo innych Apostołów. Piotr, daleki od tego, żeby być wrogiem Pawła, napisał o nim:
2 Piotra 3: 15-16 A cierpliwość naszego Pana uważajcie za zbawienie, jak i nasz umiłowany brat Paweł według danej mu mądrości pisał do was; 16 Jak też mówi o tym we wszystkich listach. Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu.
Tłumaczył Robert Jarosz
Skąd wiemy, że dzieła Pawła są natchnione?
Pierwszym sprawdzianem
czy dana księga znajdzie się w kanonie Pisma Świętego było Apostolskie autorstwo. Każda księga Nowego Testamentu musiała być napisana przez Apostoła lub bliskiego współpracownika Apostoła. I tak na przykład Marek, który nie był Apostołem, otrzymał swoje informacje od Piotra. Również Łukasz, który także nie był Apostołem, był bardzo bliskim współpracownikiem Pawła. Paweł został osobiście wybrany na Apostoła przez Pana Jezusa.
Drugim sprawdzianem
była treść księgi. W Dziejach 2:42 jest powiedziane, że pierwsze spotkanie Koscioła koncentrowało się wokół modlitwy, społeczności, łamaniu chleba i nauki apostolskiej. Głównym sprawdzianem każdej księgi było: czy zgadza się ona z nauką apostolską? Był to bardzo ważny sprawdzian, ponieważ do Koscioła przenikali wtedy różnego rodzaju heretycy. Ich pisma nigdy nie zostały zaakceptowane, ponieważ szybko wykrytyo zawarte w nich błędy doktrynalne. Wszystkie dzieła Pawła są bezbłędne i całkowicie zgodne tak z nauką apostolską jak i Pismami Starego Testamentu i stanowią integralną z nimi jedność.
Trzecim sprawdzianem
było czy księga ta jest czytana w zborach? Inaczej mówiąc, czy lud Boży ją akceptuje, korzysta z niej w czasie nabożeństwa i czyni ją częścią własnego życia? Jeżeli członkowie Koscioła są pouczani przez tę księgę i dostępują przez nią błogosławieństwa, to również jest dowodem jej natchnienia. Nie inaczej było z Listami Apostoła Pawła.
Czwartym sprawdzianem
było przyjęcie wszystklich ksiąg przez następne pokolenia pierwotnego Koscioła, czyli przez ojców Kościoła. Do 405 roku wersja łacińskiej Wulgaty została zakończona. Słowo „Wulgata” pochodzi od łacińskiego „vulgar” co znaczy „język powszechny, język ludowy”. Biblia została przekazana w ręce ludu. Zawierała ona wszystkie księgi, ale tylko te, które odpowiadały podstawowym wymaganiom. Bóg przemówił i oto Jego Słowo zostało skompletowane. Wszystkie dzieła Apostoła Pawła zostały rozpoznane jako natchnione Słowo Boże.
Zobacz w temacie
